Σαν σήμερα ακριβώς πριν από έναν χρόνο ξεκινούσε η πυρκαγιά που έκανε στάχτη τη μισή Εύβοια. Ο απολογισμός που κάνουν οι κάτοικοι, επιβεβαιώνει την αγωνία και την ανησυχία τους ότι στην προσπάθεια να παραμείνουν στον τόπο τους, μόνο εμπόδια και δυσκολίες θα βρίσκουν μπροστά τους, από έναν κρατικό μηχανισμό που αποδείχτηκε επιλεκτικά ανίκανος να προστατέψει τη ζωή και την περιουσία τους την ώρα της φωτιάς.
Επί 12 ολόκληρους μήνες οι πυρόπληκτοι βιώνουν μία επαναλαμβανόμενη κοροϊδία. Πέρασαν έναν εφιαλτικό χειμώνα με αποζημιώσεις - ψίχουλα ή χωρίς καθόλου αποζημιώσεις για τις ζημιές που έπαθαν, πολλοί απ' αυτούς χωρίς κανένα μεροκάματο, και βέβαια χωρίς αντιπλημμυρικά έργα, με τον φόβο της πλημμύρας να ζωντανεύει στο πρώτο ψιλόβροχο, χωρίς πρόληψη και προστασία από μια νέα πυρκαγιά.
Ρετσινάδες και δασεργάτες, που έχασαν σε μια νύχτα τη μοναδική πηγή εισοδήματος, παραμένουν ξεκρέμαστοι, παρά τις υποσχέσεις και τα παχιά λόγια της κυβέρνησης και των τοπικών παραγόντων. Οι αποζημιώσεις στους ελαιοπαραγωγούς, που δεν έχουν ακόμα δοθεί στο σύνολό τους, δεν φτάνουν για τίποτα, μπροστά στο μέγεθος και το κόστος της καταστροφής. Δεκάδες μικροκαλλιεργητές, που δεν δήλωναν τις ελιές στο ΟΣΔΕ, δεν θα πάρουν απολύτως τίποτα.
Οπως τίποτα δεν θα πάρουν και δεκάδες αγρότες που έχασαν μηχανήματα ή η σοδειά τους καταστράφηκε από θερμοπληξία. Οι κτηνοτρόφοι, χωρίς βοσκοτόπια, χωρίς μέριμνα για χορήγηση ζωοτροφών, με αποζημιώσεις - ψίχουλα για τα καμένα ζώα, αδυνατούν να ταΐσουν τα ζωντανά τους και να ζήσουν τις οικογένειές τους. Οι μελισσοκόμοι βρίσκονται κι αυτοί «στον αέρα», χωρίς καμιά ουσιαστική στήριξη.
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σε διάφορες φάσεις μετά την πυρκαγιά για αυτοαπασχολούμενους μικροεπαγγελματίες και εμπόρους είναι μακριά από τις ανάγκες τους και σε καθένα απ' αυτά μπήκαν «κόφτες» και προϋποθέσεις, που εξαίρεσαν πολλούς από τους πληγέντες.
Οι πυρόπληκτοι που έχασαν τα σπίτια τους βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο νοίκι, ορισμένοι μάλιστα χωρίς καν επιδότηση, ενώ σπίτια που θεωρούνται δεύτερες κατοικίες δεν αποζημιώνονται. Σπίτια που στην αρχή χαρακτηρίστηκαν «κόκκινα», στον επανέλεγχο έγιναν «κίτρινα» και για την επισκευή τους προβλέπεται αποζημίωση μόλις μερικών δεκάδων ευρώ ανά τετραγωνικό.
Τα αντιδιαβρωτικά έργα έγιναν μόνο σε ένα μέρος της καμένης περιοχής και μόνο κάποια μικρά αντιπλημμυρικά έργα έχουν ξεκινήσει να γίνονται, χωρίς να αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένα το πρόβλημα. Δύο φορές τους προηγούμενους μήνες οι κάτοικοι στο ανατολικό παραλιακό μέτωπο κινδύνευσαν από πλημμύρες που προκλήθηκαν από φυσιολογικές για την εποχή και την περιοχή βροχοπτώσεις.
Η χρηματοδότηση για μέτρα αντιπυρικής προστασίας είναι ακόμα χαμηλότερη από πέρυσι, ενώ τα κενά σε προσωπικό των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών καλύπτονται με «μπαλώματα» και μετακινήσεις από την Ιστιαία στο Μαντούδι. Τα Κέντρα Υγείας παραμένουν υποστελεχωμένα και υποβαθμισμένα, χωρίς ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς εξοπλισμό και ασθενοφόρα, ενώ αυτό στην Ιστιαία πλημμύρισε (!) και το προσωπικό τελευταία στιγμή έσωσε τα μηχανήματα.
Το «σχέδιο ανασυγκρότησης» της κυβερνητικής «επιτροπής Μπένου» όχι μόνο δεν απαντάει σε κανένα από τα παραπάνω προβλήματα, αλλά ο προσανατολισμός του είναι τέτοιος που υπονομεύει ακόμα περισσότερο τις ανάγκες των πληγέντων από τη φωτιά. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού «φωτοδότης» του σχεδίου είναι η διεύρυνση της επιχειρηματικής δράσης μέσα και γύρω από τα καμένα, έχοντας σε πρώτη προτεραιότητα τα συμφέροντα ομίλων του Τουρισμού, της Ενέργειας, του αγροτοδιατροφικού και κατασκευαστικού τομέα.
Αυτοί είναι άλλωστε που συνδιαμόρφωσαν μαζί με την κυβέρνηση το «σχέδιο ανασυγκρότησης», την ώρα που ο λαός οργανωνόταν και διεκδικούσε ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα, που οξύνθηκαν κατακόρυφα με την πυρκαγιά.
Ολα αυτά είναι ένας μικρός μόνο απολογισμός για τον έναν χρόνο από τις πυρκαγιές. Ο «Ριζοσπάστης» θα επανέλθει με μεγάλο αφιέρωμα στο φύλλο του Σαββατοκύριακου (όπως και για τη φωτιά στην Πάρνηθα τις ίδιες μέρες), φωτίζοντας βασικά συμπεράσματα, που επιβεβαιώνονται πριν και μετά από τέτοιες μεγάλες καταστροφές.
Το βασικότερο είναι πως ό,τι πέτυχαν οι κάτοικοι της Β. Εύβοιας όλο αυτόν τον χρόνο, ακόμα και τα στοιχειώδη, ήταν αποτέλεσμα της δικής τους οργανωμένης δράσης, μέσα από τις Επιτροπές Αγώνα, στις οποίες πρωτοστάτησαν σωματεία και φορείς της περιοχής. Αν το «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» φάνηκε περίτρανα την ώρα της φωτιάς, με τους κατοίκους να δίνουν μάχη με τις φλόγες, επιβεβαιώθηκε ακόμα περισσότερο στη συνέχεια, με την οργάνωση της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης, αφήνοντας σπουδαία παρακαταθήκη για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου