Η πιο χαρακτηριστική φωνή των απογευμάτων μας στις διαχρονικές επαναλήψεις των «Δύο Ξένων». Μια γυναίκα που έγινε σύμβολο με τους χαρακτήρες της σε τηλεόραση και θέατρο και που και η δική μας γενιά είχε την τιμή έρθει σε επαφή με το ταλέντο της και να γελάσει με τη ψυχή της με τις ερμηνείες της που άφησαν Ιστορία. Το νέο που θα θέλαμε να είναι ένα ψέμα… έφυγε χθες σε ηλικία 83 ετών η Ντίνα Κώνστα.
Η «Ντένη Μαρκορά» που αγαπήσαμε σε κάθε γέλιο (Δύο Ξένοι 1997-1999), η φωνή της «Πιπεριάς της φαρμακόγλωσσας» (Φρουτοπία, 1985-1988), η «Γιολάντα Ραγιά» (Το δις εξαμαρτείν, 1993-1996), η πεθερά «Κική Σκευάκη» (Επτά θανάσιμες πεθερές, 2004) μετά από 50 χρόνια σε σανίδι και μικρή οθόνη έφυγε από τη ζωή χτυπημένη από άνοια. Μεγάλωσε τη γενιά των γονιών μας και τη δική μας με ερμηνείες που πάντα θα θυμόμαστε και θα γελάμε ή θα συγκινούμαστε. Ειδικά όσοι είχαν την τιμή να τη θαυμάσουν στον τελευταίο της ρόλο στο θέατρο ως τη μεγάλη ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλλου «Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας», γνωρίζουν καλά πως το μοναδικό της ταλέντο ξεδιπλωνόταν με ακόμη πιο μεγαλειώδη τρόπο στο θέατρο.
Άνθρωπος με ήθος και ψυχή που αποτυπωνόταν σε κάθε της ρόλο, ξεκίνησε από την φτωχική Σάμο και έκανε το ντεμπούτο της το 1965. Πιστή στην τέχνη της και τα «πιστεύω» της ακολούθησε το βαθύ της χτυποκάρδι, όπως θα έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης, με τη δικαίωσή της να έρχεται από την τεράστια αγάπη του κοινού τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Η φωνή, το ταπεραμέντο και ο ψυχισμός της έκαναν κάθε ρόλο που αναλάμβανε να τον κάνει «δικό της» και να ζωντανεύει αξέχαστους χαρακτήρες.
Αντιδραστικό και επαναστατικό πνεύμα από παιδί. Ενώ η μητέρα της επιθυμούσε να παντρευτεί και να δουλέψει ως τραπεζικός υπάλληλος, η Ντίνα το θεωρούσε καταδίκη και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. «Είμαι αυτοκαταστροφικό άτομο. Με ενοχές και πάρα πολλά συμπλέγματα. Γι’ αυτό και κάνω αυτή τη δουλειά», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της. Παρακολουθούσε παραστάσεις στο Εθνικό και παράλληλα εργαζόταν σε εταιρεία χρωμάτων για να πληρώσει τις σπουδές της στη σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη.
Τα πρώτα χρόνια στη Σχολή τις έδιναν μόνο δραματικούς ρόλους, γιατί όπως της έλεγαν οι καθηγητές της ταίριαζαν στο δραματικό πρόσωπό της. Ασχολήθηκε κυρίως με το ελεύθερο θέατρο, ενώ δούλεψε επτά χρόνια στο Εθνικό. Τότε έπαιξε στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, αλλά απογοητεύτηκε από το αλισβερίσι των επιτροπών και επέστρεψε στο ελεύθερο θέατρο, επειδή της έλειπε η ουσία. Είχε πρόταση από τον Κάρολο Κουν για παράσταση στο θέατρο Τέχνης αλλά την απέρριψε, διότι είχε κλείσει σε μια άλλη παράσταση. Στη ζωή της η καρδιά της βρισκόταν και χτυπούσε πάντα στην Αριστερά, ενώ είχε βάλει υποψηφιότητα με τον Συνασπισμό στις Ευρωεκλογές του 1999, στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και στις βουλευτικές εκλογές του 2004.
Για καλή μας τύχη η Ντίνα Κώνστα δεν έγινε ποτέ ούτε δημοσιογράφος ούτε τραπεζική υπάλληλος, αλλά μας χάρισε απλόχερα γέλιο. Δεν είναι απαραίτητο να τη ταυτίζουμε μόνο με την Ντένη Μαρκορά, παρά την κορυφαία της ερμηνεία (με την ευφυέστατη και μοναδική πένα του Αλέξανδρου Ρήγα στο σενάριο) και το συγκλονιστικό της ντουέτο με τη Χρυσούλα Διαβάτη (Φλοράνς-Φαλκονέρα), αλλά αξίζει να την ανακαλύψετε και στα άλλα σίριαλ που έπαιξε, όπου κι εκεί το δικό της αστέρι λάμπει όπως και στους 2 Ξένους. Δυστυχώς από το θέατρο μόνο λίγα αποσπάσματά μπορούμε να βρούμε από τα βήματά της. Μερικές από τις ξεκαρδιστικές ατάκες της:
Η δίκη μου η γιορτή αργεί χρυσή μου. Ενώ η δική σου βήματα. Ψυχοσάββατο δε γιορτάζεις;
Δε σε πνίγω μωρή γιατί θέλω να είμαι έξω στην κηδεία σου να μοιράζω 10χίλιαρα.
Εγώ να πάω στην εκκλησία να δω το γιο μου να παντρεύεται με αυτό το πράμα. Δε νεκροφιλάω καλύτερα τη φαλκονέρα.
Τι λες μωρή διασταύρωση ασβού με μυρμηγκοφάγο.
Χριστέ μου τί ντεκαντάνς.
Τώρα θα σε χαστούκιζα αλλά θα μου χαλάσει το μαλλί.
Μιλάς εσύ που για να τελειώσεις το δημοτικό έδωσε ο πατέρας σου πέντε τενεκέδες λάδι και ήταν και Κατοχή.
Χριστέ μου τι ακούω και δε σωριάζομαι.
Μιλάς εσύ χρυσή μου που στα 14 σου σε έστειλε ψυχοκόρη στον Μαρκορά, κουρεμένη σαν το γίδι, για να ξεχάσουν οι Κυκλάδες τις πομπές σου.
Είσαι σίγουρη ότι δεν είναι ο Χάρος να σε πάρει;
Με ένα εισιτήριο διαρκείας είσαι πάντα ασφαλής. Με έναν άνδρα ποτέ.Ευτυχώς στην εποχή των social media εκείνο το κορίτσι που γεννήθηκε στη Σάμο το 1938 και απογείωσε τον ρόλο της Ντένης Μαρκορά υπάρχει παντού σε βίντεο, memes κ.α. Μακάρι και η ίδια να ήξερε την αγάπη που είχαμε εμείς οι νέοι προς το πρόσωπό της. Ο Πολιτισμός μας ολοένα και φτωχαίνει όταν τέτοιοι καλλιτέχνες -και πολύ περισσότερο άνθρωποι- φεύγουν από τη ζωή. Ενδεχομένως τώρα να φωνάζει στοργικά στον «Κωνσταντίνο» της, τον Νίκο Σεργιανόπουλο, που έφυγε νωρίς και με βίαιο τρόπο, μια απώλεια που την είχε στεναχωρήσει πολύ. Μετά από 50 χρόνια καριέρας το μόνο που μπορούμε να πούμε στην αξεπέραστη Ντένη μας είναι ένα τεράστιο «Ευχαριστώ» για τις ερμηνείες και τα γέλια που μας χάρισε απλόχερα.
Πάντα συνεπής σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης θα τη θυμόμαστε για πάντα με το τσιγάρο στο χέρι, έτοιμη σε κάθε της φράση να μας κάνει να γελάσουμε. Καλό ταξίδι στην αγαπημένη μας κυρία με «Κ» κεφαλαίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου