Γελωτοποιός
Η γυναίκα πρέπει να είναι σαν μια καλή ταινία τρόμου: όσο περισσότερο χώρο αφήνει για τη φαντασία μας, τόσο καλύτερα.
Άλφρεντ Χίτσκοκ
Αν ο Θεός δεν είχε πλάσει τα στήθη των γυναικών, δεν ξέρω αν θα είχα γίνει ζωγράφος.
Pierre-Auguste Renoir
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ήταν αργά το βράδυ, λίγο πριν αρχίσουμε τα μαζέματα στη δουλειά, για να κλείσουμε. Κάτσαμε με τον Στέλιο να πάρουμε μια ανάσα. Το φεγγάρι ολόγιομο, με λίγα σύννεφα να προσπαθούν να καλύψουν τη γύμνια του.
– Μ’ αρέσει πιο πολύ έτσι, είπε ο Στέλιος. Που το κρύβουν λιγάκι τα σύννεφα κι εμφανίζεται απ’ τη μια μεριά, απ’ την άλλη, που φαίνεται έτσι από πίσω τους.
Ήταν πράγματι σαν μια γυναίκα που προσπαθούσε να μας σαγηνεύσει. Να φοράει ένα διάφανο φόρεμα κι από μέσα του να φεγγίζουν οι καμπύλες της, πλούσιες και γόνιμες. Κι ύστερα έριχνε λιγάκι τη τιράντα του λευκού σουτιέν κι άφηνε να φανεί η αριστερή θηλή της (υπάρχει μια πεδιάδα της Σελήνης που λέγεται Θάλασσα της Γονιμότητας).
Ή σήκωνε το νεφελώδες φόρεμα, αποκαλύπτοντας τα στρογγυλά γόνατα, τους δυνατούς παραλληλόγραμους μηρούς και το τρίγωνο. Μόνο για μια στιγμή, όσο προλαβαίνει να δει το μάτι. Μετά έκρυβε πάλι τα θέλγητρά της.
Κι αυτό το παιχνίδι την έκανε πιο όμορφη, πιο ποθητή.
Ο ερωτισμός είναι πρωτίστως εγκεφαλικός.
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τις γυναίκες, που είναι πιο πολύπλοκες. Όμως και οι άντρες, όσο κι αν έχουν κατηγορηθεί για πεζότητα, σαγηνεύονται απ’ αυτό που δεν βλέπουν, το κρυφό.
Μια εντελώς γυμνή γυναίκα, ακόμα κι αν έχει τέλειο σώμα και αναλογίες, δεν είναι τόσο ερωτική όσο μια γυναίκα που φοράει κάτι.
Μπορεί να είναι ρούχα ή εσώρουχα, μπορεί να είναι παπούτσια, καπέλο (θυμηθείτε τη Σαμπίνα στην Αβάσταχτη Ελαφρότητα) ή μόνο ένα κολιέ.
Οι άντρες, σεξουαλικά, είναι ηδονοβλεψίες. Τους αρέσει να βλέπουν. Αλλά θέλουν και να φαντάζονται.
Ένα ολόγυμνο (ολόγιομο) σώμα, ειδικά όταν φωτίζεται απ’ τον ήλιο, δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο ένα σώμα στο ημίφως, στο φως των κεριών, στο φως μιας κόκκινης λάμπας.
Κι έπειτα είναι το ρούχο που κρύβει αυτό που θέλεις να δεις, το ρούχο που σε κάνει να φαντάζεσαι ότι της το βγάζεις.
Τα έλεγα αυτά, με λίγα λόγια, στον Στέλιο.
– Έτσι είναι, μου είπε. Και μόνο ένα στρινγκ να φοράει είναι καλύτερο απ’ το να μη φοράει τίποτα.
Έπειτα κοίταξε δεξιά κι αριστερά, τους πελάτες στα τραπέζια.
– Λέω για στρινγκ και μας ακούνε, είπε.
– Δε λες κάτι κακό. Δε μιλάς για φόνους. Για σεξ μιλάς.
– Κι αυτό είναι κάτι που όλοι το έχουν ανάγκη, έτσι δεν είναι;
– Δεν είναι μόνο ανάγκη. Είναι απόλαυση. Μάλλον η πιο ισχυρή, η πιο εθιστική.
Έπιασε να στρίβει ένα ακόμα τσιγάρο, επιρρεπής στους εθισμούς κι αυτός. Είχαμε χρόνο, οι περισσότεροι πελάτες μας παραθέριζαν στη Χαλκιδική, κι εμείς καλύπταμε τις ανάγκες εκείνων που έμειναν στην πόλη αυγουστιάτικα.
– Κάποιες φορές σκέφτομαι, είπε ο Στέλιος, ότι αν δεν είχα τόσο πολύ στο μυαλό μου το σεξ θα είχα καταφέρει πολύ περισσότερα πράγματα. Θα αφοσιωνόμουν περισσότερο στη δουλειά μου, θα έκανα… Πράγματα.
– Και θα ζούσες μισή ζωή.
Το είχε πει και κάποιος Αμερικάνος κωμικός: «Αν κόψεις το ποτό, τα ξενύχτια, τις γυναίκες, δεν ζεις περισσότερο, μόνο σου φαίνεται περισσότερο».
Η Σελήνη συνεχίζει να παίζει με τα σύννεφα. Και είναι πιο όμορφη έτσι.
Ακόμα και ο ήλιος, τα ηλιοβασιλέματα, μοιάζουν τόσο ανοργασμικά όταν είναι γυμνά. Χρειάζονται λίγα σύννεφα, ίσως και λίγη σκόνη στην ατμόσφαιρα, για να κάνουν όλο τον ουρανό πορτοκαλί, σαν να τον έχει βάψει φωβιστής.
Τα πιο εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα στην Νάξο ήταν τον Οκτώβριο, στον ανάγλυφο ουρανό, με πινελιές που θα ζήλευαν όλοι οι Βαν Γκογκ και Ματίς που έχουν ζήσει.
Το καλοκαίρι ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, σαν τη συνείδηση βρέφους. Και δεν μπορεί να γίνει τέχνη χωρίς λίγα σύννεφα, χωρίς πόνο, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς αντιφάσεις.
Ο θεός είναι καλλιτέχνης, μάλλον σουρεαλιστής. Έφτιαξε τον Κόσμο γιατί αισθανόταν μόνος.
Καθόταν εκεί, στο πουθενά και στο ποτέ, πριν τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν το Bing Bang, και στοχαζόταν πάνω στον εαυτό του. Το έκανε για πολλές αιωνιότητες, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκε τον σολιψισμό του.
Χρειαζόταν κάτι, κάποιον, να δώσει νόημα στην ύπαρξη του.
Γεννηθήτω φως, είπε και μέσα απ’ το κβαντικό κενό ξεπήδησε η ύλη και η αντιΰλη, η Ουσία. Αυτή απροσδόκητα και αναγκαστικά οργανώθηκε, γιατί περιείχε την αρχική εντολή της εξέλιξης.
Και φτιάχτηκαν γαλαξίες, ηλιακά συστήματα, πλανήτες, ζωή, άνθρωποι που θα προσπαθούσαν να κατανοήσουν το ακατανόητο.
Κι έγιναν δύο πλάσματα, του ίδιου είδους, αλλά διαφορετικά
Ήταν ολόγυμνα και βαριούνταν.
Ώσπου το θηλυκό βρήκε ένα φύλλο συκής για να διακοσμήσει το φύλο της.
Τότε το αρσενικό, είπε: «Θα κάνω τα πάντα για σένα, για να βγάλεις αυτό το φύλλο συκής».
Εκείνη γέλασε, το τράβηξε λιγάκι στην άκρη.
Και φάνηκε η Σελήνη.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι του Helmut Newton, με τον Joaquin Phoenix μπροστά απ’ την κάμερα.
Γελωτοποιός
Η γυναίκα πρέπει να είναι σαν μια καλή ταινία τρόμου: όσο περισσότερο χώρο αφήνει για τη φαντασία μας, τόσο καλύτερα.
Άλφρεντ Χίτσκοκ
Αν ο Θεός δεν είχε πλάσει τα στήθη των γυναικών, δεν ξέρω αν θα είχα γίνει ζωγράφος.
Pierre-Auguste Renoir
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ήταν αργά το βράδυ, λίγο πριν αρχίσουμε τα μαζέματα στη δουλειά, για να κλείσουμε. Κάτσαμε με τον Στέλιο να πάρουμε μια ανάσα. Το φεγγάρι ολόγιομο, με λίγα σύννεφα να προσπαθούν να καλύψουν τη γύμνια του.
– Μ’ αρέσει πιο πολύ έτσι, είπε ο Στέλιος. Που το κρύβουν λιγάκι τα σύννεφα κι εμφανίζεται απ’ τη μια μεριά, απ’ την άλλη, που φαίνεται έτσι από πίσω τους.
Ήταν πράγματι σαν μια γυναίκα που προσπαθούσε να μας σαγηνεύσει. Να φοράει ένα διάφανο φόρεμα κι από μέσα του να φεγγίζουν οι καμπύλες της, πλούσιες και γόνιμες. Κι ύστερα έριχνε λιγάκι τη τιράντα του λευκού σουτιέν κι άφηνε να φανεί η αριστερή θηλή της (υπάρχει μια πεδιάδα της Σελήνης που λέγεται Θάλασσα της Γονιμότητας).
Ή σήκωνε το νεφελώδες φόρεμα, αποκαλύπτοντας τα στρογγυλά γόνατα, τους δυνατούς παραλληλόγραμους μηρούς και το τρίγωνο. Μόνο για μια στιγμή, όσο προλαβαίνει να δει το μάτι. Μετά έκρυβε πάλι τα θέλγητρά της.
Κι αυτό το παιχνίδι την έκανε πιο όμορφη, πιο ποθητή.
~~
Ο ερωτισμός είναι πρωτίστως εγκεφαλικός.
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τις γυναίκες, που είναι πιο πολύπλοκες. Όμως και οι άντρες, όσο κι αν έχουν κατηγορηθεί για πεζότητα, σαγηνεύονται απ’ αυτό που δεν βλέπουν, το κρυφό.
Μια εντελώς γυμνή γυναίκα, ακόμα κι αν έχει τέλειο σώμα και αναλογίες, δεν είναι τόσο ερωτική όσο μια γυναίκα που φοράει κάτι.
Μπορεί να είναι ρούχα ή εσώρουχα, μπορεί να είναι παπούτσια, καπέλο (θυμηθείτε τη Σαμπίνα στην Αβάσταχτη Ελαφρότητα) ή μόνο ένα κολιέ.
Οι άντρες, σεξουαλικά, είναι ηδονοβλεψίες. Τους αρέσει να βλέπουν. Αλλά θέλουν και να φαντάζονται.
Ένα ολόγυμνο (ολόγιομο) σώμα, ειδικά όταν φωτίζεται απ’ τον ήλιο, δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο ένα σώμα στο ημίφως, στο φως των κεριών, στο φως μιας κόκκινης λάμπας.
Κι έπειτα είναι το ρούχο που κρύβει αυτό που θέλεις να δεις, το ρούχο που σε κάνει να φαντάζεσαι ότι της το βγάζεις.
~~
Τα έλεγα αυτά, με λίγα λόγια, στον Στέλιο.
– Έτσι είναι, μου είπε. Και μόνο ένα στρινγκ να φοράει είναι καλύτερο απ’ το να μη φοράει τίποτα.
Έπειτα κοίταξε δεξιά κι αριστερά, τους πελάτες στα τραπέζια.
– Λέω για στρινγκ και μας ακούνε, είπε.
– Δε λες κάτι κακό. Δε μιλάς για φόνους. Για σεξ μιλάς.
– Κι αυτό είναι κάτι που όλοι το έχουν ανάγκη, έτσι δεν είναι;
– Δεν είναι μόνο ανάγκη. Είναι απόλαυση. Μάλλον η πιο ισχυρή, η πιο εθιστική.
Έπιασε να στρίβει ένα ακόμα τσιγάρο, επιρρεπής στους εθισμούς κι αυτός. Είχαμε χρόνο, οι περισσότεροι πελάτες μας παραθέριζαν στη Χαλκιδική, κι εμείς καλύπταμε τις ανάγκες εκείνων που έμειναν στην πόλη αυγουστιάτικα.
– Κάποιες φορές σκέφτομαι, είπε ο Στέλιος, ότι αν δεν είχα τόσο πολύ στο μυαλό μου το σεξ θα είχα καταφέρει πολύ περισσότερα πράγματα. Θα αφοσιωνόμουν περισσότερο στη δουλειά μου, θα έκανα… Πράγματα.
– Και θα ζούσες μισή ζωή.
Το είχε πει και κάποιος Αμερικάνος κωμικός: «Αν κόψεις το ποτό, τα ξενύχτια, τις γυναίκες, δεν ζεις περισσότερο, μόνο σου φαίνεται περισσότερο».
~~
Η Σελήνη συνεχίζει να παίζει με τα σύννεφα. Και είναι πιο όμορφη έτσι.
Ακόμα και ο ήλιος, τα ηλιοβασιλέματα, μοιάζουν τόσο ανοργασμικά όταν είναι γυμνά. Χρειάζονται λίγα σύννεφα, ίσως και λίγη σκόνη στην ατμόσφαιρα, για να κάνουν όλο τον ουρανό πορτοκαλί, σαν να τον έχει βάψει φωβιστής.
Τα πιο εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα στην Νάξο ήταν τον Οκτώβριο, στον ανάγλυφο ουρανό, με πινελιές που θα ζήλευαν όλοι οι Βαν Γκογκ και Ματίς που έχουν ζήσει.
Το καλοκαίρι ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, σαν τη συνείδηση βρέφους. Και δεν μπορεί να γίνει τέχνη χωρίς λίγα σύννεφα, χωρίς πόνο, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς αντιφάσεις.
~~
Ο θεός είναι καλλιτέχνης, μάλλον σουρεαλιστής. Έφτιαξε τον Κόσμο γιατί αισθανόταν μόνος.
Καθόταν εκεί, στο πουθενά και στο ποτέ, πριν τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν το Bing Bang, και στοχαζόταν πάνω στον εαυτό του. Το έκανε για πολλές αιωνιότητες, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκε τον σολιψισμό του.
Χρειαζόταν κάτι, κάποιον, να δώσει νόημα στην ύπαρξη του.
Γεννηθήτω φως, είπε και μέσα απ’ το κβαντικό κενό ξεπήδησε η ύλη και η αντιΰλη, η Ουσία. Αυτή απροσδόκητα και αναγκαστικά οργανώθηκε, γιατί περιείχε την αρχική εντολή της εξέλιξης.
Και φτιάχτηκαν γαλαξίες, ηλιακά συστήματα, πλανήτες, ζωή, άνθρωποι που θα προσπαθούσαν να κατανοήσουν το ακατανόητο.
~~
Κι έγιναν δύο πλάσματα, του ίδιου είδους, αλλά διαφορετικά
Ήταν ολόγυμνα και βαριούνταν.
Ώσπου το θηλυκό βρήκε ένα φύλλο συκής για να διακοσμήσει το φύλο της.
Τότε το αρσενικό, είπε: «Θα κάνω τα πάντα για σένα, για να βγάλεις αυτό το φύλλο συκής».
Εκείνη γέλασε, το τράβηξε λιγάκι στην άκρη.
Και φάνηκε η Σελήνη.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι του Helmut Newton, με τον Joaquin Phoenix μπροστά απ’ την κάμερα.
Γελωτοποιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου