Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια, ο τότε πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, συναντήθηκε με τον τότε πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ (μετέπειτα Β. Μακεδονία), Ζ. Ζάεφ, στο παραλίμνιο χωριό Ψαράδες των Πρεσπών και υπέγραψαν την ομώνυμη συμφωνία, με βάση την οποία η Ελλάδα δεσμευόταν να εγκρίνει την ένταξη της Β. Μακεδονίας στην ΕΕ και (κυρίως) στο ΝΑΤΟ. Μετά τις υπογραφές και τους χαιρετισμούς, ο Ζάεφ έβγαλε την κόκκινη γραβάτα του και τη δώρισε στον Τσίπρα και στη συνέχεια μπήκαν σε ένα σκάφος και πέρασαν στην απέναντι πλευρά της λίμνης για το δεύτερο μέρος του σόου. Αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν…
Σήμερα, 4 χρόνια μετά, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο πλαίσιο βράβευσης μιας διπλωματικής εργασίας με χρήματα που έχει δωρίσει ο ίδιος και προέρχονται από τα ευρωατλαντικής κοπής έπαθλα «ειρήνης» που κέρδισε μαζί με τον Ζάεφ για την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Εκεί, μεταξύ άλλων, είπε ότι, παρά το πολιτικό κόστος που ανέλαβε, «η ιστορία αρχίζει ήδη να αναγνωρίζει και να ανταμείβει» αυτή την επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πού εντοπίζει, άραγε, αυτή την αναγνώριση από την... ιστορία;
Μήπως δικαιώθηκαν οι προσδοκίες που καλλιεργούσε τότε για το «τέλος των εθνικισμών και των ανταγωνισμών στην μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων» που θα εξυπηρετούσε η συμφωνία; Μάλλον όχι, καθώς αν κοιτάξει κανείς σήμερα τις διεθνείς ειδήσεις θα διαβάσει για σενάρια απόσχισης τμήματος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την «ανησυχία» των ευρωΝΑΤΟικών για την αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας στη Σερβία και για τις πολιτικές εξελίξεις στη Βουλγαρία που σχετίζονται και με τα «κολλήματα» που βάζει η συγκεκριμένη χώρα στην ένταξη της Β. Μακεδονίας στην ΕΕ. Δεν τα λες και λίγα…
Μήπως «μπήκε τέλος στον αλυτρωτισμό» που καλλιεργεί και συντηρεί η αστική τάξη της Β. Μακεδονίας, μετά την αποδοχή του γεωγραφικού προσδιορισμού στο όνομα; Κάθε άλλο, όπως δείχνουν μια σειρά ενέργειες της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του SDSM, έχοντας πλέον ως «πάτημα» και τις αναφορές της συμφωνίας σε «μακεδόνες πολίτες» και «μακεδονική γλώσσα», που υποτίθεται ότι είχαν μπει απλώς για να τη διευκολύνουν απέναντι στην εθνικιστική αντιπολίτευση. Άλλωστε, τα «σπέρματα» του αλυτρωτισμού που διατηρούσε η συμφωνία, είναι διαχρονικά «βούτυρο στο ψωμί» των ιμπεριαλιστών για να προωθούν τους σχεδιασμούς τους.
Μήπως λειτούργησε ως «παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στην Ευρώπη» η επέκταση του ΝΑΤΟ και η περικύκλωση της Ρωσίας, διαδικασία στην οποία εντάσσεται και η είσοδος της Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, με την καθοριστική συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ; Μάλλον δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα ως προς αυτό… Σήμερα, βέβαια, ο Αλ. Τσίπρας, που κατά τα άλλα παριστάνει, πλέον, ότι στηλιτεύει αυτή την επέκταση, χρησιμοποίησε το εξωφρενικό επιχείρημα «σκεφτείτε τι θα γινόταν αν (σ.σ. η Β. Μακεδονία δεν είχε ενταχθεί ήδη στο ΝΑΤΟ και) σε συνθήκες γεωπολιτικής έντασης (...) υπήρχαν τεράστιες πιέσεις για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ fast track»! Δεν τους πιάνεις πουθενά…
Τελικά η μόνη που έχει απομείνει να δικαιώνει κάθε τόσο τη συγκεκριμένη επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (εκτός, φυσικά, από την πρεσβεία των ΗΠΑ και την ΕΕ), είναι η ΝΔ. «Έχουμε ιστορίες επιτυχίας στα Βαλκάνια. Και αντιπροσωπεύω εδώ μια ιστορία επιτυχίας: Τη σχέση μας με τη Βόρεια Μακεδονία. Πριν από 10 χρόνια, ποιος θα έλεγε ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών θα ερχόταν σε ένα Φόρουμ εξωτερικής πολιτικής, στο Φόρουμ των Πρεσπών, και θα υποστήριζε το ευρωπαϊκό μέλλον της Βόρειας Μακεδονίας... Άρα, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι», είπε μόλις χθες ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, ενώ λίγους μήνες πριν ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης είχε μιλήσει για την ανάγκη πιστής εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Όχι πως είχε κανείς καμία αμφιβολία για το ότι η ΝΔ, μόλις αναλάμβανε τη διακυβέρνηση, θα άφηνε στην άκρη τις περικεφαλαίες και θα έπαιρνε «επ' ώμου» την εφαρμογή της ΝΑΤΟικής συμφωνίας. Απλώς αναρωτιόμαστε αν ισχύει αυτό που έλεγαν τότε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, ότι η στάση απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών «οριοθετεί τις δυνάμεις της προόδου και της συντήρησης». Και, αν ναι, πού κατατάσσεται σήμερα η ΝΔ;
Τι να γίνει, αν δεν σε δικαιώνει η ιστορία, ας σε δικαιώσει, τουλάχιστον, η Νέα Δημοκρατία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου