Από Ημεροδρόμο
Δεν είναι… όποιος και όποιος. Είναι ο Βελόπουλος, που, μεταξύ άλλων έχει εξομολογηθεί ότι «τα πολύ ναζιστικά» τον βρίσκουν αντίθετο. Είναι ο Βελόπουλος που, χωρίς κανένα πρόβλημα, έχει προτείνει οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να μεταφερθούν στα ξερονήσια.
Αυτός ο τύπος, λοιπόν, ο… ανθρωπιστής, όταν… δεν πουλάει επιστολές του Ιησού, εμφανίζεται σαν ανθρωπάκι έτοιμο να εκμεταλλευτεί ακόμα και τον πιο ανείπωτο πόνο.
Τι έκανε σήμερα; «Θα το πω ωμά, αν ήταν το παιδί μου εκεί μέσα δεν ξέρω τι θα έκανα. Αν το παιδί μου ήταν εκεί μέσα θα έπαιρνα το νόμο στο χέρια μου εγώ», είπε και και συνέχισε: «Το παιδί σου άμα ήταν τι θα έκανες εσύ; Ναι. Θα τον έπαιρνα στα χέρια μου. Γιατί υπάρχει εγκληματική ενέργεια».Μετά, όμως, κάπως, τα… μάζεψε: «Είπα εγώ ότι θα σκοτώσω κανένα; Είμαστε η χώρα που σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι και δεν είναι ένοχος κανένας. Φυλακή όλοι».
Τα περί αυτοδικίας του Βελόπουλου, πάνω σε μια τραγωδία από ένα ένα κρατικό έγκλημα, όπως αυτό στα Τέμπη, δεν είναι τίποτα άλλο από πρόταση για επιστροφή στη ζούγκλα. Η αυτοδικία που προτείνουν οι Βελόπουλοι δεν είναι αποτέλεσμα οργής. Θέλει να προσπαθήσει να ταυτιστεί με τον άφατο πόνο των συγγενών των θυμάτων, πετώντας τέτοιες κουβέντες. Προτρέπει, τελικά, σε αυτοδικία, ως «λύση» για το έγκλημα στα Τέμπη. Συνέχεια αυτής της άθλιας παράστασης του Βελόπουλου θα μπορούσε να είναι και παραίνεση για αυτοδικία σε ό,τι βολεύει τον απάνθρωπο ακροδεξιό πολιτικό του λόγο.
Δεν είναι… όποιος και όποιος. Είναι ο Βελόπουλος, που, μεταξύ άλλων έχει εξομολογηθεί ότι «τα πολύ ναζιστικά» τον βρίσκουν αντίθετο. Είναι ο Βελόπουλος που, χωρίς κανένα πρόβλημα, έχει προτείνει οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να μεταφερθούν στα ξερονήσια.
Αυτός ο τύπος, λοιπόν, ο… ανθρωπιστής, όταν… δεν πουλάει επιστολές του Ιησού, εμφανίζεται σαν ανθρωπάκι έτοιμο να εκμεταλλευτεί ακόμα και τον πιο ανείπωτο πόνο.
Τι έκανε σήμερα; «Θα το πω ωμά, αν ήταν το παιδί μου εκεί μέσα δεν ξέρω τι θα έκανα. Αν το παιδί μου ήταν εκεί μέσα θα έπαιρνα το νόμο στο χέρια μου εγώ», είπε και και συνέχισε: «Το παιδί σου άμα ήταν τι θα έκανες εσύ; Ναι. Θα τον έπαιρνα στα χέρια μου. Γιατί υπάρχει εγκληματική ενέργεια».Μετά, όμως, κάπως, τα… μάζεψε: «Είπα εγώ ότι θα σκοτώσω κανένα; Είμαστε η χώρα που σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι και δεν είναι ένοχος κανένας. Φυλακή όλοι».
Τα περί αυτοδικίας του Βελόπουλου, πάνω σε μια τραγωδία από ένα ένα κρατικό έγκλημα, όπως αυτό στα Τέμπη, δεν είναι τίποτα άλλο από πρόταση για επιστροφή στη ζούγκλα. Η αυτοδικία που προτείνουν οι Βελόπουλοι δεν είναι αποτέλεσμα οργής. Θέλει να προσπαθήσει να ταυτιστεί με τον άφατο πόνο των συγγενών των θυμάτων, πετώντας τέτοιες κουβέντες. Προτρέπει, τελικά, σε αυτοδικία, ως «λύση» για το έγκλημα στα Τέμπη. Συνέχεια αυτής της άθλιας παράστασης του Βελόπουλου θα μπορούσε να είναι και παραίνεση για αυτοδικία σε ό,τι βολεύει τον απάνθρωπο ακροδεξιό πολιτικό του λόγο.
Αυτό που έκανε ο Βελόπουλος δεν είναι μόνο επικίνδυνο. Είναι ντροπή απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη, που παλεύουν να υπάρξει δικαιοσύνη για τους νεκρούς τους.
Κατόπιν όλων των παραπάνω μπορείτε εσείς να δώσετε απάντηση στο εξής ερώτημα: Πόσο άθλιος μπορεί να γίνει ένας Βελόπουλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου