Βιολέττα Ψωφάκη
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το αντίθετο της αγάπης είναι το μίσος. Λοιπόν, δεν είναι, το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος. Ο φόβος είναι «καλωδιωμένος» βαθιά στον ανθρώπινο εγκέφαλο και είναι συνδεδεμένος με την αντίδραση «πάλης ή φυγής», που είναι ένας από τους πρωταρχικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου μας. Δυστυχώς είναι ένας απαρχαιωμένος μηχανισμός που έχει απλωθεί σαν ιός στη ζωή μας, ένας μηχανισμός που έχει «κλειδώσει» όλο το δυναμικό μας μέσα μας και αρνείται να μας δώσει πρόσβαση. Ένα δυναμικό που μπορεί να απελευθερωθεί και να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη.
Ο φόβος είναι ένα εξαιρετικό όπλο! Ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, από γονείς, δασκάλους, εργοδότες, αρχές, πολιτικούς και φυσικά τα μέσα ενημέρωσης… Ο ίδιος μας ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το φόβο στην προσπάθειά του να μας εμποδίσει να δοκιμάσουμε οτιδήποτε καινούργιο και μη οικείο, κρατώντας μας έτσι παγιδευμένους στην ίδια, παλιά ιστορία που λέμε στον εαυτό μας και τους άλλους, κρατώντας μας μέσα στο «κουτί» όλους μαζί, κρατώντας μας μέσα στα όρια της ζώνης άνεσής μας. Φόβος για το άγνωστο, φόβος για την αλλαγή, φόβος να είμαστε ο εαυτό μας… Φόβος, ο αφέντης της ζωής μας. Το προϊόν του φόβου είναι μία ζωή μετριότητας, χωρίς προκλήσεις και ρίσκα, χωρίς πάθος, χωρίς ενθουσιασμό…
Καλό θα είναι να καταλάβουμε ότι ο φόβος είναι απλά η αντίδραση του εγκεφάλου μας σε αυτά που αντιλαμβάνεται σαν άγνωστα και επικίνδυνα. Υπάρχουν εκατοντάδες φόβων που έχουν κτιστεί, ο ένας πάνω στον άλλο, κατά τη διάρκεια της ζωής μας (θα έχετε προσέξει, φαντάζομαι, πόσο ατρόμητα είναι τα μικρά παιδιά, ως τη στιγμή που θα τους συστήσουμε το φόβο) και όλα αυτά τα στρώματα έχουν καλύψει τον αληθινό και φυσικό εαυτό μας. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως όπου υπάρχει φόβος, υπάρχουν από κάτω υποβόσκουσες πεποιθήσεις.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες ο φόβος μας βοηθά να επιβιώσουμε. Αλλά τους περισσότερους από εμάς δεν πρόκειται να τους κυνηγήσει πούμα τώρα σύντομα. Αυτό που θα γίνει, όμως, είναι πως θα χάσουμε ευκαιρίες και εμπειρίες που θα έκαναν τη ζωή μας περισσότερο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική, επειδή ο φόβος θα μας κρατήσει μέσα στη ζώνη άνεσής μας, για τόσο πολύ καιρό, που θα ξεχάσουμε πως μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας και να μην είμαστε θύματα παρελθοντικών, επιζήμιων συνθηκών.
Ο φόβος είναι η χειρότερη μορφή δοκιμασίας και πόνου και καθορίζει όλες τις αποφάσεις και τις πράξεις μας.
Είναι ο φόβος που μας παραλύει και μας καθιστά ανίκανους να χρησιμοποιήσουμε την όποια αντίσταση μας έχει απομείνει. Μπορούμε να επιλέξουμε είτε να αφήσουμε το φόβο να μας σταματήσει ή να τον χρησιμοποιήσουμε σαν καύσιμο για την προώθησή μας μπροστά και την επίτευξη των ονείρων μας.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια ο φόβος ήταν ένα απαραίτητο αίσθημα που μας καθοδηγούσε ώστε να επιβιώσουμε από τις περιπέτειες της ζωής, αλλά στην εποχή μας αυτό που κάνει είναι να μας κρατά μακριά από τα μεγαλύτερα ταλέντα μας και την προσωπική μας εξέλιξη.
Ο Castaneda έχει γράψει «Δεν είναι δυνατό για έναν άνθρωπο να παραδίνει τον εαυτό του στον φόβο για χρόνια και στο τέλος να τον κατακτά. Αν παραδίνεται στο φόβο, ποτέ δεν θα τον κατακτήσει, επειδή θα αποφεύγει τη γνώση και δεν θα ξαναπροσπαθεί.
Αλλά αν, για χρόνια, προσπαθεί να μάθει από το φόβο του, θα καταφέρει να τον κατακτήσει στο τέλος, ακριβώς επειδή δεν θα του έχει παραδώσει τον εαυτό του. Γι αυτό το λόγο δεν πρέπει να το βάζει στα πόδια. Πρέπει να αψηφά το φόβο του και να συνεχίσει να μαθαίνει. Πρέπει να είναι γεμάτος φόβο και παρόλ’ αυτά να μη σταματά. Αυτός είναι ο νόμος!»
Πρέπει λοιπόν να ρωτήσουμε τον εαυτό μας:
«Πώς θα ήταν η ζωή μου αν μπορούσα να απωθήσω τον μεγαλύτερο φόβο μου;»
«Ποιος/ ποια θα ήμουν αν οι αποφάσεις που έπρεπε να πάρω στη ζωή μου δεν υπαγορευόντουσαν από τους φόβους μου;»
Υπάρχουν μόνο δύο αλήθειες στο σύμπαν, η πρώτη είναι η αγάπη και η δεύτερη είναι ο φόβος, και είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Η επιλογή είναι δική μας.
«Όλα όσα θέλεις είναι από την άλλη πλευρά του φόβου» – Jack Canfield
Ο φόβος είναι ένα εξαιρετικό όπλο! Ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, από γονείς, δασκάλους, εργοδότες, αρχές, πολιτικούς και φυσικά τα μέσα ενημέρωσης… Ο ίδιος μας ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το φόβο στην προσπάθειά του να μας εμποδίσει να δοκιμάσουμε οτιδήποτε καινούργιο και μη οικείο, κρατώντας μας έτσι παγιδευμένους στην ίδια, παλιά ιστορία που λέμε στον εαυτό μας και τους άλλους, κρατώντας μας μέσα στο «κουτί» όλους μαζί, κρατώντας μας μέσα στα όρια της ζώνης άνεσής μας. Φόβος για το άγνωστο, φόβος για την αλλαγή, φόβος να είμαστε ο εαυτό μας… Φόβος, ο αφέντης της ζωής μας. Το προϊόν του φόβου είναι μία ζωή μετριότητας, χωρίς προκλήσεις και ρίσκα, χωρίς πάθος, χωρίς ενθουσιασμό…
Καλό θα είναι να καταλάβουμε ότι ο φόβος είναι απλά η αντίδραση του εγκεφάλου μας σε αυτά που αντιλαμβάνεται σαν άγνωστα και επικίνδυνα. Υπάρχουν εκατοντάδες φόβων που έχουν κτιστεί, ο ένας πάνω στον άλλο, κατά τη διάρκεια της ζωής μας (θα έχετε προσέξει, φαντάζομαι, πόσο ατρόμητα είναι τα μικρά παιδιά, ως τη στιγμή που θα τους συστήσουμε το φόβο) και όλα αυτά τα στρώματα έχουν καλύψει τον αληθινό και φυσικό εαυτό μας. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως όπου υπάρχει φόβος, υπάρχουν από κάτω υποβόσκουσες πεποιθήσεις.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες ο φόβος μας βοηθά να επιβιώσουμε. Αλλά τους περισσότερους από εμάς δεν πρόκειται να τους κυνηγήσει πούμα τώρα σύντομα. Αυτό που θα γίνει, όμως, είναι πως θα χάσουμε ευκαιρίες και εμπειρίες που θα έκαναν τη ζωή μας περισσότερο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική, επειδή ο φόβος θα μας κρατήσει μέσα στη ζώνη άνεσής μας, για τόσο πολύ καιρό, που θα ξεχάσουμε πως μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας και να μην είμαστε θύματα παρελθοντικών, επιζήμιων συνθηκών.
Ο φόβος είναι η χειρότερη μορφή δοκιμασίας και πόνου και καθορίζει όλες τις αποφάσεις και τις πράξεις μας.
Είναι ο φόβος που μας παραλύει και μας καθιστά ανίκανους να χρησιμοποιήσουμε την όποια αντίσταση μας έχει απομείνει. Μπορούμε να επιλέξουμε είτε να αφήσουμε το φόβο να μας σταματήσει ή να τον χρησιμοποιήσουμε σαν καύσιμο για την προώθησή μας μπροστά και την επίτευξη των ονείρων μας.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια ο φόβος ήταν ένα απαραίτητο αίσθημα που μας καθοδηγούσε ώστε να επιβιώσουμε από τις περιπέτειες της ζωής, αλλά στην εποχή μας αυτό που κάνει είναι να μας κρατά μακριά από τα μεγαλύτερα ταλέντα μας και την προσωπική μας εξέλιξη.
Ο Castaneda έχει γράψει «Δεν είναι δυνατό για έναν άνθρωπο να παραδίνει τον εαυτό του στον φόβο για χρόνια και στο τέλος να τον κατακτά. Αν παραδίνεται στο φόβο, ποτέ δεν θα τον κατακτήσει, επειδή θα αποφεύγει τη γνώση και δεν θα ξαναπροσπαθεί.
Αλλά αν, για χρόνια, προσπαθεί να μάθει από το φόβο του, θα καταφέρει να τον κατακτήσει στο τέλος, ακριβώς επειδή δεν θα του έχει παραδώσει τον εαυτό του. Γι αυτό το λόγο δεν πρέπει να το βάζει στα πόδια. Πρέπει να αψηφά το φόβο του και να συνεχίσει να μαθαίνει. Πρέπει να είναι γεμάτος φόβο και παρόλ’ αυτά να μη σταματά. Αυτός είναι ο νόμος!»
Πρέπει λοιπόν να ρωτήσουμε τον εαυτό μας:
«Πώς θα ήταν η ζωή μου αν μπορούσα να απωθήσω τον μεγαλύτερο φόβο μου;»
«Ποιος/ ποια θα ήμουν αν οι αποφάσεις που έπρεπε να πάρω στη ζωή μου δεν υπαγορευόντουσαν από τους φόβους μου;»
Υπάρχουν μόνο δύο αλήθειες στο σύμπαν, η πρώτη είναι η αγάπη και η δεύτερη είναι ο φόβος, και είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Η επιλογή είναι δική μας.
«Όλα όσα θέλεις είναι από την άλλη πλευρά του φόβου» – Jack Canfield
Βιολέττα Ψωφάκη – Certified Professional Coach, Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου