 |
| Ιάκωβος Βάης |
Περιγράφοντας μια «τυπική μέρα» ενός χειρουργού σημείωσε: «Ερχεται ο άρρωστος με το πρόβλημά του, του λέμε ότι πρέπει να χειρουργηθεί αλλά να περιμένει 2 και πλέον μήνες τουλάχιστον γιατί δεν υπάρχει χώρος. Επιμένει για ταχύτερα ο άρρωστος, εμείς του λέμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Οταν περάσει αυτό το διάστημα, παίρνει ο άρρωστος τηλέφωνα. Αποφεύγουμε να σηκώσουμε το τηλέφωνο, γιατί ψάχνουμε χώρο να μπει και δεν υπάρχει, και περιμένουν και άλλοι άρρωστοι που πιέζουν. Αφού με επιμονή και ένα σωρό τσακωμούς και διαπραγματεύσεις μεταξύ των γιατρών, μπούμε στο χειρουργείο, εκεί ξεκινάει άλλος τσακωμός.
Τελείωνε το χειρουργείο, γιατί έχει να μπει και ο νευροχειρουργός, έχει να μπει και ο ορθοπαιδικός. Τι κάνεις τόση ώρα; Γιατί αργείς; Ταυτόχρονα, το νοσοκομείο εφημερεύει και έχουν έρθει πολυτραυματίες για τους οποίους δεν υπάρχει εξασφαλισμένη αίθουσα χειρουργείου. Και αρπάζονται οι γιατροί μεταξύ τους, και ακυρώνονται τελευταία στιγμή περιστατικά που περίμεναν μήνες, και ...άντε πες το αυτό στον άρρωστο που θα μείνει άλλο τόσον καιρό με το πρόβλημά του και έχει αφήσει και τη δουλειά του πίσω. Αυτή η ένταση αναπαράγεται χωρίς καμία υπερβολή κάθε μέρα, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει.
Ερχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση και λέει: Κύριε άρρωστε, βαρέθηκες να περιμένεις σε αυτήν την κατάσταση; Ε, πλήρωσε να τελειώνουμε! Ελα το απόγευμα στο ιδιωτικό να τα βρούμε όλα!».
Ενώ απαντώντας στο γιατί οι κυβερνήσεις ακολουθούν αυτήν την πολιτική, σημείωσε: «Γιατί θεωρούν τη δημόσια Υγεία πεταμένα λεφτά. Γιατί αν οι υπηρεσίες Υγείας δεν παίρνουν ευθέως τη μορφή του εμπορεύματος, αν από αυτές δεν προκύπτουν επένδυση, συναλλαγή και κέρδος, αν δεν υπηρετούν τις ανάγκες της οικονομίας των λίγων, τότε είναι "αντιπαραγωγικές", είναι "ουτοπικές", είναι "αναχρονιστικές"».
Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε και στο λεγόμενο «φακελάκι», τονίζοντας ότι πρόκειται για την «άμεση, έξτρα και κάτω από το τραπέζι πληρωμή του ασθενούς προς τον γιατρό. Αποτελεί ευθεία μορφή της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας (παράνομη, δίπλα στη νόμιμη που είναι οι έμμεσες εισφορές των ασθενών) αφού ο ασθενής καλείται να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να λύσει το πρόβλημά του».
Ανέδειξε ότι «όλες οι κυβερνήσεις ανέχτηκαν το "φακελάκι" ή και το καλλιέργησαν για να ωθήσουν τους πράγματι υποαμειβόμενους γιατρούς στη λογική να αναζητήσουν το εισόδημά τους από τον άρρωστο και όχι από αυτές».
Πρόσθεσε δε μια ενδιαφέρουσα πλευρά, αναδεικνύοντας ότι το «φακελάκι» δείχνει και βαθιά πολιτική στάση, αφού αυτή η μειοψηφία των γιατρών που «τα παίρνουν», «είναι οι ίδιοι που τάσσονται υπέρ του νομοσχεδίου και συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνηση. Γιατί; Γιατί το νομοσχέδιο θεσμοθετεί το "φακελάκι" και το κάνει επίσημο. Καθιερώνει το εμπόριο και την άμεση πληρωμή σαν την κύρια μορφή παροχής του αγαθού των υπηρεσιών Υγείας, σε όποιον βέβαια μπορεί να αντεπεξέλθει, ειδικά στις σημερινές συνθήκες με τσακισμένο το λαϊκό εισόδημα».
Ο Γ. Παπαζαχαρίας, μιλώντας για τον αγώνα που οργανώνεται ενάντια στο νομοσχέδιο, ξεκαθάρισε ότι δεν δίνεται «για να υπερασπιστούμε το ΕΣΥ όπως είναι τώρα, αλλά για να ανοίξει ο δρόμος να διεκδικήσουμε το σύστημα Υγείας που έχει ανάγκη ο λαός σήμερα αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας».
Επισήμανε ότι δεν έχει μείνει επιχείρημα της κυβέρνησης που να μην έχει καταρριφθεί, αφού «είναι πρόσφατη η εμπειρία της πανδημίας, που ανέδειξε την αξία του δημόσιου συστήματος Υγείας και τον παρασιτισμό του ιδιωτικού τομέα».
Σημείωσε ότι σήμερα «υπάρχει ένα μεγάλο, αξιόλογο δυναμικό γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία που κοιτάει τον άρρωστο στα μάτια και όχι στην τσέπη.
Που κάνει 8 και 9 εφημερίες τον μήνα, που "λιώνει" σε πολύωρες επεμβάσεις στο χειρουργείο και αντιλαμβάνεται ότι η λύση στο απαράδεκτο εισόδημά του δεν είναι να τρέχει άλλες τόσες ώρες το απόγευμα να βρει κανέναν ασθενή - πελάτη μπας και πληρωθεί.
Που αντιλαμβάνεται ότι το νομοσχέδιο αυτό διατάχτηκε, συντάχτηκε και καθοδηγήθηκε από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στην Υγεία.
Ενα μεγάλο, αξιόλογο δυναμικό γιατρών που καταλαβαίνει ότι συμφέρον του είναι ένα περιβάλλον εργασίας όπου θα εξελίσσει πολύπλευρα τη γνώση και την τεχνική, με αξιοπρεπείς συνθήκες και αμοιβές, στα μέτρα του 21ου αιώνα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου