Αν δεν ήμασταν μια κοινωνία σε βαθιά παρακμή, θα ντρεπόμασταν να καθόμαστε με τους οσφύες λυγισμένους και το μάτι κολλημένο στην τηλε-κλειδαρότρυπα, μα θα σβήναμε τις τηλεοράσεις και θα τις πετούσαμε απ’ τα μπαλκόνια μας. Ομοίως, θα μπλοκάραμε τις ανάλογες ηλεκτρονικές σελίδες των αχρείων που διαλαλούν την "δημοσιογραφική" πραμάτεια τους περήφανοι που διαθέτουν όλες τις (γαργαλιστικές) λεπτομέρειες της φρίκης του Κολωνού -χωρίς κανείς να επεμβαίνει ή τουλάχιστον να διαμαρτύρεται για τις παράνομες διαρροές στοιχείων μιας δικογραφίας σε εξέλιξη.
Μα είμαστε μια άθλια κοινωνία: μόνο κροκοδείλια δάκρυα και αδιαφορία για τον εκ νέου και κατ’ εξακολούθηση βιασμό της μικρής. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικό το κράτος μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου