Ποτέ την Κυριακή 1960 . Ο Ντασσέν σκηνοθετεί , η Μελίνα πρωταγωνιστεί και γίνεται η θρυλική Ίλια . Αργότερα η Ίλια του πανιού , θα γίνει η “Illya Darling” στο σανίδι , μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ το 1967. Η παράσταση θα μείνει επίσης στην ιστορία , μιας και από ‘κει η Μελίνα αποφάσισε , στο κλείσιμο μίας παράστασης , να σταθεί μπροστά στους θεατές και να μιλήσει για την κατάσταση στην Ελλάδα , τη δικτατορία , και τα “αμερικάνικα λεφτά” που κάνουν τα πράγματα χειρότερα . Εκεί μπροστά στους Αμερικάνους , στην καρδιά της Νέας Υόρκης .
Εν πάσι περιπτώσει η ιστορία της Ίλιας είχε άστρο . Τόσο η ταινία, όσο και η παράσταση έκοψαν εξωφρενικό αριθμό εισητηρίων. Συν ένα Όσκαρ . Όχι Όσκαρ καλύτερης ταινίας , άλλα Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για τα “Παιδιά του Πειραιά” . Συν βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου στις Κάννες για την Μερκούρη .
Αν και η Μελίνα όμως γέμισε περηφάνια και τιμή για τη βράβευσή της , την οποία όπως έλεγε θεώρησε σταθμό στην καριέρα της , ο έτερος βραβευμένος δεν συμμεριζόταν καθόλου αυτά τα αισθήματα . Ο Χατζιδάκις είναι απ΄τους λίγους που αρνήθηκε Όσκαρ και όταν λέμε αρνήθηκε εννοούμε πέταξε στα σκουπίδια . Ο ίδιος σε σημείωμά του το 1981 γράφει : «Η Ρωμαϊκή Αγορά έτσι όπως γέννησε τα τραγούδια μου», μεταξύ άλλων τα εξής: «Και το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Oscar που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου…».
Το αγαλματάκι :
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 όπως διηγείται ο κ. Γιώργος Χατζιδάκις, o Μάνος Χατζιδάκις κάποια στιγμή και χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς πέταξε το Οσκαρ στον κάδο απορριμμάτων. Ενώ μιλούσε το ίδιο μεσημέρι με την αδελφή του τη Μιράντα, η τελευταία ακούει την οικιακή βοηθό, η οποία μετέφερε τις σακούλες των απορριμμάτων, να μονολογεί για το ασυνήθιστο βάρος τους. Αμέσως η αδελφή του Μάνου Χατζιδάκι, σαν να υποψιάστηκε κάτι, σηκώθηκε από τον καναπέ και έψαξε τις σακούλες. Εκεί ανακάλυψε το Οσκαρ που είχε πετάξει ο ίδιος ο συνθέτης μερικές ώρες νωρίτερα. Μόνο που η αδελφή του δεν το άφησε στο σπίτι του συνθέτη αλλά το πήρε στο δικό της. Το επέστρεψε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Σήμερα, το Οσκαρ βρίσκεται σε βιτρίνα, με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή και με «συνοδό» έναν Καραγκιόζη – μια σημειολογική πρωτοβουλία του κ. Γ. Χατζιδάκι.
 |
| Η Μελίνα διδάσκει ελληνικό γλέντι στη δεξίωση μετά τα Όσκαρ |
Ο Χατζιδάκις ,τα “Παιδιά” και η Κάλλας :
Η ίδια η Κάλλας έπεσε “θύμα” αυτής της απέχθειας του συνθέτη για το χρυσό του κατάκτημα . Ένα βράδυ του ’63 δειπνούσαν οι δυό τους (τόσο απλά ) στο Παρίσι . Τέσσερις μουσικοί ήρθαν στο τραπέζι τους και ξεκίνησαν να παίζουν τα ” Παιδιά του Πειραιά” . Όπως ήταν φυσικό , η Κάλλας τους ακολούθησε τραγουδώντας χαμηλόφωνα για τον συνοδό της . Οταν τελείωσε το τραγούδι, ο Μάνος Χατζιδάκις έσκυψε και της είπε στο αφτί: «Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι η μεγαλύτερη τραγουδίστρια του κόσμου θα τραγουδούσε τόσο μέτρια αυτό το μέτριο τραγούδι» . Μ’αυτό τον όχι και τόσο ευγενή τρόπο , ο Χατζιδάκις δεν αποσκοπούσε στο να μειώσει την Κάλλας , άλλα ήταν μια ακόμα ευκαιρία να δηλώσει ρητά την αντιπάθειά του στο τραγούδι.
Η Μελίνα και τα “Παιδιά ” :
Τα “Παιδιά του Πειραιά ” λοιπόν αποκληρώθηκαν απ’τον πατέρα , τα υιοθέτησε όμως η Ελλάδα ( και όχι μόνο ) , ενώ είχαν δεδομένη την λατρεία της μάνας Μελίνας Μερκούρη . Η Μελίνα μέσα από την Ίλια έγινε σύμβολο μιας ξέγνοιαστης Ελλάδας , μιας Ελλάδας που χορεύει και τραγουδάει δίπλα στο λιμάνι , και βουτάει άμα λάχει (μήνα Νοέμβρη στα γυρίσματα ) . Άλλωστε όταν η Μελίνα πολιτεύτηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου , η ίδια πρότεινε να κατέβει ως υποψήφια στην Αθήνα . Ο Ανδρέας την αποστομώνει : “Δεν τρελάθηκα ακόμα , εσύ τραγούδησες τον Πειραιά και τα παιδιά του και δε θα κατέβεις στην Β’ Πειραιώς ; “. Έτσι και έγινε . Η Μελίνα εξελέγη βουλευτής το 1977.
Ας αφήσουμε όμως τα δύο ιερά τέρατα να μιλήσουν για τα Παιδιά τους και τις ενστάσεις τους , απλά , οικογενειακά , λίγο παραπάνω “εν δήμω” από το σύνηθες :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου