Αυτή η ανείπωτη τραγωδία με τα τραίνα στα Τέμπη έχει γεμίσει με δάκρυα θλίψης και πόνου κάθε άνθρωπο που συναισθάνεται, που αντιλαμβάνεται, που γνωρίζει, που μπορεί να σκέπτεται ελεύθερα ακόμα.
Αυτή η ανείπωτη τραγωδία με τα τραίνα στα Τέμπη έχει γεμίσει, κάθε άνθρωπο που προσεγγίζει τα πράγματα με σοβαρότητα και σε βάθος, με οργή για την δεξιά, κάθε χρώματος και κάθε κόμματος, τους “θεσμούς”, τους κλεπτοκράτες και όλους εσάς που τους υποστηρίζετε.
Η τραγωδία των Τεμπών είναι η ίδια η τραγωδία της Ελλάδας και δυστυχώς δεν υπάρχουν μεγάλοι τραγικοί ποιητές για την δραματοποιήσουν στο φιλοσοφικό και πολιτικό βάθος που της αρμόζει και που μόνο αυτοί θα το κατάφερναν.
Η τραγωδία των Τεμπών είναι η ίδια η τραγωδία του τόπου, τουλάχιστον τα τελευταία 50 (και πλέον χρόνια).
Αυτή η ανείπωτη τραγωδία με τα τραίνα στα Τέμπη έχει γεμίσει, κάθε άνθρωπο που προσεγγίζει τα πράγματα με σοβαρότητα και σε βάθος, με οργή για την δεξιά, κάθε χρώματος και κάθε κόμματος, τους “θεσμούς”, τους κλεπτοκράτες και όλους εσάς που τους υποστηρίζετε.
Η τραγωδία των Τεμπών είναι η ίδια η τραγωδία της Ελλάδας και δυστυχώς δεν υπάρχουν μεγάλοι τραγικοί ποιητές για την δραματοποιήσουν στο φιλοσοφικό και πολιτικό βάθος που της αρμόζει και που μόνο αυτοί θα το κατάφερναν.
Η τραγωδία των Τεμπών είναι η ίδια η τραγωδία του τόπου, τουλάχιστον τα τελευταία 50 (και πλέον χρόνια).
Δεν είχα γνώση από τον σταθμάρχη παππού μου, που άφησε τη Νομική για να εργαστεί στα τραίνα. Δεν τον πρόλαβα. Είχα όμως αρκετές γνώσεις λάβει από τον πατέρα μου, από την διέλευση του σιδηροδρόμου μπροστά από το πατρογονικό μας κτήμα στο Αίγιο, από τα ατυχήματα και τους νεκρούς, πεζούς και εποχούμενους, από την δική μου προσωπική εμπειρία ως χρήστης του μέσου πολλές φορές και, στην συνέχεια, από την προσωπική γνώση για όσα συνέβαιναν.
Οι ελληνικοί (κρατικοί) σιδηρόδρομοι, ανήκοντας στο κράτος του δεξιού καθεστώτος, έμειναν για πολλές δεκαετίες χωρίς καμία εξέλιξη, χωρίς εκσυγχρονισμό, με τον “μουτζούρη” του μαζούτ και την “οτομοτρίς” και αυτό ήταν μία σκόπιμη επιλογή των κυβερνήσεων και των προνομιακών πελατών τους, των ανταγωνιστών των τραίνων: των χερσαίων οδικών μεταφορών, που φυσικά στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν και δεν μπορούσαν να είναι “κομμουνιστές” κάτοχοι καθεστωτικών δημόσιων αδειών. Αυτοί οι δεξιοί “αδειούχοι ιδιοκτήτες” και “νοικοκυραίοι” πίεζαν πάντοτε, ώστε τα τραίνα και ο ΟΣΕ (με οποιοδήποτε προηγούμενο όνομα) να μένει πίσω από τις εξελίξεις, να παραμένει στην δεκαετία του ‘50.
Κάποια στιγμή στην δεκαετία του ‘80 η διαπίστωση της υστέρησης ώθησε στις αποφάσεις για ουσιαστικό εκσυγχρονισμό και εξέλιξη. Αυτή διακόπηκε κατά τα έτη της κυβέρνησης Μητσοτάκη με σαφή και ωμή παρέμβαση των “νοικοκυραίων”. Υπενθυμίζω την κατάργηση των λεωφορειακών γραμμών του ΟΣΕ και την ιδιωτικοποίηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στις μεγάλες πόλεις. Μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ξεκίνησε η προσπάθεια εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων. Η ΕΡΓΟΣΕ, αρμόδια για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση των έργων ιδρύθηκε το 1996, επί κυβέρνησης του, δεξιού στην πραγματικότητα, “εκσυγχρονιστή” αστού Σημίτη.
Από κάπου εκεί έπρεπε και θα πρέπει να ξεκινήσει ο σοβαρός έλεγχος, πολιτικός και δικαστικός, αλλά δυστυχώς οι σοβαροί άνθρωποι σπανίζουν εξαιρετικά στην χώρα.
Τα χρόνια εκείνα, που τα δισεκατομμύρια έρεαν για “έργα”, εργαζόμουν ως έμμισθος δικηγόρος σε μία από τις μεγαλύτερες, μάλλον την μεγαλύτερη τότε, τεχνική εταιρεία της χώρας. Μιλώντας με την ομάδα μηχανικών που έκαναν τις προσφορές για τα έργα της ΕΡΓΟΣΕ (δηλ. για τον “εκσυγχρονισμό” των σιδηροδρόμων), μου είπαν - και το είπαν επανειλημμένες φορές - ότι η μίζα που υπολόγιζαν στις προσφορές για τα έργα της ΕΡΓΟΣΕ, ήταν 50%. Αυτό, σε αντίθεση και επαύξηση σε σχέση με τα κοινά έργα του λοιπού Δημοσίου (ξέρετε αυτά με τους δρόμους που στοίχιζε το χιλιόμετρο τριπλάσια από ό,τι σε όλη την Ευρώπη), όπου η προϋπολογιζόμενη μίζα ήταν 20%. Δηλαδή σε κάθε έργο και σε κάθε προσφορά για έργο της ΕΡΓΟΣΕ τα μισά χρήματα θα πήγαιναν στις μίζες. Ας μην αρχίσω να γράφω για το πως γινόταν σε ποσοστά η διανομή μεταξύ “πολιτικών και υπηρεσιακών”.
Ευνόητα κατασπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια δραχμές και μετέπειτα ευρώ χωρίς τα έργα να προχωρούν και με τα χρονοδιαγράμματα να αναθεωρούνται συνεχώς και διαχρονικά. Έργα πανάκριβα που πλήρωνε και πληρώνει ο ελληνικός λαός, αυτός που συναινεί όμως δια της ψήφου του και δια των αντιλήψεών του.
Οσοι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου ή ορθότερα “μνήμη ΜΜΕ” θα θυμούνται τα “δώρα” του υπουργού Μ. και μετά το 2004, διάφορες περίεργες ιστορίες με τον υπουργό πρωθυπουργικό εξάδελφο. Ξέρετε ... τραίνα που δεν ταίριαζαν στις ράγες, τα οποία όμως τα παραλάβαμε. Τραίνα που οι εταίροι Γερμανοί τα πουλούσαν ως καινούργια, αλλά ήταν μεταχειρισμένα. Επιτροπές εμπειρογνωμόνων και εργαζομένων που τα διαπίστωναν και παύονταν από μέλη των επιτροπών και πολλά άλλα με την συνδρομή και εντολή των εταίρων Γερμανών και των εταιρειών τους, που είχαν αναλάβει τον εξοπλισμό και τον “εκσυγχρονισμό”.
Κατασπαταλήθηκαν, καταληστεύτηκαν και καταληστεύονται επί 25 έτη τα χρήματα του ελληνικού λαού, των παιδιών, των εγγονιών και των αγέννητων ακόμα ανθρώπων, κάποιοι έκαναν περιουσίες και φυσικά το τραίνο όχι μόνο εξαφανίστηκε από πολλές περιοχές (για να ικανοποιηθούν και οι “νοικοκυραίοι”) , αλλά ακόμα και σήμερα παρέμεινε ημιτελές και επικίνδυνο. Το πόσα είναι τα χρήματα που σπαταλήθηκαν και, αντίστοιχα, καταληστεύθηκαν για να σκοτώσουμε τα παιδιά μας, είναι πλέον άγνωστο. Μπορώ όμως να υπολογίσω ότι πρέπει να ξεπερνούν το 1 δις ευρώ. 1 δις ευρώ για να καταλήξουμε σε αυτό το δολοφονικό έγκλημα !!!.
Ας έλθουμε λοιπόν στη “νεότερη” ιστορία. Αυτό το έγκλημα ανήκει στην Ε.Ε., στους “θεσμούς” και σε όσους τους ακολουθούν πιστά. Ανήκει στους αποικιοκράτες και τους ντόπιους κομπραδόρους, ανήκει στον καπιταλισμό, τον αστισμό και την δεξιά (κάθε πολιτικής έκφρασης) συνολικά. Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί και ίσως και συμμέτοχοι στο έγκλημα.
Οπως μπορείτε να παρατηρήσετε, οι σιδηρόδρομοι, αναφέρονται σε πολλά μνημονιακά κείμενα, νόμους και “εκθέσεις” με το πρόσημο “ιδιωτικοποίηση”. Αυτές ήταν οι πολιτικές ντόπιων και ξένων.
Στο Μνημόνιο του 2015, το μνημόνιο της νεοδεξιάς του ΣΥΡΙΖΑ, με εντολή των “θεσμών” των δανειστών και της Ε.Ε. ορίστηκε ως “προαπαιτούμενο” η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και η παράδοσή τους σε ξένη μη ελληνική εταιρεία. Ηταν κάτι ανάλογο με την παράδοση των αεροδρομίων στους Γερμανούς και ευρύτερα με την ιδιωτικοποίηση και παράδοση σε ξένους και κάποιους κομπραδόρους Ελληνες όλων των κρίσιμων υποδομών της χώρας (τώρα με τα funds και τις τράπεζες θα απολεσθούν οι πόλεις και η καλλιεργήσιμη γη).
Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ που είχε ιδρυθεί επί κυβέρνησης Καραμανλή (2005) και έχει ως σκοπό την παροχή υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων, πωλήθηκε στην ιταλική κρατική FSI με τίμημα – δώρο 45 εκ. ευρώ το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και κατ’ εντολή της Ε.Ε., των αποικιοκρατικών καπιταλιστικών πολιτικών και των μνημονίων που επέβαλαν όλοι μαζί και ψήφισαν ομού τα τρία κόμματα της δεξιάς: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ. Παραδόθηκε, ορθότερα σχεδόν δωρίστηκε, εξοπλισμός και ακίνητη περιουσία αμύθητης αξίας, επιδοτήθηκε η αγοράστρια με 50 εκ. ανά έτος για την εκτέλεση διαδρομών “άγονων” γραμμών (που δεν εκτελούνται χωρίς να ιδρώσει κανενός αρμόδιου και εισαγγελέα “το αυτί”) και δεν απαιτήθηκε κανένα έξοδο από την αγοράστρια για τον εκσυγχρονισμό. Ολα έτοιμα στο δωρεάν πακέτο και χωρίς σοβαρές υποχρεώσεις. Το πολύπαθο δίκτυο παρέμεινε στο ελληνικό κράτος, για να αναλαμβάνει αυτό τα έξοδα συντήρησης και επέκτασης και, βεβαίως, να πληρώνει αδρές αποδοχές στα Golden Boys, που φυτεύτηκαν στις δημόσιες εταιρείες.
Οι Ιταλοί “εταίροι” της Ε.Ε. και επίδοξοι αποικιοκράτες φρόντισαν για την ληστρική και ανεύθυνη κατοχύρωση των κερδών τους, αυτό που στον καπιταλισμό αποκαλούν “εξορθολογισμό δαπανών” , με συνεχείς μειώσεις προσωπικού, μισθών και λειτουργικών εξόδων.
Τα αποτελέσματα ήταν συνεχή ατυχήματα και αβαρίες, διπλάσιες και πλέον από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Το να προκληθεί από αυτές τις ανεύθυνες πολιτικές ένα τραγικό τεράστιο έγκλημα ήταν θέμα χρόνου και όχι τύχης.
Εάν κάποιος μπει στους ιστότοπους των σωματείων των εργαζομένων, θα δει την αγωνία από τις συνεχείς ανακοινώσεις τους και θα καταλάβει τις πολιτικές και τις ελλείψεις.
Ομως, παρά τις ανακοινώσεις των σωματείων και, κυρίως, παρά τα συνεχή ατυχήματα και αβαρίες, κανείς αρμόδιος δεν ενόχλησε την FSI/ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Κανένας υπουργός Μεταφορών δεν τους κάλεσε να τους επιστήσει την προσοχή ή να απειλήσει με καταγγελία των συμβάσεων, κανένας Υπουργός Πολιτικής Προστασίας για να τους επισημάνει τα τεράστια ποσοστά ατυχημάτων και αβαριών, καμία ΡΑΣ (Ρυθμστική Αρχή Σιδηροδρόμων) – ναι !!! έχουμε “ανεξάρτητη αρχή” για τους σιδηροδρόμους – δεν λειτούργησε και κανενός ευαίσθητου εισαγγελέα δεν “ίδρωσε το αυτί”, ώστε να διερευνήσει το όργιο των σκανδάλων και την σειρά των ατυχημάτων και αβαριών.
Ολοι οι ανωτέρω με την απαθή στάση τους, με την αδράνεια τους παρά το γεγονός ότι είχαν την αρμοδιότητα και την εξουσία να ενεργήσουν και παρά τα συνεχή ανησυχητικά συμβάντα (με νεκρούς και τραυματίες) μετέχουν όχι μόνο πολιτικά, αλλά και με όρους ποινικού δικαίου στο έγκλημα των Τεμπών. Δεν πρόκειται απλά για ένα τραγικό λάθος εργαζομένων (χωρίς επικοινωνίες και σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου) αλλά για την εγκληματική αμέλεια – συνενοχή σειράς “υπευθύνων” και αρμοδίων, που δεν παρενέβησαν όπως όφειλαν και είχαν καθήκον.
Οι "αρχές" όφειλαν να έχουν απαγορεύσει την διενέργεια δρομολογίων με αυτές τις ελλείψεις και κινδύνους.
Τι να πει κανείς για τα γελαστά ανύποπτα παιδιά που έχασαν την ζωή τους χωρίς καμία ευθύνη, για ανθρώπους που πολτοποιήθηκαν και κάηκαν στα συντρίμμια, για τους νεκρούς εργαζόμενους, για τις οικογένειες όλων των θυμάτων του εγκλήματος, γιατί για έγκλημα πρόκειται και όχι για “ατύχημα”.
Θυμάμαι την γέρικη ξύλινη κολώνα του τηλέγραφου στην σιδηροδρομική γραμμή, να βουίζει από τα συνεχή σήματα, τον σταθμάρχη στο σταθμό του Αιγίου πάνω από την λωρίδα του τηλέγραφου να διαβάζει με αγωνία και να στέλνει σήματα. Τότε, εδώ και 50 χρόνια !!! και σήμερα την εποχή της επικοινωνίας, αυτή να μην υπάρχει στα ελληνικά τραίνα των Ιταλών και της Ελλάδας της Ε.Ε. του 2023 και στον σταθμό του Αιγίου να μην υπάρχει σταθμάρχης και κανείς εργαζόμενος, πλην μίας κοπέλας που εκδίδει εισιτήρια. Ποιος να νοιαστεί; ποιος να ελέγξει; ποιος να συνδράμει στην αποφυγή των κινδύνων; Αυτά είναι ουσιαστικά εγκλήματα όσων τα υπέθαλψαν και τα επέτρεψαν.
Είναι εγκλήματα του καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας που αδιαφορούν για τις ζωές των ανθρώπων, των “ιθαγενών” και ενδιαφέρονται να παράγουν κέρδος για τον εαυτό τους με κάθε τίμημα και με κάθε θανατηφόρο μέσο.
Είναι έγκλημα της ελληνικής καθεστωτικής δεξιάς (Ν.Δ.) και των συνοδοιπόρων της (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), είναι έγκλημα των ταγών του καθεστώτος από κάθε αξίωμα που έχουν αυτοί τοποθετηθεί όχι για να υπηρετούν τον λαό αλλά για να στηρίζουν το καθεστώς.
Είναι έγκλημα του ίδιου του νεοέλληνα που τους στηρίζει, τους ενισχύει, συμμετέχει στις αντιλήψεις, τις δοξασίες και τους πολιτικούς ιδεασμούς τους, κάθε δεξιού, κάθε υποστηρικτή του καπιταλισμού, της αποικιοκρατίας και των “θεσμών” και εντολών τους.
Εγκληματίες, συμμέτοχοι και αυτουργοί του εγκλήματος, είστε εσείς, στον βαθμό που αναλογεί στην συμμετοχή και στην στήριξή σας στην σύγχρονη ελληνική αηδία.
Πάνω από τα μνήματα των τραγικών θυμάτων της διαχρονικής σας αηδίας: πομφόλυγες και ψεύτικα μοιρολόγια, λόγοι για άπλετο φως, που δεν θα χυθεί ποτέ από εσάς και τους ομοίους σας, γιατί όλοι μαζί υπηρετείτε το καθεστωτικό σκότος.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, ενταγμένοι και ανένταχτοι, δικό μας είναι το έργο, εμείς οφείλουμε να δικαιώσουμε τα νεκρά παιδιά των Τεμπών, διαχρονικά και οριστικά γκρεμίζοντας την σαπίλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου