Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2023

Ένα Τέλος Οριστικό


Όταν τον είδα από μακριά, στρογγυλοκαθισμένο στο αναπηρικό του αμαξίδιο να με περιμένει ανυπόμονος, ένας κόμπος έσφιξε το στομάχι μου.Στιγμιαία έμεινα άγαλμα, με το κουπί στο χέρι να αιωρείται αβέβαια πάνω απ’ τ’ ακύμαντα νερά.

Μα ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Δουλειά μου είναι να τους φορτώνω, όσο απαίσιοι κι αν υπήρξανε στη ζήση τους, να τους περνώ απέναντι. Με κινήσεις νευρικές, άρχισα να λάμνω ξανά, ώσπου πλησίασα τόσο, όσο να νοιώσω τη σαπίλα των χνώτων του.

Τον φόρτωσα όπως-όπως και κινήσαμε, αλλά στα μισά της διαδρομής δεν άντεξα. 

Τραμπάλισα επίτηδες τη βάρκα, όσο χρειαζότανε.

Βλέποντας τον να βουλιάζει στα σκοτεινά βάθη του Αχέροντα, σκεφτόμουνα ότι θα πλήρωνα βαρύ τίμημα για την αποκοτιά μου, μα δε μ’ έμελλε…








Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου