Μπομπ Ντύλαν (24.5.1941): Καλά Είμαι, Μάνα (Απλώς Αιμορραγώ)

Μπομπ Ντύλαν

Καλά Είμαι, Μάνα(Απλώς Αιμορραγώ)

Bringing It All Back Home (1965)

Σκοτάδια του μεσημεριού

Σκιές στ’ ασήμια του σπιτιού

Σε μια λεπίδα, στο μπαλόνι ενός παιδιού

Σβήνει του ήλιου το φως του φεγγαριού

Κι εσύ μαθαίνεις ξαφνικά

Πως είναι ανώφελο ό,τι κάνεις.

Πέφτουν με χλεύη απειλές

Κι αυτοκτονίας προσταγές·

Κι απ’ το χρυσό και κούφιο

κόρνο ενός τρελού

Μάταια τα λόγια που μιλούν

Πως να γεννιέσαι αν δεν μπορείς

Πας να πεθάνεις.

Την κλήση παίρνεις για στρατό

Μαζί της πας στον πόλεμο

Στου ποταμού το βρυχηθμό

Θρηνείς μα βλέπεις να περνούν

Κι άλλοι που κλαίνε και πονούν, και μην

Το παρακάνεις.

Λοιπόν να μην ανησυχείς

Τ’ αλλόκοτο μη φοβηθείς

Καλά είμαι, Μάνα, απλώς αναστενάζω.

Σε κάποιες νίκες μα και συντριβές,

Αιτίες σπουδαίες κι ασήμαντες

Θα δεις στο βλέμμα εκείνων που καλούν

Να σέρνονται όσοι δεν θα σκοτωθούν

Κι αυτών που τίποτα σου λεν να μη μισείς

Πέρα απ’ το μίσος.

Απάτης λόγια - σφαίρες που αλυχτούν

Θεοί επίγειοι το στόχο τους χτυπούν

Όπλα-παιγνίδια που πυροβολούν

Χριστοί φωσφοριζέ ακτινοβολούν

Κι εύκολα θα το δεις, μην πας μακριά,

Πως τίποτα ιερό

Δεν έμεινε ίσως.

Παπάδες για διαβόλους σου μιλάνε

Κι οι δάσκαλοι για γνώση τσαμπουνάνε

Για πιάτα γεμισμένα με δολάρια

Η καλοσύνη κλείνεται σε τρύπα

Μα ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ

Κάποτε θα σταθεί γυμνός

Στα δυο ποδάρια.

Κι όσο της πιάτσας κυριαρχούν

οι λογικές

Προσέχω των ανθρώπων τις πουστιές

Κι εντάξει, Μάνα, τα φέρνω βόλτα.

Αφίσες που σ’ εξαπατούν

Και λες πως σε χειροκροτούν

Πως είσαι ο μόνος που ποθούν

Πως μόνο εσύ ’σαι ο νικητής

Μα πέφτει απάνω σου η ζωή

Και σε πλακώνει.

Χάνεις τα πάντα μα γυρνάς

Κι άφοβος τώρα στέκεις και κοιτάς

Μονάχος και στο πλάι σου κανείς

Μα ξάφνου ξέμακρα κι αχνά

Στα κοιμισμένα σου αυτιά

Κάποιον ακούς

Να σε ζυγώνει.

Ρωτάς, τα νεύρα σου φωτιά

Μα απάντηση δεν βρίσκεται καμιά

Να σε γεμίσει να σου δώσει σιγουριά

Να κάνει το μυαλό σου να ηρεμήσει

Πως τίποτα κανείς και πουθενά

Δεν σε βαστάει.

Οι άρχοντες νομοθετούν

Γι’ ανόητους και συνετούς

Τίποτα, Μάνα, στη ζωή δεν με κρατάει.

Κι αυτοί που πρέπει να υπακούν

Εκείνους που ποσώς δεν εκτιμούν

Δουλειές και τύχη βλαστημούν

Με ζήλεια τους ελεύθερους κοιτούν

Κάνουν τα πάντα και ζητούν

Την αφεντιά τους όσο όσο

Να πουλήσουν.

Μα κάποιοι δήθεν με αρχές

Με κόμματα κι επιταγές

Σε λέσχες μπαίνουν κοσμικές

Κάνουνε σ’ όλους κριτικές

Κι είδωλα τώρα στήνουνε και λεν

Θεέ μου ευλόγα τους να ζήσουν.

Κι όποιος με φλόγα τραγουδά

Στης βιοπάλης τη φωτιά

Και στις τανάλιες της ζωής έχει λυγίσει

Δεν θέλει να ’ρθει πιο ψηλά

Μόνο να πάει πιο βαθιά στην τρύπα

Που έχει πέσει.

Κανέναν δεν κατηγορώ

Σε τρώγλη ανήλιαγη αν τον βρω

Μα εντάξει Μάνα, ας με σχωρέσει.

Γριές δικαστίνες, εραστές επιτηρούν

Ανέραστες κι όμως τολμούν

Για ήθη να μας εγκαλούν,

Όταν το χρήμα ζέχνει και βρομά,

Αισχροί, ποιος δίνει έναν παρά

Στην προπαγάνδα, στην απάτη.

Κι όσοι φρουρούν ό,τι είν’ ανίκανοι να δουν

Μ’ αλαζονεία του φονιά, με σιγουριά,

Θα χάσουν τα μυαλά τους ξαφνικά

Κι όσοι θαρρούν πως του θανάτου οι τιμές

Δεν θα τους έρθουν φυσικά

Μες στη ζωή τους μένουν αμανάτι.

Τα μάτια μου σε τάφους σταματούν

Σε κάλπικους θεούς που με κοιτούν

Ξύνω του τίποτα το βάναυσο εμπαιγμό

Βαδίζω με τα χέρια και κλοτσώ

Τις χειροπέδες μου να σπάσω προσπαθώ

Μπούχτισα, λέω, κι απορώ

Τι άλλο πια με περιμένει;

Κι αν τα όνειρά μου τα ’βλεπαν κι εκείνα

Θα μ’ έσερναν στην γκιλοτίνα

Μα εντάξει, Μάνα, αυτή η ζωή μάς απομένει.

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 7-8/11/2016

Σημείωση:

Σαν σήμερα το 1941 γεννιέται ο Αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης Μπομπ Ντίλαν (Bob Dylan), καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ρόμπερτ Άλεν Ζίμερμαν (Robert Allen Zimmerman).Οι οικογένεια του δεν είχε καμία παράδοση στη μουσική.

Ήταν αυτοδίδακτος στο πιάνο, στη φυσαρμόνικα και την κιθάρα.Όταν το 1961, μετοίκισε στη Νέα Υόρκη, άλλαξε το επώνυμό του σε Ντίλαν, επηρεασμένος από τον Ουαλό ποιητή Ντίλαν Τόμας.
Είδωλό του ήταν ο κομμουνιστής τραγουδοποιός της εργατικής τάξης Γούντι Γκάθρι (Woodrow Wilson ‘Woody’ Guthrie). Ο τελευταίος μάλιστα θα τον χρίσει συνεχιστή του.


Τα τραγούδια του θα γίνουν η «φωνή» της «διαμαρτυρίας» των δεκαετιών ’60 και ’70.

Αργότερα θα πέσει σε τέλμα λόγω της στροφής του στη μεταφυσική και τη θρησκεία απογοητεύοντας το προοδευτικό ακροατήριό του.

Πηγή:Με πληροφορίες, από alt.gr, Kατιούσα.

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---