Αναπτύσσοντας την επίκαιρη ερώτησή της (ακολουθεί) που συζητήθηκε σήμερα στη βουλή σημείωσε, μεταξύ άλλων, πως συμβουλευτικά κέντρα υπάρχουν μόλις στο 13% των Δήμων πανελλαδικά. Ενώ για τους Ξενώνες Φιλοξενίας, η έκθεση αξιολόγησης της GREVIO επισημαίνει ότι οι υφιστάμενες κλίνες και ξενώνες στην Ελλάδα είναι πίσω από τις ανάγκες, με βάση τον στόχο για έναν ξενώνα-καταφύγιο ανά 10.000 κατοίκους.
Απαντώντας η υφυπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Μαρία Αλεξάνδρας Κεφάλα ισχυρίστηκε ότι έγιναν «σημαντικά βήματα προόδου» και ότι «σίγουρα χρειαζόμαστε βελτιώσεις». Αναφέρθηκε σε ένα δίκτυο 65 δομών και στη γραμμή SOS λέγοντας ότι οι γυναίκες που χρειάζονται βοήθεια πρέπει να σηκώσουν το τηλέφωνο και να αναζητήσουν βοήθεια. Επίσης επιβεβαίωσε ότι προχωρά μελέτη βιωσιμότητας για το πως θα χρηματοδοτηθούν οι δομές που υπάρχουν λέγοντα ςότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η ίδια λογική έπειτα από 13 χρόνια με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια.
Μπουσουλήματα έχουν γίνει και όχι βήματα, τόνισε στη δευτερολογία της η Σεμίνα Διγενή λέγοντας μάλιστα ότι στη γραμμή SOS είναι περίπου 10 εργαζόμενοι εξουθενωμένοι για 24 ώρες όλο το χρόνο και με την μισθοδοσία τους να καθυστερεί για περίπου δύο μήνες! Χρειάζονται πράξεις και όχι πυροτεχνήματα σημείωσε χαρακτηριστικά και υπογράμμισε ότι δεν υπάρχει ούτε καν οικονομική στήριξη των μητέρων δολοφονημένων γυναικών για να αντέξουν τα μεγάλα δικαστικά έξοδα.
Η Επίκαιρη Ερώτηση προς την υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας σχετικά με την προστασία και στήριξη των γυναικών από την πολύμορφη βία, που κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ
Το κείμενο της Επίκαιρης Ερώτησης, που υπογράφεται από τη βουλευτή του Κόμματος Σεμίνα Διγενή, έχει ως εξής:
«Πρόσφατα δημοσιεύθηκε έκθεση αξιολόγησης της GREVIO για τα μέτρα Πρόληψης και Καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα, εντοπίζοντας συγκεκριμένες κρατικές ελλείψεις στην ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία στον χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης, στην οικογένεια, στην κοινωνική ζωή. Πρόκειται για εκφράσεις της γυναικείας ανισοτιμίας, φτάνοντας μέχρι τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, τον βιασμό, τη διαδικτυακή σεξουαλική παρενόχληση κι εκφοβισμό, με θύματα κυρίως γυναίκες και παιδιά, εγκληματικές πράξεις που οδηγούν μέχρι και στη γυναικοκτονία.
Όμως, η κρατική στήριξη στις γυναίκες, που έχουν υποστεί βία, περιορίζεται στο υφιστάμενο δίκτυο δομών, όταν συμβουλευτικά κέντρα υπάρχουν μόλις στο 13% των Δήμων πανελλαδικά. Ενώ, όσον αφορά τους Ξενώνες Φιλοξενίας, ακόμη κι η έκθεση αξιολόγησης της GREVIO επισημαίνει ότι οι υφιστάμενες κλίνες και ξενώνες στην Ελλάδα είναι πίσω από τις ανάγκες, με βάση τον στόχο για έναν ξενώνα-καταφύγιο ανά 10.000 κατοίκους.
Επείγοντα χαρακτήρα αποκτά και η εξασφάλιση άμεσης φιλοξενίας των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους στους ξενώνες, καθώς υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις μέχρι να ολοκληρώσουν τις αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις, κάτω και από την τραγική υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων, ιδιαίτερα στην επαρχία. Αντίστοιχα, προκύπτουν ιδιαίτερα ζητήματα σε σχέση με τα παιδιά: Την παρακολούθηση του σχολείου, τη διατάραξη των κοινωνικών σχέσεών τους, ιδιαίτερα στην προεφηβική και εφηβική ηλικία.
Παρά τις προσπάθειες των εργαζομένων στις δομές, οι γυναίκες συναντούν πολλαπλά εμπόδια στην προσπάθεια να απεγκλωβιστούν από μια βίαιη, παθογόνα διαπροσωπική ή οικογενειακή σχέση: Από την αστυνομική αδιαφορία ή αυθαιρεσία μέχρι τις μακροχρόνιες, πολυδάπανες νομικές διαδικασίες, χωρίς να εξασφαλίζεται απρόσκοπτα η δωρεάν ουσιαστική νομική συνδρομή. Η εργασιακή ανασφάλεια είναι βασικός ανασταλτικός παράγοντας, αφού δεν εξασφαλίζεται το δικαίωμα της γυναίκας στη μόνιμη και σταθερή εργασία, με αξιοπρεπές εισόδημα.
Η έλλειψη εξειδικευμένων δημόσιων και δωρεάν δομών, όπως για τη θεραπεία του τραύματος, έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική στήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί σεξουαλική βία.
Από όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνεται ότι η ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία δεν μπορεί να εξασφαλισθεί, όσο η χρηματοδότηση των λιγοστών δομών του δικτύου εξαρτάται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης και με διαρκή εργασιακή ανασφάλεια των εργαζομένων στις δομές. Οι ανάγκες για οικονομική, νομική και ψυχολογική στήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί βία δεν μπορούν να υπολογίζονται με το κριτήριο του “κόστους” για το κράτος, με βάση τους αντιλαϊκούς δημοσιονομικούς στόχους, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. Υπουργός, τι μέτρα θα λάβει η κυβέρνηση:
– Για την εξασφάλιση γενναίας κρατικής χρηματοδότησης για τη δημιουργία και τη λειτουργία κρατικών δομών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών (Συμβουλευτικά Κέντρα, Ξενώνες κ.ά.), χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ, με προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και μονιμοποίηση των συμβασιούχων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου