ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν πριν από 4 χρόνια ο κ. Τσίπρας είχε αναγνώσει τις πρώτες προγραμματικές του δηλώσεις ως πρωθυπουργός, σε μια προσπάθεια να τονίσει την από μέρους του προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών, είχε πει κι εκείνη την περίφημη φράση: «Είμαστε και η τελευταία λέξη του Συντάγματος».
Όσο, πάντως, κι αν ψάξει κανείς, πουθενά, σε καμία παράγραφο ή λέξη του Συντάγματος δεν θα βρει να εξυμνείται σαν «θεσμικό» και «δημοκρατικό» να στηρίζει μια κυβέρνηση την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία σε 6 βουλευτές που εξελέγησαν με άλλα κόμματα και μάλιστα οι2 από αυτούς, την ώρα που στηρίζουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, να ανήκουν σε Κοινοβουλευτική Ομάδα άλλου κόμματος!
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κι εκείνοι που οδύρονται για τη δημοκρατία και την κοινοβουλευτική ευπρέπεια .
Ποιοι; Αυτοί που από το πολύ… σέβας στη δημοκρατία ψήφισαν μνημόνια χωρίς να τα διαβάσουν.
Ποιοι; Αυτοί που -όπως και οι σημερινοί- κυβερνούσαν με «φαστ τρακ» νομοσχέδια και (ν)τροπολογίες.
Ποιοι; Μα η Ν.Δ. (η οποία έχει στις τάξεις της 4 βουλευτές που όμως εξελέγησαν στη Βουλή με άλλα κόμματα) και το ΚΙΝΑΛ (αυτό έχει στις τάξεις του 3 βουλευτές που εξελέγησαν με διαφορετικά κόμματα)…
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι οι – κάθε απόχρωσης- «σωτήρες» μας μοιάζουν πολύ.
Μοιάζουν όχι μόνο στη μνημονιακή-αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και στις κοινοβουλευτικές τους πρακτικές. Το μόνο που αλλάζει είναι οι ρόλοι.
Όταν το… λίζινγκ βουλευτών (όπως έλεγε ο Γιώργος Ψάλτης στον Real FM) και οι μετεγγραφές του ενός αποκαλούνται «πράξη συνείδησης», του άλλου θεωρούνται «συναλλαγή», «προδοσία» και «αποστασία». Και το αντίστροφο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου