ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
Εάν σε έχουν διαλύσει οι διαδοχικές κυνικές φορολογικές επιδρομές εναντίον μη έχόντων και αναπολείς γι'αυτό τον Παπαδόπουλο, μάλλον δεν θυμάσαι ή δεν έμαθες ποτέ τα ακριβή χαρακτηριστικά της χουντικής φορολογικής πολιτικής. Πιθανότατα, μάλιστα, δεν πληροφορήθηκες την εγκύκλιο που είχε αποστείλει τον Ιανουάριο του 1968 προς τους εφόρους και τους ταμίες του κράτους ο Αδάμαντιος (όνομα και πράγμα) Ανδρουτσόπουλος, τότε υπουργός Οικονομικών και μετέπειτα εικονικός "πρωθυπουργός" του "αόρατου διδάκτορα" Δημήτρη Ιωαννίδη. Η εντολή ήταν μην εισακούεται η ένσταση κανενός φορολογούμενου, ούτε και όσων είχαν καταφανώς δίκιο!
Εάν θυμάσαι την χούντα (ή ό,τι έχεις πληροφορηθεί γι'αυτήν) αναζητώντας "προγόνους" μιας εξουσίας που θα διαφύλαγε το δημόσιο χρήμα από κάποια διεθνή "αρπακτικά" ασφαλώς δεν γνωρίζεις τι είδους συμβάσεις υπέγραφε το καθεστώς εκείνο (σ'αυτό το ζήτημα να δεις πόσα déjà vu ξεπηδούν!)
Εάν αγανακτείς βλέποντας τον ασφαλιστικό σου φορέα να αιμορραγεί ασταμάτητα και ταυτόχρονα έχεις χάσει το λογαριασμό στο μέτρημα δραστικών μειώσεων εργοδοτικών εισφορών, θεσπιζόμενων για "αναπτυξιακές δραστηριότητες" που παραμένουν εσαεί αόρατες, η χουντική επταετία δεν είναι η κατάλληλη περίοδος να νοσταλγήσεις. Μόνο μέσα στο 1973, το ΊΚΑ έχασε μισό δισεκατομμύριο δραχμές εξαιτίας της εφαρμογής δύο σχετικών Ν.Δ. του προήγουμενου έτους (κατόπιν ακολούθησε ...κι άλλο Ν.Δ.).
Εάν εξοργίζεσαι βλέποντας σχολεία να κλείνουν με την μέθοδο των "συγχωνεύσεων", αντί να ενισχύονται με προσθήκες εκπαιδευτικών, μη σπεύσεις βιαστικά να υποχρεώσεις τη μηχανή του χρόνου να αυθαιρετήσει και τον εαυτό σου να δοξάσει "εθνοσωτήριες" εποχές.Τουλάχιστον όχι προτού
μάθεις για τον "μαύρο Σεπτέμβρη" του 1970, των επαρχιακών δημοτικών σχολείων.
Ίσως ένιωσες το αίμα να ανεβαίνει θυμωμένο στο κεφάλι σου τον Μάρτιο του 2014, όταν πληροφορήθηκες ότι η κυβέρνηση διόρισε πρόεδρο στον Οργανισμό Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου των ηλικίας 78 ετών, πρώην βουλευτή, Κώστα Ζαχαράκη. Τον διόρισε στον απόηχο κάμποσων δικών της φθηνών λογυδρίων, σύμφωνα με τα οποία οι απολύσεις στο δημόσιο (που γίνονταν με την ασφαλέστατη "αξιολογική"μέθοδο του "μετράω κεφάλια και κόβω") θα διευκόλυναν την μελλοντική αξιοποίηση "νέων ανθρώπων, με όρεξη για δουλειά". Εδώ κι αν αντενδείκνυται κάποιο "που'σαι, ρε Παπαδόπουλε, ν'αρχίσεις να βαράς", διότι ένα από τα πλέον ...αφοπλιστικά ρουσφέτια του δικτάτορα ήταν η επιλογή του, το 1969, να κάνει διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας (ΑτΕ) τον ηλικίας 76 ετών Νίκο Κουρκουλάκο. Από χρηματοπιστωτικά δεν γνώριζε πολλά ο Κουρκουλάκος, ο παλιός αιμοσταγής διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας και ανεκτίμητος σύμμαχος των ναζιστικών στρατευμάτων, στην Πελοπόννησο.Ήξερε όμως αρκετά για τις δραστηριότητες του Παπαδόπουλου επί Κατοχής, άρα "έπρεπε" να νιώσει ευχαριστημένος....
"Επί χούντας, εάν κοίταζες την δουλειά σου, δεν σε πείραζε κανείς..." Ναι δεν σε πείραζε κανείς αν είχες μάτια μόνο για τη δουλειά σου και αυτιά που δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε για κρατούμενους, εξόριστους, βασανιστήρια. Χρειαζόσουν όμως και λίγη τύχη. Εάν π.χ. η χούντα αποφάσιζε να απαλλοτριώσει ένα κτήμα σου ή μια συνεταιριστική έκταση στην οποία κι εσύ συμμετείχες, τότε τα "πως", "τι", "πότε", της αποζημίωσης (όχι ίσως όλα μαζί, αλλά κάτι ή κάποια απ'όλα αυτά) θα σ'έκαναν να αναρωτηθείς κατά πόσο το καθεστώς θεωρούσε ιερή την ατομική ιδιοκτησία,όπως διατεινόταν. Εάν δούλευες σε οικοδομή ή σε εργοστάσιο, τότε ο κίνδυνος να σκοτωθείς σε εργατικό ατύχημα ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερος από εκείνον της προδικτατορικής περιόδου... Η σχετική μακάβρια στατιστική αποκαλύπτει ένα από τα άγνωστα "κατορθώματα" της χούντας: διασφάλισε-και έτσι- την πλήρη ασυδοσία των "κυνηγών"του μέγιστου δυνατού κέρδους.
"Επί χούντας ο κόσμος έφαγε ψωμάκι"... Επί χούντας η μεγάλη πλειονότητα των μισθωτών, όσων, φυσικά έβγαζαν το ψωμί του εδώ και όχι στη Γερμανία, Βέλγιο, ή την Αμερική, είδε την άνοδο των εισοδημάτων της να επιβραδύνεται. "Επί χούντας υπήρξε ευημερία"...Ασφαλώς υπήρξε και ευημερία,όπως και εμπέδωση καταναλωτικών συνηθειών, εκ μέρους σημαντικού τμήματος του πληθυσμού,στις πόλεις. Ευημερία μεγάλη και ταχύτατη για κάποιους. Προσωρινή για ορισμένους. Ανεπαρκής ή και απρόσιτη για άλλους.Οι εισοδηματικές ανισότητες μεγεθύνθηκαν.Ομοίως και τα χάσματα ανάμεσα στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο, που βρέθηκε στο κλαμπ των ζημιωμένων της χουντικής περιόδου.
Αν κάποιος,βεβαίως, θέλει να πιστεύει οπωσδήποτε ότι υπήρχε καθολική ευμάρεια, μπορεί να θυμηθεί τα "μπουζούκια, που ήταν γεμάτα κάθε βράδυ". Η δημοτικότητα τέτοιων ...σοβαρών τεκμηρίων δεν εκμηδενίζεται, άλλωστε, ποτέ. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που αμφιβάλλουν για την έκταση και το βάθος της κρίσης, επειδή μετρούν θαμώνες-πελάτες του Μαζωνάκη και του Πλούταρχου.
Επιμέλεια: Σφήκα
Η Σφήκα: Επιλογές
Επιμέλεια: Σφήκα
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου