Κώστας Φουρίκος
Η παραπάνω φωτογραφία κάνει τον γύρο του διαδικτύου τις τελευταίας ώρες (credits : Μάριος Λώλος). Είναι αντικειμενικά η «φωτογραφία της ημέρας» αλλά μπορεί να αποδειχτεί μάλλον και φωτογραφία «της χρονιάς», στο βαθμό που θα θυμίζει την αρχή του τέλους μιας διακυβέρνησης που τα τελευταία χρόνια έχει σημάνει πολλά βάσανα για τη θιγόμενη κοινωνική πλειοψηφία.
Στο βαθμό δηλαδή που η σημερινη ημέρα και η ψηφοφορία στη Βουλή (160 υπέρ Στ. Δήμα, 135 παρών και 5 απουσίες) θα σηματοδοτήσουν όντως την πτώση της μνημονιακής συμμαχίας ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και μία νέα περίοδο (γεμάτη σταυροδρόμια) για την χώρα και την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της.
Όμως κανείς από όσους εξόχως δικαιολογημένα αισθάνονται ικανοποίηση (κι εμείς μαζί τους) με την κατήφεια σε αυτά τα πρόσωπα, αυτών των κυβερνώντων (ειδικά αν τα συγκρίνουν με άλλες στιγμές -όχι πολύ μακρινές- της αλαζονείας και του καθημερινού τσαμπουκαλεμένου αυταχισμού τους, όπως στην παραπάνω εικόνα ) δεν πρέπει να ξεχνάει το εξής απλό:
Ότι τόσο αυτή κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό που την απαρτίζει όσο (και πολύ περισσότερο) όλο αυτό το σύστημα συμφερόντων , επιλογών και πολτικών που αυτό το πολιτικό προσωπικό εξυπηρετεί φανατικά δεν έχουν πει προφανώς ακόμη την τελευταία λέξη τους. Ακόμη και αν δεν γίνει κατορθωτό να αλλάξει το σκηνικό σχετικά με την εκλογή του ΠτΔ στις επόμενες ψηφοφορίες (ακόμη και γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση) το σκηνικό του τρόμου που έχει στηθεί και του μπαμπούλα των αγορών, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, του Γιούνγκερ, του Χρηματιστηρίου, των επενδύσεων, της ανάπτυξης, του μονόδρομου του ευρώ, των νεοφασιστικών θυλάκων στην αστυνομία, των επικείμενων «εθνικών κινδύνων», του Μπαλτάκου και των «σοβαρών χρυσών αυγών», της υποδαύλισης των ακροδεξιών, ρατσιστικών, ακροδεξιών, αντιαριστρών και αντικομμουνιστικών πολιτικών ιδεολογημάτων δεν θα εξαφανιστεί εν μία νυκτί.
Όλο αυτό το μείγμα πολιτικής άλλωστε, πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχει ήδη δημιουργήσει σε ένα σημαντικό βαθμό το πλαίσιο στο οποίο θα διεξαχθούν οι πιθανές εκλογές (συζήτηση, ερωτήματα, κλίμα) αλλά ακόμη και τις επόμενες μέρες μετά από αυτές. Όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της ελπίδας που γεννιέται για την αλλαγή σελίδας σε σχέση με όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και να κατανοήσουν ότι δεν αρκεί να χάσει πρόσκαιρα «ο αντίπαλος» ή κάποιες από τις δυνάμεις του.
Αυτές άλλωστε μπορεί να αντικατασταθούν με χίλια πρόσωπα και μείγματα. Πρέπει να χάσει η πολιτική, πρέπει να χάσει το σύστημα που αυτή συγκροτεί και συντηρεί. Γι” αυτό -«για παράδειγμα»- οι απαντήσεις στα εκβιαστικά διλήμματα που έχουν τεθεί πρέπει να είναι καθαρές. Σε σχέση με το χρέος, τις συμβάσεις, τους δανειστές, την ΕΕ, την ευρωζώνη. Διαφορετικά οι νίκες θα είναι πύρρειες και η ελπίδα θα υπονομεύεται. Γι αυτό ο κόσμος, στον οποίο η όποια αλλαγή αναφέρεται, πρέπει να βρίσκεται στο προσκήνιο και όχι μόνο θεατής των όποιων κοινοβουλευτικών διαξιφισμών. Γι αυτό, συγκεκριμένα περιστατικά που σχετίζονται με τον τρόπο που πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, φερ” ειπείν, ο οποίος προβάλλει -εκ των πραγμάτων- ως κύριος εκφραστή της ελπίδας της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου σήμερα, γεννούν -τουλάχιστον- ερωτηματικά και ανησυχίες.
Γιατί ισχύει -εν τέλει- αυτό που είχε πει και ο γνωστός, σε θέματα τακτικής και στρατηγικής, κινέζος στρατηγός Σουν Τζου:
Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι για το αποτέλεσμα ακόμα κι εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά δεν γνωρίζεις τον εχθρό, για κάθε νίκη που θα κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις ούτε τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.
Το Περιοδικό
Στο βαθμό δηλαδή που η σημερινη ημέρα και η ψηφοφορία στη Βουλή (160 υπέρ Στ. Δήμα, 135 παρών και 5 απουσίες) θα σηματοδοτήσουν όντως την πτώση της μνημονιακής συμμαχίας ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και μία νέα περίοδο (γεμάτη σταυροδρόμια) για την χώρα και την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της.
Βουλή, ψήφιση προϋπολογισμού 2013, φωτ: John Kolesidis/Reuters
Όμως κανείς από όσους εξόχως δικαιολογημένα αισθάνονται ικανοποίηση (κι εμείς μαζί τους) με την κατήφεια σε αυτά τα πρόσωπα, αυτών των κυβερνώντων (ειδικά αν τα συγκρίνουν με άλλες στιγμές -όχι πολύ μακρινές- της αλαζονείας και του καθημερινού τσαμπουκαλεμένου αυταχισμού τους, όπως στην παραπάνω εικόνα ) δεν πρέπει να ξεχνάει το εξής απλό:
Ότι τόσο αυτή κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό που την απαρτίζει όσο (και πολύ περισσότερο) όλο αυτό το σύστημα συμφερόντων , επιλογών και πολτικών που αυτό το πολιτικό προσωπικό εξυπηρετεί φανατικά δεν έχουν πει προφανώς ακόμη την τελευταία λέξη τους. Ακόμη και αν δεν γίνει κατορθωτό να αλλάξει το σκηνικό σχετικά με την εκλογή του ΠτΔ στις επόμενες ψηφοφορίες (ακόμη και γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση) το σκηνικό του τρόμου που έχει στηθεί και του μπαμπούλα των αγορών, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, του Γιούνγκερ, του Χρηματιστηρίου, των επενδύσεων, της ανάπτυξης, του μονόδρομου του ευρώ, των νεοφασιστικών θυλάκων στην αστυνομία, των επικείμενων «εθνικών κινδύνων», του Μπαλτάκου και των «σοβαρών χρυσών αυγών», της υποδαύλισης των ακροδεξιών, ρατσιστικών, ακροδεξιών, αντιαριστρών και αντικομμουνιστικών πολιτικών ιδεολογημάτων δεν θα εξαφανιστεί εν μία νυκτί.
Όλο αυτό το μείγμα πολιτικής άλλωστε, πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχει ήδη δημιουργήσει σε ένα σημαντικό βαθμό το πλαίσιο στο οποίο θα διεξαχθούν οι πιθανές εκλογές (συζήτηση, ερωτήματα, κλίμα) αλλά ακόμη και τις επόμενες μέρες μετά από αυτές. Όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της ελπίδας που γεννιέται για την αλλαγή σελίδας σε σχέση με όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και να κατανοήσουν ότι δεν αρκεί να χάσει πρόσκαιρα «ο αντίπαλος» ή κάποιες από τις δυνάμεις του.
Αυτές άλλωστε μπορεί να αντικατασταθούν με χίλια πρόσωπα και μείγματα. Πρέπει να χάσει η πολιτική, πρέπει να χάσει το σύστημα που αυτή συγκροτεί και συντηρεί. Γι” αυτό -«για παράδειγμα»- οι απαντήσεις στα εκβιαστικά διλήμματα που έχουν τεθεί πρέπει να είναι καθαρές. Σε σχέση με το χρέος, τις συμβάσεις, τους δανειστές, την ΕΕ, την ευρωζώνη. Διαφορετικά οι νίκες θα είναι πύρρειες και η ελπίδα θα υπονομεύεται. Γι αυτό ο κόσμος, στον οποίο η όποια αλλαγή αναφέρεται, πρέπει να βρίσκεται στο προσκήνιο και όχι μόνο θεατής των όποιων κοινοβουλευτικών διαξιφισμών. Γι αυτό, συγκεκριμένα περιστατικά που σχετίζονται με τον τρόπο που πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, φερ” ειπείν, ο οποίος προβάλλει -εκ των πραγμάτων- ως κύριος εκφραστή της ελπίδας της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου σήμερα, γεννούν -τουλάχιστον- ερωτηματικά και ανησυχίες.
Γιατί ισχύει -εν τέλει- αυτό που είχε πει και ο γνωστός, σε θέματα τακτικής και στρατηγικής, κινέζος στρατηγός Σουν Τζου:
Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι για το αποτέλεσμα ακόμα κι εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά δεν γνωρίζεις τον εχθρό, για κάθε νίκη που θα κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις ούτε τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.
Sun Tzu, «H Τέχνη του Πολέμου»
Το Περιοδικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου