Ο Πυθαγόρας Παπασταματίου γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1930 στο Αγρίνιο. Το 1940 γράφτηκε στο οκτατάξιο Γυμνάσιο αρρένων Αγρινίου, ενώ στην Κατοχή οι γονείς του μαζί με τις αδελφές του, για να αποφύγουν τη σύλληψη από τους Γερμανούς, κατέφυγαν στον Ορεινό Βάλτο. Ο Πυθαγόρας βρέθηκε φιλοξενούμενος σ' ένα χωριό της καμένης από τους Γερμανούς Μακρυνείας, ενώ ο αδελφός του ήταν στο αντάρτικο. Το Μάρτιο του 1944, προσχώρησε στον ΕΛΑΣ, αγωνίστηκε έως την ημέρα που έφυγαν οι Γερμανοί και στη συνέχεια επέστρεψε και τελείωσε το Γυμνάσιο.
Στις μαθητικές του εργασίες υπέγραφε ως Πυθαγόρας και όταν κάποτε ο φιλόλογος Πάνος Παπαχρήστος τον ρώτησε γιατί δε γράφει και το επώνυμό του, απάντησε γελώντας: «Ενας είναι ο Πυθαγόρας, όλοι με ξέρουν, δε χρειάζεται το επώνυμο».
Το 1949 τελείωσε το Γυμνάσιο και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον Δημήτρη Ροντήρη. Αποφοίτησε με άριστα και εργάστηκε στο θέατρο, ενώ παράλληλα έγραφε στίχους και επιθεωρήσεις πίστας. Πρώτο του τραγούδι, και μεγάλη επιτυχία το 1954, ήταν το «Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι», σε μουσική του Νίκυ Γιάκοβλεφ, με ερμηνεύτρια την Μαίρη Λω.
Από το 1958 και μετά, ασχολήθηκε κυρίως με το γράψιμο και έγραψε τραγούδια, που έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες, ανάμεσά τους τα: «Κάθε λιμάνι και καημός», «Τα ροζιασμένα χέρια», «Το αγριολούλουδο», «Γυρίζω απ' τη νύχτα», «Ο Σταμούλης ο λοχίας», «Νύχτα στάσου», «O θάνατος του ποιητή», «Ενα μαυρομάνικο μαχαίρι», «Κάτω απ' το πουκάμισό μου», «Οι αισθηματίες», «Και μας έλεγε το κύμα (Μακρόνησα)», «Νέα Ιωνία», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή».
Το 1972, με την προοπτική της δημιουργίας ενός μεγάλου δίσκου, έδωσε στον φίλο του Απόστολο Καλδάρα το συγκλονιστικό κύκλο τραγουδιών «Μικρά Ασία».
Μετά το 1972, ο Πυθαγόρας ασχολήθηκε περισσότερο με τα θεατρικά. Εργάστηκε ως συγγραφέας επιθεωρήσεων για το μουσικό θέατρο με ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1973 διατέλεσε έκτακτο μέλος, το 1974 πάρεδρος και το 1975 τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Τη χρονιά αυτή κυκλοφόρησε και ο θρυλικός δίσκος «Υπάρχω» σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και ανεπανάληπτη ερμηνεία από τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Ο Πυθαγόρας Παπασταματίου «έφυγε» στις 12 Νοεμβρίου του 1979.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου