Εχω (κι εγώ) έναν θείο στο Αμέρικα. Εφυγε παιδί από την Αθήνα μαζί με την οικογένειά του. Οι γονείς δούλεψαν σκληρά στη λάντζα, κατάφεραν να βγάλουν χρήματα και σήμερα ο θείος Λεωνίδας έχει ένα εστιατόριο στο Ντάλας και ο αδερφός του μια άλλη επιχείρηση. Τον συνάντησα για μοναδική φορά στη ζωή μου πριν από μερικά χρόνια στον γάμο μιας ξαδέρφης μου.
Ερχεται στην Ελλάδα για 15 μέρες κάθε 3-4 χρόνια, μένει στο πατρικό του, βλέπει παλιούς φίλους και πηγαίνει στα μπουζούκια. Τις ετήσιες διακοπές του τις κάνει είτε στα παράλια της Καλιφόρνιας είτε στο Λας Βέγκας. Μου έκανε εντύπωση που στον συγκεκριμένο γάμο βιντεοσκοπούσε συνεχώς πλάνα από το σόι μας. Ηθελε να δείξει στη μητέρα του τα ανίψια της, που τα άφησε μαθητές/φοιτητές και τα είδε πια όταν ήταν τα περισσότερα παππούδες και γιαγιάδες.
Λογικά από δω και στο εξής ο Λεωνίδας θα μπορεί να ψηφίσει στις ελληνικές εκλογές από το σπίτι του στο Τέξας. Θα μπορεί να αποφασίζει -ίσα με μένα και τους υπόλοιπους κατοίκους της χώρας μας- για τη χάραξη πολιτικής, για την παιδεία και την οικονομία. Δεν αμφιβάλλω ότι αγαπάει την πατρίδα του, υπό την έννοια της νοσταλγίας και της καταγωγής όμως.
Δεν αμφιβάλλω επίσης καθόλου ότι δεν του καίγεται καρφί για την πολιτική πορεία του τόπου. Αυτός θα έρχεται εδώ μία στο τόσο, οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν έχουμε. Κι όμως θα μπορεί κι αυτός να ψηφίζει.
Πάλι καλά να λέμε που υπάρχει το ίντερνετ και μαθαίνει τα τεκταινόμενα στη χώρα. Διότι αλλιώς δεν αποκλείεται να έψαχνε στα ψηφοδέλτια την Ενωση Κέντρου και την ΕΡΕ. Αυτά τα κόμματα μεσουρανούσαν την εποχή που αυτός ζούσε εδώ…
nytimes.com Kyriakos Jacobs nd.gr
ΑπάντησηΔιαγραφή