H Χούντα εκτός του ότι κατάργησε τις εκλογές και τις πολιτικές ελευθερίες, εκτός από τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις, τις εξορίες και τα βασανιστήρια, επέβαλε και μια σειρά από απαγορεύσεις και περιορισμούς που αφορούσαν καθέναν που ξεστράτιζε από τον ίσιο δρόμο.
Η ομοφυλοφιλία πχ κατατασσόταν στις γενετήσιες ανωμαλίες και στις πιθανές αιτίες για εγκληματική πράξη. «Αι φορούσαι ανδρικήν περισκελίδα έχουσι λεσβιάζουσαν ροπήν».
Κατά τον Παττακό οι μίνι φούστες εμπόδιζαν την παραγωγικότητα, γιατί οι άνδρες κοίταγαν τις γυναίκες και δεν έκαναν τη δουλειά τους.
Οι περισσότερες απαγορεύσεις είχαν βέβαια στόχο τη νεολαία, με ειδικές διατάξεις για την εμφάνιση, την ψυχαγωγία κλπ . «Απαγορεύεται το θαμίζειν εις κέντρα κακόφημα, το ΣΥΣΦΑΙΡΙΖΕΙΝ, (ομαδικα παιχνιδια στα σφαιριστήρια) το ΒΩΜΟΛΟΧΕΥΕΣΑΘΑΙ (Οι βρισιές) μετά πολιτών και το ΣΥΝΟΜΠΡΕΛΙΖΕΣΘΑΙ ( να συστεγαζονται δυο άτομα κάτω από μια ομπρέλα) ».
Το αποκορύφωμα βέβαια της γελοιότητας τόσο σε περιεχόμενο όσο και στην κακοποίηση της γλώσσας ήταν ο εσωτερικός κανονισμός των Παιδαγωγικών Ακαδημιών. «Των εριτίμων κυριών και δεσποινίδων, η ατιμέλεια προκαλεί αποστροφήν. Ούτω, έτι πλέον το καπνίζειν υπό των γυναικών, το ΜΙΝΙΦΟΥΣΤΟΦΟΡΕΙΝ, το ΟΦΡΥΟΒΛΕΦΑΡΟΓΡΑΦΕΙΝ (βαψιμο των ματιών) σκορπίζουν αηδίαν, διότι το Εκπαιδευτήριον δεν είναι αίθουσα ντιορικών επιδείξεων αλλά ιερά Κιβωτός θείων λειτουργημάτων».
Στο διασωθέν ποινολόγιο του Γυμνάσιου Νεάπολης Λακωνίας περιλαμβάνονται διάφορες αστείες ποινές. Ενα αγόρι αποβάλλεται γιατί έκανε ποδήλατο, ένα κορίτσι ακολουθεί την ίδια τύχη επειδή αγόρασε τη φωτογραφία του αγαπημένου της ηθοποιού από το περίπτερο, δυο αγόρια περνούν από ανάκριση γιατί γεύτηκαν μανταρίνια από ξένη μανταρινιά.
Όλα απαγορεύονταν, εκτός από τους χαφιέδες.
Υ/Γ: Ο Απρίλης του '67 ήταν οντως ο μήνας ο σκληρός. Για 7 χρόνια ξεράθηκαν οι πασχαλιές κάτω από τη νεκρή γη.
Σ.Σ.Διαβάζω διάφορα αρνητικά σχόλια για τους σημερινούς νέους που δεν ξέρουν τι ήταν η Χούντα. Τους ενημερώνω ότι το μάθημα της Ιστορίας έχει καταργηθεί στη Γ Λυκείου . Μόνο στην Γ Γυμνασίου η ύλη νεότερης Ιστορίας με το ζόρι φτάνει στο 1940 και φυσικά δεν διδάσκεται. Από λογοτεχνικά κειμενα μόνο ενα διήγημα του Χακκα, ( "Το ψαρακι της γυάλας" λεγεται το διηγημα, αλλά κι αυτό ειναι υπαινικτικό.) Και ως συνήθως κανένα αφιέρωμα στα κανάλια, παρά τα ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ και ταινίες. που υπάρχουν.
Χρύσα Κακατσάκη, εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου