Διάλογος μ'έναν γονιό

Του Ηλία Παπαχατζή

-Καλημέρα, Βασίλη

-Καλημέρα, δάσκαλε. Τι κάνεις; Τι νέα απ' το μέτωπο;

-'Όλα καλά, όλα ανθηρά...Δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε

-Συμφωνώ. Στην Ευρώπη ο κόσμος είναι στους δρόμους κι εμείς εδώ απλά γκρινιάζουμε μεταξύ μας...

-Βασίλη, κάποτε μιλούσαμε για παρασιτικό καπιταλισμό...ακόμα εκεί βρισκόμαστε ως νοοτροπία...

-Μη με μπερδεύεις, δάσκαλε. Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Πώς τα πάτε στο σχολείο;

-Θαυμάσια. Αφού μας διαβεβαίωσαν ότι δε θα μας στείλουν τους καθηγητές, που μας λείπουν, βγάλαμε επιτέλους πρόγραμμα εκ των ενόντων

-Εσείς...γιατί ο γιος μου πότε τελειώνει στις 12, πότε στις 12:30.Τι σχολείο είν' αυτό;

-Τι να πω, βρε φίλε; Θα είναι από τα πιο αδικημένα σχολεία.

-Εμ, βέβαια. Θέλει να πάει η μάνα του να ρωτήσει κι όλο της λένε "περιμένετε, κυρία μου, να σταθεροποιηθεί το πρόγραμμα και να μπει το σχολείο σε μια σειρά"

-Κατάλαβες, Βασίλη; Τελειώνει ο Οκτώβρης και μόνο στην περιοχή μας έχουμε πάνω από 100 κενά.

-Μα η υπουργός έλεγε ότι δεν υπάρχουν κενά

-Το έλεγε για τους αδαείς. Τώρα κατάλαβαν ότι χρειάζονται μερικές χιλιάδες εκπαιδευτικοί ακόμα;

-Ωραία...Θα μου πεις τι τους νοιάζει αυτούς! Πήγαν ποτέ σε δημόσιο σχολείο να καταλάβουν τον κόπο του δάσκαλου;

-Και τον πόνο του γονιού;

-Μωρέ, καλά τα λέμε εμείς εδώ. Θα κάνετε τίποτα εσείς οι δάσκαλοι;

-Δύσκολα, Βασίλη μου. Είμαστε συνδικαλιστικά στον κόσμο μας

-Για την ΟΛΜΕ λες; Καλά πού εξαφανίστηκαν αυτοί;

-Έχουν εκλογές

-Καλά, νωρίς δεν είναι;

-Για τους αιρετούς. Ηλεκτρονικά!

-Αυτές, που την άλλη φορά κάνατε αποχή; Τώρα τι άλλαξε;

-Τίποτα. Αυτοί άλλαξαν...Δε βλέπουν ότι ο ν.Χατζηδάκη διαλύει τα συνδικάτα...

-Άστους αυτούς...εσείς τι θα κάνετε, δάσκαλε;

-Τι να κάνουμε, ρε Βασίλη; Προσπαθούμε τοπικά να αντιδράσουμε στην αξιολόγηση και να συντονιστούμε

-Τόσο άσχημη είναι τελικά αυτή η αξιολόγηση;

-Τόσο και χειρότερα. Ξέρεις τι είναι αντί να ασχολείσαι να μάθεις τα παιδιά γράμματα-που έχουν μείνει τόσο πίσω με τον κορονοϊό -εσύ να πρέπει να έχεις το μυαλό σου να συμπληρώνεις τις φόρμες του ΙΕΠ;

-Καλά, γραμματέας είσαι, δάσκαλε;

-Εγώ; Γραμματέας, λογιστής, ψυχολόγος, νοσηλευτής...φιλόλογος πάντως δεν είμαι

-Και καλά, δε ντρέπονται;

-Ποιοί; Αυτοί που βάζουν βαθμούς στα σχολεία; Αυτοί, που αντί να πάρουν πυροσβέστες ξυλοφορτώνουν τους φοιτητές επειδή δε δέχονται την αστυνομία στα πανεπιστήμια;

-Πες κι άλλα, δάσκαλε

-Αυτοί, που βάζουν τους ανεμβολίαστους να πληρώνουν κάθε βδομάδα χαράτσι για να μπουν στα σχολεία; Πού έχουν 7.500 γιατρούς κι υγειονομικούς σε διαθεσιμότητα κι ο κόσμος πεθαίνει λόγω έλλειψης προσωπικού και ΜΕΘ;

-Κι όμως αυτοί μας κυβερνάνε, δάσκαλε

-Ναι, βρε Βασίλη. Αλλα τώρα δεν έχουμε εκλογές. Θα κάνουμε τίποτα;

-Καμιά απεργία;

-Να απεργήσουμε στις 9 Νοέμβρη

-Εντάξει. Αλλά θα βγει τίποτα

-Κι αν δεν απεργήσουμε, θα βγει;

-Όχι

-Άρα ας απεργήσουμε, για να χουμε μια ελπίδα

-Με αυτές τις ηγεσίες;

-Αυτούς έχουμε, Βασίλη μου. Αν δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε, μη γκρινιάζουμε

-Σωστός. Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο, δάσκαλε

-Για πες

-Στο σούπερ μάρκετ πήγες τελευταία;

-Αμέ. Εσύ τι κατάλαβες, Βασίλη;

-Πως μας ληστεύουν, δάσκαλε

-Λένε ότι φταίει ο πόλεμος

-Για το 50% αύξηση στο γάλα φταίει ο πόλεμος;

-Εγώ λέω ότι τα οικονομικά συμφέροντα κάνουν πόλεμο σε μας, Βασίλη

-Κι εμείς στον κόσμο μας, δάσκαλε

-Καλά να πάθουμε λοιπόν όσο τους κοιτάμε...

-Έτσι... γεια σου, δάσκαλε

-Καλό Σαββατοκύριακο, φίλε

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---