Και να διαδέχεται η μία την άλλη στα χρόνια.
Φωτογραφίες παιδιών που μεγαλώνουν και στολίζουν τους τοίχους και τα έπιπλα του σπιτιού.
Να ακούγονται οι φωνές τους, τα γέλια τους, η οργή τους, ο θυμός τους,
το " Μαμαααά γύρισα! " "Ωχ παράτα με τώρα!"
"Ναι μωρέ διάβασα" "Μαμά φεύγω!" "Μη με περιμένεις, θα αργήσω"
Και να γυρνάνε, πάντα πίσω...
Οχι να κοσμούν ταφόπλακες.
Οχι να παγώνουν στον χρόνο.
Αλέξη από τη μέρα που έφυγες, δεν κάναμε καλύτερο τον κόσμο.
Αλέξη το μόνο που καταφέραμε είναι να σου στείλαμε παρέα και άλλα παιδιά, όχι με σφαίρα όμως αλλά με τρένο.
Αλέξη η ψυχούλα σου θα συντροφεύει άλλες σακαταμένες παιδικές ψυχούλες και αυτές από μπάτσους.
Αλέξη, δυστυχώς σε κάποιους δεν αρέσει να είσαι έφηβος , με ζωή και άποψη.
Η ζωή συνεχίζεται εδώ κάτω Αλέξη όχι οπως την ήξερες, αλλά χειρότερη.
Αλλά έχει και όμορφες στιγμές.
Και συ δεν είσαι εδώ να την ζήσεις.
Δεν μεγάλωσες ποτέ
Δεν στο επέτρεψαν.
Αλέξη, δυστυχώς σε κάποιους δεν αρέσει να είσαι έφηβος , με ζωή και άποψη.
Η ζωή συνεχίζεται εδώ κάτω Αλέξη όχι οπως την ήξερες, αλλά χειρότερη.
Αλλά έχει και όμορφες στιγμές.
Και συ δεν είσαι εδώ να την ζήσεις.
Δεν μεγάλωσες ποτέ
Δεν στο επέτρεψαν.
Δεν σε ξεχνάμε ποτέ παιδί μου, όμως θα σου πω κάτι, θα προτιμούσα να μη σε μάθαινα ποτέ και να ζούσες τη ζωή σου όπως εσύ την ήθελες.
Ούτε σε εφιάλτη δεν φανταζόμαστε την φωτογραφία ενός παιδιού σε ταφόπλακα.
Έπρεπε να είσαι εδώ.
Συγνώμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου