«Βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε-έξι», λέει η παροιμία και θυμίζει πολύ την ασφυκτική κατάσταση όπου βρίσκονται χιλιάδες σχολεία μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών και τη μεταφορά των εξόδων για την καθημερινή λειτουργία τους στην οικονομική υπηρεσία των δήμων.
Ετσι, για να αγοράσει ο διευθυντής υλικά απαιτείται μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία, με αιτήματα, έγκριση, είσπραξη από την τράπεζα και στη συνέχεια αγορά, ενώ δεν μπορεί να αγοράσει οτιδήποτε περιλαμβάνεται σε κωδικό που υπάγεται στην κεντρική διαχείριση των δήμων (χωρίς ακόμα να έχει καθοριστεί ποιοι είναι αυτοί...).
Επιπλέον, δεν είναι βέβαιο ότι θα εγκριθεί το κονδύλι για όλα όσα έχει ανάγκη το σχολείο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που αναφέρει γλαφυρά η ΕΛΜΕ Πειραιά για σχολείο στον δήμο Νίκαιας - Ρέντη «όπου προκαλεί θυμηδία το πρωτόκολλο παραλαβής: Πέντε μολύβια με γόμα, ένα ρόλλερ μπλάνκο, δύο γόμες, δύο χάρακες, ένα mousepad (το οποίο δεν ζητήθηκε ποτέ, μάλλον τους περίσσευε και το έβαλαν κι αυτό στην κούτα...), δύο πακέτα χαρτί, 1 ψαλίδι κ.λπ.».
Γι' αυτά τα απλά και απαραίτητα υλικά χρειάστηκε ολόκληρη διαδικασία! Ετσι ...μαγικά, η διαχρονική υποχρηματοδότηση των σχολείων εντείνεται και καλλιεργείται περαιτέρω το έδαφος που σπρώχνει στην αναζήτηση πόρων. Τουτέστιν, είτε στην πληρωμή από τους γονείς είτε στην αναζήτηση κάποιου «ευεργέτη» χορηγού, όπως προβλέπεται εξάλλου στο νομοθετικό πλαίσιο. Απ' όλες τις μπάντες δηλαδή πλέκεται το «αυτόνομο» σχολείο, που λειτουργεί ανάλογα με την τσέπη του γονιού ή τις διαθέσεις του χορηγού.
Πηγή: rizospastis
Η Σφήκα: Επιλογές
Πηγή: rizospastis
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου