Δεν είναι μόνο τα φαινόμενα τύπου Πάτση και λοιπών που δείχνουν τη σαπίλα του καπιταλισμού, αλλά και η ίδια η λειτουργία της αγοράς που τα αναπαράγει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα «κόκκινα» δάνεια. Οι τράπεζες έβγαλαν τεράστια κέρδη, αλλά όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, τα δάνεια αυτά φόρτωσαν τους ισολογισμούς τους με «επισφάλειες». Για την απαλλαγή τους εργάστηκαν πυρετωδώς όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, προσθέτοντας νέους εκβιασμούς στα καταχρεωμένα νοικοκυριά, μέχρι πολλά απ' αυτά να χάσουν το σπίτι τους σε κάποιον πλειστηριασμό.
Κι εδώ ξεκινάει η ...παράσταση «δανείζοντας το δάνειο»: Για να απαλλαγούν οι τράπεζες από τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, τα πουλούν σε υποπολλαπλάσια αξία σε εταιρείες που συστήνονται γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό, τύπου Πάτση. Επειδή όμως το κόστος παραμένει υψηλό, οι τράπεζες δανείζουν αυτές τις εταιρείες για να αγοράσουν τα δάνεια. Κι όχι μόνο αυτό αλλά εκδίδουν και νέα δάνεια για όποιον θέλει να αγοράσει κάποιο από τα δημευμένα σπίτια που πλειστηριάζει η διαχειρίστρια εταιρεία!
Ενα μέρος λοιπόν των «κόκκινων» δανείων καταστρέφεται κι ένα άλλο αναχρηματοδοτείται από την ίδια την τράπεζα με νέα δάνεια, σε όλες τις φάσεις διαχείρισης των επισφαλειών, που επιβαρύνουν βέβαια ξανά τον λαό.
Με άλλα λόγια, τρώνε και τις σάρκες τους για να «κλοτσήσουν» λίγο παρακάτω τη χασούρα, με την προσδοκία αυτή να είναι μικρότερη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου