Σαν σήμερα
Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ γεννήθηκε στο Παρίσι 9 Ιανουαρίου 1908 και σπούδασε στο πανεπιστήμιο École Normale Supérieure, στο οποίο το 1921 συνάντησε τον Γάλλο υπαρξιστή φιλόσοφο και αργότερα σύντροφό της, Ζαν-Πωλ Σάρτρ.
Μαζί συντάχτηκαν με το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό. Η Μποβουάρ θεωρήθηκε η μητέρα του φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό.
Η εκδοτική της δραστηριότητα
Το 1943 εξέδωσε το L’Invitée, ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης που ανέπτυξε με μία από τις φοιτήτριές της, την Olga Kosakiewicz, ενώ δίδασκε στη Ρουέν κατά τη διάρκεια των αρχών της δεκαετίας του ’30. Το μυθιστόρημα διερευνεί και την πολύπλοκη σχέση μεταξύ της Μποβουάρ και του Σαρτρ, καθώς και πώς επηρεάστηκε η σχέση τους με την συμπερίληψη της Kosakiewicz.
Με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ντε Μποβουάρ συνεργάστηκε με τον Σαρτρ στην έκδοση του Les Temps Modernes, μια πολιτική εφημερίδα. Πέρα από την εκδοτική της δραστηριότητα, η Μποβουάρ χρησιμοποίησε την εφημερίδα ως πλατφόρμα για να παρουσιάσει διάφορες δουλειές και παρέμεινε εκδότρια ως τον θάνατό της.
Αν και το Pour Une Morale de L’ambiguïté (1947) έλαβε λίγη προσοχή είναι ίσως το μοναδικό καλύτερο σημείο εισαγωγής στον Γαλλικό υπαρξισμό. Θα πρέπει να τονιστεί πως η ντε Μποβουάρ ήταν αρκετά ευέλικτη ως συγγραφέας. Ήταν εξίσου ικανή ως φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, πολιτική θεωρητικός, δοκιμιογράφος, καθώς και ως βιογράφος. Μετά το θάνατό της έγινε αποδέκτης εξαιρετικού θαυμασμού και επαίνων, όχι μόνο εξαιτίας της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και λόγω της αυξανόμενης κατανόησης της επιρροής που είχε στο έργο του Σαρτρ “Το Είναι και Το Τίποτα“.
Το 1949 εκδίδει το δημοφιλέστερο έργο της με τίτλο “Το Δεύτερο Φύλο“ στο οποίο επιχειρηματολογεί μέσω του φεμινιστικού υπαρξισμού. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ υποστηρίζει πως, δια μέσου της ιστορίας, οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία, ότι είναι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την “κανονικότητα”. Αναφέρει επίσης χαρακτηριστικά πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, πρέπει να καταρρίψει την υπόθεση αυτή.
Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986, σε ηλικία 78 ετών και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς του Παρισιού.
Σοφά λόγια από την κορυφαία φεμινίστρια του 20ού αιώνα:
“Τους αρέσει να σκοτώνουν τον χρόνο τους περιμένοντας τον χρόνο να τους σκοτώσει”.
“Κάποιες μέρες ο Θεός μοιάζει τόσο μακρινός που φαίνεται να είναι απών”.
“Άλλαξε τη ζωή σου σήμερα. Μη στοιχηματίζεις στο μέλλον, ενέργησε τώρα χωρίς καθυστέρηση”.
“Η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία”.
“Δεν γεννιέσαι μεγαλοφυΐα, γίνεσαι μεγαλοφυΐα. Και η θέση της γυναίκας μέχρι τώρα ήταν τέτοια ώστε αυτό ήταν πρακτικά αδύνατο”. Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα”.
“Η καταπίεση προσπαθεί να δικαιολογηθεί με τη χρησιμότητά της”.
Μαζί συντάχτηκαν με το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό. Η Μποβουάρ θεωρήθηκε η μητέρα του φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό.
Η εκδοτική της δραστηριότητα
Το 1943 εξέδωσε το L’Invitée, ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης που ανέπτυξε με μία από τις φοιτήτριές της, την Olga Kosakiewicz, ενώ δίδασκε στη Ρουέν κατά τη διάρκεια των αρχών της δεκαετίας του ’30. Το μυθιστόρημα διερευνεί και την πολύπλοκη σχέση μεταξύ της Μποβουάρ και του Σαρτρ, καθώς και πώς επηρεάστηκε η σχέση τους με την συμπερίληψη της Kosakiewicz.
Με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ντε Μποβουάρ συνεργάστηκε με τον Σαρτρ στην έκδοση του Les Temps Modernes, μια πολιτική εφημερίδα. Πέρα από την εκδοτική της δραστηριότητα, η Μποβουάρ χρησιμοποίησε την εφημερίδα ως πλατφόρμα για να παρουσιάσει διάφορες δουλειές και παρέμεινε εκδότρια ως τον θάνατό της.
Αν και το Pour Une Morale de L’ambiguïté (1947) έλαβε λίγη προσοχή είναι ίσως το μοναδικό καλύτερο σημείο εισαγωγής στον Γαλλικό υπαρξισμό. Θα πρέπει να τονιστεί πως η ντε Μποβουάρ ήταν αρκετά ευέλικτη ως συγγραφέας. Ήταν εξίσου ικανή ως φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, πολιτική θεωρητικός, δοκιμιογράφος, καθώς και ως βιογράφος. Μετά το θάνατό της έγινε αποδέκτης εξαιρετικού θαυμασμού και επαίνων, όχι μόνο εξαιτίας της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και λόγω της αυξανόμενης κατανόησης της επιρροής που είχε στο έργο του Σαρτρ “Το Είναι και Το Τίποτα“.
Το 1949 εκδίδει το δημοφιλέστερο έργο της με τίτλο “Το Δεύτερο Φύλο“ στο οποίο επιχειρηματολογεί μέσω του φεμινιστικού υπαρξισμού. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ υποστηρίζει πως, δια μέσου της ιστορίας, οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία, ότι είναι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την “κανονικότητα”. Αναφέρει επίσης χαρακτηριστικά πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, πρέπει να καταρρίψει την υπόθεση αυτή.
Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986, σε ηλικία 78 ετών και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς του Παρισιού.
Σοφά λόγια από την κορυφαία φεμινίστρια του 20ού αιώνα:
“Τους αρέσει να σκοτώνουν τον χρόνο τους περιμένοντας τον χρόνο να τους σκοτώσει”.
“Κάποιες μέρες ο Θεός μοιάζει τόσο μακρινός που φαίνεται να είναι απών”.
“Άλλαξε τη ζωή σου σήμερα. Μη στοιχηματίζεις στο μέλλον, ενέργησε τώρα χωρίς καθυστέρηση”.
“Η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία”.
“Δεν γεννιέσαι μεγαλοφυΐα, γίνεσαι μεγαλοφυΐα. Και η θέση της γυναίκας μέχρι τώρα ήταν τέτοια ώστε αυτό ήταν πρακτικά αδύνατο”. Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα”.
“Η καταπίεση προσπαθεί να δικαιολογηθεί με τη χρησιμότητά της”.
“Όταν χάνεις την εμπιστοσύνη στο σώμα σου, χάνεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου”.
“Η αυτογνωσία δεν είναι γνώση, αλλά ένα αφήγημα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του”.
“Η μοιρολατρία θριαμβεύει επάνω σ’ αυτούς που πιστεύουν σ’ αυτήν”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου