Ελλάδα
Στα όριά τους φτάνουν κάθε μήνα τα λαϊκά νοικοκυριά, με τους λογαριασμούς - φωτιά του ηλεκτρικού ρεύματος. Την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει από την Αλεξανδρούπολη τις «ευκαιρίες» για τους ενεργειακούς ομίλους από το σχέδιο αναβάθμισης της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο», οι απλήρωτοι λογαριασμοί συσσωρεύονται και μακραίνει η ουρά στα γκισέ για έναν διακανονισμό...
Η κραυγαλέα αυτή αντίθεση μεγαλώνει την αγανάκτηση του λαού, που δεν βλέπει «φως στο τούνελ» της ακρίβειας σε όλα τα βασικά αγαθά. Αυτήν προσπαθούν να διασκεδάσουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, με τα δήθεν «μέτρα ανακούφισης», που έχουν όμως όλα τον ίδιο παρονομαστή: Οχι μόνο αφήνουν ανέγγιχτη αλλά θωρακίζουν κι άλλο την ενεργειακή στρατηγική της ΕΕ και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που οδήγησε τα πράγματα στη σημερινή κατάσταση.
Κι επιπλέον, κινούνται στα όρια των «αντοχών της οικονομίας», που σημαίνει ψίχουλα για την ανακύκλωση της ενεργειακής φτώχειας.
Τέτοια είναι τα μέτρα που «τρέχει» σήμερα η κυβέρνηση, αλλά και όσα εξαγγέλλει, όπως το «πλαφόν» στις τιμές χονδρικής, που θα ρίξει τάχα το κόστος της κιλοβατώρας στο ύψος του 2020 για τα λαϊκά νοικοκυριά. Οι πάροχοι όμως θα συνεχίσουν να πληρώνονται στο ακέραιο τη διαφορά, με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, που θα πληρώσει τελικά ο λαός από άλλη τσέπη.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει την ακρίβεια ως «εισαγόμενη», αλλά το όργανο του εγκλήματος έχει και τα δικά της «αποτυπώματα»: Την πολιτική της «απελευθέρωσης» και του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, της «πράσινης ανάπτυξης» και της απολιγνιτοποίησης. Και βέβαια, της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, οι συνέπειες του οποίου στην αγορά αερίου εκτοξεύουν τις τιμές.
Το ίδιο ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και για το ΚΙΝΑΛ, που στήριξαν και στηρίζουν αυτήν την αντιλαϊκή στρατηγική σε κάθε βήμα της. Ειδικά ο πρώτος παριστάνει τώρα τον αθώο του αίματος, για να «μαζέψει το χαρτί» της λαϊκής αγανάκτησης που μεγαλώνει.
Δεν πρόκειται όμως κανείς να ξεχάσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε ως κυβέρνηση το Χρηματιστήριο Ενέργειας, αποδέχτηκε την ψηφισμένη από το 2013 «ρήτρα αναπροσαρμογής», συνέχισε την απολιγνιτοποίηση και σήμερα υπερασπίζεται φανατικά το Ταμείο Ανάκαμψης, για τη χρηματοδότηση των λεγόμενων «πράσινων» επενδύσεων.
Η πολιτική του στην Ενέργεια κινείται στις ίδιες ράγες με αυτή της ΝΔ. Γι' αυτό κοροϊδεύει τον λαό όταν λέει ότι για το σημερινό «μακελειό» με τους λογαριασμούς και την ενεργειακή φτώχεια φταίνε η «κακοδιαχείριση της ΔΕΗ», η «αισχροκέρδεια των παρόχων», η «υπολειτουργία της ΡΑΕ», ή τα «golden boys». Φαινόμενα που προφανώς είναι υπαρκτά και θα αναπαράγονται με οποιαδήποτε κυβέρνηση και διαχείριση, όσο η Ενέργεια παραμένει εμπόρευμα.
Σπρώχνει μάλιστα τον λαό να διαβεί για άλλη μια φορά το κατώφλι των δικηγορικών γραφείων και να τους πληρώσει με όσα περισσέψουν από τους υπέρογκους λογαριασμούς του ρεύματος, για να διεκδικήσει (αν και όποτε...) στα δικαστήρια την κατάργηση της «ρήτρας αναπροσαρμογής».
Η «κακοδιαχείριση» όμως δεν δικαιολογεί τις 1.000.000 διακοπές του ρεύματος που έγιναν την τελευταία πενταετία απ' όλες τις κυβερνήσεις. Για τις αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρισμού κατά 150%, μόνο την περίοδο 2005 - 2016, δεν ευθύνεται η - υπαρκτή - αισχροκέρδεια, αλλά η θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων, στην «απελευθερωμένη» αγορά της Ενέργειας.
Οι 5.000 απολύσεις της απολιγνιτοποίησης δεν είναι αποτέλεσμα της «κακής λειτουργίας» της ΡΑΕ. Ούτε τα 871 εκατ. κέρδη της ΔΕΗ για το 2021 προήλθαν μόνο από τις υπηρεσίες των καλοπληρωμένων διευθυντικών στελεχών της.
Οσο ο λαός «ακουμπάει» τις ελπίδες του για ανακούφιση από την ακρίβεια στα σχέδια της κυβέρνησης, ή στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, τόσο θα βουλιάζει πιο βαθιά στη φτώχεια και θα πιάνεται από τα μαλλιά του. Για να πάρει ανάσα πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο, με μείωση της τιμής του ρεύματος, αύξηση των μισθών, κατάργηση των έμμεσων φόρων που καταλήγουν να γίνονται φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις για τα κέρδη του.
Για να απαλλαγεί από την ενεργειακή φτώχεια, χρειάζεται σύγκρουση με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» και της «πράσινης ανάπτυξης», αγώνας για απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο.
Η πάλη για Ενέργεια - λαϊκό αγαθό, εργαλείο λαϊκής ευημερίας και όχι πανάκριβο εμπόρευμα για τα κέρδη των ομίλων, μπορεί να βρει διέξοδο στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, με ενεργειακή παραγωγή στηριγμένη στην κοινωνική ιδιοκτησία, που θα αξιοποιεί συνδυασμένα όλες τις δυνατότητες της χώρας, στη βάση του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού.
Στα όριά τους φτάνουν κάθε μήνα τα λαϊκά νοικοκυριά, με τους λογαριασμούς - φωτιά του ηλεκτρικού ρεύματος. Την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει από την Αλεξανδρούπολη τις «ευκαιρίες» για τους ενεργειακούς ομίλους από το σχέδιο αναβάθμισης της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο», οι απλήρωτοι λογαριασμοί συσσωρεύονται και μακραίνει η ουρά στα γκισέ για έναν διακανονισμό...
Η κραυγαλέα αυτή αντίθεση μεγαλώνει την αγανάκτηση του λαού, που δεν βλέπει «φως στο τούνελ» της ακρίβειας σε όλα τα βασικά αγαθά. Αυτήν προσπαθούν να διασκεδάσουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, με τα δήθεν «μέτρα ανακούφισης», που έχουν όμως όλα τον ίδιο παρονομαστή: Οχι μόνο αφήνουν ανέγγιχτη αλλά θωρακίζουν κι άλλο την ενεργειακή στρατηγική της ΕΕ και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που οδήγησε τα πράγματα στη σημερινή κατάσταση.
Κι επιπλέον, κινούνται στα όρια των «αντοχών της οικονομίας», που σημαίνει ψίχουλα για την ανακύκλωση της ενεργειακής φτώχειας.
Τέτοια είναι τα μέτρα που «τρέχει» σήμερα η κυβέρνηση, αλλά και όσα εξαγγέλλει, όπως το «πλαφόν» στις τιμές χονδρικής, που θα ρίξει τάχα το κόστος της κιλοβατώρας στο ύψος του 2020 για τα λαϊκά νοικοκυριά. Οι πάροχοι όμως θα συνεχίσουν να πληρώνονται στο ακέραιο τη διαφορά, με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, που θα πληρώσει τελικά ο λαός από άλλη τσέπη.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει την ακρίβεια ως «εισαγόμενη», αλλά το όργανο του εγκλήματος έχει και τα δικά της «αποτυπώματα»: Την πολιτική της «απελευθέρωσης» και του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, της «πράσινης ανάπτυξης» και της απολιγνιτοποίησης. Και βέβαια, της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, οι συνέπειες του οποίου στην αγορά αερίου εκτοξεύουν τις τιμές.
Το ίδιο ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και για το ΚΙΝΑΛ, που στήριξαν και στηρίζουν αυτήν την αντιλαϊκή στρατηγική σε κάθε βήμα της. Ειδικά ο πρώτος παριστάνει τώρα τον αθώο του αίματος, για να «μαζέψει το χαρτί» της λαϊκής αγανάκτησης που μεγαλώνει.
Δεν πρόκειται όμως κανείς να ξεχάσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε ως κυβέρνηση το Χρηματιστήριο Ενέργειας, αποδέχτηκε την ψηφισμένη από το 2013 «ρήτρα αναπροσαρμογής», συνέχισε την απολιγνιτοποίηση και σήμερα υπερασπίζεται φανατικά το Ταμείο Ανάκαμψης, για τη χρηματοδότηση των λεγόμενων «πράσινων» επενδύσεων.
Η πολιτική του στην Ενέργεια κινείται στις ίδιες ράγες με αυτή της ΝΔ. Γι' αυτό κοροϊδεύει τον λαό όταν λέει ότι για το σημερινό «μακελειό» με τους λογαριασμούς και την ενεργειακή φτώχεια φταίνε η «κακοδιαχείριση της ΔΕΗ», η «αισχροκέρδεια των παρόχων», η «υπολειτουργία της ΡΑΕ», ή τα «golden boys». Φαινόμενα που προφανώς είναι υπαρκτά και θα αναπαράγονται με οποιαδήποτε κυβέρνηση και διαχείριση, όσο η Ενέργεια παραμένει εμπόρευμα.
Σπρώχνει μάλιστα τον λαό να διαβεί για άλλη μια φορά το κατώφλι των δικηγορικών γραφείων και να τους πληρώσει με όσα περισσέψουν από τους υπέρογκους λογαριασμούς του ρεύματος, για να διεκδικήσει (αν και όποτε...) στα δικαστήρια την κατάργηση της «ρήτρας αναπροσαρμογής».
Η «κακοδιαχείριση» όμως δεν δικαιολογεί τις 1.000.000 διακοπές του ρεύματος που έγιναν την τελευταία πενταετία απ' όλες τις κυβερνήσεις. Για τις αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρισμού κατά 150%, μόνο την περίοδο 2005 - 2016, δεν ευθύνεται η - υπαρκτή - αισχροκέρδεια, αλλά η θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων, στην «απελευθερωμένη» αγορά της Ενέργειας.
Οι 5.000 απολύσεις της απολιγνιτοποίησης δεν είναι αποτέλεσμα της «κακής λειτουργίας» της ΡΑΕ. Ούτε τα 871 εκατ. κέρδη της ΔΕΗ για το 2021 προήλθαν μόνο από τις υπηρεσίες των καλοπληρωμένων διευθυντικών στελεχών της.
Οσο ο λαός «ακουμπάει» τις ελπίδες του για ανακούφιση από την ακρίβεια στα σχέδια της κυβέρνησης, ή στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, τόσο θα βουλιάζει πιο βαθιά στη φτώχεια και θα πιάνεται από τα μαλλιά του. Για να πάρει ανάσα πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο, με μείωση της τιμής του ρεύματος, αύξηση των μισθών, κατάργηση των έμμεσων φόρων που καταλήγουν να γίνονται φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις για τα κέρδη του.
Για να απαλλαγεί από την ενεργειακή φτώχεια, χρειάζεται σύγκρουση με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» και της «πράσινης ανάπτυξης», αγώνας για απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο.
Η πάλη για Ενέργεια - λαϊκό αγαθό, εργαλείο λαϊκής ευημερίας και όχι πανάκριβο εμπόρευμα για τα κέρδη των ομίλων, μπορεί να βρει διέξοδο στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, με ενεργειακή παραγωγή στηριγμένη στην κοινωνική ιδιοκτησία, που θα αξιοποιεί συνδυασμένα όλες τις δυνατότητες της χώρας, στη βάση του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου