Του Άρη Δαβαράκη
Εάν ο Τσίπρας καταφέρει να μας πείσει να του δώσουμε μια ισχυρή εντολή, ένα μεγάλο ποσοστό αυτοδυναμίας δηλαδή, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι με την δική του ιδιαίτερη ματιά και άποψη και την ικανότητά του να είναι απόλυτα πειστικός αν τον έχεις απέναντί σου, θα καταφέρει να καταγραφεί ως ο τρίτος σημαντικός και αυτόφωτος ηγέτης της μεταπολίτευσης, μετά τον μεταχουντικό Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν είναι ούτε θαυματοποιός, ούτε προφήτης (σαν τον Μωϋσή με τον οποίον τον παρομοίασε περιπαικτικά τις προάλλες ο φίλος μου ο Raskolnick), είναι όμως ένας πολιτικός νέας κοπής που ξέρει τα θέματά του και έχει στο μυαλό του ένα όραμα και μια στρατηγική για να μπορέσει να το πλησιάσει αυτό το όραμα. Διαβάζω διάφορα (θα μου επιτρέψετε, χωρίς παρεξήγηση) πολύ σαχλά. Αν θα φορέσει λέει το κοστούμι του Πρωθυπουργού ή του επαναστάτη. Αν θα καταφέρει να ισορροπήσει τις εντός του ΣΥΡΙΖΑ «διαφωνίες» για το πώς πρέπει να κυβερνηθεί το καράβι και ποιοι θα είναι οι πρώτοι στόχοι του και προορισμοί. Αν θα «σκίσει τα μνημόνια» χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Αν ο τρόπος που θα μιλήσει στους δανειστές μας θα είναι τόσο προσβλητικός και επιθετικός ώστε να μην τους επιτρέπει άλλη λύση από την εκδίωξη μας με τις κλωτσιές από την ζώνη του ευρώ – και από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενδεχομένως. Αν θα τα κάνει όλα αυτά, έτσι, για να τα κάνει και να το ευχαριστηθεί, με αποτέλεσμα να γίνουμε η Αλβανία του 21ου αιώνα και να μην έχουμε συμμάχους και συνοδοιπόρους στο παγκόσμιο χωριό.
Και να ήταν μόνο αυτό; Θα κλείσουν οι τράπεζες, τα ΑΤΜ θα σκουριάσουν από την αχρηστία, θα αναγκαστούμε να τυπώσουμε πληθωριστικές δραχμούλες και να τις ανταλλάσουμε με τα απαραίτητα για την επιβίωση, αυγά, τυροβολιά, λαδάκι, παξιμάδια και εσπεριδοειδή. Με λίγα λόγια αν αφήσουμε τον Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός, πάει η Ελλάδα, θα την ψάχνουνε οι τουρίστες στον χάρτη και δεν θα την βρίσκουνε – θα βουλιάξει αύτανδρη σαν την Ατλαντίδα που ακόμα την ψάχνουμε.
Λοιπόν εγώ, να με συγχωρείτε, αλλά έχω εντελώς αντίθετη γνώμη. Αν συνεχίσουμε να το παλεύουμε με όλους αυτούς τους, ας μου συγχωρεθεί για άλλη μια φορά η «αυθάδεια», αποτυχημένους στην πράξη που κάθε μέρα που περνάει συσσωρεύουν και άλλα, επιπλέον προβλήματα, πάνω στα ήδη υπάρχοντα, δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Τους δοκιμάσαμε –όλους ανεξαιρέτως. Δεν το βλέπουμε ότι δεν μπορούνε; Δεν είναι απολύτως σαφές; Τι άλλο πια πρέπει να δούμε για να πεισθούμε ότι το σημερινό εν ενεργεία πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται την εξουσία είναι εντελώς άχρηστο στα δύσκολα;
Ο Σαμαράς δεν έχει σχέδιο, δεν ξέρει κατά πού θέλει να την οδηγήσει την Ελλάδα. Να κρατηθούμε λέει μέσα στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Και έχει ταυτίσει ολόκληρη την Ευρώπη με τις πολιτικές αυτές της Μέρκελ και του Σόϊμπλε που θέλουνε να μας ισοπεδώσουν όλους τους μη ανήκοντες στην ολιγαρχία του 3 ή 4% και να μας χώσουνε στις Σοβιετικού τύπου mega-πολυκατοικίες τους να ησυχάσουν από εμάς και να απολαύσουν μιαν Ευρώπη και έναν κόσμο φτιαγμένο για τους πολύ πλούσιους, τους τσάρους και του λουδοβίκους του 3 ή 4%. Το σχέδιο τους είναι καταδικασμένο σε αποτυχία βέβαια, αλλά αυτή είναι η προσπάθεια και το όραμά τους. Να ζούμε εμείς (το 96-97%) μέσα στην στέρηση και την σκληρή λιτότητα για να συνεχίσει ο «πλούτος» τους (όπως αυτοί τον εννοούν) να συσσωρεύεται στα χέρια των μεγαλοκεφαλαιούχων παγκοσμίως, αυτών που «ξέρουν από λεφτά» και θα τα χρησιμοποιήσουν σε επενδύσεις αναπτυξιακές σωστά μελετημένες – όχι σε «επιπολαιότητες».
Στην Ελλάδα ο μόνος που μπορεί να προχωρήσει με ψυχραιμία και μεθοδικότητα σε μια αλλαγή πορείας, στα δικά μας κυρίως, τα «εσωτερικά», ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να είμαστε, κατά το δυνατόν αυτάρκεις, είναι ο Τσίπρας. Σ’ αυτόν έπεσε ο κλήρος. Η δική του προσωπικότητα είναι που έβγαλε από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» την αριστερά και την οδήγησε από το 3% στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με όλο τον σεβασμό δεν ήταν ούτε ο Λαφαζάνης, ούτε ο Δραγασάκης αυτοί που κάνανε την διαφορά. Ο Τσίπρας είναι το καινούργιο πρόσωπο, ο καταλύτης των εξελίξεων και αυτός θα αναλάβει την ευθύνη όταν έρθει η ώρα, οι άλλοι όλοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, θα κάνουμε «κριτική» και θα κρίνουμε και θα επικρίνουμε και, βέβαια, θα κατακρίνουμε.
Ο Τσίπρας όμως μόνο με ισχυρή εντολή θα μπορέσει να προχωρήσει κατά εκεί που πρέπει. Με μια πλειοψηφία αντίστοιχη με αυτήν που έχουν μαζί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τώρα, με συνεργασίες και «εθνικές προσπάθειες» θα δούμε και ζήσουμε μία από τα ίδια, σε μια ελαφρώς βελτιωμένη εκδοχή στην καλύτερη περίπτωση. Αν όμως, χάρη και το bonus των 50 βουλευτών αλλά και σε μια ευρύτερη στήριξη από το εκλογικό σώμα, μπορέσει να προχωρήσει αυτοδύναμος, τότε πολλοί από εσάς θα εκπλαγείτε πολύ ευχάριστα. Με ισχυρή εντολή και γερή στήριξη από την κοινωνία, ο Τσίπρας θα μεταμορφώσει την Ελλάδα σε ένα τόπο που, πολύ σύντομα, μέσα στα επόμενα 10, ας πούμε, χρόνια, θα μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη του με απόλυτη συνέπεια, να ζει από τα κέρδη του, να μην επιβαρύνει κανέναν – και, το κυριότερο, να μπορεί να το κάνει αυτό βασιζόμενος στις νέες ιδέες, την επιχειρηματικότητα και τα μυαλά των νέων Ελλήνων που τα τελευταία χρόνια όσο πιο «χρήσιμοι» και καλά εξοπλισμένοι είναι, τόσο πιο μακριά από την Ελλάδα φεύγουνε.
Θα το ξαναγράψω και εδώ κάτω στο φινάλε γιατί το πιστεύω ακράδαντα: Από αυτούς που διαθέτει η Ελλάδα σήμερα για να κρατήσουν το τιμόνι, ο μόνος που μπορεί να την βγάλει από το αδιέξοδο το οποίο όλο και γιγαντώνεται και να την ενεργοποιήσει δημιουργικά ώστε να εργαστεί με στόχο την αυτάρκεια και την αξιοπρέπειά της, είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
(ΥΓ: Ίσως αναρωτηθεί κανείς γιατί ένα τέτοιο κείμενο. Η απάντηση είναι απλή. Γιατί χρειάζονται τέτοια κείμενα αυτή τη στιγμή, με θέσεις σαφείς – ώστε να ξεκινήσει κάποια στιγμή ο δημιουργικός διάλογος που οδηγήσει τελικά και το εκλογικό σώμα να δώσει μια γερή αυτοδυναμία τον Τσίπρα –ή να μην του την δώσει).
Εάν ο Τσίπρας καταφέρει να μας πείσει να του δώσουμε μια ισχυρή εντολή, ένα μεγάλο ποσοστό αυτοδυναμίας δηλαδή, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι με την δική του ιδιαίτερη ματιά και άποψη και την ικανότητά του να είναι απόλυτα πειστικός αν τον έχεις απέναντί σου, θα καταφέρει να καταγραφεί ως ο τρίτος σημαντικός και αυτόφωτος ηγέτης της μεταπολίτευσης, μετά τον μεταχουντικό Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν είναι ούτε θαυματοποιός, ούτε προφήτης (σαν τον Μωϋσή με τον οποίον τον παρομοίασε περιπαικτικά τις προάλλες ο φίλος μου ο Raskolnick), είναι όμως ένας πολιτικός νέας κοπής που ξέρει τα θέματά του και έχει στο μυαλό του ένα όραμα και μια στρατηγική για να μπορέσει να το πλησιάσει αυτό το όραμα. Διαβάζω διάφορα (θα μου επιτρέψετε, χωρίς παρεξήγηση) πολύ σαχλά. Αν θα φορέσει λέει το κοστούμι του Πρωθυπουργού ή του επαναστάτη. Αν θα καταφέρει να ισορροπήσει τις εντός του ΣΥΡΙΖΑ «διαφωνίες» για το πώς πρέπει να κυβερνηθεί το καράβι και ποιοι θα είναι οι πρώτοι στόχοι του και προορισμοί. Αν θα «σκίσει τα μνημόνια» χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Αν ο τρόπος που θα μιλήσει στους δανειστές μας θα είναι τόσο προσβλητικός και επιθετικός ώστε να μην τους επιτρέπει άλλη λύση από την εκδίωξη μας με τις κλωτσιές από την ζώνη του ευρώ – και από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενδεχομένως. Αν θα τα κάνει όλα αυτά, έτσι, για να τα κάνει και να το ευχαριστηθεί, με αποτέλεσμα να γίνουμε η Αλβανία του 21ου αιώνα και να μην έχουμε συμμάχους και συνοδοιπόρους στο παγκόσμιο χωριό.
Και να ήταν μόνο αυτό; Θα κλείσουν οι τράπεζες, τα ΑΤΜ θα σκουριάσουν από την αχρηστία, θα αναγκαστούμε να τυπώσουμε πληθωριστικές δραχμούλες και να τις ανταλλάσουμε με τα απαραίτητα για την επιβίωση, αυγά, τυροβολιά, λαδάκι, παξιμάδια και εσπεριδοειδή. Με λίγα λόγια αν αφήσουμε τον Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός, πάει η Ελλάδα, θα την ψάχνουνε οι τουρίστες στον χάρτη και δεν θα την βρίσκουνε – θα βουλιάξει αύτανδρη σαν την Ατλαντίδα που ακόμα την ψάχνουμε.
Λοιπόν εγώ, να με συγχωρείτε, αλλά έχω εντελώς αντίθετη γνώμη. Αν συνεχίσουμε να το παλεύουμε με όλους αυτούς τους, ας μου συγχωρεθεί για άλλη μια φορά η «αυθάδεια», αποτυχημένους στην πράξη που κάθε μέρα που περνάει συσσωρεύουν και άλλα, επιπλέον προβλήματα, πάνω στα ήδη υπάρχοντα, δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Τους δοκιμάσαμε –όλους ανεξαιρέτως. Δεν το βλέπουμε ότι δεν μπορούνε; Δεν είναι απολύτως σαφές; Τι άλλο πια πρέπει να δούμε για να πεισθούμε ότι το σημερινό εν ενεργεία πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται την εξουσία είναι εντελώς άχρηστο στα δύσκολα;
Ο Σαμαράς δεν έχει σχέδιο, δεν ξέρει κατά πού θέλει να την οδηγήσει την Ελλάδα. Να κρατηθούμε λέει μέσα στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Και έχει ταυτίσει ολόκληρη την Ευρώπη με τις πολιτικές αυτές της Μέρκελ και του Σόϊμπλε που θέλουνε να μας ισοπεδώσουν όλους τους μη ανήκοντες στην ολιγαρχία του 3 ή 4% και να μας χώσουνε στις Σοβιετικού τύπου mega-πολυκατοικίες τους να ησυχάσουν από εμάς και να απολαύσουν μιαν Ευρώπη και έναν κόσμο φτιαγμένο για τους πολύ πλούσιους, τους τσάρους και του λουδοβίκους του 3 ή 4%. Το σχέδιο τους είναι καταδικασμένο σε αποτυχία βέβαια, αλλά αυτή είναι η προσπάθεια και το όραμά τους. Να ζούμε εμείς (το 96-97%) μέσα στην στέρηση και την σκληρή λιτότητα για να συνεχίσει ο «πλούτος» τους (όπως αυτοί τον εννοούν) να συσσωρεύεται στα χέρια των μεγαλοκεφαλαιούχων παγκοσμίως, αυτών που «ξέρουν από λεφτά» και θα τα χρησιμοποιήσουν σε επενδύσεις αναπτυξιακές σωστά μελετημένες – όχι σε «επιπολαιότητες».
Στην Ελλάδα ο μόνος που μπορεί να προχωρήσει με ψυχραιμία και μεθοδικότητα σε μια αλλαγή πορείας, στα δικά μας κυρίως, τα «εσωτερικά», ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να είμαστε, κατά το δυνατόν αυτάρκεις, είναι ο Τσίπρας. Σ’ αυτόν έπεσε ο κλήρος. Η δική του προσωπικότητα είναι που έβγαλε από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» την αριστερά και την οδήγησε από το 3% στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με όλο τον σεβασμό δεν ήταν ούτε ο Λαφαζάνης, ούτε ο Δραγασάκης αυτοί που κάνανε την διαφορά. Ο Τσίπρας είναι το καινούργιο πρόσωπο, ο καταλύτης των εξελίξεων και αυτός θα αναλάβει την ευθύνη όταν έρθει η ώρα, οι άλλοι όλοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, θα κάνουμε «κριτική» και θα κρίνουμε και θα επικρίνουμε και, βέβαια, θα κατακρίνουμε.
Ο Τσίπρας όμως μόνο με ισχυρή εντολή θα μπορέσει να προχωρήσει κατά εκεί που πρέπει. Με μια πλειοψηφία αντίστοιχη με αυτήν που έχουν μαζί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τώρα, με συνεργασίες και «εθνικές προσπάθειες» θα δούμε και ζήσουμε μία από τα ίδια, σε μια ελαφρώς βελτιωμένη εκδοχή στην καλύτερη περίπτωση. Αν όμως, χάρη και το bonus των 50 βουλευτών αλλά και σε μια ευρύτερη στήριξη από το εκλογικό σώμα, μπορέσει να προχωρήσει αυτοδύναμος, τότε πολλοί από εσάς θα εκπλαγείτε πολύ ευχάριστα. Με ισχυρή εντολή και γερή στήριξη από την κοινωνία, ο Τσίπρας θα μεταμορφώσει την Ελλάδα σε ένα τόπο που, πολύ σύντομα, μέσα στα επόμενα 10, ας πούμε, χρόνια, θα μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη του με απόλυτη συνέπεια, να ζει από τα κέρδη του, να μην επιβαρύνει κανέναν – και, το κυριότερο, να μπορεί να το κάνει αυτό βασιζόμενος στις νέες ιδέες, την επιχειρηματικότητα και τα μυαλά των νέων Ελλήνων που τα τελευταία χρόνια όσο πιο «χρήσιμοι» και καλά εξοπλισμένοι είναι, τόσο πιο μακριά από την Ελλάδα φεύγουνε.
Θα το ξαναγράψω και εδώ κάτω στο φινάλε γιατί το πιστεύω ακράδαντα: Από αυτούς που διαθέτει η Ελλάδα σήμερα για να κρατήσουν το τιμόνι, ο μόνος που μπορεί να την βγάλει από το αδιέξοδο το οποίο όλο και γιγαντώνεται και να την ενεργοποιήσει δημιουργικά ώστε να εργαστεί με στόχο την αυτάρκεια και την αξιοπρέπειά της, είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
(ΥΓ: Ίσως αναρωτηθεί κανείς γιατί ένα τέτοιο κείμενο. Η απάντηση είναι απλή. Γιατί χρειάζονται τέτοια κείμενα αυτή τη στιγμή, με θέσεις σαφείς – ώστε να ξεκινήσει κάποια στιγμή ο δημιουργικός διάλογος που οδηγήσει τελικά και το εκλογικό σώμα να δώσει μια γερή αυτοδυναμία τον Τσίπρα –ή να μην του την δώσει).
Από toportal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου