Κάτι που δεν έγινε στην Ελλάδα των επικίνδυνων υποτελών και ανεγκέφαλων συντηρητικών είναι η απόπειρα ερμηνείας της στάσης του νεο-σουλτάνου Ερντογάν και της Τουρκίας στην σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους.
Μείναμε στην Ελλάδα μόνο στην συμπεριφορά του Μητσοτάκη, η οποία όμως ήταν δεδομένη, αφού ο ίδιος λειτουργεί πάντα ως υποκινούμενο των ισχυρών της Δύσης. Στην καλύτερη περίπτωση για αυτόν πρόκειται για μία υποβολιμαία αναδίπλωση.
Μείναμε στην Ελλάδα μόνο στην συμπεριφορά του Μητσοτάκη, η οποία όμως ήταν δεδομένη, αφού ο ίδιος λειτουργεί πάντα ως υποκινούμενο των ισχυρών της Δύσης. Στην καλύτερη περίπτωση για αυτόν πρόκειται για μία υποβολιμαία αναδίπλωση.
Ομως το πραγματικό ζητούμενο είναι η ερμηνεία της συμπεριφοράς της Τουρκίας, που ασκεί πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και όχι της Ελλάδας που έχει βυθιστεί εδώ και πολλά χρόνια στο μηδέν και στο ανύπαρκτο, στο πλήρως εξαρτημένο.
Με την συμπεριφορά του ο Ερντογάν επανέρχεται στους κόλπους του ΝΑΤΟ και διαλέγει στρατόπεδο. Αυτό σε πρώτη ανάγνωση σημαίνει ότι έχει την γνώση, την πληροφόρηση ή την εκτίμηση ότι οι Ρώσοι θα χάσουν τελικά τον πόλεμο με τους Ουκρανούς και το ΝΑΤΟ και αυτός θέλει να βρίσκεται με την πλευρά των νικητών. Υπάρχουν δε και τα ανταλλάγματα που με μαεστρία πέτυχε να λάβει: τα θέματα των Κούρδων, τα 50 ανακατασκευασμένα f-16 (για τα οποία θα πληρώσει), οι υποχωρήσεις του Μητσοτάκη στα θέματα της ΑΟΖ (αβέβαιες και μελλοντικές) και η μελλοντική και αβέβαιη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. (που θα είναι ο ολοκληρωτικός έλεγχος και καταστροφή της).
Είναι όμως αυτά αρκετά για να αλλάξει κάποιος σαν την Τουρκία στρατόπεδο και να επανέλθει σαν καλό παιδί στους κόλπους της πολιτικής του ΝΑΤΟ, εγκαταλείποντας τις τάσεις και τις πολιτικές για μία νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία και όλη αυτή την αυτόνομη πολιτική που ασκεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη;
Θα πρέπει στους συλλογισμούς μας, να βάλουμε την εξαιρετικά κρίσιμη ιστορική καμπή στην οποία βρίσκεται ο πλανήτης:
α. Τον υβριδικό πόλεμο της Δύσης κατά της Ρωσίας στο Ουκρανικό έδαφος, που κανείς από τους εμπλεκόμενους (ειδικά οι δυτικοί) δεν θέλει να σταματήσει.Πέρασαν 60 με 70 χρόνια από το τέλος της στυγνής αποικιοκρατίας αιώνων και ο κόσμος αλλάζει. Οι αποικιοκράτες βρίσκονται ολοένα και περισσότερο σε δεινή θέση και κάθε φέτος φαντάζει και χειρότερο για αυτούς. Εχασαν τους πόρους που τους εξασφάλιζαν ευημερία και τώρα τους απέμεινε μόνο η φτηνή εργατική δύναμη που μετατρέπεται σε πρόβλημα.
β. Το σχεδιασμένο για άμεση κυκλοφορία κοινό νόμισμα των BRICS που επαναφέρει μάλιστα τον κανόνα του καλύμματος σε χρυσό για την έκδοσή του, ήτοι την απώλεια της μονοκρατορίας του ελευθέρως εκδιδόμενου δολαρίου.
γ. Τις ακραίες εντάσεις στις σχέσεις Κίνας – Δύσης
δ. Την de facto συγκρότηση ενός αντι-δυτικού πόλου στον πλανήτη.
Στην ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ λοιπόν ο Ερντογάν επέστρεψε ως βρεγμένη γάτα στις αγκαλιές του ΝΑΤΟ και μάλιστα πετυχαίνοντας να φέρει πίσω στην Τουρκία κάποια δώρα για να μπορέσει να ησυχάσει το ακροατήριό του, στο οποίο μέχρι χθες πουλούσε επίσημα ως κίνδυνο για την ειρήνη την παρουσία τόσων πολλών αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα ... (σ.σ. δίκιο είχε, αλλά κυρίως αφορούσε εμάς).
Στην ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ της συμπεριφοράς Ερντογάν τα πράγματα αντιστρέφονται και μεταβάλλονται άρδην:
Ο Ερντογάν βλέπει ότι η Ρωσία όχι μόνο θα κερδίσει τον πόλεμο, αλλά έμαθε να πολεμά και να καταστρέφει με ευκολία τα όπλα της Δύσης. Η ίδια η Δύση έχει μεταφέρει στην Ουκρανία και απολέσει τεράστιες ποσότητες οπλισμού, μένοντας εκτεθειμένη αμυντικά σε μία επέλαση των Ρώσων στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Φυσικά το καμπανάκι του κινδύνου περιλαμβάνει και τον ίδιο και τις βλέψεις της Τουρκίας γύρω της, που αναγκαστικά θα την φέρουν σε σύγκρουση με τους Ρώσους. Οι κινήσεις για αλλαγή του καθεστώτος ναυσιπλοϊας στον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, δεν είναι καθόλου τυχαίες, ούτε ακίνδυνες.
Παρεμπιπτόντως ο Ρωσικός στρατός ήταν και είναι συγκροτημένος να λειτουργεί αμυντικά και όχι επιθετικά. Για αυτό απέτυχε στην επίθεση και για αυτό πετυχαίνει στην άμυνα, καταρρίπτοντας κάθε μύθο περί της ισχύος των δυτικών όπλων (σ.σ. τα ρωσικά όπλα άλλωστε φτιάχθηκαν και φτιάχνονται για να αντιμετωπίζουν τα δυτικά). Το ίδιο ισχύει και για τον ουκρανικό στρατό, που δομήθηκε με την ίδια αμυντική φιλοσοφία και επί 8 έτη δεν τα κατάφερνε ούτε με τους αυτονομιστές του Λουχάνσκ και του Ντονιέτσκ. Ο ρωσικός στρατός θα επιτεθεί, πλέον, όταν και αν καταφέρει να διαλύσει όλες τις δυνατότητες των Ουκρανών και της Δύσης και τότε πιθανότατα θα “ξαναφτάσει στο Βερολίνο", αλλά και στην Σόφια ή και πιο κάτω. Μην ξεχνάμε ότι μία τέτοια εξέλιξη την εύχονται και θα την ενισχύσουν οι λαοί του πλανήτη που βρέθηκαν κάτω από την μπότα της αποικιοκρατίας, Κινέζοι, Ινδοί, Ινδοκινέζοι, Αραβες, Αφρικανοί, Λατινο-αμερικάνοι. Αφετέρου, οι στρατοί των πρώην αποικιοκρατών της Δύσης, είναι δομημένοι μόνο επιθετικά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν την δυνατότητα και τις υποδομές αμυντικού πολέμου.
Η κίνηση συνεπώς του Ερντογάν. με την οποία εγκαταλείπει όσα έχτιζε δύο δεκαετίες, μπορεί να ερμηνευθεί ως κίνηση απελπισίας. Οι ανατολικοί γείτονές του: Ιράν, Ιράκ, Συρία, έχουν τραβήξει τόσα πολλά και περιμένουν την ώρα της εκδίκησης. Οι υπόλοιποι Ασιάτες Αραβες και οι Αιγύπτιοι και έχουν ζοφερές ιστορικές μνήμες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον έχουν στο μαύρο κατάστιχο και λόγω ανταγωνισμών στον μουσουλμανικό κόσμο, των διεισδύσεων και των ορέξεών του. Οι ισραηλινοί, που ξέρουν τα πάντα, δεν τον εμπιστεύονται.
Αφενός οι αναγνώσεις της πραγματικότητας αυτές, αφετέρου η πελατειακή δομή της τουρκικής οικονομίας που είναι η δύση, τον φέρνουν σε δυσχερή θέση, από την δική του ανάλυση για το μέλλον και για αυτό ψάχνει σταθερές για να στηριχθεί, στρεφόμενος αναγκαστικά στο ΝΑΤΟ, καθώς μάλλον είναι ανεπιθύμητος στην άλλη ομάδα.
Προφανώς και αυτός ξέρει περισσότερα και κάνει τις δικές του αξιολογήσεις, στην καλύτερη για αυτόν περίπτωση προκειμένου να κερδίσει χρόνο και προκειμένου να προσπαθήσει να εξευμενίσει όσους στο μπλοκ της Ανατολής έχουν εξοργιστεί μαζί του (όπως δεδομένα οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Ιρανοί) και του έχουν τάξει τα χειρότερα για αυτόν και την χώρα του.
Εχουμε πολύ καιρό να πληροφορηθούμε για επαφές της Τουρκίας με την Ρωσία και την Κίνα και το πιο σενάριο από τα δύο ισχύει θα το διαπιστώσουμε, εάν αυτό το πάγωμα συνεχιστεί ή όχι.
Βεβαίως, στην Ελλάδα ως καλοί συντηρητικοί ραγιάδες και ανεγκέφαλοι, τηρούμε πιστά τις εντολές και για μία ακόμα φορά θα γίνουμε τα θύματα των συγκρούσεων και τα πολεμικά όργανα των άλλων.
Δημήτρης Καραμίτσας
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου