Δημήτρης Καντ.
Την άνοιξη τού 1933, φοιτητές σε διάφορα πανεπιστήμια της ναζιστικής Γερμανίας, ως μέρος μιας πανεθνικής συντονισμένης εκκαθάρισης, άρχισαν να αφαιρούν όλα τα βιβλία που θεωρούνταν «αντιγερμανικά» από τα ιδρύματά τους. Αυτοί οι τόμοι στη συνέχεια στοιβάζονταν σε δημόσιους χώρους και καίγονταν, καθώς χιλιάδες ανθρώπων παρακολουθούσαν και ζητωκραύγαζαν. Τελικά χιλιάδες βιβλία καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των τελετών[1]. Ανάμεσά τους τα βιβλία των Καρλ Μαρξ, Φρίντριχ Ένγκελς, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Σίγκμουντ Φρόιντ, Άλμπερτ Αϊνστάιν, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Γκέοργκ Λούκατς, Τόμας και Χάινριχ Μαν, Στέφαν Τσβάιχ, Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, Εμίλ Ζολά, Αντρέ Ζιντ, Χέμινγουαίη, Έλεν Κέλερ…
Στις 9 Μαΐου 1933, η σοσιαλίστρια συγγραφέας Έλεν Κέλερ (Helen Keller) [2], απηύθυνε προς τη ναζιστική νεολαία μια ανοιχτή επιστολή, η οποία δημοσιεύτηκε την επομένη στην «NY Evening Post» [3] και σε άλλες εφημερίδες.
«9 Μαΐου 1933
Η ιστορία δεν σας έχει διδάξει τίποτα αν νομίζετε ότι μπορείτε να σκοτώσετε ιδέες. Οι τύραννοι προσπάθησαν να το κάνουν συχνά στο παρελθόν, αλλά οι ιδέες εξεγέρθηκαν εναντίον τους και τους κατέστρεψαν.
Μπορείτε να κάψετε τα βιβλία μου και τα βιβλία των καλύτερων μυαλών της Ευρώπης, αλλά οι ιδέες που υπάρχουν σε αυτά έχουν διαδοθεί μέσα από ένα εκατομμύριο κανάλια και θα συνεχίσουν να διεγείρουν άλλα μυαλά. Παραχώρησα όλα τα δικαιώματα των βιβλίων μου για πάντα στους Γερμανούς στρατιώτες που τυφλώθηκαν στον Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς δεύτερη σκέψη και με αγάπη και συμπόνια για τον γερμανικό λαό.
Αναγνωρίζω τις οδυνηρές επιπλοκές που οδήγησαν στη μισαλλοδοξία σας, αλλά πολύ περισσότερο αποδοκιμάζω την αδικία και την απερισκεψία τού να κληρονομήσετε σε αγέννητες γενιές το όνειδος των πράξεών σας.
Μη φανταστείτε ότι οι βαρβαρότητες σας απέναντι στους Εβραίους είναι άγνωστες εδώ. Ο Θεός δεν κοιμάται και θα σας καταδικάσει. Θα ήταν καλύτερα για εσάς να κρεμούσατε μια μυλόπετρα στο λαιμό σας και να βυθιζόσαστε στη θάλασσα παρά να σας μισούν και να σας περιφρονούν όλοι οι άνθρωποι.
Έλεν Κέλερ»
Την άνοιξη τού 1933, φοιτητές σε διάφορα πανεπιστήμια της ναζιστικής Γερμανίας, ως μέρος μιας πανεθνικής συντονισμένης εκκαθάρισης, άρχισαν να αφαιρούν όλα τα βιβλία που θεωρούνταν «αντιγερμανικά» από τα ιδρύματά τους. Αυτοί οι τόμοι στη συνέχεια στοιβάζονταν σε δημόσιους χώρους και καίγονταν, καθώς χιλιάδες ανθρώπων παρακολουθούσαν και ζητωκραύγαζαν. Τελικά χιλιάδες βιβλία καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των τελετών[1]. Ανάμεσά τους τα βιβλία των Καρλ Μαρξ, Φρίντριχ Ένγκελς, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Σίγκμουντ Φρόιντ, Άλμπερτ Αϊνστάιν, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Γκέοργκ Λούκατς, Τόμας και Χάινριχ Μαν, Στέφαν Τσβάιχ, Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, Εμίλ Ζολά, Αντρέ Ζιντ, Χέμινγουαίη, Έλεν Κέλερ…
Στις 9 Μαΐου 1933, η σοσιαλίστρια συγγραφέας Έλεν Κέλερ (Helen Keller) [2], απηύθυνε προς τη ναζιστική νεολαία μια ανοιχτή επιστολή, η οποία δημοσιεύτηκε την επομένη στην «NY Evening Post» [3] και σε άλλες εφημερίδες.
«9 Μαΐου 1933
Προς τη φοιτητική νεολαία της Γερμανίας:
Η ιστορία δεν σας έχει διδάξει τίποτα αν νομίζετε ότι μπορείτε να σκοτώσετε ιδέες. Οι τύραννοι προσπάθησαν να το κάνουν συχνά στο παρελθόν, αλλά οι ιδέες εξεγέρθηκαν εναντίον τους και τους κατέστρεψαν.
Μπορείτε να κάψετε τα βιβλία μου και τα βιβλία των καλύτερων μυαλών της Ευρώπης, αλλά οι ιδέες που υπάρχουν σε αυτά έχουν διαδοθεί μέσα από ένα εκατομμύριο κανάλια και θα συνεχίσουν να διεγείρουν άλλα μυαλά. Παραχώρησα όλα τα δικαιώματα των βιβλίων μου για πάντα στους Γερμανούς στρατιώτες που τυφλώθηκαν στον Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς δεύτερη σκέψη και με αγάπη και συμπόνια για τον γερμανικό λαό.
Αναγνωρίζω τις οδυνηρές επιπλοκές που οδήγησαν στη μισαλλοδοξία σας, αλλά πολύ περισσότερο αποδοκιμάζω την αδικία και την απερισκεψία τού να κληρονομήσετε σε αγέννητες γενιές το όνειδος των πράξεών σας.
Μη φανταστείτε ότι οι βαρβαρότητες σας απέναντι στους Εβραίους είναι άγνωστες εδώ. Ο Θεός δεν κοιμάται και θα σας καταδικάσει. Θα ήταν καλύτερα για εσάς να κρεμούσατε μια μυλόπετρα στο λαιμό σας και να βυθιζόσαστε στη θάλασσα παρά να σας μισούν και να σας περιφρονούν όλοι οι άνθρωποι.
Έλεν Κέλερ»
 |
| NY Evening Post, 10.5.1933 |
Η καύση των βιβλίων ξεκίνησε στις 10 Μαΐου 1933 και επαναλήφθηκε πολλές φορές σε πλείστα μέρη της Γερμανίας καθ’ όλη τη διάρκεια κυριαρχίας του ναζιστικού καθεστώτος.
 |
| Καύση βιβλίων μπροστά από την όπερα τού Βερολίνου στις 10 Μαΐου 1933 . Φοιτητές και μέλη του ναζιστικού κόμματος ρίχνουν απαγορευμένα βιβλία στις φλόγες. [Φωτογραφία και μεταγενέστερος χρωματισμός από το περιοδικό The New Statesman (UK Edition)] |
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Για τις ναζιστικές τελετουργίες της καύσης των βιβλίων μπορεί κανείς να ανατρέξει σε πλήθος πηγών, και προεχόντως στην «Εγκυκλοπαίδεια Ολοκαυτώματος» (κεφάλαιο «Καύση βιβλίων» )
https://encyclopedia.ushmm.org/content/el/article/book-burning
[2] Για την Έλεν Κέλερ, τη ζωή, τη δράση και τις ιδέες της μπορεί κανείς να ανατρέξει σε πλήθος πηγών και ιδιαιτέρως στο άρθρο «Σιωπηλή πρωτοπόρος – Η ζωή και η πολιτική δράση της Έλεν Κέλερ» (Κατιούσα, http://www.katiousa.gr/istoria/prosopa-istoria/siopili-protoporos-i-zoi-kai-i-politiki-drasi-tis-elen-keler/ )
[3] https://news.lettersofnote.com/p/history-has-taught-you-nothing-if?s=r
[4] Σημείωση: Η εικόνα του τίτλου αποτελεί απόσπασμα από το εξώφυλλο του βιβλίου «Storia universale della distruzione dei libri» του Fernando Báez.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου