Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι
Μαχμούντ Νταργουίς
Για όλους αυτούς που θέλουν να είναι κερί που καίγεται για να φωτίσει το σκοτάδι, μιλάει ο Νταρουίς. Που θέλουν να είναι η φλόγα, που από μικρή και αδύνατη στην αρχή θα γίνει πυρκαγιά για να αφανίσει τη βαρβαρότητα του απάνθρωπου αυτού κόσμου. Σ αυτούς που καταλαβαίνουν ότι η φτώχεια και ο πόλεμος είναι το ίδιο πράγμα, είναι η περιφρόνηση και ο ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης που τελικά καταλήγει και στην αφάνισή της. Και που αρνούνται να το αποδεχτούν. Και που θέλουν να ανατρέψουν όλη αυτή τη δυστοπία και κάτι ακόμα περισσότερο. Να εξαφανίσουν και τις αιτίες που τη δημιουργούν. Και ποιες είναι αυτές;;
Μα το κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε, το οποίο υπάρχει, ζει και τροφοδοτείται από το αίμα και τη δυστυχία των πολλών. Από τα εργασιακά Νταχάου ευέλικτων εργαζόμενων με ωράρια λάστιχο και μισθούς πείνας. Από στρατιές νέων που αλέθονται τα όνειρά τους στις μηχανές των κερδών αυτών, που θέλουν τη νέα γενιά να αποτελέσει τους μισθωτούς σκλάβους της εποχής μας. Από απελπισμένους ανθρώπους με τσακισμένες ζωές και ανύπαρκτο μέλλον χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς χαρά..
Αυτό το ανθρωποφάγο σύστημα ζητά ο Νταρουίς να αντιπαλέψει. Αυτός και πολλοί ακόμα σαν αυτόν που θεωρούν πως η ανθρωπιά, η καλοσύνη, η ευαισθησία και η συμπόνια για τον άλλον, η κοινωνία με τον άλλον, η προσφορά και η ανιδιοτέλεια είναι οι αξίες που κινούν την ιστορία, που φτιάχνουν το ανθρώπινο πρόσωπο του μέλλοντός μας. Για όλους αυτούς που επιλέγουν συνειδητά να γίνουν τα κεριά που θα φωτίσουν τα σκοτάδια κι ας καούν. Γι αυτούς τους ανθρώπους του θάρρους και της σιωπηλής δύναμης που κοιτάνε κατάματα την ματωμένη εικόνα του κόσμου μας και τραβάνε μπροστά για να την αλλάξουν. Γι αυτούς που πιστεύουν πως ο καθένας τους, όπως το λέει ο Μαγιακόφσκι,
“Κρατάει στα χέρια του
Τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος! ”
Η Σφήκα: Επιλογές
Μαχμούντ Νταργουίς
Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τα αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους τους άλλους,
στον εαυτό σου γύρισε και πες:
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».
Για όλους αυτούς που θέλουν να είναι κερί που καίγεται για να φωτίσει το σκοτάδι, μιλάει ο Νταρουίς. Που θέλουν να είναι η φλόγα, που από μικρή και αδύνατη στην αρχή θα γίνει πυρκαγιά για να αφανίσει τη βαρβαρότητα του απάνθρωπου αυτού κόσμου. Σ αυτούς που καταλαβαίνουν ότι η φτώχεια και ο πόλεμος είναι το ίδιο πράγμα, είναι η περιφρόνηση και ο ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης που τελικά καταλήγει και στην αφάνισή της. Και που αρνούνται να το αποδεχτούν. Και που θέλουν να ανατρέψουν όλη αυτή τη δυστοπία και κάτι ακόμα περισσότερο. Να εξαφανίσουν και τις αιτίες που τη δημιουργούν. Και ποιες είναι αυτές;;
Μα το κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε, το οποίο υπάρχει, ζει και τροφοδοτείται από το αίμα και τη δυστυχία των πολλών. Από τα εργασιακά Νταχάου ευέλικτων εργαζόμενων με ωράρια λάστιχο και μισθούς πείνας. Από στρατιές νέων που αλέθονται τα όνειρά τους στις μηχανές των κερδών αυτών, που θέλουν τη νέα γενιά να αποτελέσει τους μισθωτούς σκλάβους της εποχής μας. Από απελπισμένους ανθρώπους με τσακισμένες ζωές και ανύπαρκτο μέλλον χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς χαρά..
Αυτό το ανθρωποφάγο σύστημα ζητά ο Νταρουίς να αντιπαλέψει. Αυτός και πολλοί ακόμα σαν αυτόν που θεωρούν πως η ανθρωπιά, η καλοσύνη, η ευαισθησία και η συμπόνια για τον άλλον, η κοινωνία με τον άλλον, η προσφορά και η ανιδιοτέλεια είναι οι αξίες που κινούν την ιστορία, που φτιάχνουν το ανθρώπινο πρόσωπο του μέλλοντός μας. Για όλους αυτούς που επιλέγουν συνειδητά να γίνουν τα κεριά που θα φωτίσουν τα σκοτάδια κι ας καούν. Γι αυτούς τους ανθρώπους του θάρρους και της σιωπηλής δύναμης που κοιτάνε κατάματα την ματωμένη εικόνα του κόσμου μας και τραβάνε μπροστά για να την αλλάξουν. Γι αυτούς που πιστεύουν πως ο καθένας τους, όπως το λέει ο Μαγιακόφσκι,
“Κρατάει στα χέρια του
Τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος! ”
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου