"Φταίει η κλιματική κρίση, πρέπει να το συνηθίσουμε"
Αυτά είπε δημοσιογράφος σε κανάλι .
Την πρώτη φράση την είπε σιγανά και αμέσως μετά την κάλυψε με την δεύτερη.
Η αλήθεια πάει πάντα μπροστά λέει ο σοφός λαός, ασχέτως που μετά την κουκούλωσε.
Να συνηθίσουμε λοιπόν, μάλιστα.
Εξηγούμαι σε πρώτο ενικό πρόσωπο.
Να συνηθίσω τι;
Αναίσθητες, εγκληματικές κυβερνήσεις;
Να συνηθίσω να σηκώνω την ατομική μου ευθύνη για όλες τις εγκληματικές παραλείψεις,αστοχίες, αμέλειες που κάνουν οι ντήλερ που με κυβερνούν;
Μα τι λες;
Εγώ κρατώ ψεύτικες σακούλες στο σούπερ μάρκετ τις οποίες πληρώνω κιόλας με φόρο που επέβαλε η πρώτη φορά αριστερά.
Πίνω τον καφέ μου με χάρτινο καλαμάκι.
Δεν έσωσα εγώ τον πλανήτη;
Φτου να πάρει γαμώτο.
Πάρτε τους φόρους που μου επιβάλατε τότε πίσω, γιατί δεν σας τους δίνω για τα ραφάλ σας.
Αλλά να συνηθίσω την πλήρη αδιαφορία για τον άνθρωπο που τον πετάνε την νύχτα από τα νοσοκομεία, τα νεογέννητα μωρά τυλιγμένα σε κουβέρτες αντί να είναι σε θερμοκοιτίδες και αυτό να το θεωρούν επιτυχία, όχι ρε δεν θα το συνηθίσω.
Να συνηθίσω δηλαδή όπως έγινε και στην πανδημία, ότι όλη η ευθύνη φορτώνεται στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, κάνοντάς τους πότε ήρωες και πότε ένοχους;
Όχι ρε δεν θα συνηθίσω!
Να συνηθίσω ότι δεν θα βρίσκω πράσινο ζωντανό φύλλο, όχι ρε δεν συνηθίσω.
Να συνηθίσω ότι θα καίγονται οι άνθρωποι, όχι ρε δεν θα συνηθίσω.
Να συνηθίσω ότι θα καίγονται ζώα, σπίτια, όχι ρε δεν θα συνηθίσω.
Να συνηθίσω ότι θα πρέπει να μάθω να ζω σε ένα μαύρο καρβουνιασμένο τόπο, όχι ρε δεν θα συνηθίσω.
Να συνηθίσω να ακούω ,πανικόβλητους ανθρώπους και οδυρμούς και μοιρολόγια για όσα έχασαν, όχι ρε δεν θα συνηθίσω.
Να συνηθίσω ότι θα βλέπω ανθρώπους εγκλωβισμένους και παρατημένους στα χιόνια, σε σύγχρονες οδικές αρτηρίες, όχι ρε δεν θα συνηθίσω.
Να συνηθίσω να βλέπω ανθρώπους να παρασέρνονται από ξαφνικές νεροποντές και καταιγίδες, όχι ρε δεν θα συνηθίσω.
Και μεταξύ μας, πουλημένε τελάλη δεν φταίει μόνο η κλιματική κρίση, έτσι;
Φταίνε όσοι δεν θέλουν να κάνουν τίποτα για να μας προστατέψουν, σόρρυ αν δεν το ήξερες...
Φταίει ότι φόρτωσαν στην κλιματική κρίση όλα τα δεινά για να καλύψουν την άρνηση τους να δράσουν αποτελεσματικά.
Κι όπως λέει η παροιμία "τώρα που βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε έξι..."
Ε λοιπόν αυτό δεν πρόκειται να το συνηθίσω ούτε να το καταπιώ αμάσητο.
Γι' αυτό που λες δεν θα συνηθίσω, γιατί τότε θα γίνω σαν και σας, ένα αδιάφορο, αναίσθητο, ανάλγητο ον, που με μερικά αργύρια, στην περίπτωση μου θα είναι λίγα κουπόνια φτώχειας, δεν θα πρέπει να βλέπω, να ακούω, να μιλάω...
Όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω.
No thanks και αγγλιστί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου