Του Στέφανου Πρίντσιου
Από το 1974 στη διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας παρατηρούμε ορισμένες μεταβολές και διορθώσεις για την περαιτέρω θωράκιση του θεσμού. Έτσι από μυστική με τα ομοιόμορφα και ομοιόχρωμα ψηφοδέλτια μετατράπηκε σε φανερή με την αναφώνηση από τους βουλευτές του ονόματος του υποψήφιου προέδρου της προτίμησής τους.
Και αυτή όμως η ψηφοφορία φέρει σημεία βελτίωσής της που καλό θα ήταν να πραγματοποιηθούν πριν εκδηλωθούν τα τρωτά σημεία στην πράξη, δημιουργώντας προβλήματα στην όλη διαδικασία. Η προτεινόμενη διαδικαστική αλλαγή στη ψηφοφορία αφορά την εκφώνηση της προτίμησης των βουλευτών και σαφέστατα δεν επηρεάζει ούτε παίρνει θέση υπέρ ή κατά εκλογής προέδρου Δημοκρατίας στις τρέχουσες ψηφοφορίες.
Ήδη άρχισαν τα σκωπτικά σχόλια για τον αν οι βουλευτίνες πρέπει να φωνάζουν «παρόν», «παρών» ή «παρούσα»! Παρατηρήθηκε και το φαινόμενο υπουργός να μπερδεύεται στην εκφώνηση, αναφωνώντας άλλα αντ’ άλλων! Για να κερδηθούν κάποιες εντυπώσεις ή στον βωμό οποιονδήποτε σκοπιμοτήτων ενδέχεται η αναφώνηση του ονόματος του υποψήφιου προέδρου να συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς ή συνθήματα!
Ο κυριότερος όμως λόγος αλλαγής του τρόπου ψηφοφορίας είναι ή ισομεταχείριση της ψήφου όλων των βουλευτών και κυρίως η αποτροπή επηρεασμού τους από συναδέλφους τους, με επιλογές της τελευταίας στιγμής.
Με την ήδη δημιουργούμενη ένταση, επί συνόλου 300 ψήφων σίγουρα αποκτά καθοριστική βαρύτητα και ως εκ τούτου καθίσταται διαφορετική η 180η ψήφος υπερψήφισης του υποψήφιου προέδρου από την 1η ή την 181η και τις μεθεπόμενες, καθ’ότι το αποτέλεσμα ήδη έχει κριθεί. Το ίδιο ισχύει και για τις ψήφους καταψήφισης. Άλλη βαρύτητα έχει η 1η και οι μεθεπόμενες και τελείως διαφορετική η 121η!
Αυτό οφείλεται στον φανερό τρόπο ψηφοφορίας ο οποίος ξεκάθαρα επηρεάζει την κρίση των επόμενων βουλευτών οι οποίοι έχουν την πολυτέλεια τόσο της γνώσης της ψήφου των προηγούμενων συναδέλφων τους, όσο και την πορεία του αποτελέσματος, γεγονός που τους δίνει πλεονεκτήματα επιλογής έναντι των προηγουμένων.
Όλα αυτά θα μπορούσε να αποφευχθούν αν αντί της εκφώνησης γίνονταν φανερή μεν ψηφοφορία αλλά μυστική ως προς τη στιγμή. Ψηφοφορία δηλαδή με φάκελο ο οποίος θα περιείχε το ειδικό προσωπικό ψηφοδέλτιο με την προτίμηση του βουλευτή που θα ανοίγονταν και θα διαβάζονταν όπως γίνεται στις διαδικασίες της μυστικής ψηφοφορίας. Με την διαδικασία της μυστικής – φανερής ψηφοφορίας οι 300 ψήφοι έχουν ισότιμα την ίδια βαρύτητα χωρίς την δημιουργία εντάσεων, σκοπιμοτήτων και όποιων παρατράγουδων μεταξύ της 1ης και της 300ης!
Για φανταστείτε αν όχι στην αυριανή αλλά έστω σε μία μελλοντική ψηφοφορία το αποτέλεσμα να κρίνονταν στην τελευταία ψήφο και αυτός που θα καλούνταν να ψηφίσει να ήταν ο …Μπούκουρας! Θα έβγαινε πρόεδρος με …κράξιμο!!!
Από το 1974 στη διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας παρατηρούμε ορισμένες μεταβολές και διορθώσεις για την περαιτέρω θωράκιση του θεσμού. Έτσι από μυστική με τα ομοιόμορφα και ομοιόχρωμα ψηφοδέλτια μετατράπηκε σε φανερή με την αναφώνηση από τους βουλευτές του ονόματος του υποψήφιου προέδρου της προτίμησής τους.
Και αυτή όμως η ψηφοφορία φέρει σημεία βελτίωσής της που καλό θα ήταν να πραγματοποιηθούν πριν εκδηλωθούν τα τρωτά σημεία στην πράξη, δημιουργώντας προβλήματα στην όλη διαδικασία. Η προτεινόμενη διαδικαστική αλλαγή στη ψηφοφορία αφορά την εκφώνηση της προτίμησης των βουλευτών και σαφέστατα δεν επηρεάζει ούτε παίρνει θέση υπέρ ή κατά εκλογής προέδρου Δημοκρατίας στις τρέχουσες ψηφοφορίες.
Ήδη άρχισαν τα σκωπτικά σχόλια για τον αν οι βουλευτίνες πρέπει να φωνάζουν «παρόν», «παρών» ή «παρούσα»! Παρατηρήθηκε και το φαινόμενο υπουργός να μπερδεύεται στην εκφώνηση, αναφωνώντας άλλα αντ’ άλλων! Για να κερδηθούν κάποιες εντυπώσεις ή στον βωμό οποιονδήποτε σκοπιμοτήτων ενδέχεται η αναφώνηση του ονόματος του υποψήφιου προέδρου να συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς ή συνθήματα!
Ο κυριότερος όμως λόγος αλλαγής του τρόπου ψηφοφορίας είναι ή ισομεταχείριση της ψήφου όλων των βουλευτών και κυρίως η αποτροπή επηρεασμού τους από συναδέλφους τους, με επιλογές της τελευταίας στιγμής.
Με την ήδη δημιουργούμενη ένταση, επί συνόλου 300 ψήφων σίγουρα αποκτά καθοριστική βαρύτητα και ως εκ τούτου καθίσταται διαφορετική η 180η ψήφος υπερψήφισης του υποψήφιου προέδρου από την 1η ή την 181η και τις μεθεπόμενες, καθ’ότι το αποτέλεσμα ήδη έχει κριθεί. Το ίδιο ισχύει και για τις ψήφους καταψήφισης. Άλλη βαρύτητα έχει η 1η και οι μεθεπόμενες και τελείως διαφορετική η 121η!
Αυτό οφείλεται στον φανερό τρόπο ψηφοφορίας ο οποίος ξεκάθαρα επηρεάζει την κρίση των επόμενων βουλευτών οι οποίοι έχουν την πολυτέλεια τόσο της γνώσης της ψήφου των προηγούμενων συναδέλφων τους, όσο και την πορεία του αποτελέσματος, γεγονός που τους δίνει πλεονεκτήματα επιλογής έναντι των προηγουμένων.
Όλα αυτά θα μπορούσε να αποφευχθούν αν αντί της εκφώνησης γίνονταν φανερή μεν ψηφοφορία αλλά μυστική ως προς τη στιγμή. Ψηφοφορία δηλαδή με φάκελο ο οποίος θα περιείχε το ειδικό προσωπικό ψηφοδέλτιο με την προτίμηση του βουλευτή που θα ανοίγονταν και θα διαβάζονταν όπως γίνεται στις διαδικασίες της μυστικής ψηφοφορίας. Με την διαδικασία της μυστικής – φανερής ψηφοφορίας οι 300 ψήφοι έχουν ισότιμα την ίδια βαρύτητα χωρίς την δημιουργία εντάσεων, σκοπιμοτήτων και όποιων παρατράγουδων μεταξύ της 1ης και της 300ης!
Για φανταστείτε αν όχι στην αυριανή αλλά έστω σε μία μελλοντική ψηφοφορία το αποτέλεσμα να κρίνονταν στην τελευταία ψήφο και αυτός που θα καλούνταν να ψηφίσει να ήταν ο …Μπούκουρας! Θα έβγαινε πρόεδρος με …κράξιμο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου