Κόσμος
Χιλιάδες λαού και νεολαίας συνεχίζουν να απεργούν και να διαδηλώνουν μαζικά στη Γαλλία ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μακρόν, που αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 και προβλέπει 43 χρόνια δουλειάς για τη θεμελίωση σύνταξης. Με δεδομένη την ανεργία και την τεράστια «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα καταγγέλλουν ότι θα πρέπει στο εξής να δουλεύουν μέχρι τον τάφο, κυρίως οι πιο νέοι. Στα ίδια αποτελέσματα οδηγούν οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και στη χώρα μας, απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, με τελευταία αυτήν του νόμου Κατρούγκαλου επί ΣΥΡΙΖΑ. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η σύνταξη μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε ατομική υπόθεση, επεκτείνεται η ανταποδοτικότητα των εισφορών και ιδιωτικοποιείται η Ασφάλιση, ξεκινώντας από την επικουρική, με τους νόμους Χατζηδάκη της ΝΔ.
Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν την Ασφάλιση και τη σύνταξη ως «κόστος» για την εργοδοσία και το κράτος, που πρέπει να μειωθεί. Για να κάνουν φτηνότερη την εργατική δύναμη, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και πετσοκόβουν τις συντάξεις. Μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, εμπορευματοποιούν και ιδιωτικοποιούν την Υγεία. Αυτός είναι ο πυρήνας όλων των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, στη Γαλλία, παντού. Καθόλου τυχαία, οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν στο Συνταξιοδοτικό, σε συνδυασμό με τις προηγούμενες των κυβερνήσεων Σαρκοζί και Ολάντ, παρουσιάζονται ως της ίδιας εμβέλειας με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Θάτσερ στη δεκαετία του 1980 και τους νόμους «Χαρτζ» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ στις αρχές του 2010, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της βρετανικής και γερμανικής οικονομίας αντίστοιχα.
Γι' αυτό είναι αθλιότητα να ακούγεται - απ' όσους κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα για τους αγώνες του λαού και της νεολαίας - ότι «ο μεταρρυθμιστής Μακρόν δεν διστάζει να γίνει αντιδημοφιλής για να σώσει τα ασφαλιστικά ταμεία». `Η να συκοφαντούν τους Γάλλους εργαζόμενους ότι είναι «προνομιούχοι» σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους, που βγαίνουν αργότερα στη σύνταξη και με μικρότερες συντάξεις. Αντί δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερα χρόνια, όπως είναι σήμερα εφικτό με την αύξηση της παραγωγικότητας και την εξέλιξη της τεχνολογίας, αντί οι συνταξιούχοι να απολαμβάνουν αξιοπρεπείς συντάξεις, που τις πληρώνουν άλλωστε μια ζωή, τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα συνθλίβονται απ' όλες τις κυβερνήσεις, που τα αντιμετωπίζουν ως δημοσιονομικό «βαρίδι» και ως κίνδυνο για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για τη 2η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμια!
Η ίδια η ΕΕ επιβεβαιώνει ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι πληρώνουν το μάρμαρο της οικονομικής «ρευστότητας» πριν την καταιγίδα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Η γαλλική οικονομία έχει την 5η χειρότερη αναλογία κρατικού χρέους/ΑΕΠ στην Ευρωζώνη, προκαλώντας πονοκέφαλο στο κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών εξαμήνων, η κυβέρνηση Μακρόν έχει δεσμευθεί για «εξορθολογισμό» των ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό, με περικοπές των δαπανών για τις συντάξεις. Το αντίστροφο ισχύει βέβαια για τα προνόμια και τις απαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους: Το Ταμείο Ανάκαμψης «σπρώχνει» εκατοντάδες δισ. για τις «πράσινες» επενδύσεις τους. Οι εργοδοτικές εισφορές μειώνονται σταθερά. Οι οφειλές τους στα ταμεία είναι «περασμένα - ξεχασμένα», ενώ εκμεταλλεύονται και τα αποθεματικά, ως «επενδυτικό κεφάλαιο», που θα φέρει τάχα καλύτερες αποδόσεις στις συντάξεις.
«Τα ίδια προσπάθησε να κάνει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2001 στην Ελλάδα. Η μεταρρύθμιση Γιαννίτση εμποδίστηκε όμως από τις λαϊκές αντιδράσεις και έτσι η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία» είναι το άλλο «πολυφορεμένο» ψέμα των ημερών. Προσπαθούν χυδαία να φορτώσουν στον λαό την κρίση του 2010 - 2018, που την πλήρωσε με αιματηρές θυσίες για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Τα ίδια έλεγαν και τη δεκαετία του 1990, όταν ξεκίνησε το ξήλωμα, με τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά, που ξεσήκωσαν μεγάλες αντιδράσεις και εργατικές κινητοποιήσεις. Μετά από κάθε μεταρρύθμιση, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωναν ότι το Ασφαλιστικό «εξυγιάνθηκε» και ότι τα ταμεία είναι πλέον «βιώσιμα»! Μέχρι την επόμενη. Το ίδιο κάνουν και τώρα: Μέσω ...Γαλλίας συκοφαντούν την οργανωμένη πάλη, τη μόνη που μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική τους και στρώνουν το έδαφος και για τον επόμενο γύρο της επίθεσης.
Το μήνυμα όμως από το Παρίσι και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι πολύ ηχηρό για να το «θολώσουν»! Οι λαοί δεν είπαν την τελευταία τους λέξη! Με τους αγώνες τους θα δώσουν απάντηση στα αδιέξοδα που τους φορτώνει το σάπιο σύστημα του κέρδους και όλες οι κυβερνήσεις του.
Χιλιάδες λαού και νεολαίας συνεχίζουν να απεργούν και να διαδηλώνουν μαζικά στη Γαλλία ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μακρόν, που αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 και προβλέπει 43 χρόνια δουλειάς για τη θεμελίωση σύνταξης. Με δεδομένη την ανεργία και την τεράστια «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα καταγγέλλουν ότι θα πρέπει στο εξής να δουλεύουν μέχρι τον τάφο, κυρίως οι πιο νέοι. Στα ίδια αποτελέσματα οδηγούν οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και στη χώρα μας, απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, με τελευταία αυτήν του νόμου Κατρούγκαλου επί ΣΥΡΙΖΑ. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η σύνταξη μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε ατομική υπόθεση, επεκτείνεται η ανταποδοτικότητα των εισφορών και ιδιωτικοποιείται η Ασφάλιση, ξεκινώντας από την επικουρική, με τους νόμους Χατζηδάκη της ΝΔ.
Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν την Ασφάλιση και τη σύνταξη ως «κόστος» για την εργοδοσία και το κράτος, που πρέπει να μειωθεί. Για να κάνουν φτηνότερη την εργατική δύναμη, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και πετσοκόβουν τις συντάξεις. Μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, εμπορευματοποιούν και ιδιωτικοποιούν την Υγεία. Αυτός είναι ο πυρήνας όλων των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, στη Γαλλία, παντού. Καθόλου τυχαία, οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν στο Συνταξιοδοτικό, σε συνδυασμό με τις προηγούμενες των κυβερνήσεων Σαρκοζί και Ολάντ, παρουσιάζονται ως της ίδιας εμβέλειας με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Θάτσερ στη δεκαετία του 1980 και τους νόμους «Χαρτζ» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ στις αρχές του 2010, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της βρετανικής και γερμανικής οικονομίας αντίστοιχα.
Γι' αυτό είναι αθλιότητα να ακούγεται - απ' όσους κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα για τους αγώνες του λαού και της νεολαίας - ότι «ο μεταρρυθμιστής Μακρόν δεν διστάζει να γίνει αντιδημοφιλής για να σώσει τα ασφαλιστικά ταμεία». `Η να συκοφαντούν τους Γάλλους εργαζόμενους ότι είναι «προνομιούχοι» σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους, που βγαίνουν αργότερα στη σύνταξη και με μικρότερες συντάξεις. Αντί δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερα χρόνια, όπως είναι σήμερα εφικτό με την αύξηση της παραγωγικότητας και την εξέλιξη της τεχνολογίας, αντί οι συνταξιούχοι να απολαμβάνουν αξιοπρεπείς συντάξεις, που τις πληρώνουν άλλωστε μια ζωή, τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα συνθλίβονται απ' όλες τις κυβερνήσεις, που τα αντιμετωπίζουν ως δημοσιονομικό «βαρίδι» και ως κίνδυνο για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για τη 2η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμια!
Η ίδια η ΕΕ επιβεβαιώνει ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι πληρώνουν το μάρμαρο της οικονομικής «ρευστότητας» πριν την καταιγίδα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Η γαλλική οικονομία έχει την 5η χειρότερη αναλογία κρατικού χρέους/ΑΕΠ στην Ευρωζώνη, προκαλώντας πονοκέφαλο στο κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών εξαμήνων, η κυβέρνηση Μακρόν έχει δεσμευθεί για «εξορθολογισμό» των ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό, με περικοπές των δαπανών για τις συντάξεις. Το αντίστροφο ισχύει βέβαια για τα προνόμια και τις απαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους: Το Ταμείο Ανάκαμψης «σπρώχνει» εκατοντάδες δισ. για τις «πράσινες» επενδύσεις τους. Οι εργοδοτικές εισφορές μειώνονται σταθερά. Οι οφειλές τους στα ταμεία είναι «περασμένα - ξεχασμένα», ενώ εκμεταλλεύονται και τα αποθεματικά, ως «επενδυτικό κεφάλαιο», που θα φέρει τάχα καλύτερες αποδόσεις στις συντάξεις.
«Τα ίδια προσπάθησε να κάνει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2001 στην Ελλάδα. Η μεταρρύθμιση Γιαννίτση εμποδίστηκε όμως από τις λαϊκές αντιδράσεις και έτσι η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία» είναι το άλλο «πολυφορεμένο» ψέμα των ημερών. Προσπαθούν χυδαία να φορτώσουν στον λαό την κρίση του 2010 - 2018, που την πλήρωσε με αιματηρές θυσίες για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Τα ίδια έλεγαν και τη δεκαετία του 1990, όταν ξεκίνησε το ξήλωμα, με τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά, που ξεσήκωσαν μεγάλες αντιδράσεις και εργατικές κινητοποιήσεις. Μετά από κάθε μεταρρύθμιση, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωναν ότι το Ασφαλιστικό «εξυγιάνθηκε» και ότι τα ταμεία είναι πλέον «βιώσιμα»! Μέχρι την επόμενη. Το ίδιο κάνουν και τώρα: Μέσω ...Γαλλίας συκοφαντούν την οργανωμένη πάλη, τη μόνη που μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική τους και στρώνουν το έδαφος και για τον επόμενο γύρο της επίθεσης.
Το μήνυμα όμως από το Παρίσι και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι πολύ ηχηρό για να το «θολώσουν»! Οι λαοί δεν είπαν την τελευταία τους λέξη! Με τους αγώνες τους θα δώσουν απάντηση στα αδιέξοδα που τους φορτώνει το σάπιο σύστημα του κέρδους και όλες οι κυβερνήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου