Του Θανάση Καρτερού
Δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα με τις προεκλογικές κινήσεις και δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος, όσο η κρίσιμη Κυριακή έρχεται πιο κοντά κι όσο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει πιο μακριά στην πρώτη θέση, τόσο πιο βαθιά βουτάει στον χρόνο -και όχι μόνο- για να αντλήσει επιχειρήματα. Στη δεκαετία του '50 κι ακόμη βαθύτερα. Από τους πατέρες του αντικομμουνισμού μέχρι τους πατέρες του χριστιανισμού.
Στην Αττική είπε το πολύ σύγχρονο και νεωτερικό ότι δεν θα επιτρέψουν οι Έλληνες στον ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλει κομμουνισμό και σοβιέτ. Με αποτέλεσμα να ανατριχιάσουν νεκροί και ζώντες. Και να αναρωτηθούν οι δυστυχείς κεντροδεξιοί, που χρόνια και χρόνια πάσχιζαν να αποβάλουν από την παράταξη τα σύνδρομα του εμφυλίου και της εθνικοφροσύνης, πώς βρέθηκε επικεφαλής της τέτοιο ακροδεξιό άνθος. Γιατί από τις σχετικές δηλώσεις μόνο ο πάγος και το ρετσινόλαδο έλειπε.
Στη Θεσσαλονίκη επιστράτευσε στην εκλογική του καμπάνια τον Άνθιμο. Αγκαλιάστηκαν, ασπάστηκαν εαυτούς και αλλήλους, ασπάστηκαν και τους αγίους και μετά ο πρωθυπουργός διέπραξε δηλώσεις. Το έθνος, η θρησκεία και η οικογένεια, κριτήριο των πράξεών του. Έτσι είπε. Προς μεγάλη χαρά του μητροπολίτη, ο οποίος τον συνεχάρη για την πίστη του στην του Χριστού την πίστη την αγία. Ότι έκαναν τον οίκο του Θεού οίκο της Ν.Δ. ουδείς από τους δύο θεοφοβούμενους έδειξε να ενδιαφέρεται.
Καλώς κάνει ό,τι κάνει ο Αντώνης Σαμαράς. Τόσο του κόβει του ανθρώπου, τέτοια ιδεολογική ταυτότητα έχει, αυτά κατεβάζει η κούτρα του. Φαντάζεται πως έτσι θα συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και θα πετύχει τη διαβόητη συσπείρωση. Θα πειστεί ο δεξιός πρώην νοικοκύρης με την κομμένη σύνταξη, την κομμένη δουλειά, το κομμένο μέλλον να τον ψηφίσει γιατί είναι ούλτρα δεξιός, ούλτρα αντικομμουνιστής και ούλτρα χριστιανός ορθόδοξος. Δεν έχει ψωμί; Ο Σαμαράς του δίνει, όχι παντεσπάνι, αλλά λιβάνι.
Αυτός δεν είναι πια αρχηγός της Ν.Δ. Είναι τζακ ποτ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουν οι θιασώτες των σοβιέτ. Λίγο η τρομολαγνεία, λίγο η επιστροφή στα πάτρια, λίγο τα βοριδικά, λίγο η μονταζιέρα, έχει φτιάξει έναν τέτοιο αχταρμά, που χάνει το παιδί τη μάνα. Και ο δεξιός, ο έτσι-κι-έτσι, τον μπούσουλα. Να ψηφίσω, σου λέει, Ν.Δ. Αλλά όχι να μου βγει Κισά Μπατζάκ...
Δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα με τις προεκλογικές κινήσεις και δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος, όσο η κρίσιμη Κυριακή έρχεται πιο κοντά κι όσο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει πιο μακριά στην πρώτη θέση, τόσο πιο βαθιά βουτάει στον χρόνο -και όχι μόνο- για να αντλήσει επιχειρήματα. Στη δεκαετία του '50 κι ακόμη βαθύτερα. Από τους πατέρες του αντικομμουνισμού μέχρι τους πατέρες του χριστιανισμού.
Στην Αττική είπε το πολύ σύγχρονο και νεωτερικό ότι δεν θα επιτρέψουν οι Έλληνες στον ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλει κομμουνισμό και σοβιέτ. Με αποτέλεσμα να ανατριχιάσουν νεκροί και ζώντες. Και να αναρωτηθούν οι δυστυχείς κεντροδεξιοί, που χρόνια και χρόνια πάσχιζαν να αποβάλουν από την παράταξη τα σύνδρομα του εμφυλίου και της εθνικοφροσύνης, πώς βρέθηκε επικεφαλής της τέτοιο ακροδεξιό άνθος. Γιατί από τις σχετικές δηλώσεις μόνο ο πάγος και το ρετσινόλαδο έλειπε.
Στη Θεσσαλονίκη επιστράτευσε στην εκλογική του καμπάνια τον Άνθιμο. Αγκαλιάστηκαν, ασπάστηκαν εαυτούς και αλλήλους, ασπάστηκαν και τους αγίους και μετά ο πρωθυπουργός διέπραξε δηλώσεις. Το έθνος, η θρησκεία και η οικογένεια, κριτήριο των πράξεών του. Έτσι είπε. Προς μεγάλη χαρά του μητροπολίτη, ο οποίος τον συνεχάρη για την πίστη του στην του Χριστού την πίστη την αγία. Ότι έκαναν τον οίκο του Θεού οίκο της Ν.Δ. ουδείς από τους δύο θεοφοβούμενους έδειξε να ενδιαφέρεται.
Καλώς κάνει ό,τι κάνει ο Αντώνης Σαμαράς. Τόσο του κόβει του ανθρώπου, τέτοια ιδεολογική ταυτότητα έχει, αυτά κατεβάζει η κούτρα του. Φαντάζεται πως έτσι θα συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και θα πετύχει τη διαβόητη συσπείρωση. Θα πειστεί ο δεξιός πρώην νοικοκύρης με την κομμένη σύνταξη, την κομμένη δουλειά, το κομμένο μέλλον να τον ψηφίσει γιατί είναι ούλτρα δεξιός, ούλτρα αντικομμουνιστής και ούλτρα χριστιανός ορθόδοξος. Δεν έχει ψωμί; Ο Σαμαράς του δίνει, όχι παντεσπάνι, αλλά λιβάνι.
Αυτός δεν είναι πια αρχηγός της Ν.Δ. Είναι τζακ ποτ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουν οι θιασώτες των σοβιέτ. Λίγο η τρομολαγνεία, λίγο η επιστροφή στα πάτρια, λίγο τα βοριδικά, λίγο η μονταζιέρα, έχει φτιάξει έναν τέτοιο αχταρμά, που χάνει το παιδί τη μάνα. Και ο δεξιός, ο έτσι-κι-έτσι, τον μπούσουλα. Να ψηφίσω, σου λέει, Ν.Δ. Αλλά όχι να μου βγει Κισά Μπατζάκ...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου