Άλλη μια χρονιά που βλέπουμε να αλλάζει ,όσοι απομείναμε εδώ.
Ματώσαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, οργιστήκαμε, παγώσαμε, διαδηλώσαμε, αράξαμε, κλάψαμε, γελάσαμε πικρά ,γελάσαμε ξεκαρδιστικά, παραιτηθήκαμε, συμβιβαστήκαμε, σεβαστήκαμε ίσως την πλειοψηφία...
Όλα τα κάναμε.
Και είμαστε εδώ.
Φοβόμαστε άραγε τον απολογισμό;
Ίσως φοβόμαστε να κοιτάξουμε κατάματα τις επιλογές μας.
Γιατί όλα αυτά που προανέφερα εμείς τα επιλέξαμε και τα αποφασίσαμε.
Και τώρα τι κάνουμε;
Κοιτάμε εντός μας.
Τι ζητάμε,τι ονειρευόμαστε, τι μπορούμε και θέλουμε να πετύχουμε.
Κοιτάμε και τον διπλανό μας.
Και όλοι μαζί κοιτάμε μπροστά.
Και πιανόμαστε χέρι χέρι να αντιμετωπίσουμε μαζί, ό,τι έρθει.
Μαζί! Με αλληλεγγύη και αγάπη για τον άνθρωπο.
Με πάθος και οργή για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, για ένα μέλλον που αξίζει σε μας και στα παιδιά μας.
Να φτιάξουμε μια κοινωνία, με τα παιδιά να είναι παιδιά, να μπορούν να παίζουν, να γελούν, να μεγαλώνουν ξένοιαστα, δίχως να τα σκοτώνουν ψυχικά και σωματικά οι κτηνώδεις ορέξεις κάποιων...
Να μπορούν επιτέλους οι γυναίκες να λένε ελεύθερα ναι ή όχι, θέλω ή δεν θέλω ,δίχως να κινδυνεύει η ζωή τους.
Να παλέψουμε για να καταφέρουμε να ζήσουμε επιτέλους, δίχως το φόβο ότι κάποια στιγμή μπορεί να σκάσει μια βόμβα δίπλα μας.
Γιατί η ζωή μας αξίζει και μας ανήκει και δεν την προσφέρουμε θυσία στο κέρδος τους για κανέναν λόγο.
Γιατί έχουμε κάθε δικαίωμα και υποχρέωση στον εαυτό μας να ζήσουμε ξέγνοιαστα όσο γίνεται τουλάχιστον.
Να μπορούμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας,δίχως να φοβόμαστε ότι από ώρα σε ώρα μπορεί να μείνουμε στο σκοτάδι ή στο δρόμο.
Να μπορούμε να πηγαίνουμε διακοπές γιατί το αξίζουμε και το θέλουμε και έχουμε κάθε δικαίωμα σε αυτό.
Γιατί θέλουμε να μπορούμε να πηγαίνουμε στο γιατρό, στο νοσοκομείο ,δωρεάν, γιατί η υγεία είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο στους κατέχοντες.
Γιατί έχουμε κάθε δικαίωμα να μπορούμε να πάμε σε ένα ταβερνάκι να πιούμε το κρασάκι μας και να γελάσουμε σαν παιδιά .Και όχι απαραίτητα κάποιο φτηνό κουτουκάκι αλλά και σε κάποιο ακριβό.
Γιατί όλα είναι για όλους και όχι μόνο για τους λίγους. Αυτό πρέπει να το εμπεδώσουμε όλοι!
Γιατί δουλεύουμε, ιδρώνουμε, λιώνουμε να βγάλουμε την κάθε μέρα και έχουμε κάθε δικαίωμα να ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε δίχως διαχωρισμούς.
Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε και όχι μόνο να επιβιώνουμε, πληρώνοντας με φόρους την καταστροφή μας και την καλοπέρασή τους.
Γιατί εμείς πληρώνουμε τους βρυκόλακες που μας πίνουν το αίμα.
Γιατί η καλή ζωή είναι για όλους και όχι μόνο για τους λίγους, όσο και αν παλεύουν αυτοί οι ολίγιστοι να περάσουν αυτό το μήνυμα.
Θέλουμε μια Ανθρώπινη ζωή και θα παλέψουμε για αυτό.
Θα δημιουργήσουμε ένα μέλλον που ονειρεύομαστε.
Αγώνας είναι η ζωή και μεις και να αγωνιζόμαστε ξέρουμε και μπορούμε!
Καλούς αγώνες ,καλή ζωή την νέα χρονιά που έρχεται.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΥΓ:
Ναι, θα τον ρίξουμε μια μέρα ανάσκελα τον πόνο.
Ακούστε αυτό το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε
να βοηθήσουμε την πολιτεία που κοιλοπονάει τα μετάλλινα παιδιά της.
Εσύ είμαι εγώ.
Εσύ κι εγώ, είμαστε εμείς.
Οι άξονες έχουν πολύ τεντωμένα τα νεύρα τους
κι έχουν πολλά τραγούδια που δεν τα 'παν ακόμα.
Ποιος φταίει που λείπει το τραγούδι μας;
Εσύ κι εγώ κι εμείς.
Πολιτεία του κατραμιού και του θυμού και του ασβέστη,
φταίμε εμείς.
Ακούστε το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε.
Απόσπασμα από την Ανυπόταχτη πολιτεία του Γ.Ρίτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου