Η χρονιά που έφυγε και αυτή που θα 'ρθει...

Λίλα Μήτσουρα

Πάντως αν γυρίσουμε πίσω λίγο τη σκέψη μας, πέρσι δηλαδή τέτοια μέρα, τα ίδια λέγαμε.

Κλαίγαμε, γελούσαμε, χλευάζαμε, αυτοσαρκαζόμασταν, κοροϊδεύαμε, γκρινιάζαμε και το κυριότερο μέσα από όλες αυτές τις αντιδράσεις, κρύβαμε τον φόβο μας.

“Έζησα χίλιες μύριες δυστυχίες πολλές από τις οποίες δεν συνέβησαν ποτέ” είχα διαβάσει κάπου κάποτε...

Πόση αλήθεια...

Στο τέλος κάθε χρονιάς κάνουμε απολογισμούς, βάζουμε νέους στόχους, προσωπικούς και μη, αυτομουτζωνόμαστε, επιβεβαιωνόμαστε, βρίζουμε, αυτομαστιγωνόμαστε, κατηγορούμε άλλους για τις επιλογές μας, κάνουμε πατ πατ στον εαυτό μας ότι καλά τα καταφέραμε...

Κάθε χρόνο όμως το ίδιο.

Είναι μέρος του ταξιδιού και αυτό.

Ενα ταξίδι η ζωή άλλωστε είναι.

Κάποιοι τα καταφέραμε να συνεχίσουμε τούτο το ταξίδι, κάποιοι όχι όμως.

Για πολλούς τελείωσε αιφνιδιαστικά η διαδρομή. Κατέβηκαν εκτάκτως σε κάποια στάση.

Άδειες θέσεις συνεπιβατών μας , που στοιχειώνουν τη σκέψη μας.

Για να μη ξεχαστούν.

Ειδικά οι άδικες αποβιβάσεις.

Συνεχίζουμε όσοι μείναμε.

Και ναι, πάλι τα ίδια θα κάνουμε.

Έτσι κάνουμε πάντα.

Μικρές αλλαγές προσωπικές που όμως είναι σημαντικές .

Αγάλι αγάλι ...

Σκαλάκι το σκαλάκι θα φτάσουμε όπου θέλει ο καθένας.

Μη το κοροϊδεύεις δεν είναι λίγο κάθε ένα βήμα που κάνουμε.

Το ζητούμενο είναι να είμαστε καλά και όρθιοι.

Και αν κουραστούμε δεν πειράζει να γονατίσουμε.

Και αν φτάσουμε στο “ως εδώ δεν πάει άλλο”, δεν πειράζει αν κλάψουμε ή αν ουρλιάξουμε.

Αρκεί να μετά να σηκωθούμε όρθιοι και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

Αρκεί να μη παραιτηθούμε.

Με τα λάθη μας και τα σωστά μας, με τις μαύρες μας και τις χαρές μας, με τι γιορτές μας και τις κηδείες μας.

Είπαμε είναι μέρος του ταξιδιού και αυτό.

Το κόλπο είναι η αγάπη, να αγαπάμε, να νοιαζόμαστε, όχι μόνο τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά τον άνθρωπο γενικά.

Και μέσα στους ανθρώπους και ο εαυτός μας.

Αγαπώ σημαίνει νοιάζομαι και όταν νιώθουμε μπερδεμένοι, είναι η αγάπη που μας ξεμπερδεύει.

Νοιάξιμο για όσους πέταξαν έξω από το ταξίδι μας δίχως να το θέλουν οι ίδιοι.

Να παλέψουμε για όσους δεν είναι εδώ ή δεν μπορούν.

Να μη τους ξεχάσουμε.

Να νιώσουμε, να είμαστε όσο μπορούμε δίπλα σε όσους δεν μπορούν να βαστάξουν την απουσία.

Να αγωνιστούμε μαζί για όσα πρόκειται να έρθουν και θα είναι ζόρικα.

Να προστατέψουμε τα παιδιά μας και να τα μάθουμε να αγωνίζονται και κυρίως να μάθουμε να είμαστε δίπλα τους.

Για αυτό σας λέω, αρκεί να είμαστε όρθιοι και την άκρη θα την βρούμε.

Και ας τσακωνόμαστε και ας βριζόμαστε και ας κλαίμε.

Να μη ξεχνάμε μόνο να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και ας μην τον ξέρουμε γιατί αυτό που ξεχνάμε είναι να απολαμβάνουμε το ταξίδι και ό,τι αυτό μας προσφέρει.

Να αγαπήσουμε τη ζωή...

Και ναι θα τα καταφέρουμε ξανά και πάλι εδώ του χρόνου θα λέμε και θα κάνουμε τα ίδια .

Είπαμε, είναι μέρος του ταξιδιού και αυτό...

Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία, αγάπη, πολλές όμορφες στιγμές και δύναμη για να αγωνιζόμαστε.

---

Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Σπάσιμο του ροδιού την Πρωτοχρονιά

Ελλάδα

Ένα πανάρχαιο έθιμο του λαού μας για την γιορτινή μέρα της έλευσης του νέου χρόνου είναι «το σπάσιμο του ροδιού». Το έθιμο αυτό αρχικά εντοπίστηκε στην Πελοπόννησο, αν και μετά διαδόθηκε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι ευλογημένο.

Στην επιστροφή, ο νοικοκύρης του σπιτιού έχει στην τσέπη του ένα λειτουργημένο ρόδι, που στην Μικρά Ασία το φυλούσαν στα εικονίσματα από τις 14 Σεπτέμβρη, δηλαδή τη μέρα του Σταυρού.

Είναι αυτός που κάνει το ποδαρικό και σπάει το ρόδι. Πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι στην κλειστή εξώπορτα και να του ανοίξουν. Δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι είναι ο πρώτος που μπαίνει στο σπίτι για να κάνει το ποδαρικό με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί πόδι, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα για να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά.»

Τα παιδιά μαζεμένα γύρω – γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Άλλη ευχή που συνηθίζεται να λέγεται κατά το σπάσιμο του ροδιού είναι: «Όσο βαρύ είναι το ρόδι, τόσο βαρύ να είναι το πορτοφόλι μας, όσο γεμάτο καρπούς είναι το ρόδι, να είναι γεμάτο το σπίτι μας με καλά και όσο κόκκινο είναι το ρόδι, τόσο κόκκινη να είναι και η καρδιά μας!»

Η δύναμη του ροδιού

Οι λέξεις ρόδι και ροδιά, εκτός από την προφανή τους ετυμολογική σχέση με τη νήσο της Ρόδου, είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις έννοιες ροή και δύναμη.

Η δύναμη λοιπόν αυτού του καρπού είναι χαρακτηριστική στην ελληνική μυθολογία και όχι μόνο, αφού τα ιστορικά δεδομένα που σχετίζονται μ`αυτό τον καρπό είναι ανεξάντλητα.

Στην Αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως η δύναμη του ροδιού κρυβόταν στους πολυάριθμους κόκκους του (αφθονία και γονιμότητα), αλλά και στο πορφυρό χρώμα του (χρώμα που φέρνει καλή τύχη).

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως, ακόμη και σήμερα, αποτελεί ένα από τα πιο εκφραστικά σύμβολα της ελληνικής λαογραφίας, με έντονη παρουσία σε κάθε μορφή και έκφραση της παραδοσιακής ζωής.

Τα έθιμα που σχετίζονται με το ρόδι, ποικίλλουν στην πράξη από τόπο σε τόπο και διαφέρουν μεταξύ τους όπως και τα μέρη της Ελλάδας στα οποία το συναντάμε.

Τα πιο γνωστά βέβαια είναι η χρήση του στην Παρασκευή των κολλύβων, η συμμετοχή του σε διάφορες φάσεις του γαμήλιου εθιμικού κύκλου και φυσικά, το σπάσιμό του την Πρωτοχρονιά ως ένδειξη καλού ποδαρικού για το νέο έτος.

Πηγή: helppost.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Και τη νέα χρονιά, «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»!

Ελλάδα

Λίγες ώρες έμειναν για τη νέα χρονιά

και η κυβέρνηση δεν προλαβαίνει να τυλίγει δώρα.

Αυξήσεις στα διόδια για τους «παραχωρησιούχους».

Πλειστηριασμοί και ξεσπιτώματα για funds, τράπεζες

και επιχειρηματικούς ομίλους.

Ιδιωτικά πανεπιστήμια για τους εμπόρους της γνώσης

«Πολύχρωμα» τιμολόγια ρεύματος

για εγγυημένα κέρδη στους ενεργειακούς ομίλους

Φοροληστεία και των γονέων στον λαό

για φοροαπαλλαγές με ουρά στο κεφάλαιο.

«Μεταρρυθμίσεις» για κάθε γούστο των καπιταλιστών.

Πολλή δουλειά...

* * *

Φυσικά δεν θα μείνουν παραπονεμένοι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα,

επικίνδυνες «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά,

πάνω από 6 δισ. για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς

με τις «υπογραφές» και ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Ακόμα και το γιορτινό τραπέζι, λιγότερους μεζέδες έχει...

* * *

Τα καλικαντζαράκια σταθερά στο πόστο τους

(εκεί, στους διαδρόμους των ΜΜΕ).

Ούτε χρονιάρες μέρες δεν ησυχάζουν...

Να εξηγούν γιατί πρέπει να στείλουμε φρεγάτες εκτός συνόρων

για την «ασφάλεια της ναυσιπλοΐας».

Δηλαδή για τα συμφέροντα και τα κέρδη των εφοπλιστών.

Αυτοί βγήκαν άλλωστε πρώτοι απ' όλους

να ζητήσουν τη συνδρομή του κράτους και με στρατιωτικά μέσα.

Σου λέει ...«εθνικό κεφάλαιο» ο εφοπλισμός

πρέπει να προστατευθεί με κάθε τρόπο.

Αλίμονο στους χιλιάδες ναυτεργάτες

που γι' αυτούς το μεροκάματο έχει γίνει του τρόμου.

Μια στο Αντεν, μια στη Μαύρη Θάλασσα

δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει...

* * *

Τι άλλο παπαγαλίζουν οι περισπούδαστοι αναλυτές των ΜΜΕ αυτές τις μέρες;

Οτι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι αναγκαία

για να μη φεύγουν τα παιδιά στο εξωτερικό.

Δεν λένε όμως ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα φέρνει η ίδια πολιτική

που διώχνει τα παιδιά στο εξωτερικό...

Η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Παιδείας.

* * *

Υπερασπίζονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια

επειδή θεωρούν αυτονόητο να πληρώνει κάποιος για τις σπουδές του.

Οπότε, γιατί να χάνεται και συνάλλαγμα στο εξωτερικό;

Το δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους

δεν περνάει καν από τον νου τους!

Το θεωρούν ...«αναχρονισμό».

Ενώ «πρόοδος» είναι να αγοράζεις την Παιδεία από τους ιδιώτες

(εσωτερικού και εξωτερικού).

Οπως γινόταν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα!

Τέτοια ...πρόοδος.

Λίγο ακόμα και θα επανέλθει η ...αλληλοδιδασκαλία.

Για να γλιτώνει το κράτος

και καμιά πρόσληψη εκπαιδευτικού.

* * *

Εκεί βρίσκεται λοιπόν το πραγματικό δίλημμα

και όχι πού θα πληρώνει ο κόσμος για να σπουδάσει το παιδί του

(στον ιδιώτη του εξωτερικού ή στον ιδιώτη του εσωτερικού):

Παιδεία - εμπόρευμα

για τα κέρδη μιας χούφτας πανεπιστημίων ΑΕ και επιχειρήσεων;

`Η δημόσια και δωρεάν Παιδεία

στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών;

Ολα τα υπόλοιπα είναι «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε».

* * *

Παρεμπιπτόντως, όσοι μας σκοτίζουν

ότι τα ιδιωτικά θα αναβαθμίσουν και τα δημόσια

περιμένουμε κάποια στιγμή να μας εξηγήσουν

τι είδους «αναβάθμιση» έγινε στα δημόσια νοσοκομεία

από τη συνύπαρξη με τα ιδιωτικά.

Οχι πως θα το κάνουν, αλλά λέμε τώρα...

* * *

Θυμάστε που μετά την πανδημία

η κυβέρνηση θα έφτιαχνε «το καλύτερο σύστημα Υγείας»;

Που κόμπαζε για το πόσο ενίσχυσε τα νοσοκομεία;

Ε, με μια έξαρση της Covid, της γρίπης και των ιώσεων,

τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία καταρρέουν ξανά

με μικρά παιδιά να περιμένουν 8ωρο στις ουρές.

Πώς το 'λεγε εκείνο το σύνθημα που βγήκε στην πανδημία;

«Ο πιο επικίνδυνος ιός είναι ο καπιταλισμός».

* * *

Σόιμπλε και Ντελόρ, μας άφησαν χρόνους τη βδομάδα που πέρασε.

Ευκαιρία για νεκρολογίες και επαναλήψεις

στο μάθημα για τα «καλά» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ας κάνουμε κι εμείς μια πολύ σύντομη επανάληψη για τα καλά:

23 εκατομμύρια παιδιά, ένα στα τέσσερα (!)

«σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού».

Πάνω από 35 εκατομμύρια Ευρωπαίοι δεν μπορούν να κρατήσουν τα σπίτια τους ζεστά τον χειμώνα.

13 εκατομμύρια άνεργοι.

Πόλεμοι από την Ουκρανία έως τη Λιβύη και τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.

Λιγότερο από το 10% του πληθυσμού κατέχει το 50% του πλούτου.

Να πούμε κι άλλα;

Μάλλον δεν χρειάζεται...

* * *

Μέρες που είναι, η αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας

μοιάζει λίγο με την ταινία «Home alone».

Εχει κουράσει, αλλά παίζει σε επανάληψη ξανά και ξανά.

ΣΥΡΙΖΑ 1 και 2, ΠΑΣΟΚ στον ρόλο των κλεφτών.

Καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα ξεγελάσουν ξανά τον λαό,

αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

* * *

Κάθε τέτοιες μέρες του χρόνου

(μέρες απολογισμών)

Εκείνοι, οι λίγοι, οι καπιταλιστές,

κάνουν ισολογισμούς, μετράνε κέρδη

βλέπουν «ευκαιρίες», «προοπτικές» και ρίσκα,

εκεί που οι λαοί ζουν εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.

Εμείς, οι πολλοί, ο λαός, κάνουμε άλλους απολογισμούς

κι άλλα σχέδια

για μια ζωή «στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

Και τη νέα χρονιά, «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».

Καλή δύναμη, καλούς αγώνες!

Πηγή: rizospastis

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Φίνος Φιλμ: Η ανασκόπηση για το 2023 με ένα απολαυστικό βίντεο

Ελλάδα

Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο, αστέρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου πρωταγωνίστησαν στις παγκόσμιες ημέρες, τους καύσωνες, το ξεκίνημα των σχολείων και τις εκλογές

Η Φίνος Φιλμ έχει πλέον έναν αρκετά ενεργό λογαριασμό στα social media, μεταφέροντας το χθες στο σήμερα, μέσα από τις αξέχαστες ταινίες του «χρυσού» ελληνικού κινηματογράφου.

Εκτός από τα αφιερωματικά βίντεο στους μεγάλους αστέρες που συνεργάστηκαν με τη Φίνος Φιλμ, η εταιρεία παραγωγής δημιουργεί σχεδόν σε καθημερινή βάση, για συγκεκριμένες περιστάσεις, όπως ο καύσωνας, το ξεκίνημα των σχολίων και την παγκόσμια ημέρα αφρόλουτρου!

Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, δημοσιεύτηκε στο Instagram της εταιρείας, ένα κλιπ με την ανασκόπηση της Φίνος Φιλμ για το 2023.

Στη λεζάντα, γράφει: «Η Ανασκόπηση της Finos Film για το 2023!

Ξεκινήσαμε αισιόδοξα και ντυθήκαμε αποκριάτικα, τιμήσαμε την ημέρα της γυναίκας, γίναμε οι καλύτεροι πελάτες, προσέξαμε την υγεία μας, ευχηθήκαμε στην μητέρα και στον πατέρα μας, ψηφίσαμε και ξαναψηφίσαμε για ένα καλύτερο αύριο, στέγνωσε το λαρύγγι μας από την κάψα και δροσιστήκαμε με ένα παγωτό, γιορτάσαμε τους νέους μας, ακούσαμε το πρώτο κουδούνι του σχολείου, ταΐσαμε ένα αδέσποτο, τρέξαμε στον μαραθώνιο, ψωνίσαμε, τσουγκρίσαμε και ήπιαμε στην υγειά μας και στην μνήμη όσων έφυγαν.

Καλή χρονιά φίλες και φίλοι!».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Finos Film (@finosfilm_official)

Πηγή: newpost.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΑΤΑΝΤΙΑ Το πανεπιστήμιο Αθηνών πουλάει λάδι και κρασί για να καλύψει τα έξοδα του

Ελλάδα

Λάδι και κρασί εμπορεύεται το Εθνικό - Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) για να καλύψει τα έξοδα του!

Σε σχόλιό τους οι εκλεγμένοι με την Πανσπουδαστική Κ.Σ. στους Φοιτητικούς Συλλόγους του ΕΚΠΑ σημειώνουν:

«Με έκπληξη διαβάσαμε μια πανηγυρική είδηση από το ΕΚΠΑ που ενημερώνει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του Πανεπιστημίου ότι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, πλέον εμπορεύεται λάδι και κρασί, μεταξύ άλλων προϊόντων, μέσω e-shop για να καλύψει τα έξοδα του!

Δεν πρόκειται για κάποια φάρσα, αλλά για το πως λειτουργούν τα "σύγχρονα" Πανεπιστήμια – ΑΕ του 2023! Αλήθεια πόσο σύγχρονο και λογικό είναι να ψάχνει το μεγαλύτερο ίδρυμα της χώρας μας να βρει πόρους πουλώντας λάδι και κρασί; Εκεί έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις τα ιδρύματα μας τον 21ο αιώνα.

Δεν πέφτουμε βέβαια και από τα σύννεφα, αφού την ίδια στιγμή η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδιο για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα πουλάνε πτυχία!

Το μόνο σχετικό του συγκεκριμένου e–shop με το πανεπιστήμιο είναι ότι έχουν κάνει… επιστήμη, την προσπάθεια να βγάζουν λεφτά από τους φοιτητές με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Δεν θα τους περάσει! Δυναμώνουμε τον αγώνα για:Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σύγχρονες σπουδές!
Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια!
Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία στο ύψος των αναγκών μας!».

Πηγή: 902.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Με το μέρος και το δίκιο των φτωχών, κόντρα στους άδικους νόμους και τη βαρβαρότητα

Γιώργος Ξαγοράρης

Η έξωση μιας 74χρονης ανάπηρης μάνας και του 58χρονου ανάπηρου γιου της από το σπίτι τους στα Πέτρινα των Ανω Πετραλώνων με τη συνδρομή πάνοπλων δυνάμεων καταστολής ήταν μια απάνθρωπη και βάρβαρη πράξη.

Δεν υπάρχουν λόγια για το μέγεθος της απανθρωπιάς. Την ίδια μέρα, πολλοί δημοσιογράφοι ρωτούσαν εάν το σπίτι ήταν η πρώτη κατοικία των αναπήρων. Αλήθεια, ένα φτωχόσπιτο στα Προσφυγικά των Πετραλώνων θα μπορούσε μήπως να είναι το «εξοχικό» τους; Ελεος!

Ως δικαστικός επιμελητής, ξέρω καλά την απανθρωπιά της έξωσης, τους εκβιασμούς των τραπεζών και των κορακιών που παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη στους πλειστηριασμούς. Ξέρω τους νόμους και το άδικο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί σε βάρος των υπερχρεωμένων εργατικών και λαϊκών οικογενειών με τη συμβολή όλων των κυβερνήσεων. Δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτά.

Θέλω να μάθουν οι νεότεροι, να θυμηθούν οι παλιότεροι. Σ' αυτή τη γειτονιά που έγινε η έξωση, τα Πέτρινα - Προσφυγικά - Ασύρματος των Ανω Πετραλώνων, γυρίστηκε η αριστουργηματική ταινία «Συνοικία το Ονειρο», σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη και σε σενάριο του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και του συγγραφέα Κώστα Κοτζιά, με πρωταγωνιστή τον Μάνο Κατράκη. Μια ταινία ύμνος στη φτωχολογιά και τα βάσανά της.

Οι Πετραλωνίτες, που τρέξαμε το πρωί της Τρίτης, κάτω από το σπίτι της οδού Τιμοδήμου, για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους ανάπηρους που τους ξεσπίτωναν, ήμασταν οι πιτσιρικάδες στη σκηνή της ταινίας με τα πρόσωπα καρφωμένα στο τζάμι της πόρτας στην ταβέρνα όπου ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδούσε: «Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά, άναψες τον καημό μου, είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό μου». Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια, η φτωχολογιά ακόμα τραγουδά τους αναστεναγμούς της... Ενας κόσμος πραγματικά «μικρός», όπου κυριαρχούν τα ΜΑΤ και τα χημικά ενάντια στους αγωνιστές.

Αυτή τη γειτονιά, αυτή τη συνοικία που ανθίσαν τα όνειρά μας, θέλουν σήμερα να την κάνουν «τουριστικό προϊόν», Airbnb και ντεκόρ των μεγάλων ξενοδοχείων... Τράπεζες και κοράκια πέφτουν πάνω από τα φτωχόσπιτα, τσακίζοντας όνειρα, ελπίδες, οικογένειες ολόκληρες. Βαρβαρότητα - μόνο αυτή η λέξη ταιριάζει.

Σε όσους συναδέλφους μου, δικαστικούς επιμελητές, διάφορους άλλους του νομικού κόσμου, μιλούν για την ανάγκη τήρησης της νομιμότητας και των ιερών δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας, θα μπορούσα να τους μιλήσω για τις προτάσεις του ΚΚΕ για την απαγόρευση των πλειστηριασμών, για την προστασία της πρώτης κατοικίας, για την απαλλαγή από τα άδικα χρέη κ.ά. Ομως, μου έρχονται στο νου οι στίχοι του ίδιου του ποιητή (Τ. Λειβαδίτης), σ' ένα τραγούδι που άκουσα πρόσφατα με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου που απαγγέλλει.

Αυτό, λοιπόν, θα τους απαντήσω: «Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη, μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί, σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει, παίρνει το μέρος των φτωχών».

Κι εμείς πάντα με το μέρος και το δίκιο των φτωχών, κόντρα στους άδικους νόμους και τη βαρβαρότητα, όσα ΜΑΤ κι όσα χημικά κι αν μας ρίξουν...

Γιατί στις συνοικίες της φτωχολογιάς θα γίνει πραγματικότητα το όνειρο με τους αγώνες και την πάλη μας για τη νέα κοινωνία, όπου όλοι θα έχουμε το σπίτι μας, νοσοκομεία, σχολειά κι όσα μας αξίζουν στις συνθήκες του 21ου αιώνα.



Γιώργος ΞΑΓΟΡΑΡΗΣ
Δικαστικός επιμελητής, υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στον δήμο της Αθήνας. Ανωπετραλωνίτης

Πηγή: rizospastis.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Μαργαρίτα Παπαμίχου | Κάτι μας παίρνει από δω

Μαργαρίτα Παπαμίχου

Τις νύχτες μες στον ύπνο μας
τρυπώνουν καλικάντζαροι
χτυπούνε τζάντζαλα
κραδαίνουνε τα κιούπια
οίνο θολό αναδεύοντας
οι πολυέλικτες ουρές τους
μας δίνουνε να πιούμε
να πιούμε να ξεχάσουμε
τι που μας άφησε ενεούς
της άγνοιας απονενοημένους
οστεοφύλακες λειψών θαυμάτων
κι όποιος στη βάσανο της μνήμης μένει πιστός
του μέλλοντος ενοχικός
και την αλήθεια προσκυνά ευλαβικά
τον παίρνουνε μαζί τους

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια). 

Φωτογραφία: Jr Korpa

Πηγή: booksitting.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Françoise Héritier – Το αλάτι της ζωής

Françoise Héritier (Φρανσουάζ Εριτιέ)

Ας πούμε ότι ζούμε κατά μέσον όρο 85 χρόνια, δηλαδή 31.025 μέρες, από τις οποίες κάθε μέρα αφιερώνουμε 8 ώρες στον ύπνο, 3 ώρες και 30 λεπτά στα ψώνια, στην ετοιμασία των γευμάτων, στην κατανάλωσή τους, στο πλύσιμο των πιάτων κτλ., 1 ώρα και 30 λεπτά στην προσωπικά υγιεινή και φροντίδα, στις αρρώστιες κτλ., 3 ώρες στις δουλειές του σπιτιού, στα παιδιά, στις μετακινήσεις, στις συναλλαγές με δημόσιες υπηρεσίες, στα μαστορέματα κτλ., 6 ώρες στη δουλειά, δηλαδή 140 ώρες εργασίας το μήνα επί 45 χρόνια (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι μπορεί και να μας προσφέρουν μεγάλη ευχαρίστηση), 1 ώρα για κοινωνικές σχέσεις, συζητήσεις με τους γείτονες, ποτά, συνελεύσεις, σεμινάρια κτλ. Πόσος χρόνος μένει στον μέσο άνθρωπο να γευτεί το αλάτι της ζωής;

Οι διακοπές, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η όπερα, οι συναυλίες, οι εκθέσεις, το διάβασμα, η μουσική που ακούμε ή παίζουμε, οι περίπατοι στην εξοχή, οι εκδρομές, τα ταξίδια, η κηπουρική, οι επισκέψεις σε φίλους, η γλυκιά απραξία, το γράψιμο, η δημιουργία, η ονειροπόληση, ο στοχασμός, τα σπορ, τα παιχνίδια συναναστροφής, τα απλά παιχνίδια, τα σταυρόλεξα, η ξεκούραση, η κουβέντα, η φιλία, το φλερτ, ο έρωτας και -γιατί όχι;- κάποια ένοχη απόλαυση; Θα προσέξετε ότι δεν μιλάω καν για το σεξ. Μαντέψτε: πρέπει να χωρέσει κι αυτό στη μία ώρα και τα 30 λεπτά που απομένουν καθημερινά κατά τη λεγόμενη παραγωγική περίοδο, ή στις 5 ώρες και τα 30 λεπτά, πριν ή μετά από αυτήν.

Αλλά εσείς επιμηκύνετε το χρόνο εργασίας εις βάρος όλων των άλλων πραγμάτων, και κλείνετε το δρόμο στις απολαύσεις που λαχταρά η ψυχή σας.

Μετάφραση: Έφη Κορομηλά
Φωτογραφία: Alex Blăjan 

Πηγή:Περιθώριο 

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΡΕΥΜΑΤΟΣ Με χρωματιστό χαράτσι το «μαύρο» σκοτάδι στα λαϊκά σπίτια

Ελλάδα

Η 1η Γενάρη 2024 «μπαίνει» με το νέο σύστημα τιμολόγησης στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, που θα φέρει νέο κύμα ανατιμήσεων στην Ενέργεια και στα βασικά καταναλωτικά προϊόντα.

Το ηλεκτροσόκ για εκατομμύρια νοικοκυριά ξεκινά με την επαναφορά της ρήτρας αναπροσαρμογής, που πλέον θα ονομάζεται «Μηχανισμός Διακύμανσης». Αυτό δηλαδή που αποφάσισε η κυβέρνηση και θεσμοθέτησε υποχρεωτικά για όλους τους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Στόχος του νέου συστήματος είναι ξεκάθαρα να βγάλουν οι όμιλοι της Ενέργειας το μέγιστο δυνατό κέρδος από την πώληση της Ενέργειας στα λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες. Αυτό που έρχεται ουσιαστικά είναι ένα ακόμα επεισόδιο της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας, που έχει οδηγήσει τον λαό στην ενεργειακή φτώχεια.

Μέσα από το πολύχρωμο πακέτο χρεώσεων και τα διαφορετικά χρώματα στους λογαριασμούς, ένα είναι το σίγουρο: Εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά θα βουλιάξουν πιο βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια, στην παγωνιά και την πείνα. Μαθηματικοί τύποι και αλγόριθμοι αποτυπώνουν τον τζόγο του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και απογείωσε η ΝΔ, στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Κομμένοι και ραμμένοι έτσι ώστε να θωρακίζουν τα κέρδη εκατομμυρίων ευρώ για τους ενεργειακούς ομίλους, που κάνουν πάρτι στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών.

Την ίδια στιγμή, σοκάρουν και προκαλούν τα τεράστια κέρδη και οι εξαγορές που ανακοινώνουν οι εταιρείες στον κλάδο της Ενέργειας.

Τα χρώματα και τι σημαίνει το καθένα

Με βάση το νέο σύστημα, λοιπόν, καθιερώνονται τέσσερις κατηγορίες με διαφορετικό χρώμα (κίτρινο, μπλε, πορτοκαλί, πράσινο) ανάλογα με το τι θα επιλέξει κάθε νοικοκυριό (αναλυτικά παρακάτω).

Πιο συγκεκριμένα:

-- Το ένα τιμολόγιο είναι η περίφημη ρήτρα αναπροσαρμογής, το λεγόμενο κυμαινόμενο (κίτρινο). Δηλαδή, ο καταναλωτής δεν γνωρίζει την τιμή του επόμενου μήνα, που σημαίνει ότι αν πάει πιο ψηλά η τιμή, θα την πληρώσει ο καταναλωτής, αν πάει πιο χαμηλά θα την γλιτώσει ο καταναλωτής... έως την επόμενη.

-- Η δεύτερη κατηγορία τιμολογίων είναι τα σταθερά τιμολόγια (μπλε). Δηλαδή, ένα τιμολόγιο για έναν χρόνο στο οποίο η τιμή είναι γνωστή - και υψηλότερη. Αν οι τιμές πέσουν, το κόστος για τον καταναλωτή θα βγει μεγαλύτερο και άρα το κέρδος για τον πάροχο μεγαλύτερο.

-- Η τρίτη κατηγορία είναι η λεγόμενη δυναμική (πορτοκαλί). Σε αυτά τα τιμολόγια περιλαμβάνονται εκείνα των οποίων η τιμή μεταβάλλεται, με βάση τις τιμές της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας εντός της μέρας. Προϋπόθεση για να προσφερθούν τα συγκεκριμένα τιμολόγια είναι η ύπαρξη «έξυπνου» μετρητή, του οποίου το κόστος θα φορτωθεί στα νοικοκυριά, ενώ θα αξιοποιηθεί και σε «δεύτερο χρόνο» για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της πολιτικής που οδηγεί στην ενεργειακή φτώχεια.

-- Στο πράσινο τιμολόγιο θα μεταπέσουν, αυτομάτως, την 1η Γενάρη 2024 όσοι δεν έχουν σύμβαση προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας με τον πάροχό τους και δεν επιλέξουν διαφορετικό τιμολόγιο έως την 31η Δεκέμβρη 2023. Θα μεταπέσουν ωστόσο και όσοι καταναλωτές έχουν ενεργή σύμβαση προμήθειας, η οποία όμως είχε τεθεί σε αναστολή λόγω της θέσπισης έκτακτων ρυθμίσεων μεταβατικού χαρακτήρα στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας για την άμβλυνση των οικονομικών συνεπειών της ενεργειακής κρίσης (νόμος 4951/2022, άρθρο 138) και πλέον από το τέλος του έτους «ξεπαγώνει». Για τους συγκεκριμένους καταναλωτές δίνεται επιπλέον περιθώριο ενός μήνα, δηλαδή έως τις 31.1.2024, για την προβολή αντίρρησης επί της μετάπτωσης στο «πράσινο» τιμολόγιο και την πρόθεση παραμονής στην ίδια σύμβαση προμήθειας.

Σύμφωνα με όσα αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, τα «πράσινα» τιμολόγια των παρόχων δεν αναμένεται να είναι φθηνότερα από τα κυμαινόμενα «κίτρινα» τιμολόγια, στα οποία προβλέπεται τιμή χρέωσης προμήθειας εκ των υστέρων, που μεταβάλλεται σύμφωνα με τις διακυμάνσεις της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ακριβότερα, όπως είναι αναμενόμενο, θα είναι τα τιμολόγια με σταθερές τιμές χρέωσης (μπλε).

Η «πράσινη» ρήτρα

Σύμφωνα με όσα ορίζονται στην ΚΥΑ, στο «πράσινο» τιμολόγιο ο προμηθευτής θα δίνει κατά βούληση μία βασική τιμή προμήθειας (τιμή βάσης), η οποία θα πρέπει να μείνει σταθερή για τουλάχιστον έξι μήνες. Δεν διευκρινίζεται τι θα γίνει στη συνέχεια, συνάγεται, ωστόσο, ότι η βασική τιμή μπορεί να αλλάξει, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω.

Ομως, οι καταναλωτές δεν θα πληρώνουν με βάση την τιμή βάσης, αλλά μία άλλη τελική τιμή χρέωσης, η οποία θα αποτελεί άθροισμα της βασικής τιμής και του μηχανισμού διακύμανσης, δηλαδή της ρήτρας. Η τελική τιμή θα ανακοινώνεται έως την πρώτη μέρα του μήνα κατανάλωσης, ώστε να γνωρίζουν οι καταναλωτές πόσο θα τους κοστίζει το ρεύμα που θα καταναλώσουν, π.χ. τον Γενάρη και κατά τον ίδιο τρόπο για κάθε επόμενο μήνα.

Για παράδειγμα: Εάν η μέση χονδρεμπορική τιμή του προηγούμενου μήνα του μήνα κατανάλωσης (τον Δεκέμβρη) είναι χαμηλότερη του κατώτατου ορίου ασφαλείας που θα θέσει ο προμηθευτής, ή υψηλότερη του ανώτατου ορίου, τότε ο καταναλωτής θα επιβαρύνεται με ρήτρα. Δηλαδή, στην πρώτη περίπτωση ο καταναλωτής θα πληρώνει την οικονομική διαφορά από αυτό που είχε χρεωθεί αρχικά και στη δεύτερη θα χρεώνεται επειδή έχει καταναλώσει περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια σε μείγμα εκτός ΑΠΕ. Μιλάμε για ένα σχήμα μέσω του οποίου σε κάθε περίπτωση μονά - ζυγά οι ενεργειακοί όμιλοι θα κερδίζουν και τα σπασμένα τα πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά.

Εξάλλου, λίγες μέρες πριν «κλείσει» η χρονιά έγινε γνωστό ότι θα αυξηθεί το ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ, το οποίο οι καταναλωτές πληρώνουν μέσω των λογαριασμών ρεύματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτό εισηγήθηκε η νέα διοίκηση της ΕΡΤ στην κυβέρνηση της ΝΔ. Σημειωτέον, το σημερινό κόστος του ανταποδοτικού τέλους της ΕΡΤ στους λογαριασμούς ρεύματος ανέρχεται σε 3 ευρώ τον μήνα για κάθε νοικοκυριό, ενώ στη σχετική εισήγηση γίνεται λόγος για αύξηση της τάξης των 0,50 λεπτών, δηλαδή στα 3,50 ευρώ τον μήνα για κάθε νοικοκυριό.

«Δεν θα πέσουν οι τιμές...»

Χτες, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θ. Σκυλακάκης, μιλώντας για όσα έρχονται, έκανε λόγο για ...«ευτυχή συγκυρία» και «τόνωση της ανταγωνιστικότητας», ενώ επανέλαβε διάφορα παραμύθια περί «πλεονεκτημάτων» των καταναλωτών από τη δυνατότητα επιλογής. Ουσιαστικά, τα νοικοκυριά θα διαλέγουν τον ...χρωματιστό τρόπο με τον οποίο θα «φεσώνονται» για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος.

Επιπλέον, το αλαλούμ που επικρατεί το περιέγραψε με τον εξής τρόπο: «Η καλύτερη διασφάλιση ότι δεν υπάρχουν συνεννοήσεις είναι να γνωρίζει ο κόσμος τις τιμές και για πρώτη φορά πρώτη του μήνα θα μάθει τις τιμές, δηλαδή μετά την Πρωτοχρονιά», ενώ πρόσθεσε αναφερόμενος στο «πράσινο» τιμολόγιο: «Το μεγάλο πλεονέκτημα του ότι ξέρεις τις τιμές 1η του μήνα, 2 του μήνα. Είναι αυτό στο οποίο ξέρετε και μπορείτε να συγκρίνετε μετά. Με βάση το "πράσινο" μπορείτε να κινηθείτε είτε προς το "μπλε" είτε προς το "κίτρινο" ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, αλλά θα κινηθείτε χωρίς να μπορεί κάποιος να σας παραπλανήσει». Λες και οι καταναλωτές είναι τζογαδόροι και θα μαντεύουν με βάση υπολογισμούς του Χρηματιστηρίου Ενέργειας πού θα ενταχθούν.

Ξεκάθαρος και αποκαλυπτικός ήταν και ως προς το γεγονός ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία μείωση στις τιμές αλλά και για το ότι τα αρπακτικά των ΑΠΕ θα κάνουν χρυσές δουλειές. «Η τιμή των ρύπων», είπε, «που είναι γύρω στα 76 - 75 ευρώ σήμερα, δεν θα αλλάξει, συνεπώς έχουμε ένα μόνιμο χαρακτηριστικό αύξησης. Πότε θα περιορίζεται το κόστος της τιμής των ρύπων για μας; Οσο περισσότερες ΑΠΕ μπαίνουν»...

Εξάλλου, χτες, πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας ανακοίνωσαν τις χρεώσεις τους για το «μπλε» τιμολόγιο ρεύματος («κλείδωμα» τιμής για 12 μήνες), ενώ τις προσεχείς μέρες αναμένεται το ίδιο να πράξουν και οι υπόλοιπες εταιρείες. Οπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, το «μπλε» τιμολόγιο μπορεί να λειτουργήσει ως «τυράκι» και γι' αυτό ανακοινώθηκε πρώτο, υπάρχει η πιθανότητα να αναμένεται να είναι πιο ακριβό αλλά προσφέρει την ψευδαίσθηση της σιγουριάς... Οσοι επιχειρήσουν να βγουν από αυτό σε περίπτωση που οι τιμές είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα θα πληρώσουν πέναλτι... πρόωρης αποχώρησης. 

Πηγή: rizospastis.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Γιορτές: οι πιο επικίνδυνες μέρες του χρόνου – Γιατί συνεχώς διαβάζουμε για φόνους, ειδεχθή εγκλήματα και παραβατικές συμπεριφορές;

Κόσμος

Γιορτές. Οι πιο επικίνδυνες μέρες του χρόνου, στατιστικά! Συνεχώς, εδώ και εβδομάδες, διαβάζουμε για φόνους, ειδεχθή εγκλήματα και παραβατικές συμπεριφορές; Γιατί; Γιορτινές μέρες και το βλέμμα μεταδίδει στην ψυχή μας τον θάνατο…

Δεν προλαβαίνουμε να ταξινομήσουμε καθημερινά τα εγκλήματα, κάποια από αυτά ιδιαζόντως ειδεχθή: αδελφός σκότωσε με ψαλίδι τον αδελφό του, Νορβηγός τραυμάτισε θανάσιμα αστυνομικό σε μπαρ, γιος μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τον πατέρα του… Στην Ελλάδα αυτά. Ή: δύο έφηβοι, αδέλφια στη Φλόριντα, συνελήφθησαν μετά τον θανάσιμο πυροβολισμό κατά της αδελφής τους, εν μέσω καυγά για χριστουγεννιάτικα δώρα! Και ας μην συνεχίσουμε γιατί μόνο γιορτές δεν θα κάνουμε…

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι λόγοι για τους οποίους τα στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα κατά τις ημέρες των γιορτών των Χριστουγέννων είναι υψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου:

1. Αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, που οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις (ο Νορβηγός δολοφόνος της Θεσσαλονίκης ήταν μεθυσμένος).

2. Έντονα συναισθήματα: Κάποιοι άνθρωποι περνούν δύσκολα τις μέρες των γιορτών. Μπορεί να έχουν παραγκωνιστεί από μέλη της οικογένειας τους ή να βιώνουν ενδοοικογενειακή βία (ο 16χρονος που κατέσφαξε τον πατέρα του αυτό ακριβώς επικαλείται). Τα ψυχολογικά τραύματα, ο εθισμός σε αυτά και η βία προς τους άλλους είναι περισσότερο συνηθισμένα σε άτομα που είναι συναισθηματικά ασταθή.

Τα έντονα συναισθήματα μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους να πάρουν παρορμητικές αποφάσεις για τις οποίες αργότερα μπορεί να μετανιώσουν. Προκαλεί ακόμα και σήμερα αποτροπιασμό κι’ απέχθεια η Σφαγή των Χριστουγέννων, που συνέβη παραμονή των Χριστουγέννων του 1980 στην Κοβίνα της Καλιφόρνια. Ένας άνδρας ντυμένος με στολή του Άγιου Βασίλη μπήκε στο σπίτι των πεθερικών του, πυροβόλησε όποιον τον πλησίασε- ακόμα και μικρά παιδιά- πυρπόλησε το σπίτι και άφησε πίσω του εννιά ανθρώπους νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Ο δέκατος νεκρός ήταν ο δράστης, που αυτοκτόνησε, λίγες ώρες μετά το μακελειό. Ο ψυχοπαθής δολοφόνος δεν είχε αντέξει το διαζύγιο, μέρες που ήταν…

3. Κλοπές και βία: Οι απαιτήσεις των γιορτών σε χρήμα οδηγούν πολλούς σε παραβατικές πράξεις για να εξασφαλίσουν τα… απαραίτητα. Άλλοι πάλι εκμεταλλεύονται τις γιορτινές ημέρες για να χτυπήσουν ανυποψίαστα θύματα που πλέουν σε πελάγη κατάνυξης… Μπορεί λοιπόν τα «εγκλήματα» των Χριστουγέννων να καλύπτονται με χιούμορ από μια κωμωδία του Χόλιγουντ, όπως το «Home Alone» (Μόνος στο Σπίτι), αλλά οι στατιστικές έχουν δείξει ότι η ζωή μιμείται την τέχνη τραγικά και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό.

Φαίνεται ότι οι «Άγιες Νύχτες» προκαλούν έξαρση της εγκληματικότητας. Και μάλιστα υπάρχει μεγάλη ποικιλία εγκλημάτων που αυξάνονται κατά τη διάρκεια των εορτών, όπως κλοπές, διαρρήξεις σπιτιών, απάτες μέσω διαδικτυακών αγορών, αλλά και κάθε είδους ιντερνετικές παραβατικές δραστηριότητες.
Βία σε γιορτινή ατμόσφαιρα...

Τα καταγεγραμμένα βίαια αδικήματα στις στατιστικές είναι σταθερά υψηλά την ημέρα των Χριστουγέννων. Κι όταν λέμε «βίαια αδικήματα», εννοούμε: φόνους, απόπειρες ανθρωποκτονιών, ανθρωποκτονίες από πρόθεση, επιθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, επίθεση σε αστυνομικά όργανα, σεξουαλικές επιθέσεις, σεξουαλικά αδικήματα, ληστείες χωρίς όπλο ή με όπλο και λοιπά… Η περίοδος των γιορτών έχει αποδειχθεί ότι προσθέτει περισσότερο άγχος, κατάθλιψη, ακόμη και θυμό και οργή στη ζωή κάποιων ανθρώπων, ανάλογα με τις τρέχουσες περιστάσεις. Οι εγκληματίες γνωρίζουν επίσης ότι οι άνθρωποι θα βγουν για ψώνια ή θα ταξιδέψουν, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν «απροστάτευτα» τιμαλφή σε αυτοκίνητα ή σε σπίτια. Και ξαφνικά, για κάποιους τα Χριστούγεννα αντί να είναι εποχή για αγάπη, χαρά και ευτυχία, γίνονται συνώνυμα της θλίψης, του σοκ και της απώλειας.

Ο Δρ. Brian A. Kinnaird, πρώην αστυνομικός που έγινε καθηγητής, συγγραφέας και εκπαιδευτής στους τομείς της κοινωνικής ψυχολογίας και της ποινικής δικαιοσύνης, είπε σχετικά με τις γιορτινές ημέρες: «Υπάρχουν πολλοί παράγοντες και μεταβλητές που σχετίζονται με την κατανόηση τού γιατί οι άνθρωποι διαπράττουν εγκλήματα και πότε. Λίγες είναι οι εμπειρικές μελέτες από ερευνητές (κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους) για το έγκλημα στις γιορτές, οπότε αυτό που μένει είναι πολλά σκοτεινά σημεία και κυρίως εικασίες βασισμένες σε εμπειρίες παθόντων».

Και ο Brian Kinnaird κατέληξε: «Το απρόβλεπτο είναι που κάνει το έγκλημα να συμβεί. Οι γιορτές είναι οι στιγμές που κάποιος παρεκκλίνει από τη ρουτίνα του και αυτό δημιουργεί πρόβλημα».
Σαν να ‘χει δίκιο ο ποιητής: «Θέλω να φύγω! πέρα σ’ άλλους τόπους, τη νύχτα τη μοναδική, μακριά απ’ τη βοή και τους ανθρώπους γιατί είν’ οι άνθρωποι κακοί»… 

Πηγή: ethnos.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Ένα Τέλος Οριστικό

Alexandros Raskolnick

Όταν τον είδα από μακριά, στρογγυλοκαθισμένο στο αναπηρικό του αμαξίδιο να με περιμένει ανυπόμονος, ένας κόμπος έσφιξε το στομάχι μου.Στιγμιαία έμεινα άγαλμα, με το κουπί στο χέρι να αιωρείται αβέβαια πάνω απ’ τ’ ακύμαντα νερά.

Μα ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Δουλειά μου είναι να τους φορτώνω, όσο απαίσιοι κι αν υπήρξανε στη ζήση τους, να τους περνώ απέναντι. Με κινήσεις νευρικές, άρχισα να λάμνω ξανά, ώσπου πλησίασα τόσο, όσο να νοιώσω τη σαπίλα των χνώτων του.

Τον φόρτωσα όπως-όπως και κινήσαμε, αλλά στα μισά της διαδρομής δεν άντεξα. 

Τραμπάλισα επίτηδες τη βάρκα, όσο χρειαζότανε.

Βλέποντας τον να βουλιάζει στα σκοτεινά βάθη του Αχέροντα, σκεφτόμουνα ότι θα πλήρωνα βαρύ τίμημα για την αποκοτιά μου, μα δε μ’ έμελλε…

[Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απεβίωσε σε ηλικία 81 ετών]

Πηγή: raskolnick.medium.com

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Ενα έπος... όλο φιάσκο

Κόσμος

Καταμεσής των Χριστουγέννων, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός που λύνει και δένει για λογαριασμό του Ισραήλ σκαρφίστηκε ένα νέο ...έπος: Ελληνορθόδοξος ναός στα σύνορα με τον Λίβανο επλήγη από τη Χεζμπολάχ με ρουκέτα, προκαλώντας τον σοβαρό τραυματισμό του ιερέα και πολλών Ισραηλινών στρατιωτών.

Αυτή η είδηση «έπαιξε» έως και πρώτο θέμα, συνοδεία αναλύσεων για το πόσο «αιμοβόρα» είναι η Χεζμπολάχ και για το πόσους κινδύνους έχει να αντιμετωπίσει το κράτος του Ισραήλ από εκείνους που δεν σέβονται ούτε ζωές ούτε θρησκείες (τι κι αν το Ισραήλ έχει σφάξει πάνω από 20.000 Παλαιστίνιους από τις 7 Οκτώβρη και από τους πρώτους στόχους στη Γάζα ήταν ένας ελληνορθόδοξος ναός). Οσο περνούσαν οι ώρες, βέβαια, η είδηση σχεδόν εξαφανιζόταν. Τι είχε συμβεί;

Οι πληροφορίες από τον τόπο του συμβάντος έκαναν λόγο για ρωμαιοκαθολική και όχι ελληνορθόδοξη εκκλησία. Οπότε μικρότερο το συγκινησιακό φορτίο, άρα και πιο πενιχρά τα αποτελέσματα της προπαγάνδας όταν εκμεταλλεύεσαι το θρησκευτικό συναίσθημα χιλιάδων ανθρώπων για να πουλήσεις το ψέμα σου.

Στη συνέχεια προέκυψε ότι η εκκλησία βρισκόταν σε ερημωμένο αραβόφωνο χωριό Χριστιανών, το οποίο είχε καταληφθεί και ισοπεδωθεί από το Ισραήλ το 1948, ενώ όλοι οι κάτοικοι είχαν εκτοπιστεί.

Η συγκεκριμένη εκκλησία λειτουργεί πολύ σπάνια, μόνο για κηδείες ντόπιων που συγγενείς επιστρέφουν στη γενέτειρα για να τους θάψουν. Αποκαλύφθηκε, τέλος, ότι ο τραυματίας δεν ήταν ιερέας αλλά ένας υπερήλικας που ζούσε εκεί ως φύλακας της εκκλησίας και ο τραυματισμός του ήταν ελαφρύς!

Μάλιστα οι Ισραηλινοί που τραυματίστηκαν βρέθηκαν εκεί αναζητώντας «έναν άνδρα» για τον οποίο είχαν πληροφορίες ότι εκτόξευε ρουκέτες εναντίον τους από την εκκλησία. Εκεί τους βρήκαν τα θραύσματα και τραυματίστηκαν ελαφρά μαζί με τον φύλακα, η τύχη του οποίου κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα ήταν αν έφταναν εκεί οι Ισραηλινοί και τον κατηγορούσαν ως τον αυτουργό των επιθέσεων!

Οπως και να 'χει, άλλη μια «μεγάλη επιτυχία» για τους ατσίδες της δημοσιογραφίας στη χώρα μας, που αναμασούν την ισραηλινή προπαγάνδα χωρίς κανέναν έλεγχο ή διασταύρωση. Και, βέβαια, άλλο ένα φιάσκο για τα ισραηλινά fake news, που η ανθεκτικότητά τους δεν ξεπερνάει πλέον ούτε τις λίγες ώρες. 

Πηγή: 902

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Από πού πήραν τα ονόματά τους οι 12 μήνες του χρόνου;

Ελλάδα

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ. 

Ο πρώτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από το θεό των Ρωμαίων, τον Ιανό (Janus). Ο Ιανός ήταν θεός με δύο πρόσωπα, τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις, γι' αυτό τον αποκαλούσαν και... Janus bifrons, δηλαδή διπρόσωπο Ιανό. Τα δυο του πρόσωπα συμβόλιζαν την αρχή και το τέλος, τη νιότη και το γήρας, την είσοδο και την έξοδο. Γι' αυτό και του αφιέρωσαν τον Ιανουάριο, που, σαν πρώτος μήνας του χρόνου, κοίταζε προς τον προηγούμενο χρόνο και προς τον επόμενο.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare, που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω. Ήταν αφιερωμένος στο θεό του Άδη Φέβρουο και στους νεκρούς, γι' αυτό και στη διάρκειά του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Με το παλαιότερο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου και οι άνθρωποι έπρεπε να μπουν στον καινούργιο χρόνο καθαροί και αμόλυντοι.

Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ. περιορίστηκαν οι ημέρες του από 30 σε 29 και την εποχή του αυτοκράτορα Αύγουστου του αφαιρέθηκε άλλη μια μέρα, η οποία προστέθηκε στον Αύγουστο, και έτσι έχει 28 ημέρες, και 29 κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε το έτος αντί 365 ημέρες έχει 366 και ονομάζεται δίσεκτο από το bis sextus (δις έκτη), δηλαδή δύο φορές η 24η του μήνα, που ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου. Εμείς τον λέμε «Φλεβάρη» επειδή τότε ανοίγουν οι φλέβες της γης, δηλαδή αναβρύουν πολλά νερά, τον λέμε και «Κουτσοφλέβαρο», επειδή έχει λιγότερες μέρες.

ΜΑΡΤΙΟΣ
Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών, αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη, θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία.

Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως «ανοιξιάτης» επειδή φέρνει την άνοιξη, «γδάρτης», «παλουκοκαύτης» και «πεντάγνωμος», επειδή ο καιρός είναι άστατος, «βαγγελιώτης» από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, «πενταγιόματο» (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο. Την 1η του Μάρτη τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το «μάρτη» ή αλλιώς τη «μαρτιά», ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μην τα κάψει ο μαρτιάτικος ήλιος.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperio, που σημαίνει ανοίγω, γιατί τότε ανοίγει ο καιρός και ανθίζουν τα λουλούδια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά Αφροδίτη. Τον λέμε «Ανοιξιάτη», «Λαμπριάτη», από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα, και «Αϊγιωργίτη», από τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου.

Την Πρωταπριλιά συνηθίζουμε να λέμε αθώα ψέματα και να κάνουμε ανώδυνες φάρσες, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από τη δυτική Ευρώπη και που έγινε περισσότερο γνωστό περί το 1880 μέσω της «Εφημερίδας» του Κορομηλά.

ΜΑΪΟΣ
Ο πέμπτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Maja προήλθε από τη λέξη μαία (τροφός), τη μητέρα του θεού Ερμή, στον οποίο ήταν αφιερωμένος. Είναι ο μήνας των λουλουδιών και την 1η Μαΐου πλέκουμε στεφάνια με λουλούδια και τα κρεμάμε στις εξώπορτες, μέχρι που στις 24 Ιουνίου τα καίμε στις φωτιές του Αϊ–Γιάννη.

Η Πρωτομαγιά έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα αργίας και διεκδικήσεων των εργατών, γι' αυτό την ονομάζουμε και «Εργατική Πρωτομαγιά». Τη 2η Κυριακή του Μαΐου είναι η «Γιορτή της Μητέρας».

Κατά το τριήμερο 21–23 γίνονται τα «Αναστενάρια», προς τιμή των αγίων Κωνασταντίνου και Ελένης. Στο τελετουργικό τους περιλαμβάνουν εκστατικούς χορούς, πομπικές περιφορές εικονισμάτων, αλλά κυρίως πυροβασία, δηλαδή περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Τον λένε και «Κερασάρη», γιατί τότε βγαίνουν τα κεράσια.

ΙΟΥΝΙΟΣ
Ο έκτος μήνας του έτους ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Juno (Ήρα), σύζυγο του Jupiter (Δίας), προστάτιδα του οίκου και του γάμου. Κατά μία άλλη εκδοχή, πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο. Αυτός ανέτρεψε τον βασιλιά Ταρκύνιο τον Υπερήφανο το 510 π.Χ., εγκαθίδρυσε το θεσμό της Υπατείας, θεμελίωσε τη Δημοκρατία και έγινε ο πρώτος Ύπατος της Ρώμης.

Στις 21 Ιουνίου είναι το θερινό ηλιοστάσιο, οπότε ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, ενώ έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα στο βόρειο ημισφαίριο και τη μικρότερη στο νότιο. Λέγεται «θεριστής», γιατί κατά τη διάρκειά του γίνεται ο θερισμός του σταριού, «ορνιαστής» ή «ρινιαστής», γιατί γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων συκιών με ορνιούς, δηλαδή καρπούς άγριας συκιάς.

ΙΟΥΛΙΟΣ
Ο έβδομος μήνας του έτους έχει 31 ημέρες και είναι αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους στρατηλάτες του αρχαίου κόσμου. Ήταν εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης, ρήτορας, ιστορικός, ανέβηκε σε όλα τα αξιώματα και άφησε σημαντικό έργο. Τον Ιούλιο οι Ρωμαίοι τον έλεγαν Quintilis, επειδή κατά το ημερολόγιο του Νουμά Πομπιλίου ήταν ο πέμπτος μήνας του έτους, με πρώτο τον Μάρτιο.

Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του έτους ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου. Το 46 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας ανέθεσε στον Σωσιγένη να αναμορφώσει το ρωμαϊκό ημερολόγιο, το οποίο βασιζόταν στις φάσεις της σελήνης, αλλά οι ατέλειες που είχε είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες αποκλίσεις στην εαρινή ισημερία. Στο νέο ημερολόγιο, που ονομάστηκε Ιουλιανό, προστέθηκαν 80 ημέρες που δεν είχαν καταμετρηθεί και το έτος 46 ονομάστηκε «έτος σύγχυσης», διότι είχε 445 ημέρες.

Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας με πολλές γιορτές και πανηγύρια, όπως της Αγίας Κυριακής στις 7, της Αγίας Μαρίνας στις 17, που είναι προστάτιδα των παιδιών, του Προφήτη Ηλία στις 20, της Αγίας Παρασκευής στις 26, που προστατεύει τα μάτια, του Αγίου Παντελεήμονα στις 27. Τον λέμε και «Αλωνάρη», επειδή κατά τη διάρκειά του γίνεται το αλώνισμα του σταριού.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Ο Αύγουστος οφείλει το όνομά του στον αυτοκράτορα Οκταβιανό, ο οποίος τιμήθηκε από τη Σύγκλητο με το προσωνύμιο Αύγουστος, που σημαίνει σεβαστός. Η ηγεμονία του ήταν η αφετηρία μιας σχετικά ειρηνικής περιόδου για την αυτοκρατορία, που έγινε γνωστή ως Pax Romana. Δημιούργησε μεγάλο έργο, όπως κατασκευή οδικού δικτύου, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώθηση στα γράμματα και τις τέχνες, συγκρότηση μόνιμου στρατού κλπ. Ο Οκταβιανός ήταν ανιψιός του Ιούλιου Καίσαρα και εξίσου σημαντική προσωπικότητα με εκείνον.

Του αφιέρωσαν τον μήνα Sextilis (έκτος) των Ρωμαίων, στον οποίο έδωσαν 31 ημέρες (γιατί θεωρούσαν ότι ήταν υποτιμητικό να έχει λιγότερες ημέρες από τον Ιούλιο), παίρνοντας μία ημέρα από τον Φεβρουάριο, ο οποίος έτσι έμεινε με 28 ημέρες.
Τον Αύγουστο γίνονταν παλαιότερα προγνώσεις του καιρού με τα «μερομήνια», δηλαδή το πρώτο δωδεκαήμερο του Αυγούστου χρησίμευε για να προβλέψουν τον καιρό όλης της χρονιάς. Έτσι, τα καιρικά φαινόμενα της 1ης Αυγούστου θα ήταν ο καιρός που θα επικρατούσε το Σεπτέμβρη, της 2ης Αυγούστου του Οκτώβρη κ.λπ.

Τον Αύγουστο τον λέμε και «Συκολόγο», γιατί τότε ωριμάζουν τα σύκα, αλλά και «Δριμάρη» από τις δρίμες (ξωτικά), που τις 6 πρώτες μέρες του Αυγούστου επηρεάζουν τα νερά και τότε δεν πρέπει να κολυμπάς ή να πλένεις ρούχα. Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας, με τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Ο Σεπτέμβριος κατείχε την έβδομη θέση στη σειρά των μηνών, όπως δείχνει και το όνομά του, καθώς septem στα λατινικά σημαίνει επτά. Όταν όμως καθιερώθηκε το ιουλιανό ημερολόγιο με πρώτο μήνα του έτους τον Ιανουάριο, ο Σεπτέμβριος έγινε ένατος. Η 1η του Σεπτέμβρη θεωρείται η αρχή του εκκλησιαστικού έτους, αποτελεί την Αρχή της Ινδίκτου, από την λατινική λέξη indictio (επιβολή φόρου), την οποία εισήγαγε ο Καίσαρας Αύγουστος όταν διέταξε να γίνει γενική απογραφή των κατοίκων του ρωμαϊκού κράτους και να εισπραχθούν φόροι την 1η του Σεπτέμβρη.

Η Ινδικτιώνα είναι τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες, με αφετηρία τη γέννηση του Χριστού ή από το 3 π.Χ. Η 23η του Σεπτέμβρη, γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, καθορίστηκε ως Πρωτοχρονιά και ως Αρχή της Ινδίκτου. Η Εκκλησία σ' αυτήν την Πρωτοχρονιά τοποθέτησε τη γιορτή της σύλληψης του Προδρόμου, που αποτελεί το πρώτο γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας, ενώ το 462 μ.Χ. η εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου, για πρακτικούς λόγους.

Τον Σεπτέμβριο αρχίζει και το γεωργικό έτος, καθώς τότε ξεκινούν όλες οι αγροτικές εργασίες. Λέγεται και «Τρυγητής», γιατί τότε γίνεται ο τρύγος των αμπελιών, ενώ αρχίζει η σπορά και το όργωμα. Στις 2 του Σεπτέμβρη είναι η γιορτή του Αγίου Μάμα, που θεωρείται προστάτης των βοσκών. Στις 14 του Σεπτέμβρη είναι η μεγάλη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Στις 23 του μήνα είναι η φθινοπωρινή ισημερία και η νύχτα θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια από την ημέρα έως την εαρινή ισημερία.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Από την λέξη octo, που σημαίνει οκτώ, πήρε ο Οκτώβριος το όνομά του, μιας και στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος μήνας. Το 46 π.Χ. με την αλλαγή του ημερολογίου έγινε ο δέκατος μήνας, αλλά κράτησε το όνομά του. Το Ιουλιανό ημερολόγιο είχε απόκλιση μίας ημέρας κάθε 128 χρόνια από το πραγματικό τροπικό έτος και έτσι το 1582 καταμετρήθηκαν 10 ημέρες απόκλισης, οπότε ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος θέσπισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο τον Οκτώβριο του 1582 και την 4η Οκτωβρίου αυτού του έτους την διαδέχτηκε η 15η Οκτωβρίου αντί της 5ης, για να αφαιρεθούν οι 10 ημέρες οι οποίες είχαν καταμετρηθεί, χωρίς ωστόσο να έχουν διανυθεί και να επανέλθει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου.

Τον Οκτώβριο τον λέμε και «Βροχάρη», για τις ευεργετικές για τους γεωργούς βροχές του. Ακόμα τον ονομάζουμε «Σποριά» ή «Σπαρτό», γιατί αρχίζει η σπορά στους αγρούς, αλλά και «Αϊ–Δημητριάτη», για τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου.
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των χρυσανθέμων.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους σύμφωνα με το τωρινό ημερολόγιο, αλλά κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας, γι' αυτό και το όνομά του προέρχεται από τον αριθμό εννέα, που στα λατινικά είναι novem. Είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου και ο μήνας που αρχίζει η συγκομιδή της ελιάς, ενώ τελειώνει η σπορά και τα κοπάδια κατεβαίνουν στα χειμαδιά τους να ξεχειμωνιάσουν. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη βασιλεύει η Πούλια (πλειάδες), γεγονός που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα.

Τον λέμε «Κρασομηνά», γιατί ανοίγονται τα καινούργια κρασιά, «Ανακατωμένο», για τον άστατο καιρό του, «Χαμένο», γιατί είναι μεγάλες οι νύχτες του και οι μικρότερες στη διάρκεια του έτους οι μέρες του, αλλά και «Αρχαγγελίτη», από τη μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου.


Έχει πάρα πολλές θρησκευτικές γιορτές, όπως του Αγίου Μηνά, των Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Ακινδύνων, του Αγίου Φιλίππου, του Αγίου Ανδρέα, τα Εισόδια της Θεοτόκου, της Αγίας Αικατερίνης κ.λπ.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Ο τελευταίος μήνας του έτους, ο πρώτος του χειμώνα, ο δέκατος του παλιού ρωμαϊκού ημερολογίου, από όπου πήρε και το όνομά του. Decem στα λατινικά είναι το δέκα. Είναι ένας μήνας γεμάτος από γιορτές, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σάββα, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Ελευθερίου και άλλες, με μεγαλύτερη την γιορτή της γέννησης του Χριστού, τα Χριστούγεννα, στις 25 του μήνα.

Τον λένε και «Χιονιά», «Ασπρομηνά», «Χριστουγεννιάτη», «Χριστιανάρη», «Δεκέμπρη», «Αϊ–Νικολιάτη». Είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο, μιας και ο ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του Ισημερινού. Στις 22 του μηνός είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο, οπότε η απόκλιση του ήλιου νότια του Ισημερινού αρχίζει να λιγοστεύει και έτσι αρχίζει να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα.

Κατά την παράδοση, στις 25 του μήνα ξεχύνονται οι καλικάντζαροι στον επάνω κόσμο και παραμένουν μέχρι τα Φώτα, οπότε εξαφανίζονται με τον αγιασμό των υδάτων. Είναι δαιμόνια τα οποία βγαίνουν από τη γη αυτό το δωδεκαήμερο, που τα νερά είναι αβάπτιστα, για να πειράξουν τους ανθρώπους. Φοβούνται τις φωτιές και τα κουδούνια, γι' αυτό σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ανάβουν φωτιές και τραγουδάνε χτυπώντας κουδούνια. 

Πηγή: o-klooun

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Μαζί με τον Μπελογιάννη: Η μέρα που η πιο αγαπημένη ηθοποιός του «Ντόλτσε Βίτα» καταδικάστηκε για αντεθνική δράση και κατασκοπεία

Ελλάδα

Οι περισσότεροι την θυμούνται ως Όλγα Μαρκάτου στην δημοφιλή σειρά Ντόλτσε Βίτα, όπου υποδύεται μια γιαγιά της οποίας τα σχόλια στάζουν… βιτριολικό χιούμορ. Βέβαια η Μαρία Φωκά υπήρξε μια σπουδαία ηθοποιός με σημαντικό βιογραφικό πριν μπει στη ζωή της η μικρή οθόνη, ενώ εκείνο που αγνοεί η πλειοψηφία του κοινού είναι η πολιτική δράση της την δεκαετία του ’50, όταν και ήταν συγκατηγορούμενη του Νίκου Μπελογιάννη στην διαβόητη υπόθεση κατασκοπείας.

Στα πρώτα χρόνια της καριέρας της, η γεννημένη στην Κεφαλονιά ηθοποιός διακρίθηκε κυρίως σε δεύτερους, αλλά πάντοτε δυναμικούς ρόλους. Έχοντας στην φαρέτρα της το πέρασμά της από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος μέχρι το 1948, μυήθηκε στην υποκριτική δίπλα στους κορυφαίους του είδους.

Παράλληλα, την ίδια εποχή γνωρίζει και τον μετέπειτα σύζυγό της, επίσης γνωστό ηθοποιό Λυκούργο Καλλέργη, ο οποίος ήταν ήδη οργανωμένος στις τάξεις του παράνομου τότε Κομμουνιστικού Κόμματος. Το ζευγάρι, πέρα από την καλλιτεχνική δράση του, εντάσσεται στους αγώνες της εποχής και μερικά χρόνια αργότερα η Μαρία Φωκά (ως Μαρία Καλλέργη εξαιτίας του γάμου της) βρίσκεται αναμεμειγμένη σε μία από τις πλέον πολύκροτες δίκες στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας.

Σε αυτήν όπου δικάζεται ο Νίκος Μπελογιάννης με βάση τον μεταξικό νόμο 375/1936 περί κατασκοπείας. Στο εδώλιο κάθονται επίσης και καταδικάζονται σε θάνατο την 1η Μαρτίου του 1952 τόσο ο περίφημος «άνθρωπος με το γαρύφαλλο» όσο και η σύντροφός του Έλλη Παππά (η οποία τελικά δεν εκτελέστηκε αφού κυοφορούσε το παιδί του) αλλά και οι Νίκος Καλούμενος, Δημήτρη Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης και Τάκης Λαζαρίδης. Και όλα αυτά ενώ κυβέρνηση τότε ήταν κεντρώα, με πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα και ηγετικές μορφές τους Γεώργιο Παπανδρέου και Σοφοκλή Βενιζέλο…

Όπως και να έχει, σε εκείνη την δίκη-παρωδία καταδικάζεται και η Μαρία Φωκά, αρχικά σε ισόβια κάθειρξη. Η ποινή της αργότερα μετατρέπεται σε δεκαετή κάθειρξη και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων της για το ίδιο διάστημα. Το «έγκλημά» της ήταν ότι είχε έρθει σε επαφή με στελέχη του Κόμματος που βρίσκονταν στο Παρίσι και μεσολάβησε ώστε ένα ποσό 1.600 λιρών Αγγλίας να φτάσει μέχρι την Ελλάδα για τις ανάγκες του αγώνα. Ο σύνδεσμος στον οποίο θα έπρεπε να τα παραδώσει σε ένα αρτοποιείο δεν εμφανίστηκε στο ραντεβού και η ηθοποιός άφησε ένα σημείωμα το οποίο και βρέθηκε αργότερα σε έφοδο της αστυνομίας. Η μοίρα της είχε ήδη σφραγιστεί…

Αποκομμένη για μια δεκαετία από κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα, επανήλθε ουσιαστικά στον χώρο την σεζόν 1958-1959, σε περιοδεία του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Από το 1961 έως το 1963 συνεργάστηκε με την Ελλη Λαμπέτη («Το θαύμα της Ανι Σάλιβαν», «Η μικρή μας πόλη» κ.ά.), το 1964 με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και στη συνέχεια με την «Ελληνική Λαϊκή Σκηνή» για να ακολουθήσει η συνεργασία της με τον θίασο της Τζένης Καρέζη.

Περίπου εκείνη την περίοδο την βλέπουμε και στον κινηματογράφο όπου 25 χρόνια πριν την Όλγα Μαρκάτου στην Ντόλτσε Βίτα παίζει την… γριά πριν την ώρα της (!) στις κωμωδίες «Ένας ιππότης για την Βασούλα» και «Γοργόνες και μάγκες», ενώ την επόμενη δεκαετία, εκείνη του 1970, επανέρχεται στα κοινά διατελώντας αντιπρόεδρος και μετέπειτα πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, ενώ υπήρξε και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας.

Προς το τέλος της ζωής της γνώρισε μοναδική επιτυχία στην ιδιωτική τηλεόραση, ενώ η τελευταία της εμφάνιση ήταν στη σειρά «Οι θειοσεβούμενοι» το 2000. Πέθανε στο Λονδίνο στις 15 Ιουνίου του 2001, ύστερα από μακροχρόνια καρδιακά προβλήματα και κηδεύτηκε στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας.

Πηγή: menshouse

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο δικός μας Θάνος…

Από Κατιούσα

Σαν σήμερα, στις 28 του Δεκέμβρη 2019, έφυγε από τη ζωή, ο μεγάλος μας συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος. Έφυγε από τη ζωή μετά από σκληρή μάχη με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια. Λίγες μέρες πριν, από το κρεβάτι του νοσοκομείου έγραφε: «…αισθάνομαι πιο δυνατός κι είμαι σίγουρος ότι θα σας συναντήσω σύντομα. “Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ»…

Ο Θάνος Μικρούτσικος γεννήθηκε στις 13 του Απρίλη 1947, στην Πάτρα Ξεκίνησε να σπουδάζει πιάνο και αρμονία από τεσσάρων ετών στη Φιλαρμονική Εταιρεία Πατρών και στο Ελληνικό Ωδείο. Έφτασε στο πτυχίο σε ηλικία 12 ετών.

Τη μουσική του πορεία διαμόρφωσαν τέσσερις παράγοντες: Η Κλασσική Μουσική, η έννοια του αυτοσχεδιασμού, το προοδευτικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε και τα μαθήματα θεωρίας της μουσικής που ξεκίνησε όταν μπήκε στο Πανεπιστήμιο.

Η μουσική έγινε η βασική διάσταση στη ζωή του. «Στην αρχή εγκαταστάθηκε εντός μου η κλασική μουσική, ο Μπαχ, ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ. Παίζοντας τους στο πιάνο 10-12 χρονών, ταξίδευα στους δρόμους της πόλης μου, στην Πάτρα, στις στοές της, στα νεοκλασικά κτίριά της, αλλά έφευγα και πέραν αυτής. Σε πόλεις και εποχές παλιές που δεν ήξερα. Αυτοσχεδίαζα στο πιάνο με τις ώρες».

Σε πολύ μικρή ηλικία μπήκε στη ζωή του και η άλλη του μεγάλη αγάπη, η ποίηση, ηθικός αυτουργός ο πατέρας του, «κρατώντας με στην αγκαλιά του, από τα 5 μου χρόνια, μου διάβαζε ποιήματα σχεδόν κάθε βράδυ. Από τότε θυμάμαι απ’ έξω ολόκληρο τον Καρυωτάκη. Αλλά και Καβάφη και Ρίτσο και όλους σχεδόν τους ελάσσονες ποιητές, που δεν είναι όσο ελάσσονες τους είπαν».

Στη δεκαετία του ’60 μπαίνει στη ζωή του η έντεχνη ελληνική μουσική. «Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, το τραγούδι δηλαδή. Δεύτερο αγκωνάρι εντός μου. Χρωστάω και σε αυτούς ταξίδια, αλλά και πόνους αφόρητους. Ο αυστηρός δάσκαλος του Ωδείου εξασκείτο με το χάρακα στα δάχτυλά μου, με δύναμη, για να πάψω να τους παίζω στο πιάνο…».

Σπούδασε μαθηματικά στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα μελέτησε αρμονία, αντίστιξη, φούγκα και σύνθεση με τον καθηγητή – συνθέτη Γ.Α. Παπαϊωάννου. Την περίοδο εκείνη ανακαλύπτει νέους μουσικούς κόσμους, τη μεταπολεμική avant guarde μουσική, την πρωτοπορία της δεκαετίας του ’60. «Νέοι ήχοι, νέες θεωρίες, έγιναν καθημερινότητά μου. Καινούρια ταξίδια, νέα όνειρα, άγνωστοι τόποι». Αυτή την περίοδο ξεκινά και τη μελέτη έργων του Καρλ Μαρξ.

Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη μουσικής. Έχει γράψει όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, πειραματική μουσική. Συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες, γράφοντας μουσική για δεκάδες θεατρικά έργα, τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Τεράστια ήταν και η παρουσία του στη δισκογραφία. Μελοποίησε πολλούς Έλληνες και ξένους ποιητές. Όπως έλεγε «η ποίηση έγινε η δεύτερη διάσταση στην καθημερινότητα μου».

Έδωσε εκατοντάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει ή έχουν παιχτεί έργα του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής (Λονδίνο, Γλασκόβη, Εδιμβούργο, Παρίσι, Λιλ, Λυών, Ρενς, Μονπελλιέ, Βρυξέλλες, Λιέγη, Γενεύη, Λοζάννη, Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βερόνα, Φλωρεντία, Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη κ.α.).

Έργα του έχουν παρουσιαστεί από πολλές μεγάλες ορχήστρες και ορχήστρες μουσικής δωματίου και τα έχουν διευθύνει σπουδαίοι μαέστροι, ανάμεσά τους οι Αλέξανδρος Μυράτ, Jerzy Swoboda, Adrew Davis, Kazuyoshi Akiyama, Louis Devos, Λουκάς Καρυτινός, Αλκης Μπαλτάς κ.ά. Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους σημαντικούς Έλληνες ερμηνευτές και μουσικούς, ανάμεσά τους είναι οι: Μαρία Δημητριάδη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Μεράντζας, Γιάννης Κούτρας, Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Κώστας Θωμαΐδης, Μίλτος Πασχαλίδης, Χρήστος Θηβαίος, Γιάννης Κότσιρας, Ρίτα Αντωνοπούλου. Έχει, επίσης, συνεργαστεί με πολλούς διεθνείς καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν οι: Irene Jarsky, Petro Guelfutsi, Milva, Udo Reineman, Lucienne Van Deyck κ.ά.

Το 2002 τιμήθηκε για τη μουσική του στο θέατρο με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος» από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου (Θεατρικό Μουσείο). Έχει σκηνοθετήσει τρία έργα στο χώρο του μουσικού θεάτρου. Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.

Ο Θάνος Μικρούτσικος υπήρξε μέλος του ΚΚΕ στα νεανικά του χρόνια. Στην πορεία, οι δρόμοι τους χώρισαν αλλά ο συνθέτης συνέβαλλε σε εκδηλώσεις του Κόμματος. «Τον κόσμο του ΚΚΕ τον σεβόμουν και όταν δεν ήμουν κοντά στο ΚΚΕ. Εκατό χρόνια ιστορία. Ένα Κόμμα θυσιών, ένα Κόμμα έπους», έλεγε ο ίδιος. Ξανασυναντήθηκε με το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια ενώ ήταν σταθερή η παρουσία του στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στις ξεχωριστές μουσικές του συναυλίες που πλαισίωναν τα Επιστημονικά Συνέδρια του Κόμματος.

Τιμήθηκε από το ΚΚΕ με την ένταξή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, στη 12η τιμητική θέση, στις βουλευτικές εκλογές 7ης Ιούλη 2019. Ο ίδιος, στην έναρξη της τελευταίας του συναυλίας, στο 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στο αφιέρωμα στα πολιτικά τραγούδια, σημείωνε: «Τα πράγματα είναι νόμος, αλλάζουν. Το θέμα είναι να τα αλλάξουμε στη σωστή κατεύθυνση, όχι στο χάος. Εγώ το μόνο, το λίγο, που μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι: Μέχρι τέλους, θα είμαι εδώ!».

Έφυγε από τη ζωή μετά από σκληρή μάχη με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια. Λίγες μέρες πριν, από το κρεβάτι του νοσοκομείου έγραφε: «…αισθάνομαι πιο δυνατός κι είμαι σίγουρος ότι θα σας συναντήσω σύντομα. “Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ», ενώ σε κεντρική εκδήλωση στην οποία τιμήθηκε για τη συνολική προσφορά του στη μουσική, ο γιος του, Στέργιος Μικρούτσικος, μετέφερε μήνυμά του στο οποίο ο σπουδαίος συνθέτης τόνιζε: «…παρότι πορεύομαι με την πλάτη στον τοίχο, είμαι ένας απόλυτα ευτυχισμένος άνθρωπος…Μην αφήσετε καμιά στιγμή στη ζωή σας να πάει χαμένη. Ρουφήξτε κάθε δευτερόλεπτο. Ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα. Διευρύνετε τις γνώσεις σας μέχρι τέλους. Συνεχώς να ονειρεύεστε. Κυνηγήστε την ουτοπία, όπως σας διαβεβαιώνω το έκανα εγώ και θα συνεχίσω, μέχρι τέλους».

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »