Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στο Μεταξουργείο στις 17 Μαΐου του 1943 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Αιγάλεω. Χρόνια στερημένα, αλλά γεμάτα αγάπη και μουσική, καθώς ο πατέρας της δεν αποχωριζόταν το γραμμόφωνο και την πλούσια συλλογή του από λαϊκά δισκάκια της εποχής.
Για να βοηθήσει την οικογένεια της, δεκατριάχρονο κοριτσάκι ακόμα, πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο ως κορδελιάστρα. Πάντα, όμως, είτε ανάμεσα στις κλωστές και τα καρούλια, είτε στις ανθισμένες μυγδαλιές της Αγίας Βαρβάρας, η Βίκυ έχει ένα τραγούδι στο στόμα. Οι αυστηρών αρχών γονείς της, όμως, δεν της επιτρέπουν να δουλέψει νύχτα. Με την παρέμβαση της ξαδέρφης της, Έφης Λίντα, πείθονται τελικά και το 1962, Κυριακή του Πάσχα, η Βίκυ κάνει την πρεμιέρα της στο πάλκο, δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα, στην Τριάνα του Χειλά.
Εκανε την πρώτη της ηχογράφηση το 1962, η ουσιαστική δισκογραφική της πορεία ωστόσο, ξεκίνησε το ’64 — ’65, όταν ερμήνευσε το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου (ταινία «Λόλα»), τα «Δειλινά» και τα «Ξημερώματα» του Γιώργου Ζαμπέτα και το «Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα» του Απόστολου Καλδάρα. Από εκεί και πέρα, όλοι οι μεγάλοι συνθέτες αρχίζουν να δίνουν στην Βίκυ Μοσχολιού τα καλύτερα τραγούδια τους. Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Ζαμπέτας, Απόστολος Καλδάρας, Δήμος Μούτσης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Ακης Πάνου, Μίμης Πλέσσας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Χατζηνάσιος, Βασίλης Τσιτσάνης, Μάρκος Βαμβακάρης, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Σταμάτης Κραουνάκης. Οι στίχοι των τραγουδιών της υπογράφονται από μεγάλους ποιητές και στιχουργούς: Γιώργος Σεφέρης, Γιάννης Ρίτσος, Νίκος Γκάτσος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Βαγγέλης Γκούφας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Χριστοδούλου, Μάνος Ελευθερίου, Πυθαγόρας, Κώστας Βίρβος, Λίνα Νικολακοπούλου, Κώστας Τριπολίτης, κ.ά.
Η Βίκυ Μοσχολιού για τέσσερις τετραετίες επέλεγε πάντα με αυστηρά κριτήρια τα τραγούδια της, ψάχνοντας πάντα για το γνήσιο λαϊκό ποιοτικό τραγούδι, κερδίζοντας έτσι το σεβασμό και την αγάπη του κόσμου. Ο λιτός δωρικός τρόπος έκφρασής της φώτισε την αρχοντιά του λαϊκού αισθήματος, την ευγένεια του πόνου της αγάπης, την ομορφιά του έρωτα, την τρυφερότητα για τους κατατρεγμένους της ζωής.
Η καλλιτεχνική της πορεία χαρακτηρίστηκε από την ποιότητα των τραγουδιών της και τις ανεπανάληπτες ερμηνείες της. «Τα τρένα που φύγαν», «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» του Ξαρχάκου, «Πάει, πάει» και «Χωρισμός» του Ζαμπέτα, «Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ» και «Ενα αστέρι πέφτει, πέφτει» του Καλδάρα, «Πέρα από τη θάλασσα» του Μαρκόπουλου, «Συνοικισμός» του Μούτση και τόσα άλλα του Σπανού «Ανθρωποι μονάχοι» και «Μαρκίζα», του Ακη Πάνου αλλά και του Θεοδωράκη, του Τσιτσάνη… Και στη συνέχεια η επαναφορά των «Αρχοντορεμπέτικων», αλλά και τα «Σκουριασμένα χείλια», ο δίσκος της γνωριμίας με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Κώστα Τριπολίτη και την Λίνα Νικολακοπούλου. «Πατάς το κόκκινο κουμπί», «Πώς έφυγες», «Τα παλιοσαραβαλάκια», «Καινούριο πράγμα»…
Βίκυ Μοσχολιού, μία από τις σπουδαιότερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού. Η προσφορά της στο λαϊκό τραγούδι ήταν μεγάλη. Θα μείνει αξέχαστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου