Οι σκοποί της επιδίωξης ειρήνευσης στον πόλεμο της Ουκρανίας για τον Τραμπ είναι προφανείς. Ακόμα πιο προφανείς είναι οι σκοποί της εξομάλυνσης των σχέσεων με την Ρωσία και μάλιστα με την Ε.Ε. ουσιαστικά σε ρόλο παρατηρητή.
Οι ΗΠΑ του Τράμπ δεν μπορούν να εδράζονται στην γενική αστάθεια που προκαλεί ο πόλεμος αυτός στον πλανήτη και επιταχύνει την δημιουργία και υλοποίηση αντιαμερικανικού παγκόσμιου μπλοκ. Δεν ξέρω/δεν υποθέτω ότι το αιματοκύλισμα είναι κάτι που τον συγκινεί (αυτόν και τον αμερικάνικο λαό που τον στηρίζει) και θα ήθελε να το σταματήσει, όμως το οικονομικό και πλέον αιματοκύλισμα των ΗΠΑ είναι κάτι που τον αφορά στους στόχους του.
Η υπόθεση της νέας Γιάλτας είναι κάτι νέο που φημολογήθηκε και μπορεί σε τοπικό περιφερειακό επίπεδο να αλλάξει τα πράγματα στην περιοχή με άμεσες συνέπειες και για την Ελλάδα.
Ο σκοπός του Τραμπ σε ένα τέτοιο σχέδιο είναι προφανής: να αποσπάσει την Ρωσία από την συμμαχία της με την Κίνα και να δημιουργήσει έναν δικό του άξονα στον ουσιαστικό πόλεμο συμφερόντων και επιρροής με την ανερχόμενη σε όλα τα επίπεδα και τα μήκη και πλάτη του πλανήτη Κίνα. Η ίδια η Ρωσία δεν αποτελεί παραγωγικό οικονομικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ, ούτε έχει την πληθυσμιακή δύναμη να κυριαρχήσει. Αποτελεί όμως μία ισχυρότατη στρατιωτική μηχανή με το μεγαλύτερο γεωστρατηγικό αποτύπωμα στον πλανήτη.
Αντίθετα, άμεσοι ανταγωνιστές των ΗΠΑ είναι οι ευρωπαϊκές χώρες που παράγουν προϊόντα για το ίδιων καταναλωτικών συνηθειών και αντιλήψεων κοινό (προς τούτο και οι δασμοί στα προϊόντα τους) και αυτοί βέβαια πρόκειται να πληγούν από μία συμφωνία των δύο στρατιωτικών υπερδυνάμεων.
Ο Τράμπ λοιπόν αποβλέπει στην αποκοπή της Ρωσίας από την συμμαχία με την Κίνα και την αποστέωση των Brics και όλης της δομημένης ομάδας αυτής.
Το εάν θα ακολουθήσει ο Πούτιν και η Ρωσία είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να το παρακολουθήσουμε προσεκτικά. Διότι ο Πούτιν γνωρίζει ότι ο Τραμπ δεν είναι τόσο αιώνιος όσο ο ίδιος ή το Κ.Κ. Κίνας στην εξουσία και ότι η άλλη πλευρά στις ΗΠΑ είναι αδίστακτη. Προφανώς αυτό που θα κάνει ο Πούτιν θα είναι να ανακόψει τους ρυθμούς εξέλιξης των Brics, κυρίως την έκδοση νομίσματος, αλλά δεν θα εγκαταλείψει την Κίνα λαμβάνοντας θέσεις εναντίον της, γιατί αυτό επιβάλλουν τα μεσοπρόθεσμα γεωπολιτικά συμφέροντα και δεδομένα της Ρωσίας. Ισως προσπαθήσει να παίξει τον ρόλο του ισορροπιστή στρέφοντας τους Κινέζους προς νέες αγορές και στόχους, ώστε να διευκολυνθεί η ανάκαμψη του παραγωγικού αποτυπώματος των ΗΠΑ με σκοπό μία γενικότερη ισορροπία στον πλανήτη.
Η Ε.Ε., με τους άθλιους που ορίζουν τις τύχες της θα είναι με βεβαιότητα η μεγάλη χαμένη και θα τεθεί υπό καθεστώς διάλυσης. Οπως έχω επισημάνει, η ιμπεριαλιστική Ε.Ε., αφού ξεζούμισε κυριολεκτικά την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, χρειαζόταν την μεγάλη “επένδυση” της Ουκρανίας στην οποία προέβη με αποφασιστικά βήματα, ώστε να βρει νέους ζωτικούς χώρους για εκμετάλλευση. Η τεράστια σε κόστος “επένδυσή” της σκόνταψε στην Ρωσία και στον πόλεμο και τώρα στην ειρήνη με όρους συνθηκολόγησης/ήττας που επιδιώκει και έχει την δύναμη να επιβάλει ο Τράμπ. Στην εξέλιξη αυτή η Ε.Ε. της δεξιάς συμμορίας ανακοίνωσε ότι επιταχύνει τις διαδικασίες εισόδου της Ουκρανίας του Ζελένσκι σε αυτή (με ποια κριτήρια και κόστος για τους ευρωπαϊκούς λαούς άραγε ?), ενώ μαζί με τους Βρετανούς βρυκόλακες συζητούν την πολεμική της ενίσχυση για συνέχιση του πολέμου. Το ζήτημα είναι όμως για πόσο ο Ζελένσκι και το καθεστώς του θα συνεχίσει να ορίζει τις τύχες της Ουκρανίας.
Αυτοί που προκάλεσαν τους δύο παγκόσμιους πολέμους, η ευρωπαϊκή δεξιά, ξαναπέφτουν σε παγίδα γιατί και αδύναμοι είναι στρατιωτικά (και τις ΗΠΑ δεν θα τις έχουν μαζί τους) και θα εξαντλήσουν κάθε τελευταία οικονομική ικμάδα. Το ευρώ (τα κέρδη δηλαδή των τραπεζιτών και των κεφαλαιούχων) και ο νεο-φιλελευθερισμός κόστισαν στην Ευρώπη την παραγωγική της υπόσταση. Οι οικονομίες της Ε.Ε. έχουν καταρρεύσει παραγωγικά, το ευρώ σημαίνει ένα τεράστιο κόστος δανεισμού για τα κράτη και για τις ουσιώδεις λειτουργίες τους. Μαζί με αυτά καταρρέουν και οι κοινωνίες και οι λαοί οδηγούνται σκόπιμα σε ακροδεξιές αντιλήψεις μεσσιανικού περιεχομένου και ιδεαλιστικής ταυτότητας. Ας καταλάβουν ότι έκαναν μία λάθος ιμπεριαλιστική “επένδυση” και ας αποδεχθούν την διάλυση ως αναγκαίο κακό.
Η μεταβολή των σφαιρών επιρροής προφανώς θα περιλαμβάνει τα κράτη της πρώην ΕΣΣΔ, όπου λογικά η Ρωσία θα αφεθεί να λειτουργεί ανενόχλητα και χωρίς τους πράκτορες της Δύσης.
Ισως όμως αυτή η σφαίρα να επεκταθεί και σε κράτη επιρροής ή συμμετοχής στην Ε.Ε. στις ανωτέρω περιοχές, ιδίως αν εκλεγούν κυβερνήσεις φίλια προσκείμενες στην Ρωσία. Το περιεχόμενο μιας τέτοιας συμφωνίας είναι ευνόητο ότι δεν θα ανακοινωθεί πριν παρέλθουν δεκαετίες, αλλά η επιβεβαίωση του θα είναι μόνο in vitro.
Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες η Ελλάδα θα είναι απολύτως χαμένη έναντι της Τουρκίας. Κράτη όπως η Β. Μακεδονία, το Κόσοβο και η Αλβανία, ίσως και η Βουλγαρία, θα αφεθούν οριστικά στην απόλυτη επικυριαρχία της Τουρκίας, η οποία (αν δούμε τις τελευταίες δηλώσεις Ερντογάν) έχει μπει ήδη στο νόημα των εξελίξεων. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση των νεο-οθωμανών στην Ελλάδα εξακολουθεί να παίζει στον παλιό σκοπό (δηλώσεις Δένδια μεσοβδόμαδα περί ανάγκης υποστήριξης του πολέμου στην Ουκρανία), δείχνοντας τουλάχιστον αδυναμία αντίληψης και σχεδιασμού δράσεων, καθώς οι ικανότητές τους περιορίζονται στην κλασική κοτζαμπάσικη αντίληψη της καταδυνάστευσης και εκμάστευσης του λαού της Ελλάδας.
Το μέλλον της Ελλάδας σε αυτή την συγκυρία είναι ζοφερό: ενίσχυση της ισχύος της Τουρκίας, ενίσχυση της επιρροής της στα Βαλκάνια, διάλυση και αδυναμία Ε.Ε., απώλεια κάθε παραγωγικής δυνατότητας της χώρας, εκχώρηση κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής κυβέρνηση νεο-οθωμανικών αντιλήψεων και κάτοικοι που την στηρίζουν όχι μόνο δεν έχουν κατέβη από τα δέντρα του ιδεασμού, αλλά και παρεμποδίζουν άγρια όσους επιδιώκουν την ουσιαστική πρόοδο και εξέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου