«Tα μάτια να κοιτάτε. Όλα τα άλλα είναι μοντάζ», που λέει και ο ποιητής. Προσέξτε λοιπόν το βλέμμα του Σαϊντού. Οσο μελαγχολικό, άλλο τόσο ονειροπόλο. Και τώρα η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου κι ας μου απαντήσει κάποιος σοβαρά: Σε τι κινδυνεύει η δημοκρατία μας από έναν έφηβο, ορφανό, που θαλασσοπνίγηκε, που ήδη στα 18 του έχει μια ζωή σαν μυθιστόρημα, που πήρε το ρίσκο ακόμα και να ναυαγήσει μόνο και μόνο για να ξεφύγει από τη μοίρα του;
Δεν ξέρω τίνος αρμοδιότητα (νομική ή γραφειοκρατική) είναι η υπόθεσή του. Προσωπικά, θα ήθελα να παρέμβει η κ. Σακελλαροπούλου λόγω του συμβολικού της ρόλου και αξιώματος. Να κάνει την υπέρβαση, όπως ειχε συμβεί με τον Κ. Στεφανόπουλο που υπερασπίστηκε τον αλβανικής καταγωγής Τσενάι, αποστομώνοντας τους πάντες με τα λόγια του Ισοκράτη: «καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας παρά τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».
Είδα πολλά ποστ υπερ του Σαϊντού κι αυτό είναι παρήγορο. Επίσης παρήγορη η στάση των συμμαθητών του, των καθηγητών του και της τοπικής κοινωνίας. Απογοητευτική η «αφωνία» της ΟΛΜΕ.
Υπάρχει ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια λάθος τοποθέτηση. Ο Σαϊντού δεν πρέπει να απελαθεί, αλλά όχι επειδή είναι αριστούχος, γιατί έτσι πέφτουμε πάλι στην παγίδα των διακρίσεων. Πρέπει να μείνει εδώ γιατί είναι ένα βασανισμένο παιδί που πάλεψε με τα κύματα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και η επιστροφή στη χώρα του θα είναι ένα ακόμη ταξίδι στην κόλαση. Αν απελαθεί, θα επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά, ότι θνητοί δεν είναι μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι πολιτισμοί.
Υ/Γ: Στη διάρκειά της εκπαιδευτικής μου καριέρας, ποτέ μου δεν ξεχώρισα κανέναν μαθητή από την καταγωγή του, το χρώμα του δέρματός του, την θρησκεία του ή την οικονομική του κατάσταση. Ξέρετε γιατί; Μα διότι σε όλα τα παιδιά εβλεπα την ίδια αγωνία στα διαγωνίσματα, το ίδιο παιχνιδιάρικο ύφος όταν έκαναν ζαβολιές, την ίδια χαρά να λάμπει στο πρόσωπό τους στις εκδρομές, την ίδια έξαψη στο πρώτο τους ερωτικό καρδιοχτυπι.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου