Το φετινό καλοκαίρι θα φύγει κι εμείς ακόμα θα περιμένουμε να 'ρθεί.
Το ίδιο και τα μπάνια, οι κρύες φέτες καρπούζι, οι μεσημεριανοί ύπνοι στη σκιά, τα ψιθυρίσματα της θάλασσας αργά το βράδυ.
Τρέχουν τα γεγονότα και τρέχουμε ξοπίσω τους κι εμείς για να λέμε πως τάχα κάνουμε κάτι.
*
Τίποτα δεν κάνουμε
*
Η ζωή που περνά και χάνεται δίχως ελπίδα είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί.
*
Συμβαίνει
*
Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι ανάγκη να ξυπνήσουμε μέσα μας τον μικρό ποιητή που κοιμάται.
Να ξαναφτιάξει, ο καθένας μας, την δικιά του πατρίδα, ένα κοχύλι, μια γυαλόπετρα, μια γλάστρα με βασιλικό, ένα δειλινό, μια ευχή από χείλια αγαπημένα.
*
Χρειάζεται να έχει ο καθένας μας από ένα καταφύγιο ψυχής. Να τον ησυχάζει, να τον γαληνεύει, να τον δυναμώνει στα δύσκολα.
*
Θα έρθουν δύσκολα
*
Ο κόσμος αλλάζει, οι καιροί αλλάζουν, σπείραμε αδιαφορία και φύτρωσε σκληρότητα, αργούν οι μέρες της τρυφεράδας φίλοι μου, ας οπλιστούμε με υπομονή.
*
Υπομονή και παρατήρηση. Αν δεν εντοπίσεις τα λάθη δεν γίνεται να τα διορθώσεις. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε συνθήκες θορύβου παρά μόνο σε ησυχία.
*
Οι περισσότεροι μου γράφετε στο inbox πως φοβάστε. Κι εγώ.
Μα είναι φυσιολογικό συναίσθημα ο φόβος. Δεν έρχεται για να μας παραλύσει αλλά για να μας υπενθυμίσει πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
*
Δεν είμαστε λίγοι, χρειάζεται όμως να συναντηθούμε. Σε πάρκα, σε ομάδες συζήτησης, σε εκδηλώσεις πολιτισμού, σε πράξεις αλληλεγγύης. Χρειάζεται να μπολιάσουμε το ΜαΖί με το αίμα της καρδιάς.
*
Αυτό είναι το στοίχημα των ημερών.
*
Μπορούμε;
*
Η φωτό είναι χορηγία του φίλου από Νάουσα
Το ίδιο και τα μπάνια, οι κρύες φέτες καρπούζι, οι μεσημεριανοί ύπνοι στη σκιά, τα ψιθυρίσματα της θάλασσας αργά το βράδυ.
Τρέχουν τα γεγονότα και τρέχουμε ξοπίσω τους κι εμείς για να λέμε πως τάχα κάνουμε κάτι.
*
Τίποτα δεν κάνουμε
*
Η ζωή που περνά και χάνεται δίχως ελπίδα είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί.
*
Συμβαίνει
*
Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι ανάγκη να ξυπνήσουμε μέσα μας τον μικρό ποιητή που κοιμάται.
Να ξαναφτιάξει, ο καθένας μας, την δικιά του πατρίδα, ένα κοχύλι, μια γυαλόπετρα, μια γλάστρα με βασιλικό, ένα δειλινό, μια ευχή από χείλια αγαπημένα.
*
Χρειάζεται να έχει ο καθένας μας από ένα καταφύγιο ψυχής. Να τον ησυχάζει, να τον γαληνεύει, να τον δυναμώνει στα δύσκολα.
*
Θα έρθουν δύσκολα
*
Ο κόσμος αλλάζει, οι καιροί αλλάζουν, σπείραμε αδιαφορία και φύτρωσε σκληρότητα, αργούν οι μέρες της τρυφεράδας φίλοι μου, ας οπλιστούμε με υπομονή.
*
Υπομονή και παρατήρηση. Αν δεν εντοπίσεις τα λάθη δεν γίνεται να τα διορθώσεις. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε συνθήκες θορύβου παρά μόνο σε ησυχία.
*
Οι περισσότεροι μου γράφετε στο inbox πως φοβάστε. Κι εγώ.
Μα είναι φυσιολογικό συναίσθημα ο φόβος. Δεν έρχεται για να μας παραλύσει αλλά για να μας υπενθυμίσει πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
*
Δεν είμαστε λίγοι, χρειάζεται όμως να συναντηθούμε. Σε πάρκα, σε ομάδες συζήτησης, σε εκδηλώσεις πολιτισμού, σε πράξεις αλληλεγγύης. Χρειάζεται να μπολιάσουμε το ΜαΖί με το αίμα της καρδιάς.
*
Αυτό είναι το στοίχημα των ημερών.
*
Μπορούμε;
*
Η φωτό είναι χορηγία του φίλου από Νάουσα
Σημείωση: Η Μαρία Στρίγκου
Δουλεύει στο Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών "Ο Άγιος Σάββας"1990 έως σήμερα
Σπούδασε Counseling psychology στο Middlesex University
Η Σφήκα: Επιλογές
Δουλεύει στο Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών "Ο Άγιος Σάββας"1990 έως σήμερα
Σπούδασε Counseling psychology στο Middlesex University
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου