Ιφιγένεια Κοντού
Αθώος τελικά ο 27χρονος κατηγορούμενος για τον βιασμό της 17χρονης στην πόλη Cork της Ιρλανδίας. Το θύμα περιέγραψε πώς την παρέσυρε ο δράστης ασκώντας βία. Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι τον είδαν να την τραβάει από τον λαιμό ενώ εκείνη αντιστεκόταν. Αλλά τι σημασία έχουν όλες αυτές οι λεπτομέρεις όταν η υπεράσπιση προσκομίζει στο δικαστήριο αδιάσειστα στοιχεία...Το στοιχείο που έκρινε το αποτέλεσμα της δίκης ήταν ένα εσώρουχο. Όχι ένα τυχαίο εσώρουχο...Το πειστήριο της "συναίνεσης" ήταν το δαντελένιο στρινγκ του θύματος.
Η συνήγορος υπεράσπισης Ελίζαμπεθ Ο Κόνελ σήκωσε το εσώρουχο του κοριτσιού ψηλά, μέσα στην αίθουσα λέγοντας: «Πρέπει να δείτε πως ήταν ντυμένη. Φορούσε ένα στρινγκ με δαντέλα στο μπροστινό μέρος». Κι αυτό το επιχείρημα προήλθε από μια γυναίκα δικηγόρo [εύγε στη λειτουργό της Δικαιοσύνης] και το έλαβαν υπόψη τους οι δώδεκα ένορκοι [εύγε και σε αυτούς], οκτώ άνδρες και τέσσερις γυναίκες. Μετά από 90 λεπτά, έβγαλαν την ετυμηγορία τους: αθώος ο κατηγορούμενος. Ένοχο το θύμα με το δαντελένιο στρινγκ.
Συμπέρασμα πρώτο: Σύμφωνα με τη λογική της συνηγόρου υπεράσπισης, το 17χρονο κορίτσι το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δεν είχε μέχρι τότε σεξουαλικές σχέσεις, φόρεσε ένα δαντελένιο στρινγκ κάτω από τα ρούχα του και βγήκε στον δρόμο με σκοπό να βρει τον πρώτο περαστικό και να κάνει σεξ μαζί του. Έτυχε να είναι ο κατηγορούμενος. Ο «αθώος» αρσενικός με κάποιο αδιευκρίνιστο τρόπο, διέκρινε το δαντελένιο στρινγκ κάτω από τα ρούχα του κοριτσιού [οξύτατη όραση!] και το εξέλαβε ως συναίνεση. Απλό.
Συμπέρασμα δεύτερο: Ο βιασμός είναι το μόνο έγκλημα στο οποίο κρίνονται όχι μόνο τα ρούχα αλλά και τα εσώρουχα του θύματος. Το μόνο έγκλημα που τα εσώρουχα του θύματος μπορούν να δικαιώσουν και να αθωώσουν τον εγκληματία. Φαντάζεστε κάποια δίκη δολοφόνου που ο/η συνήγορος υπεράσπισης να φέρνει ως επιχείρημα: «έπρεπε να δείτε τι μποξεράκι φορούσε ο εκλιπών»; ή κάποια δίκη διαρρήκτη που η υπεράσπιση να φέρνει ως πειστήριο αθωότητας του δράστη τη σκελέα του ηλικιωμένου θύματος; Αν ακούγεται γελοίο και παράλογο το επιχείρημα του εσώρουχου για τέτοια εγκλήματα, πώς γίνεται να ακούγεται «λογικό» για το έγκλημα του βιασμού; Πώς είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτό μέσα σε μια δικαστική αίθουσα; Η ενέργεια και μόνο της επίδειξης του εσώρουχου στερεί την αξιοπρέπεια όχι μόνο από το θύμα αλλά και από τη συνήγορο υπεράσπισης που τη εκτέλεσε, από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου που την δέχθηκε και από την ίδια τη Ιρλανδική Δικαιοσύνη.
Συμπέρασμα τρίτο: Τόσες εκστρατείες ενημέρωσης[#WhatWereYouWearing Exhibit @ Ohio University]… Τόσες εκθέσεις...Τόσες διαμαρτυρίες... Τόσα κινήματα... Tόσα hashtags και σελίδες στα social media [ #niunamenos , #MeToo , #NotAskingForIt] στον δυτικό, «πολιτισμένο» κόσμο, κι όμως, στη ζυγαριά της Ιρλανδικής Δικαιοσύνης όλα αυτά δεν έχουν κανένα βάρος. Τίποτα δεν μετράει μπροστά στο «έγκλημα» να φοράει ένα κορίτσι δαντελένιο στρινγκ. Να το έχουν υπόψη τους τα κορίτσια στην Ιρλανδία: τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους... ρόλους. Αν φοράς το δαντελένιο στρινγκ, πρέπει να είσαι έτοιμη να δεχθείς τον ρόλο της εύκολης και διαθέσιμης που «καλά να πάθει αφού πήγαινε γυρεύοντας», και τη δημόσια διαπόμπευση και το δεύτερο ξεγύμνωμα μέσα στη δικαστική αίθουσα που γίνεται με τα μάτια και τα λόγια και τον βιασμό από τη συνήγορο υπεράσπισης κ.λπ., κ.λπ. Πρέπει να είσαι έτοιμη για όλα.
Η εικόνα που έγινε viral στο διαδίκτυο, είναι από τα έδρανα του Ιρλανδικού Κοινοβουλίου όπου η βουλευτής Ρουθ Κόπιντζερ βγάζει κατά κυριολεξία από το μανίκι της ένα γυναικείο εσώρουχο και διαμαρτύρεται μιμούμενη την πράξη της συνηγόρου υπεράσπισης, για τη διαπόμπευση του θύματος και τη δικαιοσύνη που δεν αποδόθηκε. Καλεί σε διαμαρτυρία και οι δρόμοι του Μπέλφαστ γεμίζoυν από γυναίκες που διαμαρτύρονται δείχνοντας εσώρουχα και πλακάτ που γράφουν: «όχι σημαίνει όχι» και «δεν είναι συναίνεση» #this is not consent.
Οι Ιρλανδές στους δρόμους, το ίδιο και ο αθωωμένος βιαστής.
Πηγή: tvxs.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Αθώος τελικά ο 27χρονος κατηγορούμενος για τον βιασμό της 17χρονης στην πόλη Cork της Ιρλανδίας. Το θύμα περιέγραψε πώς την παρέσυρε ο δράστης ασκώντας βία. Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι τον είδαν να την τραβάει από τον λαιμό ενώ εκείνη αντιστεκόταν. Αλλά τι σημασία έχουν όλες αυτές οι λεπτομέρεις όταν η υπεράσπιση προσκομίζει στο δικαστήριο αδιάσειστα στοιχεία...Το στοιχείο που έκρινε το αποτέλεσμα της δίκης ήταν ένα εσώρουχο. Όχι ένα τυχαίο εσώρουχο...Το πειστήριο της "συναίνεσης" ήταν το δαντελένιο στρινγκ του θύματος.
Η συνήγορος υπεράσπισης Ελίζαμπεθ Ο Κόνελ σήκωσε το εσώρουχο του κοριτσιού ψηλά, μέσα στην αίθουσα λέγοντας: «Πρέπει να δείτε πως ήταν ντυμένη. Φορούσε ένα στρινγκ με δαντέλα στο μπροστινό μέρος». Κι αυτό το επιχείρημα προήλθε από μια γυναίκα δικηγόρo [εύγε στη λειτουργό της Δικαιοσύνης] και το έλαβαν υπόψη τους οι δώδεκα ένορκοι [εύγε και σε αυτούς], οκτώ άνδρες και τέσσερις γυναίκες. Μετά από 90 λεπτά, έβγαλαν την ετυμηγορία τους: αθώος ο κατηγορούμενος. Ένοχο το θύμα με το δαντελένιο στρινγκ.
Συμπέρασμα πρώτο: Σύμφωνα με τη λογική της συνηγόρου υπεράσπισης, το 17χρονο κορίτσι το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δεν είχε μέχρι τότε σεξουαλικές σχέσεις, φόρεσε ένα δαντελένιο στρινγκ κάτω από τα ρούχα του και βγήκε στον δρόμο με σκοπό να βρει τον πρώτο περαστικό και να κάνει σεξ μαζί του. Έτυχε να είναι ο κατηγορούμενος. Ο «αθώος» αρσενικός με κάποιο αδιευκρίνιστο τρόπο, διέκρινε το δαντελένιο στρινγκ κάτω από τα ρούχα του κοριτσιού [οξύτατη όραση!] και το εξέλαβε ως συναίνεση. Απλό.
Συμπέρασμα δεύτερο: Ο βιασμός είναι το μόνο έγκλημα στο οποίο κρίνονται όχι μόνο τα ρούχα αλλά και τα εσώρουχα του θύματος. Το μόνο έγκλημα που τα εσώρουχα του θύματος μπορούν να δικαιώσουν και να αθωώσουν τον εγκληματία. Φαντάζεστε κάποια δίκη δολοφόνου που ο/η συνήγορος υπεράσπισης να φέρνει ως επιχείρημα: «έπρεπε να δείτε τι μποξεράκι φορούσε ο εκλιπών»; ή κάποια δίκη διαρρήκτη που η υπεράσπιση να φέρνει ως πειστήριο αθωότητας του δράστη τη σκελέα του ηλικιωμένου θύματος; Αν ακούγεται γελοίο και παράλογο το επιχείρημα του εσώρουχου για τέτοια εγκλήματα, πώς γίνεται να ακούγεται «λογικό» για το έγκλημα του βιασμού; Πώς είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτό μέσα σε μια δικαστική αίθουσα; Η ενέργεια και μόνο της επίδειξης του εσώρουχου στερεί την αξιοπρέπεια όχι μόνο από το θύμα αλλά και από τη συνήγορο υπεράσπισης που τη εκτέλεσε, από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου που την δέχθηκε και από την ίδια τη Ιρλανδική Δικαιοσύνη.
Συμπέρασμα τρίτο: Τόσες εκστρατείες ενημέρωσης[#WhatWereYouWearing Exhibit @ Ohio University]… Τόσες εκθέσεις...Τόσες διαμαρτυρίες... Τόσα κινήματα... Tόσα hashtags και σελίδες στα social media [ #niunamenos , #MeToo , #NotAskingForIt] στον δυτικό, «πολιτισμένο» κόσμο, κι όμως, στη ζυγαριά της Ιρλανδικής Δικαιοσύνης όλα αυτά δεν έχουν κανένα βάρος. Τίποτα δεν μετράει μπροστά στο «έγκλημα» να φοράει ένα κορίτσι δαντελένιο στρινγκ. Να το έχουν υπόψη τους τα κορίτσια στην Ιρλανδία: τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους... ρόλους. Αν φοράς το δαντελένιο στρινγκ, πρέπει να είσαι έτοιμη να δεχθείς τον ρόλο της εύκολης και διαθέσιμης που «καλά να πάθει αφού πήγαινε γυρεύοντας», και τη δημόσια διαπόμπευση και το δεύτερο ξεγύμνωμα μέσα στη δικαστική αίθουσα που γίνεται με τα μάτια και τα λόγια και τον βιασμό από τη συνήγορο υπεράσπισης κ.λπ., κ.λπ. Πρέπει να είσαι έτοιμη για όλα.
Η εικόνα που έγινε viral στο διαδίκτυο, είναι από τα έδρανα του Ιρλανδικού Κοινοβουλίου όπου η βουλευτής Ρουθ Κόπιντζερ βγάζει κατά κυριολεξία από το μανίκι της ένα γυναικείο εσώρουχο και διαμαρτύρεται μιμούμενη την πράξη της συνηγόρου υπεράσπισης, για τη διαπόμπευση του θύματος και τη δικαιοσύνη που δεν αποδόθηκε. Καλεί σε διαμαρτυρία και οι δρόμοι του Μπέλφαστ γεμίζoυν από γυναίκες που διαμαρτύρονται δείχνοντας εσώρουχα και πλακάτ που γράφουν: «όχι σημαίνει όχι» και «δεν είναι συναίνεση» #this is not consent.
Οι Ιρλανδές στους δρόμους, το ίδιο και ο αθωωμένος βιαστής.
Πηγή: tvxs.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου