Λίλα Μήτσουρα
Δεν με νοιάζει στους πόσους βαθμούς ξεπλένουν τα συστημικά τους πλυντήρια, δεν τα παρακολουθώ. Δεν με ενδιαφέρει αν κάνουν και πρόπλυση ούτε τι απορρυπαντικό χρησιμοποιούν. Μου αποσπούν την προσοχή…
Στέκομαι μόνο στη πρώτες μου σκέψεις όταν διαβάζω για την Γεωργία και τον Άλκη.
ΦΑΣΙΣΜΌΣ.
Όταν δεν μου αρέσει η φάτσα σου, το χρώμα σου, η φανέλα σου, η ομάδα σου ή ό,τι άλλο ,τότε σε σκοτώνω γιατί μπορώ.
Όταν πάλι σε γουστάρω, τότε θα μου κάτσεις θέλεις δεν θέλεις, γιατί μπορώ.
«Σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο»
Με στοίχειωσε αυτή η φράση. Κλείνω τα μάτια να μη την διαβάζω, σφίγγω τα δόντια να μη πω λόγια που δεν θέλω. Κλείνω τα μάτια σφιχτά με δύναμη να μη κυλήσουν δάκρυα.
Όμως η σκέψη είναι ασυγκράτητη.
Ο Άλκης δεν είναι εδώ πια, έφυγε παρακαλώντας για τη ζωή του.
19 χρόνια δολοφονήθηκαν σαν να τους ανήκαν και τα χρόνια του και η ζωή του. Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για το αν ζήσει ή αν θα πεθάνει γιατί έτσι γούσταραν!
Κάποιοι αποφάσισαν να βιάσουν μία γυναίκα γιατί απλά άναψαν τα αίματα τους. Και είναι υποχρεωμένη να τους κάτσει και αν δεν θέλει την ναρκώνουν. Γιατί έτσι απαιτεί η καύλα της στιγμής.
Και σιγά μην ασχοληθούν παραπάνω για αυτό από τη στιγμή που η θέση τους και η οικονομική τους κατάσταση μπορούν να αλλάξουν, να σβήσουν, να ξεπλύνουν τα στοιχεία και όλη την κατάσταση.
Για αυτό σου λέω δεν στέκομαι να δω τι καλά που ξεπλένουν την βρωμιά και την μπόχα των σάπιων ψυχών του τόπου τούτου τα πλυντήριά τους.
Στέκομαι στις πρώτες μου σκέψεις.
Και είναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ .
Και είναι ΒΙΑΣΜΟΣ.
Και είναι φασιστική νοοτροπία να σου επιβάλλω τα αρρωστημένα θέλω μου και τις ορέξεις μου γιατί πολύ απλά αυτό μου ήρθε τώρα.
Και είναι τραγικό να συζητάμε για τα αυτονόητα!
Δυο ψυχές και πόσες ακόμα στο παρελθόν έπαψαν να υπάρχουν ή βιάσθηκαν γιατί κάποιοι είναι δολοφόνοι ,δολοφόνοι ψυχών και σωμάτων για το γούστο τους.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το χαμογελαστό προσωπάκι του Άλκη ,από μία φωτογρφία που διέρρευσε στο διαδίκτυο. Και μετά βλέπω μπροστά μου τη πόρτα του σπιτιού του με τις φανέλες μιας ομάδας, τα λουλούδια και ακούω τη φωνή του να παρακαλά για την ζωή του. «Σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο»
Βλέπω το προσωπάκι της Γεωργίας ,γεμάτο αξιοπρέπεια και δύναμη να παλεύει να αποδείξει τα αυτονόητα.
Και αναρωτιέμαι ειλικρινά, από τύχη δεν βιάσθηκαν τα παιδιά μας;
Από τύχη ζουν;
Όχι λοιπόν! Δεν θα επιτρέψω σε κανένα δάκρυ να κυλήσει.
Θα δυναμώσω τη φωνή μου και θα φωνάξω για την Γεωργία και την κάθε Γεωργία.
Θα ουρλιάξω για τον Άλκη αφού αυτό το παιδί δεν μπορεί να φωνάξει πλέον.
Σαν να είναι τα δικά μου παιδιά.
Με την Γεωργία
Με τον Άλκη μαζί
Για την δικαίωση…
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν με νοιάζει στους πόσους βαθμούς ξεπλένουν τα συστημικά τους πλυντήρια, δεν τα παρακολουθώ. Δεν με ενδιαφέρει αν κάνουν και πρόπλυση ούτε τι απορρυπαντικό χρησιμοποιούν. Μου αποσπούν την προσοχή…
Στέκομαι μόνο στη πρώτες μου σκέψεις όταν διαβάζω για την Γεωργία και τον Άλκη.
ΦΑΣΙΣΜΌΣ.
Όταν δεν μου αρέσει η φάτσα σου, το χρώμα σου, η φανέλα σου, η ομάδα σου ή ό,τι άλλο ,τότε σε σκοτώνω γιατί μπορώ.
Όταν πάλι σε γουστάρω, τότε θα μου κάτσεις θέλεις δεν θέλεις, γιατί μπορώ.
«Σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο»
Με στοίχειωσε αυτή η φράση. Κλείνω τα μάτια να μη την διαβάζω, σφίγγω τα δόντια να μη πω λόγια που δεν θέλω. Κλείνω τα μάτια σφιχτά με δύναμη να μη κυλήσουν δάκρυα.
Όμως η σκέψη είναι ασυγκράτητη.
Ο Άλκης δεν είναι εδώ πια, έφυγε παρακαλώντας για τη ζωή του.
19 χρόνια δολοφονήθηκαν σαν να τους ανήκαν και τα χρόνια του και η ζωή του. Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για το αν ζήσει ή αν θα πεθάνει γιατί έτσι γούσταραν!
Κάποιοι αποφάσισαν να βιάσουν μία γυναίκα γιατί απλά άναψαν τα αίματα τους. Και είναι υποχρεωμένη να τους κάτσει και αν δεν θέλει την ναρκώνουν. Γιατί έτσι απαιτεί η καύλα της στιγμής.
Και σιγά μην ασχοληθούν παραπάνω για αυτό από τη στιγμή που η θέση τους και η οικονομική τους κατάσταση μπορούν να αλλάξουν, να σβήσουν, να ξεπλύνουν τα στοιχεία και όλη την κατάσταση.
Για αυτό σου λέω δεν στέκομαι να δω τι καλά που ξεπλένουν την βρωμιά και την μπόχα των σάπιων ψυχών του τόπου τούτου τα πλυντήριά τους.
Στέκομαι στις πρώτες μου σκέψεις.
Και είναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ .
Και είναι ΒΙΑΣΜΟΣ.
Και είναι φασιστική νοοτροπία να σου επιβάλλω τα αρρωστημένα θέλω μου και τις ορέξεις μου γιατί πολύ απλά αυτό μου ήρθε τώρα.
Και είναι τραγικό να συζητάμε για τα αυτονόητα!
Δυο ψυχές και πόσες ακόμα στο παρελθόν έπαψαν να υπάρχουν ή βιάσθηκαν γιατί κάποιοι είναι δολοφόνοι ,δολοφόνοι ψυχών και σωμάτων για το γούστο τους.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το χαμογελαστό προσωπάκι του Άλκη ,από μία φωτογρφία που διέρρευσε στο διαδίκτυο. Και μετά βλέπω μπροστά μου τη πόρτα του σπιτιού του με τις φανέλες μιας ομάδας, τα λουλούδια και ακούω τη φωνή του να παρακαλά για την ζωή του. «Σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο»
Βλέπω το προσωπάκι της Γεωργίας ,γεμάτο αξιοπρέπεια και δύναμη να παλεύει να αποδείξει τα αυτονόητα.
Και αναρωτιέμαι ειλικρινά, από τύχη δεν βιάσθηκαν τα παιδιά μας;
Από τύχη ζουν;
Όχι λοιπόν! Δεν θα επιτρέψω σε κανένα δάκρυ να κυλήσει.
Θα δυναμώσω τη φωνή μου και θα φωνάξω για την Γεωργία και την κάθε Γεωργία.
Θα ουρλιάξω για τον Άλκη αφού αυτό το παιδί δεν μπορεί να φωνάξει πλέον.
Σαν να είναι τα δικά μου παιδιά.
Με την Γεωργία
Με τον Άλκη μαζί
Για την δικαίωση…
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου