Ελλάδα
«Μην περιμένετε να πέσουν οι τιμές στα τρόφιμα. Δεν θα γίνει αυτό. Μπορεί ο ρυθμός ανόδου να μειωθεί και θα μειωθεί, αλλά να πέσουν δεν υπάρχει περίπτωση». Αυτά δήλωσε τις προάλλες κυνικά ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Θ. Πελαγίδης, εξηγώντας ότι η διαμόρφωση των τιμών συνδέεται με παράγοντες διεθνούς εμβέλειας σε μια διεθνοποιημένη - ούτως ή άλλως - οικονομία. Επιβεβαίωσε έτσι ότι η ακρίβεια σε βασικά αγαθά δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο, αλλά δομικό στοιχείο στη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, την οποία με πολλούς τρόπους πληρώνει ο λαός.
Ανεξάρτητα λοιπόν από την πορεία του πληθωρισμού, τα προϊόντα που είναι αναγκαία για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας θα συνεχίσουν να πουλιούνται πανάκριβα, πάνω κι από το ύψος που βρίσκονται σήμερα, βάζοντας μπουρλότο στο λαϊκό εισόδημα.
Το στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδας σωστά συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη ότι «η ακρίβεια έχει δύο πόδια, τους μισθούς από τη μια και τις τιμές από την άλλη», που σημαίνει ότι «είναι πρόβλημα και των μισθών». Στο διά ταύτα, όμως, παρουσιάζει ως «λύση» την αιτία που γεννάει το πρόβλημα, τη θωράκιση δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με στήριξη των επενδύσεων και αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που σημαίνει ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους.
Τι λέει λοιπόν ο υποδιοικητής της ΤτΕ; Εχεις πρόβλημα με την ακρίβεια; Στήριξε τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης «για την αύξηση των επενδύσεων και της παραγωγικότητας», αν θέλεις να αυξηθούν οι μισθοί και να σου φαίνονται φθηνότερα τα προϊόντα στα ράφια. Μη διαμαρτύρεσαι - για παράδειγμα - για τον νόμο Γεωργιάδη και τα άλλα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, μην βογκάς για την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, που ρίχνει ακόμα πιο κάτω τον μέσο μισθό, αλλά βάλε πλάτη, με τη φρούδα προσδοκία ότι θα πέσει κάνα μεγαλύτερο ψίχουλο από το πλουσιοπάροχο τραπέζι που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με τη στήριξη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Καμιά ανοχή σε τέτοιες ξεδιάντροπες «υποδείξεις».
Διέξοδος για τον λαό απέναντι στην ακρίβεια είναι τα μέτρα που προτείνουν σωματεία και φορείς, όπως η κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων στα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Απάντηση είναι να δυναμώσει ο αγώνας για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, που καθηλώνουν το εισόδημα και οδηγούν τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία να κόβει ακόμα και από τα πιο αναγκαία για να βγάλει τον μήνα.
«Μην περιμένετε να πέσουν οι τιμές στα τρόφιμα. Δεν θα γίνει αυτό. Μπορεί ο ρυθμός ανόδου να μειωθεί και θα μειωθεί, αλλά να πέσουν δεν υπάρχει περίπτωση». Αυτά δήλωσε τις προάλλες κυνικά ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Θ. Πελαγίδης, εξηγώντας ότι η διαμόρφωση των τιμών συνδέεται με παράγοντες διεθνούς εμβέλειας σε μια διεθνοποιημένη - ούτως ή άλλως - οικονομία. Επιβεβαίωσε έτσι ότι η ακρίβεια σε βασικά αγαθά δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο, αλλά δομικό στοιχείο στη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, την οποία με πολλούς τρόπους πληρώνει ο λαός.
Ανεξάρτητα λοιπόν από την πορεία του πληθωρισμού, τα προϊόντα που είναι αναγκαία για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας θα συνεχίσουν να πουλιούνται πανάκριβα, πάνω κι από το ύψος που βρίσκονται σήμερα, βάζοντας μπουρλότο στο λαϊκό εισόδημα.
Το στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδας σωστά συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη ότι «η ακρίβεια έχει δύο πόδια, τους μισθούς από τη μια και τις τιμές από την άλλη», που σημαίνει ότι «είναι πρόβλημα και των μισθών». Στο διά ταύτα, όμως, παρουσιάζει ως «λύση» την αιτία που γεννάει το πρόβλημα, τη θωράκιση δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με στήριξη των επενδύσεων και αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που σημαίνει ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους.
Τι λέει λοιπόν ο υποδιοικητής της ΤτΕ; Εχεις πρόβλημα με την ακρίβεια; Στήριξε τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης «για την αύξηση των επενδύσεων και της παραγωγικότητας», αν θέλεις να αυξηθούν οι μισθοί και να σου φαίνονται φθηνότερα τα προϊόντα στα ράφια. Μη διαμαρτύρεσαι - για παράδειγμα - για τον νόμο Γεωργιάδη και τα άλλα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, μην βογκάς για την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, που ρίχνει ακόμα πιο κάτω τον μέσο μισθό, αλλά βάλε πλάτη, με τη φρούδα προσδοκία ότι θα πέσει κάνα μεγαλύτερο ψίχουλο από το πλουσιοπάροχο τραπέζι που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με τη στήριξη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Καμιά ανοχή σε τέτοιες ξεδιάντροπες «υποδείξεις».
Διέξοδος για τον λαό απέναντι στην ακρίβεια είναι τα μέτρα που προτείνουν σωματεία και φορείς, όπως η κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων στα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Απάντηση είναι να δυναμώσει ο αγώνας για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, που καθηλώνουν το εισόδημα και οδηγούν τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία να κόβει ακόμα και από τα πιο αναγκαία για να βγάλει τον μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου