Σωτήρης Βλάχος
Με αφορμή το κείμενο του Κώστα Βαξεβάνη με τίτλο, «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει like στον εαυτό του, χάθηκε», συνεχίζουμε με ακόμα ένα κείμενο μας την προσπάθεια να συμβάλουμε στη συζήτηση που έχει ανοίξει στην κοινωνία και στον Σύριζα, για το κόμμα και τη σχέση του με την κοινωνία, τι έγινε και τι θα πρέπει να γίνει.
«Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή», λέει ο ΚΒ «που διαμορφώνει ένα νέο είδος ανθρώπου… Μεγάλο μέρος αυτού που κάποτε αποκαλούσαμε «κοινωνία» ζει, αντιδρά και επηρεάζεται μέσα στο διαδίκτυο».
Είναι αλήθεια ότι αυτό που αποκαλούμε κοινωνία ζει, αντιδρά και επηρεάζεται μέσα (και) στο διαδίκτυο. Είναι όμως μεγάλο το άλμα να συμπεραίνεις από αυτό ότι διαμορφώνεται ένα νέο είδος ανθρώπου, χωρίς καν να διευκρινίζεις.
Τι είναι αυτό το νέο είδος ανθρώπου που διαμορφώνεται; Είναι είδος ανθρώπου που δεν χρειάζεται πια να παρευρεθεί στα συνδικάτα, να παλέψει στο σωματείο του για το τι πρέπει να γίνει, να συμμετέχει στην απόφαση που τελικά θα παρθεί; Ο γενικά παραδεκτός εκφυλισμός μέρους τουλάχιστον των ηγετικών στρωμάτων των συνδικάτων μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από το διαδίκτυο και όχι μέσα από την επανακατάληψη των συνδικάτων από την ίδια την εργατική τάξη;
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα κόμματα. Θα πρέπει να στήσουν αυτί στο πώς αντιδρά και σκέφτεται η κοινωνία μέσα στο διαδίκτυο. Το διαδίκτυο είναι μια επιπλέον πηγή πληροφόρησης που δεν υπήρχε στο παρελθόν κι αυξάνει σημαντικά τη δυνατότητα επαφής με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία.
Δεν μπορεί όμως να αντικαταστήσει τη συμμετοχή στα κόμματα της εργατικής τάξης. Είναι μέσα από αυτή τη συμμετοχή που θα παρθούν και θα υλοποιηθούν αποφάσεις, θα οργανωθούν αγώνες, θα αποφευχθεί η αποκοπή αυτών των κομμάτων από τις μάζες και τα προβλήματα τους. Η «αέναη» πάλι ενάντια στη μετατροπή του κόμματος σε απλούς ομίλους συζητήσεων, που θα αντιμετωπίσουν όμως πολύ σοβαρά τη μαρξιστική θεωρία ως την μέθοδο που θα δώσει διεξόδους από την καπιταλιστική κρίση, αλλά και ενάντια σε καριερίστες που πάντα θα εισχωρούν σε αυτά, ειδικά όταν είναι μαζικά και έχουν δυνατότητες να βρεθούν στην εξουσία, δεν έχει υποκατάστατο.
Είναι κάτι πολύ πιθανόν ότι «Ολόκληρο το οικοδόμημα ενός κομματικού κονκλάβιου παλαιού τύπου, μπορεί να αμφισβητηθεί και να ακυρωθεί από ένα πετυχημένο σχόλιο πιτσιρικά στο τουίτερ, ο οποίος δεν έχει κανένα λόγο να αναγνωρίσει καμιά πρωτοπορία σε κάποιον που είναι γερασμένος ως μυαλό και πρακτική».
Ποιοι όμως θα πάρουν την απόφαση για αλλαγές στο «οικοδόμημα ενός κομματικού κονκλάβιου παλαιού τύπου», όταν αυτό θα έχει αμφισβητηθεί και ακυρωθεί από το σχόλιο ενός πιτσιρικά; Οι «ηρωικοί ερημίτες» στους οποίους αναφέρθηκε ο ΚΒ σε άλλο σημείο του κειμένου του, ή οι καριερίστες, την πληθώρα των οποίων ανέδειξε τουλάχιστον ο κυβερνητικός Σύριζα; Δεν είναι απαραίτητο να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια αυτός ο πιτσιρικάς, αυτοί οι πιτσιρικάδες να ενταχθούν στο κόμμα και να γίνουν συστατικό στοιχείο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων;
Όταν ο ΚΒ λέει ότι «ο κόσμος που θα ασχοληθεί με την πολιτική είναι στο διαδίκτυο, όχι σε κάποιο «πεζοδρόμιο» περιμένοντας τον πεφωτισμένο μπουρδολόγο. Στο διαδίκτυο είναι και τα νέα κινήματα και οι μεγάλες αμφισβητήσεις. Στο διαδίκτυο είναι και ο μεγάλος πόλεμος», έχει μόνο μερικά δίκαιο. Αυτός ο κόσμος που σήμερα βρίσκεται σχεδόν αποκλειστικά στο διαδίκτυο, κύρια λόγω της μεγάλης απογοήτευσης που επικρατεί, ήταν αυτός ο κόσμος που ανέδειξε τον Σύριζα στην εξουσία μέσα από τη μάχη των πεζοδρομίων που κράτησε καιρό πολλή. Που κατά τη διάρκεια της συζητήθηκαν όλα όσα αφορούσαν την ελληνική κοινωνία με τρόπο πολύ πιο άμεσο και εκτεταμένο από ότι θα μπορούσε να γίνει ποτέ στο διαδίκτυο.
Από την άλλη, όταν ο ΚΒ μιλά για κονκλάβιο παλαιού τύπου, πρέπει να διευκρινίσει τι εννοεί; Ήταν ο Σύριζα πριν την συνθηκολόγηση, με την ύπαρξη οργανωμένων τάσεων, κόμμα παλαιού τύπου; Κατά την άποψη μας ο Σύριζα τότε ήταν πολύ κοντά στο κόμμα που χρειάζεται η εργατική τάξη. Ένα κόμμα στο οποίο ακούγονταν μια σειρά απόψεις και γενικά υπήρχαν σημαντικά στοιχεία δημοκρατικής λειτουργίας, την ίδια ώρα που συμμετείχε πολύ ενεργά στις εξελίξεις στα πεζοδρόμια. Και καθοδηγούσε.
Ότι δεν μπόρεσε μέσα από αυτή του τη λειτουργία να καταλήξει σε πρόγραμμα και αγώνα που να δώσουν διέξοδο, να αποτελέσουν καταλύτη για την ελληνική αλλά και τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, είναι κάτι εξαιρετικά απογοητευτικό. Όμως αυτό δείχνει μόνο πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσεις ένα σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα, που για αιώνες λειτουργίας του έχει απλώσει πλοκάμια παντού, ελέγχει τις τράπεζες, την πληροφόρηση, τον κρατικό μηχανισμό, τα σώματα ασφαλείας, το παρακράτος, την παιδεία. Με κανένα τρόπο δε δείχνει ότι το κόμμα της εργατικής τάξης και η οργάνωση της δεν είναι απαραίτητα, ότι είναι ξεπερασμένα.
Έτσι, αυτό που ο ΚΒ λέει σε άλλο σημείο, ότι «Αυτή τη στιγμή, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι αντιδραστικές ιδέες, χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες δικτύωσης για να χειραγωγήσουν τους πολίτες…», δείχνει ίσως μια σημασία των κοινωνικών μέσων δικτύωσης που πολλοί από εμάς δεν είχαν αντιληφθεί. Δεν μπορεί όμως να μειώσει τη σημασία του κόμματος της εργατικής τάξης.
Πηγή: socialistikiekfrasi.com
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Ποια η σημασία του διαδικτύου
Με αφορμή το κείμενο του Κώστα Βαξεβάνη με τίτλο, «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει like στον εαυτό του, χάθηκε», συνεχίζουμε με ακόμα ένα κείμενο μας την προσπάθεια να συμβάλουμε στη συζήτηση που έχει ανοίξει στην κοινωνία και στον Σύριζα, για το κόμμα και τη σχέση του με την κοινωνία, τι έγινε και τι θα πρέπει να γίνει.
«Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή», λέει ο ΚΒ «που διαμορφώνει ένα νέο είδος ανθρώπου… Μεγάλο μέρος αυτού που κάποτε αποκαλούσαμε «κοινωνία» ζει, αντιδρά και επηρεάζεται μέσα στο διαδίκτυο».
Είναι αλήθεια ότι αυτό που αποκαλούμε κοινωνία ζει, αντιδρά και επηρεάζεται μέσα (και) στο διαδίκτυο. Είναι όμως μεγάλο το άλμα να συμπεραίνεις από αυτό ότι διαμορφώνεται ένα νέο είδος ανθρώπου, χωρίς καν να διευκρινίζεις.
Τι είναι αυτό το νέο είδος ανθρώπου που διαμορφώνεται; Είναι είδος ανθρώπου που δεν χρειάζεται πια να παρευρεθεί στα συνδικάτα, να παλέψει στο σωματείο του για το τι πρέπει να γίνει, να συμμετέχει στην απόφαση που τελικά θα παρθεί; Ο γενικά παραδεκτός εκφυλισμός μέρους τουλάχιστον των ηγετικών στρωμάτων των συνδικάτων μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από το διαδίκτυο και όχι μέσα από την επανακατάληψη των συνδικάτων από την ίδια την εργατική τάξη;
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα κόμματα. Θα πρέπει να στήσουν αυτί στο πώς αντιδρά και σκέφτεται η κοινωνία μέσα στο διαδίκτυο. Το διαδίκτυο είναι μια επιπλέον πηγή πληροφόρησης που δεν υπήρχε στο παρελθόν κι αυξάνει σημαντικά τη δυνατότητα επαφής με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία.
Δεν μπορεί όμως να αντικαταστήσει τη συμμετοχή στα κόμματα της εργατικής τάξης. Είναι μέσα από αυτή τη συμμετοχή που θα παρθούν και θα υλοποιηθούν αποφάσεις, θα οργανωθούν αγώνες, θα αποφευχθεί η αποκοπή αυτών των κομμάτων από τις μάζες και τα προβλήματα τους. Η «αέναη» πάλι ενάντια στη μετατροπή του κόμματος σε απλούς ομίλους συζητήσεων, που θα αντιμετωπίσουν όμως πολύ σοβαρά τη μαρξιστική θεωρία ως την μέθοδο που θα δώσει διεξόδους από την καπιταλιστική κρίση, αλλά και ενάντια σε καριερίστες που πάντα θα εισχωρούν σε αυτά, ειδικά όταν είναι μαζικά και έχουν δυνατότητες να βρεθούν στην εξουσία, δεν έχει υποκατάστατο.
Η εργατική τάξη και οι οργανώσεις της
Είναι κάτι πολύ πιθανόν ότι «Ολόκληρο το οικοδόμημα ενός κομματικού κονκλάβιου παλαιού τύπου, μπορεί να αμφισβητηθεί και να ακυρωθεί από ένα πετυχημένο σχόλιο πιτσιρικά στο τουίτερ, ο οποίος δεν έχει κανένα λόγο να αναγνωρίσει καμιά πρωτοπορία σε κάποιον που είναι γερασμένος ως μυαλό και πρακτική».
Ποιοι όμως θα πάρουν την απόφαση για αλλαγές στο «οικοδόμημα ενός κομματικού κονκλάβιου παλαιού τύπου», όταν αυτό θα έχει αμφισβητηθεί και ακυρωθεί από το σχόλιο ενός πιτσιρικά; Οι «ηρωικοί ερημίτες» στους οποίους αναφέρθηκε ο ΚΒ σε άλλο σημείο του κειμένου του, ή οι καριερίστες, την πληθώρα των οποίων ανέδειξε τουλάχιστον ο κυβερνητικός Σύριζα; Δεν είναι απαραίτητο να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια αυτός ο πιτσιρικάς, αυτοί οι πιτσιρικάδες να ενταχθούν στο κόμμα και να γίνουν συστατικό στοιχείο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων;
Όταν ο ΚΒ λέει ότι «ο κόσμος που θα ασχοληθεί με την πολιτική είναι στο διαδίκτυο, όχι σε κάποιο «πεζοδρόμιο» περιμένοντας τον πεφωτισμένο μπουρδολόγο. Στο διαδίκτυο είναι και τα νέα κινήματα και οι μεγάλες αμφισβητήσεις. Στο διαδίκτυο είναι και ο μεγάλος πόλεμος», έχει μόνο μερικά δίκαιο. Αυτός ο κόσμος που σήμερα βρίσκεται σχεδόν αποκλειστικά στο διαδίκτυο, κύρια λόγω της μεγάλης απογοήτευσης που επικρατεί, ήταν αυτός ο κόσμος που ανέδειξε τον Σύριζα στην εξουσία μέσα από τη μάχη των πεζοδρομίων που κράτησε καιρό πολλή. Που κατά τη διάρκεια της συζητήθηκαν όλα όσα αφορούσαν την ελληνική κοινωνία με τρόπο πολύ πιο άμεσο και εκτεταμένο από ότι θα μπορούσε να γίνει ποτέ στο διαδίκτυο.
Τι κόμμα χρειάζεται η εργατική τάξη;
Από την άλλη, όταν ο ΚΒ μιλά για κονκλάβιο παλαιού τύπου, πρέπει να διευκρινίσει τι εννοεί; Ήταν ο Σύριζα πριν την συνθηκολόγηση, με την ύπαρξη οργανωμένων τάσεων, κόμμα παλαιού τύπου; Κατά την άποψη μας ο Σύριζα τότε ήταν πολύ κοντά στο κόμμα που χρειάζεται η εργατική τάξη. Ένα κόμμα στο οποίο ακούγονταν μια σειρά απόψεις και γενικά υπήρχαν σημαντικά στοιχεία δημοκρατικής λειτουργίας, την ίδια ώρα που συμμετείχε πολύ ενεργά στις εξελίξεις στα πεζοδρόμια. Και καθοδηγούσε.
Ότι δεν μπόρεσε μέσα από αυτή του τη λειτουργία να καταλήξει σε πρόγραμμα και αγώνα που να δώσουν διέξοδο, να αποτελέσουν καταλύτη για την ελληνική αλλά και τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, είναι κάτι εξαιρετικά απογοητευτικό. Όμως αυτό δείχνει μόνο πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσεις ένα σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα, που για αιώνες λειτουργίας του έχει απλώσει πλοκάμια παντού, ελέγχει τις τράπεζες, την πληροφόρηση, τον κρατικό μηχανισμό, τα σώματα ασφαλείας, το παρακράτος, την παιδεία. Με κανένα τρόπο δε δείχνει ότι το κόμμα της εργατικής τάξης και η οργάνωση της δεν είναι απαραίτητα, ότι είναι ξεπερασμένα.
Έτσι, αυτό που ο ΚΒ λέει σε άλλο σημείο, ότι «Αυτή τη στιγμή, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι αντιδραστικές ιδέες, χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες δικτύωσης για να χειραγωγήσουν τους πολίτες…», δείχνει ίσως μια σημασία των κοινωνικών μέσων δικτύωσης που πολλοί από εμάς δεν είχαν αντιληφθεί. Δεν μπορεί όμως να μειώσει τη σημασία του κόμματος της εργατικής τάξης.
Πηγή: socialistikiekfrasi.com
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου