Στέφανου ΛΟΥΚΑ*
Ο Δημ. Παπαλεξόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας στη Γενική του Συνέλευση, είπε ότι «η χώρα βρίσκεται σε τροχιά προόδου, είναι πιο φιλική προς την επιχειρηματικότητα σε σχέση με πριν από πέντε ή δέκα χρόνια, βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, ώστε να χτίσει μακρόπνοη θετική προοπτική».Εδώ δίνει συνοπτικά την εκτίμησή του για την πολιτική όλων των κυβερνήσεων σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων από το 2012 μέχρι σήμερα.
Συνεχίζοντας, είπε ότι η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε «καμπή», αναφέροντας ότι «η συνέχιση της πορείας δεν είναι μια αυτόματη διαδικασία, είναι ανάγκη να επιταχύνουμε και να αντιμετωπίσουμε τις τεχνολογικές, περιβαλλοντικές και γεωπολιτικές προκλήσεις καθώς οι επόμενοι 12 με 18 μήνες αποτελούν ένα κρίσιμο παράθυρο ευκαιρίας για να βελτιώσουμε τις προοπτικές και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων».
Ο ΣΕΒ θέτει απαιτήσεις προς το κράτος και την επόμενη κυβέρνηση, γενικότερα το αστικό πολιτικό σύστημα για την εφαρμογή πολιτικής ώστε να αντιμετωπιστούν οι συνθήκες της επιβράδυνσης της οικονομίας σε όφελος του κεφαλαίου (επιτάχυνση, σύγκλιση με ΕΕ).
Ουσιαστικά απαιτεί - και μάλιστα γοργά - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις τον επόμενο 1 - 1,5 χρόνο, για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στη διεθνή αγορά. Εστιάζει δε εκεί που τα προγράμματα των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δίνουν τα ρέστα τους, ως προς τη στρατηγική ανάπτυξης (γεωστρατηγική αναβάθμιση) και τους τομείς ανάπτυξης (ψηφιακή οικονομία, «πράσινη μετάβαση» στο όνομα της φιλοπεριβαλλοντικής πολιτικής) σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ.
Κάνει λόγο για «γεωπολιτικές προκλήσεις», οι οποίες αντικειμενικά απαιτούν ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στις διευθετήσεις σε Αιγαίο - Ανατ. Μεσόγειο με τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη (βλέπε συνδιαχείριση Αιγαίου - Ανατ. Μεσογείου) για τους υδρογονάνθρακες, για τους δρόμους και τους τρόπους μεταφοράς τους (αγωγοί - βαπόρια LNG κ.λπ.), στο πλαίσιο πιο ενισχυμένου ρόλου της αστικής τάξης, αλλά και της στρατηγικής για την Ελλάδα ως ενεργειακό, μεταφορικό, τεχνολογικό κόμβο.
Σχετικά με τη λεγόμενη ψηφιακή μετάβαση των επιχειρήσεων, επιδιώκουν άνοδο της παραγωγικότητας, επομένως και της ανταγωνιστικότητας, που αφενός ενισχύουν την κερδοφορία, αφετέρου είτε μειώνουν τη ζωντανή εργασία αντί να μειώνουν τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, είτε εφαρμόζουν σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Ολα αυτά συντείνουν στην ένταση της εκμετάλλευσης.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ απαιτεί ταυτόχρονα ακόμη πιο αποτελεσματικό καπιταλιστικό κράτος για την πραγματοποίηση των συμφερόντων τους. Αυτό σημαίνει «η επίλυση χρόνιων παθογενειών με μικρές επαναστάσεις σε κρίσιμες πτυχές της δημόσιας διοίκησης», ώστε να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω και το διατυπώνει ως εξής:
«(...) η επιχειρηματικότητα, η κοινωνία και η πολιτεία να συνεργαστούν για να επιλύσουν διαχρονικές παθογένειες μέσα από μικρές επαναστάσεις σε κρίσιμες πτυχές της δημόσιας διοίκησης (...) Την ταχεία απλούστευση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την καταλυτική κινητοποίηση παραγωγικών επενδύσεων μεγαλύτερης κλίμακας με ειδικές διαδικασίες έγκρισης και με φορολογικά κίνητρα αντίστοιχα των ανταγωνιστών μας, μέχρι τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πλαισίου εργασιακών κανόνων και την αντιμετώπιση του κόστους Ενέργειας».
Συνεχίζοντας, είπε ότι η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε «καμπή», αναφέροντας ότι «η συνέχιση της πορείας δεν είναι μια αυτόματη διαδικασία, είναι ανάγκη να επιταχύνουμε και να αντιμετωπίσουμε τις τεχνολογικές, περιβαλλοντικές και γεωπολιτικές προκλήσεις καθώς οι επόμενοι 12 με 18 μήνες αποτελούν ένα κρίσιμο παράθυρο ευκαιρίας για να βελτιώσουμε τις προοπτικές και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων».
Ο ΣΕΒ θέτει απαιτήσεις προς το κράτος και την επόμενη κυβέρνηση, γενικότερα το αστικό πολιτικό σύστημα για την εφαρμογή πολιτικής ώστε να αντιμετωπιστούν οι συνθήκες της επιβράδυνσης της οικονομίας σε όφελος του κεφαλαίου (επιτάχυνση, σύγκλιση με ΕΕ).
Ουσιαστικά απαιτεί - και μάλιστα γοργά - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις τον επόμενο 1 - 1,5 χρόνο, για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στη διεθνή αγορά. Εστιάζει δε εκεί που τα προγράμματα των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δίνουν τα ρέστα τους, ως προς τη στρατηγική ανάπτυξης (γεωστρατηγική αναβάθμιση) και τους τομείς ανάπτυξης (ψηφιακή οικονομία, «πράσινη μετάβαση» στο όνομα της φιλοπεριβαλλοντικής πολιτικής) σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ.
Κάνει λόγο για «γεωπολιτικές προκλήσεις», οι οποίες αντικειμενικά απαιτούν ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στις διευθετήσεις σε Αιγαίο - Ανατ. Μεσόγειο με τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη (βλέπε συνδιαχείριση Αιγαίου - Ανατ. Μεσογείου) για τους υδρογονάνθρακες, για τους δρόμους και τους τρόπους μεταφοράς τους (αγωγοί - βαπόρια LNG κ.λπ.), στο πλαίσιο πιο ενισχυμένου ρόλου της αστικής τάξης, αλλά και της στρατηγικής για την Ελλάδα ως ενεργειακό, μεταφορικό, τεχνολογικό κόμβο.
Σχετικά με τη λεγόμενη ψηφιακή μετάβαση των επιχειρήσεων, επιδιώκουν άνοδο της παραγωγικότητας, επομένως και της ανταγωνιστικότητας, που αφενός ενισχύουν την κερδοφορία, αφετέρου είτε μειώνουν τη ζωντανή εργασία αντί να μειώνουν τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, είτε εφαρμόζουν σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Ολα αυτά συντείνουν στην ένταση της εκμετάλλευσης.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ απαιτεί ταυτόχρονα ακόμη πιο αποτελεσματικό καπιταλιστικό κράτος για την πραγματοποίηση των συμφερόντων τους. Αυτό σημαίνει «η επίλυση χρόνιων παθογενειών με μικρές επαναστάσεις σε κρίσιμες πτυχές της δημόσιας διοίκησης», ώστε να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω και το διατυπώνει ως εξής:
«(...) η επιχειρηματικότητα, η κοινωνία και η πολιτεία να συνεργαστούν για να επιλύσουν διαχρονικές παθογένειες μέσα από μικρές επαναστάσεις σε κρίσιμες πτυχές της δημόσιας διοίκησης (...) Την ταχεία απλούστευση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την καταλυτική κινητοποίηση παραγωγικών επενδύσεων μεγαλύτερης κλίμακας με ειδικές διαδικασίες έγκρισης και με φορολογικά κίνητρα αντίστοιχα των ανταγωνιστών μας, μέχρι τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πλαισίου εργασιακών κανόνων και την αντιμετώπιση του κόστους Ενέργειας».
Ποιο είναι το «σύγχρονο πλαίσιο εργασιακών κανόνων»;
Σχετικά με το «σύγχρονο πλαίσιο εργασιακών κανόνων», ο γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, Γιώργος Ξηρογιάννης, αναφέρθηκε στην «άρση αγκυλώσεων στο εργασιακό περιβάλλον, την ψηφιακή κάρτα εργασίας, τη διευθέτηση των υπερωριών, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία, τις συμβάσεις εργασίας, κ.τ.λ.».
Τι σημαίνει όμως άρση των λεγόμενων αγκυλώσεων; Σημαίνει φτηνό εργατικό δυναμικό, απόλυτη «ευελιξία» στις σχέσεις εργασίας, με βάση τις εκάστοτε ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, παραπέρα διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου και των υπερωριών, παρά την ύπαρξη του νόμου Χατζηδάκη που διευθετεί τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο μέχρι το δεκάωρο χωρίς πληρωμή υπερωριών.
Δεν τους φτάνει γιατί υπάρχουν και περίοδοι που απαιτούν δωδεκάωρη δουλειά, ίσως και παραπάνω. Είναι μια μορφή έντασης της εκμετάλλευσης που δεν είναι φανερή.
Σχετικά με την Κοινωνική Ασφάλιση, έχουν ήδη μειωθεί οι εργοδοτικές εισφορές που μειώνουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και θα οδηγήσουν σε μειώσεις συντάξεων και άλλων παροχών, κλέβοντας ταυτόχρονα ένα μέρος του μισθού των εργαζομένων (οι ασφαλιστικές εισφορές και οι εργοδοτικές είναι μέρος του μισθού). Προωθούνται το κεφαλαιοποιητικό σύστημα στην Επικουρική Ασφάλιση, τα πολυεργοδοτικά επαγγελματικά ταμεία κ.λπ.
Σχετικά με τις Συλλογικές Συμβάσεις, ακόμη και αν επανέλθει η υποχρεωτικότητα στις κλαδικές, η νομοθεσία τούς επιτρέπει να εφαρμόζουν κάθε μορφής αντεργατικές συμβάσεις, από τις ατομικές, μέχρι τις ορισμένου χρόνου, της μιας μέρας, κ.λπ. που πρέπει να καταργηθούν.
Και το «δέσιμο» Εκπαίδευσης - Ερευνας
Ο ΣΕΒ έθεσε ένα ακόμη ζήτημα, την «ενίσχυση του ανθρωπίνου κεφαλαίου (σ.σ. έτσι αποκαλούν τους εργαζόμενους) με σύγχρονες δεξιότητες». Ο ΣΕΒ επιμένει με διάφορες μελέτες του στην αναγκαιότητα της απόλυτης αντιστοιχίας των «δεξιοτήτων των εργαζομένων» με τις θέσεις εργασίας, που σημαίνει την ικανότητα να κινούν τα σύγχρονα μέσα παραγωγής προκειμένου να παίρνουν το μέγιστο δυνατό, και την τελευταία ικμάδα, από την εργατική δύναμη, ώστε να μεγιστοποιούν την παραγωγικότητα και την παραγωγή, αφού έτσι μεγιστοποιούν τα κέρδη.
Απαιτούν μάλιστα την απόλυτη ταύτιση των προγραμμάτων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως και της Ερευνας, με την παραγωγή των επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με την ανάληψη από τις επιχειρήσεις της εκπαίδευσης με τις «δεξιότητες» που αυτές χρειάζονται.
Ο ΣΕΒ έχει αναλάβει πρωτοβουλίες και δράσεις «για τεχνικά, ψηφιακά και διοικητικά επαγγέλματα μέσω του ΙΒΕΠΕ» (Ινστιτούτο Βιομηχανικής και Επιχειρησιακής Επιμόρφωσης & Κατάρτισης) του προγράμματος Skills4Jobs (πρόκειται για πρόγραμμα εκπαίδευσης σε τεχνικές δεξιότητες), του ALBΑ (Alba Graduate Business School, The American College of Greece), για ανάπτυξη «δεξιοτήτων» του ανθρώπινου δυναμικού, που απευθύνεται αποκλειστικά σε στελέχη εταιρειών - μελών του ΣΕΒ.
Επίσης, ο ΣΕΒ έχει υπογράψει συμφωνίες - συμβόλαια με όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας για την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της εφαρμοσμένης έρευνας, η οποία πλέον έχει προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, καθώς και της Ερευνας γενικά, η οποία πλέον γίνεται κατά παραγγελία του ΣΕΒ. Ανάλογη συμφωνία έχει υπογράψει και με το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών.
Αυτή η δράση του ΣΕΒ επιδιώκει να παρέμβει, μέσω της Εκπαίδευσης και της έρευνας στα ΑΕΙ, στις συνειδήσεις της νεολαίας, στο στάδιο εκείνο που οι νέες και οι νέοι ετοιμάζονται να βγουν στην παραγωγή. Και παρεμβαίνουν ώστε να διαμορφώνουν εργατική δύναμη που να υπηρετεί ολόπλευρα το καπιταλιστικό σύστημα, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα συμφέροντά τους ως το άπαν της κοινωνικής εξέλιξης, συμβάλλοντας τα μέγιστα να φράζεται ο δρόμος της ιστορικής εξέλιξης με την αντικατάσταση του καπιταλισμού από τον σοσιαλισμό.
Ποιος νομοθετεί;
Ο Ευθ. Βιδάλης, πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΣΕΒ, στην ομιλία του αναφέρθηκε στη σημαντική συμβολή του ΣΕΒ «για τις βελτιώσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο που πέτυχε (...) για το σημαντικά βελτιωμένο πλαίσιο για τα επιχειρηματικά πάρκα, τη βελτίωση της αδειοδότησης και απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης αλλά και λύσεις για ζητήματα βιομηχανικών κτιρίων».
Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι ο ΣΕΒ επεξεργάζεται με βάση τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων νόμους για την ενίσχυση των κερδών και οι κυβερνήσεις νομοθετούν. Το αναφέρει μάλιστα ως εξής:
«Ως προς τη βιωσιμότητα, την Ενέργεια και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, τις παρεμβάσεις του ΣΕΒ για τις βελτιώσεις που επιτεύχθηκαν στον Κλιματικό Νόμο για ομαλότερη εφαρμογή από τις επιχειρήσεις, την προάσπιση της ανταγωνιστικότητας από το υπερβολικό κόστος άνθρακα, τη διαμόρφωση ευνοϊκότερου πλαισίου για συμβάσεις παροχής Ενέργειας (...) Για τις επενδύσεις, θεσπίστηκε η πρόταση του ΣΕΒ για υπεραπόσβεση 100% των δαπανών σε πράσινη οικονομία, Ενέργεια και ψηφιοποίηση (...) ενώ παράλληλα βελτιώθηκε το καθεστώς των Στρατηγικών Επενδύσεων με ευνοϊκότερα κριτήρια».
Η προοπτική από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων
Από όλα τα παραπάνω, αποδεικνύεται η πολιτική που θα εφαρμοστεί μετά τις εκλογές από τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς και το πλαίσιο στο οποίο θα ασκούν κάλπικη αντιπολίτευση τα άλλα αστικά κόμματα.
Η ακόμα μεγαλύτερη εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ θα έχει συμβολή και στο δυνάμωμα του ταξικού εργατικού κινήματος και της φωνής του λαού στη Βουλή. Αυτή είναι η πραγματική από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων αντιπολίτευση σήμερα, στις συνθήκες έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αλλά με προοπτική το μέλλον της εργατικής τάξης, ώστε να ζει με ευημερία.
Απέναντι στους καπιταλιστές, στην κυβέρνησή τους και στο κράτος τους, στην ΕΕ και στα κόμματά τους, δηλαδή στον ταξικό αντίπαλο της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, απαιτείται ένα ρωμαλέο ταξικό εργατικό κίνημα, μια κοινωνική συμμαχία, με αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό που μόνο ως αποτέλεσμα της δράσης ενός ακόμη πιο ισχυρού ΚΚΕ μπορεί να διαμορφώνονται. Ετσι μόνο, με τους ταξικούς αγώνες θα μπαίνουν εμπόδια, θα δημιουργούνται συνθήκες για κάποιες κατακτήσεις, με ορίζοντα βεβαίως οι αγώνες να δείχνουν και να τείνουν στην αντεπίθεση για την ανατροπή του ταξικού αντιπάλου, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Στον δρόμο δηλαδή για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, όπου θα ικανοποιούνται όλες οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, τον σοσιαλισμό.
Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ*
* Ο Στ. Λουκάς είναι μέλος της ΚΕ και μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Πηγή: rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου