Λίλα Μήτσουρα
Kαι αυτή η μέρα, η 17η του Νοέμβρη έρχεται σαν ερινύα να μας τιμωρήσει.
Να μας θυμίσει, να μας συγκινήσει, να μας εξοργίσει.
Άραγε μπορούμε ακόμα να εξοργιστούμε, να εξεγερθούμε;
Ας σιωπήσουμε για λίγο…
Άκου!
Άκου τις φωνές των παιδιών τις αγωνιώδεις, διαπερνούν τον χρόνο.
Μύρισε τον φόβο που αγνοούν.
Νιώσε τον παλμό τους.
Είναι όλα τόσα ζωντανά.
Ας μην μιλάμε για λίγο.
Να ακούσουμε τον εκφωνητή του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου.
Kαι αυτή η μέρα, η 17η του Νοέμβρη έρχεται σαν ερινύα να μας τιμωρήσει.
Να μας θυμίσει, να μας συγκινήσει, να μας εξοργίσει.
Άραγε μπορούμε ακόμα να εξοργιστούμε, να εξεγερθούμε;
Ας σιωπήσουμε για λίγο…
Άκου!
Άκου τις φωνές των παιδιών τις αγωνιώδεις, διαπερνούν τον χρόνο.
Μύρισε τον φόβο που αγνοούν.
Νιώσε τον παλμό τους.
Είναι όλα τόσα ζωντανά.
Ας μην μιλάμε για λίγο.
Να ακούσουμε τον εκφωνητή του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου.
Ο Δημήτρης Παπαχρήστου ,κραυγάζει,εκλιπαρεί,ουρλιάζει...
Ας νιώσουμε τους χτύπους της καρδιάς του.
"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Όλος ο λαός να συσπειρώνεται γύρω από τους χώρους του Πολυτεχνείου, να παραμείνει στους δρόμους της Αθήνας και να κατέβει στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών... Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία...",
Ας κλείσουμε τα μάτια να ακούσουμε αυτή την κραυγή ,να μπει και στα δικά μας στήθη να ξυπνήσει τα κοιμισμένα μας ιδανικά.
Να πατήσει κάτω και τους δικούς μας φόβους.
Για αυτήν την πολυπόθητη δημοκρατία.
«ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΊΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»
Αίτημα λέει σε εκκρεμότητα.
Όλη η ζωή μας είναι πλέον σε εκκρεμότητα.
Και όσο και αν φωνάζουμε δυνατά, όσο και αν δεν σιωπούμε, τα παιδιά εκείνα κραυγάζουν δυνατά μέσα στα αυτιά μας, για να μη ξεχάσουμε, να μην αποκοιμηθούμε, με όνειρα απραγματοποίητα.
Άκου πως τραγουδούν δυνατά καρτερώντας την ξαστεριά, μαζί με τον Νίκο Ξυλούρη.
Αυτήν την ξαστεριά πάλεψαν να φέρουν.
Για αυτή την ξαστεριά έμειναν εκεί ατρόμητοι μπροστά στα τανκς που εισέβαλλαν και τα τσαλάπατησαν
Σαν να ήταν…τίποτα..σαν να μην ήταν τίποτα, σαν να μην είχαν ψυχή, όνειρα, ελπίδες.
Και ο Δημήτρης Παπαχρήστος να ψάλλει τον εθνικό ύμνο.
Και μετά η σιωπή...Ο ραδιοφωνικός σταθμός νέκρωσε.
Ας σιωπήσουμε και μεις για λίγο μόνο.
Ας νιώσουμε τους χτύπους της καρδιάς του.
"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Όλος ο λαός να συσπειρώνεται γύρω από τους χώρους του Πολυτεχνείου, να παραμείνει στους δρόμους της Αθήνας και να κατέβει στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών... Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία...",
Ας κλείσουμε τα μάτια να ακούσουμε αυτή την κραυγή ,να μπει και στα δικά μας στήθη να ξυπνήσει τα κοιμισμένα μας ιδανικά.
Να πατήσει κάτω και τους δικούς μας φόβους.
Για αυτήν την πολυπόθητη δημοκρατία.
«ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΊΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»
Αίτημα λέει σε εκκρεμότητα.
Όλη η ζωή μας είναι πλέον σε εκκρεμότητα.
Και όσο και αν φωνάζουμε δυνατά, όσο και αν δεν σιωπούμε, τα παιδιά εκείνα κραυγάζουν δυνατά μέσα στα αυτιά μας, για να μη ξεχάσουμε, να μην αποκοιμηθούμε, με όνειρα απραγματοποίητα.
Άκου πως τραγουδούν δυνατά καρτερώντας την ξαστεριά, μαζί με τον Νίκο Ξυλούρη.
Αυτήν την ξαστεριά πάλεψαν να φέρουν.
Για αυτή την ξαστεριά έμειναν εκεί ατρόμητοι μπροστά στα τανκς που εισέβαλλαν και τα τσαλάπατησαν
Σαν να ήταν…τίποτα..σαν να μην ήταν τίποτα, σαν να μην είχαν ψυχή, όνειρα, ελπίδες.
Και ο Δημήτρης Παπαχρήστος να ψάλλει τον εθνικό ύμνο.
Και μετά η σιωπή...Ο ραδιοφωνικός σταθμός νέκρωσε.
Ας σιωπήσουμε και μεις για λίγο μόνο.
Να ακούσουμε τον ραδιοφωνικό σταθμό που εξακολουθεί να μεταδίδει στην μνήμη μας.
Και μετά ας τραγουδήσουμε μαζί τους ,με όλη την δύναμη της ψυχής μας μαζί τους.
Σαν να είναι ακόμα εδώ.
Σαν να μην έφυγε κανείς τους.
Σαν να πρόλαβαν να γεράσουν εκείνοι οι νεκροί.
Και ας βγούμε στους δρόμους να αγωνισθούμε μαζί τους.
Ας σιωπήσουμε για λίγο ….
Άκου τα
Μας καλούν σε βοήθεια…
Και μετά ας τραγουδήσουμε μαζί τους ,με όλη την δύναμη της ψυχής μας μαζί τους.
Σαν να είναι ακόμα εδώ.
Σαν να μην έφυγε κανείς τους.
Σαν να πρόλαβαν να γεράσουν εκείνοι οι νεκροί.
Και ας βγούμε στους δρόμους να αγωνισθούμε μαζί τους.
Ας σιωπήσουμε για λίγο ….
Άκου τα
Μας καλούν σε βοήθεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου