Ο Μάνος Λοΐζος, ούτε έφυγε, ούτε θα φύγει, καθώς είναι ΠΑΝΤΑ εδώ. Γιατί ο δικός Μάνος είναι πάντα παρών στις καρδιές μας, στα ακούσματά μας, στα όνειρά μας.
Σήμερα, που συμπληρώνονται 39 χρόνια από το θάνατό του, να δούμε τη μαρτυρία ενός άλλου μεγάλου που έφυγε πριν 20 χρόνια, του Στέλιου Καζαντζίδη.
Το Σεπτέμβρη του 1985, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Μάνου Λοΐζου, η Μάρω Λοΐζου έριξε την ιδέα για τη δημιουργία ενός βιβλίου. Την επιμέλεια είχε ο Δημήτρης Αρβανίτης, ενώ την πρώτη σύζυγο του Έλληνα συνθέτη για την υλοποίηση του εγχειρήματος, βοήθησαν οι φίλοι του.
Δημοσιεύτηκαν πολλές μαρτυρίες, ανάμεσα στις οποίες ξεχώρισε εκείνη του Στέλιου Καζαντζίδη, με τον οποίον ο Μάνος Λοΐζος είχε συνεργαστεί το 1970, δίνοντας τα τραγούδια «Δεν θα ξαναγαπήσω» και «Όταν βλέπετε να κλαίω».
Είπε ο μεγάλος λαϊκός ερμηνευτής:
«Τον ήξερα λίγο. Τον αγάπησα πολύ. Λυπάμαι που δεν πρόλαβα να τραγουδήσω περισσότερα τραγούδια του. Πρόλαβα και είπα μόνο δύο. Το τραγούδι: «Όταν βλέπετε να κλαίω» και το «Μερτικό μου απ’ τη χαρά» (σ.σ. εννοεί το «Δεν θα ξαναγαπήσω»).
Θυμάμαι την ημέρα της ηχογράφησης στο στούντιο, με εκείνο το γλυκό παιδικό του χαμόγελο που μ’ αγκάλιασε και πήγαμε να κάνουμε πρόβα τα τραγούδια του στο πιάνο. Μου τα έπαιξε από δυο φορές το καθένα. Την τρίτη άρχισα και τραγουδούσα κι εγώ μαζί του.
Αν θυμάμαι καλά δεν παίχτηκαν για τέταρτη φορά και τα τραγούδια τα ήξερα πια καλά. Μ’ άφησε μόνο στην αίθουσα ηχογράφησης και ανέβηκε δίπλα στον ηχολήπτη για να παρακολουθήσει την ηχογράφηση. Τα τραγούδησα από μια φορά μόνο. Όταν τον ρώτησα αν είναι ευχαριστημένος από την ερμηνεία μου μού είπε τη φράση: «Τελειώσαμε, τι άλλο να πεις ρε Στέλιο;»
Η επόμενη συνάντηση ήταν σε μια ταβέρνα που μου ζήτησε τη χάρη να του τραγουδήσω το «Σαββατόβραδο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Τάσου Λειβαδίτη. Κι όταν τον ρώτησα πώς θα το πω, έτρεξε κι έφερε από το αυτοκίνητό του τη δωδεκάχορδη κιθάρα του, που την κουβαλούσε πάντα μαζί του. Του το τραγούδησα κι έκανε σαν μικρό παιδί απ’ τη χαρά του.
Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν στον γάμο μου. Στο γλέντι που έγινε το βράδυ, ήταν τόσο μεγάλη η χαρά του για το γεγονός που παραλίγο να σηκωθεί και να χορέψει τσιφτετέλι επάνω στο τραπέζι μαζί με τη Χαρούλα.
Έτσι πάντα τον θυμάμαι τον Μάνο. Γελαστό και καλοσυνάτο. Γεια σου, Μάνο».
Αυτά είχε δηλώσει τότε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Τα δυο τραγούδια του Μάνου που ερμήνευσε ο Καζαντζίδης τα ακούμε εδώ.
Όταν βλέπετε να κλαίω, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Κι όταν δείτε να γελάω
σαν το ξένοιαστο παιδί
σαν παλιά πως μ’ αγαπούσες
στ’ ονειρό μου θα ‘χω δει
Σαν θαλασσόδαρτο σκαρί
σαν βράχος ρημαγμένος
ήρθα σαν ξένος στη ζωή
και ξαναφεύγω ξένος
Γι αυτό ο Μάνος Λοΐζος, ο δικός μας Μάνος, είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Σύνταξη – Επιμέλεια: Γιάννης Αγγέλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου