Το πρώτο κέντρο προστασίας παιδιών ήταν το Ορφανοτροφείο της Αίγινας που ίδρυσε ο Καποδίστριας. Στο αχανές κτήριο λειτουργούσαν αλληλοδιδακτικά σχολεία και διάφορα επαγγελματικά εργαστήρια, όπως τυπογραφικής και λιθογραφικής τέχνης, ραπτικής, ξυλουργικής, σιδηρουργικής, ακόμα και βιβλιοδετικής αφού εκεί στεγάστηκε αρχικά και η Εθνική Βιβλιοθήκη. Έμφαση δόθηκε επίσης στη μουσική παιδεία με την ίδρυση της πρώτης νεανικής χορωδίας. Κάθε νέος που τελείωνε την εκπαίδευσή του έπαιρνε ως βραβείο μικρό χρηματικό κεφάλαιο για το πρώτο ξεκίνημα της δουλειάς του και τα απαραίτητα εργαλεία για την τέχνη του. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κυβερνήτη υποκίνησαν τα παιδιά σε εξέγερση με το επιχείρημα της υπερβολικής αυστηρότητας και το Ιδρυμα άρχισε την καθοδική πορεία μέχρι που έκλεισε.
Η πιο οργανωμένη όμως προσπάθεια περίθαλψης ήταν οι Παιδουπόλεις της Φρειδερίκης, 52 συνολικά σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας που ξεκίνησαν το 1947 εν μέσω Εμφυλίου και ολοκληρώθηκαν το 1950. Ονομάστηκαν Παιδοφύλαγμα σε αντιδιαστολή με τον όρο Παιδομάζωμα που χρησιμοποιήθηκε για τα παιδιά αριστερών οικογενειών που στάλθηκαν σε χώρες της Α. Ευρώπης.
Παρά τις αντικρουόμενες απόψεις για τις συνθήκες διαμονής, η διεξοδική ιστορική μελέτη του Λ. Χασιώτη βασισμένη σε πλήθος ντοκουμέντων και αρχειακού υλικού, φώτισε αρκετά σκοτεινά σημεία. Φαίνεται λοιπόν πως εκτός από τη σίτιση και τη στέγαση, βασικός σκοπός των χώρων αυτών ήταν η ιδεολογική προπαγάνδα και ο φρονηματισμός. «Οι κομμουνισταί είχαν αρχίσει να κατεβαίνουν στα χωριά σας, να σφάζουν τους πατεράδες σας και τις μητέρες σας, να βάζουν φωτιά στα φτωχικά σας σπίτια, ν’ αρπάζουν πολλά μικρά παιδιά και να τα παίρνουν μακρά από την αγαπημένη τους Πατρίδα, σε ξένα μέρη για να τα κάνουν εχθρούς της Ελλάδας μας. [...] Τότε η Βασίλισσά μας, για να σας σώση από την αρπαγή των αγρίων αυτών ανθρώπων, έδωσε διαταγή να γίνη η Παιδόπολίς μας».
Διοικητές ήταν οι λεγόμενοι «Μπόκοι», συνήθως αξιωματικοί των Ταγμάτων Ασφαλείας, με επιβλέπουσες τις μεγαλοαστές κυρίες της Αυλής, φίλες της βασίλισσας. Τα έξοδα καλύπτονταν από την Αμερικανική βοήθεια, αλλά κυρίως από τους συχνούς εράνους, τους έμμεσους φόρους επί των δημοσίων θεαμάτων και δωρεές Ελλήνων, εσωτερικού και εξωτερικού. Ήδη τον Οκτώβριο του 1950, ο πρώην Υπουργός Εργασίας Γεώργιος Μόδης, σε λογιστικό έλεγχο κατήγγειλε διασπάθιση χρημάτων του Εράνου, για δεξιώσεις, γεύματα και υποδοχές ξένων προσώπων.
Κανένα απ’ τα έγκλειστα παιδιά, όχι μόνο δεν πήγε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά δεν τέλειωσε καν τη δευτεροβάθμια. Ενας πολύ μικρός αριθμός κοριτσιών πήγε μέχρι 2η ή 3η τάξη του Γυμνασίου. Αποτελούσαν το φθηνό εργατικό δυναμικό που δούλευαν στα υφαντουργεία, στα καπνεργοστάσια και τα ταπητουργεία. Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι μόνο σ’ ένα χρόνο το Βασιλικό Ιδρυμα της Φλώρινας – με τιμές 1949 – είχε κέρδη 1.005.000 δραχμές απ’ την πώληση 170.608 φορεμάτων και, 90.936 πήχεων υφάσματος.
Πολλές απ’ αυτές, όπως ο Αγιος Στυλιανός στη Θεσσαλονίκη κατηγορήθηκαν για παράνομες υιοθεσίες. Δεν έλειψαν επίσης οι περιπτώσεις σωματικής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης. Σε μία απ’ αυτές δράστης ήταν χωροφύλακας στην παιδόπολη Ζηρού, που ομολόγησε τον βιασμό δύο τροφίμων και αποτάχθηκε άμεσα από το Σώμα, ενώ για τον ίδιο λόγο, κοινοτάρχης του «Αγίου Δημητρίου» Θεσσαλονίκης, συνελήφθη και απολύθηκε.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γ. Χασάτογλου «Το στρατόπεδο είχε φρουρά και ήταν περιφραγμένο με συρματόπλεγμα 4 μέτρα ύψος. Υπήρχαν παιδιά ηλικίας από 2 μέχρι 16, που έκλαιγαν γιατί είχαν με τη βία αποχωριστεί απ’ τους γονείς τους. Κοιμόμασταν σε σιδερένια κρεβάτια, σε τρεις σειρές και χωρισμένα κατά 25άδες. Θυμάμαι ότι σε όλους τους τοίχους ήταν ζωγραφισμένη μια μορφή ενός αγριανθρώπου γενειοφόρου με μια χατζάρα στο στόμα, που έσταζε αίμα, να αρπάζει απ’ την αγκαλιά της μάνας το παιδί της. Επίσης, στους τοίχους υπήρχαν συνθήματα για το έθνος και τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα γίνονταν η διαπαιδαγώγηση και η νουθέτηση για τη “μάνα μας” τη βασίλισσα».
Πηγή:facebook
Βιβλιογραφία:"Το παιδαμάζωμα και ποιοί φοβούνται την αλήθεια" Δημήτρης Σέρβος, εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ "ΠΙΚΡΟ ΓΑΛΑ", Εκδόσεις Ψυχογιός
ΧΑΣΙΩΤΗΣ Ι. ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ» ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΟ ΣΤΟΝ «ΕΡΑΝΟ» ΤΗΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗΣ (1936-1950)"
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου