Erma Bombeck
ξανά τη ζωή μου,
θα είχα πάει για ύπνο
να ξεκουραστώ όταν ένιωθα άρρωστη,
αντί να προσποιούμαι
ότι ο κόσμος θα σταματούσε
αν δεν πήγαινα στη δουλειά
μια μέρα.
Θα είχα ανάψει το κερί
τριαντάφυλλο αντί να το
αφήσω να λιώσει στη ντουλάπα.
Θα μιλούσα λιγότερο
και θα άκουγα περισσότερο.
Θα προσκαλούσα φίλους
ακόμα κι αν υπήρχε λεκές
στο χαλί ή στον καναπέ
για να καθαρίσω.
Θα είχα φάει ποπ κορν
στο «καλό σαλόνι»
και θα ανησυχούσα λιγότερο
για τη σκόνη όταν κάποιος ήθελε
να ανάψει φωτιά στο τζάκι.
Θα είχα αφιερώσει χρόνο
για να ακούσω τον παππού μου
να λέει τις ιστορίες της νιότης του.
Δεν θα επέμενα ποτέ να κλείνω
τα παράθυρα του αυτοκινήτου
μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα,
μόνο και μόνο επειδή μόλις
είχα φτιάξει τα μαλλιά μου.
Θα είχα ξαπλώσει με το κεφάλι μου στο γρασίδι.
Θα έκλαιγα και θα γελούσα λιγότερο
όταν έβλεπα τηλεόραση
και περισσότερο όταν έβλεπα
τη ζωή.
Αλλά το πιο σημαντικό,
αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία,
θα εκτιμούσα την κάθε στιγμή,
θα την έβλεπα πραγματικά,
θα τη ζούσα πραγματικά.
Δεν θα με ένοιαζαν τα ασήμαντα και τα αδιάφορα.
Δεν θα με ενδιέφεραν αυτά
που δεν μου αρέσουν ή μάλλον
δεν θα με ενδιέφερε καθόλου
το τι κάνουν οι άλλοι....
Αντίθετα, θα εκτιμούσα
τους φίλους που έχω
και τους ανθρώπους που με αγαπούν,
και αυτό που κάνουμε κάθε μέρα
για να βελτιώσουμε το μυαλό μας,
το σώμα μας, την ψυχή μας,
τα συναισθήματά μας.
Σ.Σ: To παρακάτω κείμενο έχει γραφτεί από την αμερικανίδα συγγραφέα Erma Bombeck, γνωστή για πολλά από τα αποφθέγματά της που μοιραζόμαστε καθημερινά. Γράφτηκε σε μία περίοδο της ζωής της όπου μόλις είχε μάθει πως πάσχει από μία θανατηφόρα ασθένεια.
Η Σφήκα: Επιλογές
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου