Πέπη Δαράκη
Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι ένα σύμβολο για τις παρούσες και τις μελλοντικές γενιές του τόπου μας. Χρέος δικό μας να μιλούμε ξανά και ξανά για τη ζωή του, τους αγώνες του, τη Θυσία του. Είναι ένα σύμβολο φορτισμένο με ηρωισμό και ποίηση.
Ο γνήσιος επαναστάτης ενεργεί και σαν ποιητής. Είναι το όραμα και το όνειρο που τον εξεγείρει και τον οδηγεί στον αγώνα.
Ο Νίκος Μπελογιάννης έγινε τραγούδι: "Ο Μπελογιάννης ζει". Εγινε μεγαλόπνοη ταινία φρονηματισμού των Ελλήνων. Εγινε το σύμβολο της γενιάς που ήξερε να ορθώνει το ανάστημά της, στον κάθε φανερό ή κρυφό εχθρό της πατρίδας.
Πνεύμα οξύ και διεισδυτικό, εγκολπώθηκε από μαθητής του Γυμνασίου της πατρίδας του, της Αμαλιάδας, τις προοδευτικές ιδέες που τις υπηρέτησε πιστά μέχρι τον τραγικό του θάνατο.
Οργανώθηκε στο ΚΚΕ πριν την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου κι αναδεικνύεται σε στέλεχος πρώτου βαθμού, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Ο Μανιαδάκης και το μεταξικό κράτος επιφυλάσσουν και γι' αυτόν ό,τι και για τους άλλους αγωνιστές και πρωτοπόρους των αγώνων του ελληνικού λαού.
Κλείνεται στην Ακροναυπλία. Με την κατάρρευση του αλβανικού μετώπου και την Κατοχή παραδίνεται από τα όργανα του δικτατορικού καθεστώτος στους Γερμανούς κατακτητές.
Μετάγεται σε διάφορες φυλακές (Κατούνα, Κέρκυρα). Απελευθερώνεται τον Σεπτέμβρη του 1943 με τη συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας. Περνάει με άλλους κομμουνιστές κρατούμενους στην Ελεύθερη Ελλάδα. Στέλνεται στο Μοριά και είναι ένας από τους καθοδηγητές των οργανώσεων του ΚΚΕ και του Αντιστασιακού Κινήματος.
Στην περίοδο του εμφύλιου πολέμου από την παρανομία βρίσκεται στο βουνό. Προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του σαν καθοδηγητικό στέλεχος στο ΔΣΕ πρώτα στην Πελοπόννησο και ύστερα στη Β. Ελλάδα. Αναδείχνεται στα ανώτερα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας. Στις μάχες του Γράμμου είναι επίτροπος Μεραρχίας. Τραυματίζεται στο ύψωμα Γκόλιο. Το 1949 μετά την ήττα του ΔΣΕ βρίσκεται στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Αλλά εκεί δε θα μείνει πολύ.
Ο Μπελογιάννης, με την ιδιότητα του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ έρχεται παράνομα στην Ελλάδα στα 1950 με αποστολή την ανασυγκρότηση των κομματικών δυνάμεων. Μαζί με τον Νίκο Πλουμπίδη παλεύει για την εφαρμογή της πολιτικής του ΚΚΕ. Με κύριο σκοπό την ειρήνευση της χώρας, την προκήρυξη εκλογών, την κατάργηση των εκτάκτων μέτρων, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Για την επιτυχία αυτών των στόχων κατέβαλε προσπάθειες για το σχηματισμό πλατιού μετώπου των λαϊκών δυνάμεων που θ' αντιπαλέψει τους υπηρέτες των ξένων και τους παράγοντες που διαμόρφωναν απ' το εξωτερικό τις πολιτικές εξελίξεις. Συνέπεια της δράσης Μπελογιάννη - Πλουμπίδη ήταν η δημιουργία της Δημοκρατικής Ενωσης και η συμμετοχή της στις εκλογές.
Ο Μπελογιάννης, με άλλους συνεργάτες του, συλλαμβάνεται από όργανα της Ασφάλειας και περνάει δυο δίκες. Στη δεύτερη δίκη καταδικάζεται με τον ΑΝ 375 της δικτατορίας Μεταξά σε θάνατο. Σε θάνατο καταδικάστηκαν και οι συνεργάτες του Δ. Μπάτσης, Ν. Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης και εκτελέστηκαν μαζί του στο Γουδί.
Η απολογία του Μπελογιάννη στο στρατοδικείο συγκλόνισε το Πανελλήνιο και τη διεθνή κοινή γνώμη. Ενάντια στις θανατικές καταδίκες ξεσηκώθηκε στη χώρα και στο εξωτερικό θύελλα διαμαρτυριών.
Ο πρέσβης των ΗΠΑ Πιουριφόι, μ' εντολή της κυβέρνησής του πίεζε τον πρωθυπουργό Πλαστήρα να "τελειώνουν" με το ζήτημα Μπελογιάννη. Και παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις του Πλαστήρα και του υπουργού Δικαιοσύνης Παπασπύρου η θέληση των Αμερικανών και της ντόπιας αντίδρασης ικανοποιήθηκε.
Η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του έγινε την αυγή της 30ής Μάρτη 1952. Η απαγωγή τους από τις φυλακές έγινε με γκαγκστερικό τρόπο. Και η μεταφορά τους στο Γουδί έγινε υπό το φως των προβολέων των αυτοκινήτων...Οι ένοχοι αυτής της τραγικής εγκληματικής πράξης ξεχάστηκαν ή έμειναν στιγματισμένοι στην ιστορία. "Ο Ανθρωπος με το γαρίφαλο" όμως είναι αθάνατος!
Ο γνήσιος επαναστάτης ενεργεί και σαν ποιητής. Είναι το όραμα και το όνειρο που τον εξεγείρει και τον οδηγεί στον αγώνα.
Ο Νίκος Μπελογιάννης έγινε τραγούδι: "Ο Μπελογιάννης ζει". Εγινε μεγαλόπνοη ταινία φρονηματισμού των Ελλήνων. Εγινε το σύμβολο της γενιάς που ήξερε να ορθώνει το ανάστημά της, στον κάθε φανερό ή κρυφό εχθρό της πατρίδας.
Πνεύμα οξύ και διεισδυτικό, εγκολπώθηκε από μαθητής του Γυμνασίου της πατρίδας του, της Αμαλιάδας, τις προοδευτικές ιδέες που τις υπηρέτησε πιστά μέχρι τον τραγικό του θάνατο.
Οργανώθηκε στο ΚΚΕ πριν την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου κι αναδεικνύεται σε στέλεχος πρώτου βαθμού, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Ο Μανιαδάκης και το μεταξικό κράτος επιφυλάσσουν και γι' αυτόν ό,τι και για τους άλλους αγωνιστές και πρωτοπόρους των αγώνων του ελληνικού λαού.
Κλείνεται στην Ακροναυπλία. Με την κατάρρευση του αλβανικού μετώπου και την Κατοχή παραδίνεται από τα όργανα του δικτατορικού καθεστώτος στους Γερμανούς κατακτητές.
Μετάγεται σε διάφορες φυλακές (Κατούνα, Κέρκυρα). Απελευθερώνεται τον Σεπτέμβρη του 1943 με τη συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας. Περνάει με άλλους κομμουνιστές κρατούμενους στην Ελεύθερη Ελλάδα. Στέλνεται στο Μοριά και είναι ένας από τους καθοδηγητές των οργανώσεων του ΚΚΕ και του Αντιστασιακού Κινήματος.
Στην περίοδο του εμφύλιου πολέμου από την παρανομία βρίσκεται στο βουνό. Προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του σαν καθοδηγητικό στέλεχος στο ΔΣΕ πρώτα στην Πελοπόννησο και ύστερα στη Β. Ελλάδα. Αναδείχνεται στα ανώτερα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας. Στις μάχες του Γράμμου είναι επίτροπος Μεραρχίας. Τραυματίζεται στο ύψωμα Γκόλιο. Το 1949 μετά την ήττα του ΔΣΕ βρίσκεται στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Αλλά εκεί δε θα μείνει πολύ.
Ο Μπελογιάννης, με την ιδιότητα του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ έρχεται παράνομα στην Ελλάδα στα 1950 με αποστολή την ανασυγκρότηση των κομματικών δυνάμεων. Μαζί με τον Νίκο Πλουμπίδη παλεύει για την εφαρμογή της πολιτικής του ΚΚΕ. Με κύριο σκοπό την ειρήνευση της χώρας, την προκήρυξη εκλογών, την κατάργηση των εκτάκτων μέτρων, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Για την επιτυχία αυτών των στόχων κατέβαλε προσπάθειες για το σχηματισμό πλατιού μετώπου των λαϊκών δυνάμεων που θ' αντιπαλέψει τους υπηρέτες των ξένων και τους παράγοντες που διαμόρφωναν απ' το εξωτερικό τις πολιτικές εξελίξεις. Συνέπεια της δράσης Μπελογιάννη - Πλουμπίδη ήταν η δημιουργία της Δημοκρατικής Ενωσης και η συμμετοχή της στις εκλογές.
Ο Μπελογιάννης, με άλλους συνεργάτες του, συλλαμβάνεται από όργανα της Ασφάλειας και περνάει δυο δίκες. Στη δεύτερη δίκη καταδικάζεται με τον ΑΝ 375 της δικτατορίας Μεταξά σε θάνατο. Σε θάνατο καταδικάστηκαν και οι συνεργάτες του Δ. Μπάτσης, Ν. Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης και εκτελέστηκαν μαζί του στο Γουδί.
Η απολογία του Μπελογιάννη στο στρατοδικείο συγκλόνισε το Πανελλήνιο και τη διεθνή κοινή γνώμη. Ενάντια στις θανατικές καταδίκες ξεσηκώθηκε στη χώρα και στο εξωτερικό θύελλα διαμαρτυριών.
Ο πρέσβης των ΗΠΑ Πιουριφόι, μ' εντολή της κυβέρνησής του πίεζε τον πρωθυπουργό Πλαστήρα να "τελειώνουν" με το ζήτημα Μπελογιάννη. Και παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις του Πλαστήρα και του υπουργού Δικαιοσύνης Παπασπύρου η θέληση των Αμερικανών και της ντόπιας αντίδρασης ικανοποιήθηκε.
Η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του έγινε την αυγή της 30ής Μάρτη 1952. Η απαγωγή τους από τις φυλακές έγινε με γκαγκστερικό τρόπο. Και η μεταφορά τους στο Γουδί έγινε υπό το φως των προβολέων των αυτοκινήτων...Οι ένοχοι αυτής της τραγικής εγκληματικής πράξης ξεχάστηκαν ή έμειναν στιγματισμένοι στην ιστορία. "Ο Ανθρωπος με το γαρίφαλο" όμως είναι αθάνατος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου