Καθάριζα τον κήπο μετά τη δαιμονισμένη προχθεσινή θύελλα που κινούνταν με φοβερή ταχύτητα οριζόντια επί μία ώρα. Ρημαγμένα σχεδόν όλα τα ζαρζαβατικά. Ήταν να λυπάσαι τα πλατειά φύλλα της κολοκυθιάς, έτσι τρύπια και τσακισμένα από το χοντρό χαλάζι, που ήταν τόσο πυκνό που σου έδινε την εντύπωση πως πρόκειται για γαλακτερό ποτάμι που τρέχει οριζόντια Κι εκεί που καθάριζα, να σου σε ένα κλαδάκι μια μικρή κολοκύθα όση ένα καρύδι. "Τί δύναμη έχει η φύση τελικά" σκεφτόμουν. Πάντα βρίσκει τρόπους να γεννάει. Ακόμα και τα χιλιοκαμμένα δάση από τις πυρκαγιές σε μερικά χρόνια κατά κάποιο τρόπο ξαναγεννιούνται με τους ίδιους ή άλλους θάμνους και δέντρα. Κι αναθάρρησα και χάρηκα γιατί παρά την καταστροφή σημεία ζωής εξακολουθούσε να στέλνει η φύση. Κι εκεί που άρχισε να με πλημμυρίζει η αισιοδοξία, τα αυτιά μου τα ξεκούφαναν τα αεροπλάνα. Περνούσαν και ξαναπερνούσαν επί ώρα. Πολεμικά ήταν. Έκαναν ασκήσεις; Πήγαιναν να αναχαιτίσουν τουρκικά; Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά ακούγεται πάνω από τα κεφάλια μας ο θόρυβός τους.
"Δικά μας είναι". Ναι, αυτά. Κι αν κάποια μέρα περνάνε εχθρικά; Στη γειτονιά μας υπάρχουν Νατοϊκές βάσεις. Ανατρίχιασα γιατί είναι πρόσφατες οι εφιαλτικές αποκαλύψεις της εφημερίδας για την αναβάθμιση των πολεμικών βάσεων. Και ο εφιάλτης μεγάλωσε όταν συνδύασα το δημοσίευμα με τις συνεχείς τώρα τελευταία εκτοξεύσεις απειλών πυρηνικής ανάφλεξης ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτές οι δύο ιμπεριαλιστικές χώρες διαθέτουν πυρηνικά όπλα ικανά να καταστρέψουν 3 φορές την ανθρωπότητα. Χώρια τα χημικά και βιολογικά όπλα. Ανατριχιαστικό. Η εικονοποίηση της σκέψης καθηλώνει. Μια φύση που μπορεί να αντέξει ακόμα και μια ολική καταστροφή και να αποκαταστήσει κάποια στιγμή τη βλάστηση και τη φυτική ζωή.
Και μια γη πάνω στην οποία δεν θα υπάρχει ανθρώπινη παρουσία γιατί η ανθρώπινη ύπαρξη ως αποτέλεσμα εξελικτικής διεργασίας που έγινε αργά και βασανιστικά μέσα σε δισεκατομμύρια χρόνια δεν αναγεννάται. Πολύτιμη και ακριβή η ανθρώπινη ζωή αν χαθεί, η απώλειά της είναι οριστική και αμετάκλητη. Το δώρο της ζωής πάνω στον πλανήτη δε χαρίστηκε από κανένα θεό. Κερδήθηκε με αγώνα και μας προσφέρθηκε. Χρέος μας ιερό να το διαφυλάξουμε και να το προστατέψουμε από όλους τους πολεμοκάπηλους που έχουν το κέρδος πάνω απ' όλα.
Τα πολεμικά αεροπλάνα συνέχιζαν το δαιμονισμένο θόρυβο τους πάνω από το κεφάλι μου. Πρέπει να ευελπιστούμε. Πρέπει αποφασιστικά και οργανωμένα να κόψουμε το χέρι του ιμπεριαλισμού όπου γης. Διότι η γη σε μας ανήκει. Όχι σ αυτούς.
Πληροφόρηση:
Άποκαλυπτικό άρθρο Ριζοσπάστη 18 Αυγ. 2022: Μπαίνουν μπροστά τα σχέδια των Αμερικανών για το Στεφανοβίκειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου